«Είναι εφικτό να απαλλαγούμε από το συσσωρευμένο διοξείδιο του άνθρακα που βρίσκεται στο βυθό; Και τι θα συμβεί στο οικοσύστημα, αν αυτή η τεχνική εφαρμοστεί και αλλού; Από τη Βόρεια Θάλασσα ως τη Μεσόγειο, ένα ευρωπαϊκό ερευνητικό πρόγραμμα προσπαθεί να απαντήσει σε αυτήν την ερώτηση» μεταδίδει ο απεσταλμένος του euronews στην Ιταλία Μισέλ Καρλίνο.
Στα Αιολικά Νησιά της Ιταλίας βρίσκεται σε εξέλιξη ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα.
Στόχος των ερευνητών είναι η μείωση των αερίων του θερμοκηπίου που ευθύνονται για την υπερθέρμανση του πλανήτη.
«Η ιδέα είναι να παγιδεύσουμε το διοξείδιο του άνθρακα, ώστε να μην απελευθερωθεί στην ατμόσφαιρα. Δεν πρέπει να φτάσει σε εργοστάσια και εγκαταστάσεις, όπου θα ενωθεί με άλλες ουσίες και τελικά θα επιταχύνει την κλιματική αλλαγή. Αυτό θέλουμε να αποτρέψουμε. Γι ‘αυτό θέλουμε να διαχωρίσουμε το διοξείδιο του άνθρακα και στη συνέχεια να το αποθηκεύσουμε σε υπόγειες γεωλογικές αποθήκες. Αυτό μπορεί να συμβεί και στην επιφάνεια της Γης. Όμως στην Ευρώπη καλύτερα να αποθηκευτεί στο βυθό της θάλασσας και όχι στην ξηρά», δηλώνει ο Κλάους Γουολμαν, γεωφυσικός του κέντρου Helmholtz και συντονιστής του προγράμματος Eco2.
Στην καρδιά της Μεσογείου, οι επιστήμονες προσπαθούν να καταλάβουν τι συμβαίνει όταν το διοξείδιο του άνθρακα απελευθερώνεται στο βυθό.
Σε ένα αρχιπέλαγος ηφαιστειακής προέλευσης, υπάρχουν σημαντικά φυσικά κοιτάσματα διοξειδίου του άνθρακα.
«Παρακολουθούμε οργανισμούς που βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σε αυτές τις περιοχές το διοξείδιο του άνθρακα παράγεται με φυσικό τρόπο και έτσι το ph είναι χαμηλότερο σε σχέση με τις μετρήσεις που έχουμε κάνει σε άλλες περιοχές», υποστηρίζει η Σίνθια Ντε Βίτορ, θαλάσσια βιολόγος του Eco2.
Η κατανόηση της δυναμικής του φυσικού αερίου προϋποθέτει την μελέτη της συμπεριφοράς των αμέτρητων φυσαλίδων που ανεβαίνουν από το βυθό προς την επιφάνεια. Οι ερευνητές πρέπει να βουτήξουν και να χρησιμοποιήσουν ειδικά εργαλεία.
«Έτσι, αναπτύξαμε μια συσκευή για τη μέτρηση του μεγέθους των φυσαλίδων. Ουσιαστικά, τις απομονώνουμε από το περιβάλλον και έτσι είναι πιο εύκολο να τις μετρήσουμε στον υπολογιστή. Αυτό είναι σημαντικό για τα αριθμητικά μοντέλα που σχεδιάζουμε», δήλωσε στην κάμερα του euronews η Λίζα Βιελστάντε, θαλάσσια βιολόγος του κέντρου Helmholtz και ερευνητής του Eco2.
Μια άλλη μέθοδος που κάνει ορατό το διοξείδιο του άνθρακα είναι η παρατήρηση του ph στο θαλάσσιο περιβάλλον. Η μελέτη της κίνησής του επιτρέπει την ανάπτυξη ενός μοντέλου που μπορεί να προβλέψει την διαδρομή που ακολουθεί.
«Το διαλυμένο διοξείδιο του άνθρακα αλλάζει το ph. Αυτό είναι κάτι που ψάχνουμε. Θέλουμε να δούμε πώς αυξομειώνεται ανάλογα με την εποχή και πού υπάρχει μεγαλύτερη ποσότητα», τονίζει ο Μάριους Ντεβάρ, μηχανολόγος μηχανικός του πανεπιστημίου Heriott -Watt.
Στα Αιολικά Νησιά το διοξείδιο του άνθρακα αποθηκεύεται με φυσικό τρόπο. Όμως στη Βόρεια Θάλασσα εδώ και χρόνια χρησιμοποιούνται δεξαμενές για την αποθήκευσή του.
Αν και οι ερευνητές δεν έχουν εντοπίσει διαρροές, κάνουν δοκιμές για να μπορούν να αντιμετωπίσουν και αυτό το σενάριο.
«Οπότε, αφήσαμε περιορισμένη ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα να διαφύγει από το μηχάνημα. Μετά το αναζητήσαμε με τους αισθητήρες μας και προσπαθήσαμε να το ακολουθήσουμε στο νερό. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να ενσωματώσουμε αυτά τα δεδομένα στα μοντέλα μας, προκειμένου να κάνουμε προβλέψεις», υποστηρίζει ο Πέτερ Λίνκε, βιολόγος του κέντρου Helmholtz και ερευνητής του Eco2.
Οι καιρικές συνθήκες της Βόρειας Θάλασσας έχουν αναπαραχθεί σε ένα εργαστήριο στο Κίελο της Γερμανίας. Στόχος είναι η δημιουργία ενός ψηφιακού μοντέλου που θα λειτουργεί σε μικρή και μεγάλη κλίμακα.
«Ερευνούμε ποιες είναι οι αντιδράσεις του διοξειδίου του άνθρακα ενώ ανεβαίνει στην επιφάνεια. Το επόμενο στοίχημα είναι να κατανοήσουμε πώς οι κόκκοι ταξιδεύουν μέσα από τους πόρους των ιζημάτων. Πρέπει να υπολογίσουμε τις αλλαγές που συντελούνται και τις διαφορές σε σχέση με την ποσότητα και την απόσταση. Άλλα δεδομένα έχουμε με δέκα λίτρα και άλλα με εκατοντάδες. Από αυτά τα πειράματα παίρνουμε σημαντικές πληροφορίες», δηλώνει ο Ματίας Χαέκετ, γεωχημικός και μέλος της ομάδας του Eco2.