ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΑνταπόκριση: Γιάννης Γιαγκίνης
Έφτασε η μεγάλη ώρα των 16 κορυφαίων. Για πολλούς το Μουντιάλ τώρα αρχίζει! Πλέον τα λάθη δεν συγχωρούνται. Μια κακή μέρα, μια κακή εμφάνιση, μια κακή στιγμή αρκούν για να μείνουν έξω τα μεγάλα φαβορί! Ήδη έμειναν δηλαδή αρκετά, γιατί όχι να μην μείνουν κι άλλα; Για αυτό άλλωστε είναι ωραίο το ποδόσφαιρο και ειδικά ο αθλητισμός… Γιατί ο καθένας έχει δικαίωμα στο όνειρο. Από την Χιλή που παίζει απόψε με την Βραζιλία μέχρι την μικρή Ελλάδα ή την ακόμα πιο μικρή Κόστα Ρίκα.
Η εθνική ομάδα ήδη βρίσκεται στο Ρεσίφε από το απόγευμα της Παρασκευής. Βάσει του προγραμματισμού, σήμερα το βράδυ θα πραγματοποιήσει την τελευταία της προπόνηση πριν τον αγώνα στο στάδιο διεξαγωγής της αναμέτρησης. Το ξενοδοχείο της βρίσκεται περίπου 40 χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο της πόλης και το γήπεδο – άρα μακριά και από εμάς τους δημοσιογράφους που έχουμε διασκορπιστεί σε διάφορα ξενοδοχεία της παραλιακής ζώνης. Με την ευκαιρία, από το παράθυρο του αεροπλάνου λίγο πριν την προσγείωση είχαμε την δυνατότητα να εντοπίσουμε το γήπεδο, κάπου στη μέση του… πουθενά, και προσπαθήσαμε να το αιχμαλωτίσουμε με… εμφανή αποτυχία.
Οι πρώτες εντυπώσεις από το Ρεσίφε είναι ότι πρόκειται για μια σαφώς πιο μεγάλη και ενδεχομένως πιο τουριστική πόλη, σε σχέση με το Αρακαζού. Και όταν λέμε πιο τουριστική, εννοούμε και πιο ακριβή, αν κρίνουμε από τις τιμές διανυκτέρευσης στα ξενοδοχεία που αγγίζουν τα 200 ευρώ την βραδιά και με το ζόρι καταφέραμε να κλείσουμε, αφού λόγω του Μουντιάλ υπάρχει στα περισσότερα μεγάλη πληρότητα. Η (νυχτερινή, γιατί εμείς φτάσαμε βράδυ) διαδρομή από το αεροδρόμιο στο ξενοδοχείο έγινε μέσω μιας οδού έκτασης πολλών χιλιομέτρων, γεμάτης από τη μία μεριά από ξενοδοχεία ενώ από την άλλη βρίσκεται ο Ατλαντικός Ωκεανός.
Ανάμεσα στον δρόμο και τα κύματα υπάρχει μια μεγάλη αμμουδιά και πάνω σε αυτήν, συχνά πυκνά, εγκαταστάσεις για μπιτς σόκερ, μπιτς βόλεϊ και λοιπές αθλητικές δράσεις. Όλα τα σπορ δείχνουν να επιτρέπονται εδώ εκτός από το πιο προφανές, αυτό της κολύμβησης! Και πώς να το εξασκήσεις το συγκεκριμένο άθλημα άλλωστε; Ακόμα και ο Μάικλ Φελπς να είσαι, τρομάζεις όταν κάθε τρεις και λίγο βλέπεις πινακίδες που λένε ότι απαγορεύεται το κολύμπι καθώς η θάλασσα είναι γεμάτη με… καρχαρίες.
Σημειωτέον, αυτή είναι η πρώτη φορά που συναντάμε μια πινακίδα με πληροφορίες στα αγγλικά, συνήθως αυτό είναι πολυτέλεια στην Βραζιλία. Ωστόσο όποιος νομίζει ότι θα βρει ντόπιους να συνεννοηθεί, πλανάται πλάνην οικτρά. Ούτε στο ξενοδοχείο, που υποτίθεται ότι θα όφειλαν να προσλάβουν δυο-τρεις ανθρώπους που να ξέρουν στοιχειωδώς ξένες γλώσσες… Με το ζόρι μπορέσαμε να τους εξηγήσουμε ότι το ίντερνετ είναι πιο αργό και από χελώνα και με τέτοια ταχύτητα πιο εύκολα θα μπορούσαμε παρά την ασχετοσύνη μας να κάνουμε σερφ με μια σανίδα στην θάλασσα, παρά στο διαδίκτυο που αποτελεί την δουλειά μας. Και ας πιάνει… σήμα καμπάνα!
Στους ντόπιους κάνει πάντα εντύπωση η γλώσσα μας, κυρίως όμως εξακολουθεί να αποτελεί μαγνήτη η διαπίστευση, αφού φορώντας και μια γαλανόλευκη φανέλα μπορείς να βγεις στον δρόμο και να το παίζεις άνετα ότι είσαι ο… Γιώργος Σαμαράς. Άλλωστε, εδώ μας μπέρδευαν στο Αρακαζού, όπου ήταν και πιο μυημένοι στα της Εθνικής Ελλάδος. Μέχρι και το τελευταίο βράδυ εκεί, μετά από ένα ελληνικό γλέντι σε μια μίνι σκηνή που στήθηκε, ερχόταν κόσμος για να μας ζητήσει αυτόγραφα και φωτογραφίες. Υπήρξε μάλιστα Έλληνας δημοσιογράφος, εκ των νέων και ωραίων της παρέας, που πρέπει πάνω από 20 λεπτά να έκανε αυτήν την δουλειά, ζώντας το δικό του «όνειρο», την ώρα που σχημάτιζαν ουρές οι ντόπιοι και κυρίως οι ντόπιες για ένα αυτόγραφο και μια φωτογραφία μαζί του.
Σε αυτήν την ελληνική βραδιά, ο Έλληνας τραγουδιστής που κάνει μεγάλη καριέρα στην Βραζιλία, ο Πατρίκ Ντιμό, ερμήνευσε τα «Παιδιά του Πειραιά». Κάτι που είχε κάνει νωρίτερα και στην προπόνηση της Εθνικής, χωρίς ευτυχώς να προκληθεί κανένα νέο παρατράγουδο από παίκτες που τυχόν θα ήθελαν και κάποιο άσμα για την Θεσσαλονίκη. Στην συνέχεια η μιντιακή παρέα ανέβηκε στην σκηνή για μια ξεχωριστή παράσταση του «Δεν σταματώ να τραγουδώ ποτέ…» που κέντρισε τα βλέμματα, καταγράφηκε από τα τάμπλετς των ντόπιων και ήδη μάθαμε ότι ανέβηκε στο youtube.
Μόνο που ενώ εκείνοι που χοροπήδαγαν ήταν κάτι δημοσιογράφοι και φωτογράφοι, οι περισσότεροι ντόπιοι νόμισαν ότι επρόκειτο για τους Έλληνες παίκτες. Εκείνη την ώρα η Εθνική έτρωγε στο γειτονικό «Sal e Brasa» και όλα αυτά οδήγησαν σε ένα ξεχωριστό «Ράδιο Αρβύλα», όπως αντιληφθήκαμε το πρωί, κατά την αναχώρηση της Εθνικής από το ξενοδοχείο που αποτέλεσε την βάση της τις τελευταίες τρεις εβδομάδες.
Όπως συνέβη και τις άλλες φορές, ο αποχαιρετισμός ήταν ξεχωριστός αλλά αυτή τη φορά και άκρως συγκινητικός. Βλέπετε, όλοι γνώριζαν ότι η Εθνική έφευγε οριστικά… Όποιο αποτέλεσμα και αν φέρει την Κυριακή, δεν θα επιστρέψει στο Αρακαζού. Έτσι οι υπάλληλοι του ξενοδοχείου πρωτοστάτησαν σε μια μίνι γιορτή που στήθηκε λίγο μετά τις δώδεκα το μεσημέρι, καθώς ήταν αυτοί που δέθηκαν πιο πολύ από οποιουσδήποτε άλλους με τους παίκτες. Μέχρι και δάκρια είδαμε από κάποιους για αυτόν τον «χωρισμό», κάτι που συγκίνησε τους διεθνείς. Αλλά να ήταν μόνο οι υπάλληλοι… Ίδιες ήταν οι αντιδράσεις και από τον απλό κόσμο που συγκεντρώθηκε για να πει «αντίο» στην Εθνική, «καλή επιτυχία» στο ματς με την Κόστα Ρίκα και να υπενθυμίσει ότι τουλάχιστον στο Αρακαζού «Somos Todos Grecos», δηλαδή «Είμαστε όλοι Έλληνες».
Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα δύο κορίτσια της φωτογραφίας. Επιδεικνύουν στον φακό τις φωτογραφίες που αποκόμισαν με τους αγαπημένους τους παίκτες – γιατί ναι, υπάρχουν και Βραζιλιάνες που δεν τρελαίνονται μόνο με τον Νεϊμάρ αλλά έχουν αγαπημένους παίκτες (και) στην Εθνική Ελλάδας. Αριστερά είναι η Ρεβέκα που με καμάρι επιδεικνύει την φωτογραφία της με τον Παναγιώτη Κονέ. Δεξιά η Φερνάντα, που είχε βάλει ως στόχο τον Γιώργο Τζαβέλλα και… τα κατάφερε. Αυτή ήταν η έκτη φορά που είχε στηθεί έξω από το ξενοδοχείο της εθνικής ομάδας. Τις προηγούμενες πέντε δεν είχε πετύχει τον στόχο της και αυτό ήταν το μικρό της παράπονο.
«Όλοι εδώ στο Αρακαζού λένε ότι οι παίκτες της Ελλάδας ήταν λίγο απόμακροι, δεν βρέθηκαν στην αγορά, δεν πήγαν στην παραλία, δεν μίλησαν με τον κόσμο, όπως περίμεναν ότι θα συμβεί. Στους ντόπιους δεν άρεσε και το γεγονός ότι η εθνική Ελλάδος φεύγει από εδώ, τώρα που ολοκληρώθηκε ο όμιλος και πέτυχε τον στόχο της πρόκρισης στην επόμενη φάση». Της εξηγήσαμε ότι αυτό αποτελεί επιταγή της FIFA, όπως μας ενημέρωσε η Ελληνική Ομοσπονδία, και μας απάντησε: «Οι ντόπιοι όμως δεν το ξέρουν αυτό και νομίζουν ότι οι Έλληνες παίκτες σνόμπαραν την περιοχή μας, γιατί και τις προηγούμενες μέρες περιορίστηκαν μόνο στο ξενοδοχείο τους. Αλλά εμείς εξακολουθούμε να αγαπάμε τους Έλληνες και θα υποστηρίξουμε την Ελλάδα. Μακάρι να φτάσει μέχρι τον τελικό, αλλά μέχρι εκεί. Το κύπελλο θα το πάρει η Βραζιλία».
Ολοκληρώνοντας την σύντομη κουβέντα μας με την Φερνάντα, βρεθήκαμε προ εκπλήξεως όταν μας ζήτησε να μεταφέρουμε ένα… δώρο στον Γιώργο Τζαβέλλα. «Του το είχα πάρει αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να το δώσω. Και σήμερα που βγήκαμε φωτογραφία, το είχα στο αυτοκίνητο, δεν περίμενα ότι θα συμβεί αυτό, δεν υπήρχε χρόνος να του το φέρω μετά. Είμαι βέβαια ευτυχισμένη που βγήκα φωτογραφία μαζί του, αλλά θα σας ήμουν ευγνώμων αν το παίρνατε στο Ρεσίφε να του το δώσετε εσείς», μας θερμοπαρακάλεσε με τα φτωχά αγγλικά της. Όπως μάθαμε, επρόκειτο για κάτι σοκολατάκια, αλλά της εξηγήσαμε ότι πρώτον είναι πολιτική της Εθνικής Ομάδας να μην δέχονται οι παίκτες οποιουδήποτε είδους «δωράκια» και δεύτερον, ακόμα και αν γινόταν αυτό, θα μπαίναμε στον πειρασμό να φάμε εμείς τα σοκολατάκια πριν φτάσουν στον προορισμό τους…