Τεοντόρ Μερόν: «Μακρύς ο δρόμος της δικαιοσύνης από τη Νυρεμβέργη στη Χάγη»

Τεοντόρ Μερόν: «Μακρύς ο δρόμος της δικαιοσύνης από τη Νυρεμβέργη στη Χάγη»
Από Euronews
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
Αντιγραφή/Επικόλληση το λινκ του βίντεο πιο κάτω:Copy to clipboardCopied

O δικαστής Τεοντόρ Μερόν είναι ο πρόεδρος του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου τα τελευταία πέντε χρόνια. Το δικαστήριο του έχει οδηγήσει στο εδώλιο 161

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

O δικαστής Τεοντόρ Μερόν είναι ο πρόεδρος του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου τα τελευταία πέντε χρόνια. Το δικαστήριο του έχει οδηγήσει στο εδώλιο 161 υπόπτους για εγκλήματα πολέμου, όμως έχει δεχτεί και σκληρή κριτική.

Είναι επίσης το πρώτο διεθνές ποινικό δικαστήριο μετά την Νυρεμβέργη. Το euronews φιλοξενεί έναν άνδρα, που αποστολή του είναι η τιμωρία όσων ευθύνονται για εγκλήματα πολέμου.

euronews:
Ήσασταν 9 ετών όταν η ναζιστική Γερμανία εισέβαλε στη χώρα σας, την Πολωνία. Επιζήσατε από το γκέτο, από ένα στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας και χάσατε τους αγαπημένους σας μόνο και μόνο επειδή ήταν Εβραίοι. Αντί να εκδικηθείτε ή να θυμώσετε, εσείς ακολουθήσατε άλλη πορεία.

Τεοντόρ Μερόν:
Ο πόλεμος πραγματικά μου στέρησε μια φυσιολογική παιδική ηλικία. Μου στέρησε ακόμη και το σχολείο. Έχασα τους φίλους μου το παιχνίδι μαζί τους. Έχασα τόσους αγαπημένους ανθρώπους, μεταξύ αυτών και την μητέρα μου. Έζησα το χάος και τη βία, έζησα τεράστιες αγριότητες και ωμότητες. Αυτή η περίοδος άφησε μέσα μου πολλές πληγές. Για να πω την αλήθεια δεν θέλω να μιλάω πολύ για εκείνα τα χρόνια. Αυτό το κομμάτι της ζωής μου ήταν ιδιαίτερα οδυνηρό. Μεγαλώνοντας αποφάσισα να ασχοληθώ με κάτι που θα βοηθούσε όσους ανθρώπους υποφέρουν. Θέλησα να συμβάλλω στην πρόληψη μελλοντικών θηριωδιών. Ήθελα να μην περάσουν τα παιδιά, όσα πέρασα εγώ. Επέλεξα λοιπόν το διεθνές δίκαιο, το ανθρωπιστικό δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πιστεύω πως έτσι έχω συμβάλλει στην πρόληψη τέτοιων φρικτών γεγονότων στο μέλλον.

euronews:
Εβδομήντα χρόνια πριν, υπήρξε το πρώτο διεθνές ποινικό δικαστήριο της Νυρεμβέργης. Πιστεύετε πως βοήθησε την Γερμανία να συμβιβαστεί με το παρελθόν της;

Τεοντόρ Μερόν:
H Νυρεμβέργη βοήθησε όχι μόνο τη Γερμανία, αλλά συνέβαλε καθοριστικά στην δημιουργία ενός παγκόσμιου συστήματος λογοδοσίας. Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο στη Συνθήκη των Βερσαλλιών, προέκυψε η πιθανότητα θεσμοθέτησης διεθνών ποινικών δικαστηρίων. Όμως η ιδέα δεν προχώρησε, δεν πήγε πουθενά. Έτσι, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η διεθνής κοινότητα κατάλαβε πως δεν μπορεί να βαδίσει στον ίδιο δρόμο. Όλοι κατάλαβαν πως χρειάζονται δομές με διεθνή υπόσταση και με δικαστές από διάφορες χώρες. Πρέπει να πω πως η δίκη της Νυρεμβέργης, σε καμία περίπτωση δεν ήταν τέλεια. Αργή διαδικασία και αδυναμίες στο κομμάτι της δίκαιης απονομής της δικαιοσύνης. Πρέπει ακόμη να παραδεχθούμε πως ήταν ένα δικαστήριο που έστησαν οι νικητές. Όμως παρ ‘όλα αυτά, ήταν η αρχή μιας σημαντικής πορείας που οδήγησε σε ορισμένες θεμελιώδεις αλλαγές. Αν δεν είχαμε κάνει εκείνο το βήμα, δεν ξέρω που θα ήμασταν σήμερα.

euronews:
Μία από τις επικρίσεις που δέχεται το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, είναι πως κάποιες δίκες έχουν διαρκέσει πάνω από 22 χρόνια. Όλα έχουν «μπλοκάρει» ενώ η Νυρεμβέργη ολοκληρώθηκε μέσα σε ένα χρόνο. Είναι δίκαιη αυτή η σύγκριση;

Τεοντόρ Μερόν:
Νομίζω πως υπάρχει μια εξήγηση για αυτό που λέτε. Στη Νυρεμβέργη, οι σύμμαχοι επωφελήθηκαν από το απίστευτο αρχειακό υλικό. Οι Ναζί ήταν μεγάλοι αρχειονόμοι και κρατούσαν αρχεία για τα πάντα. Κάθε πρόσωπο που έφτανε στο Άουσβιτς καταγράφονταν, είχε την δική του καρτέλα. Στην πρώην Γιουγκοσλαβία, δεν διατηρούσαν αρχεία ή τουλάχιστον δεν το έκαναν συστηματικά. Ελάχιστα έφτασαν στα χέρια μας. Οπότε εμείς έπρεπε να βρούμε μάρτυρες και να τους φέρουμε στη Χάγη. Ξέρετε, δεν είναι εύκολο να βρεις μάρτυρες, αλλά και να τους πείσεις να εμφανισθούν στο δικαστήριο. Οι περισσότερες κυβερνήσεις συνεργάστηκαν αρμονικά μαζί μας, όμως αυτό χρειάστηκε χρόνο. Σε αντίθεση με τη Νυρεμβέργη, εμείς δεν είχαμε μια αστυνομία, μια στρατιωτική αστυνομία που μπορούσαμε να στείλουμε οπουδήποτε. Την εποχή εκείνη η αμερικανική στρατιωτική αστυνομία πήγαινε όπου ήθελε στη Γερμανία και προχωρούσε στην κατάσχεση αποδεικτικών στοιχείων, ενώ εντόπιζε και μάρτυρες που τους οδηγούσε στο δικαστήριο. Εμείς ήμασταν απόλυτα εξαρτημένοι από τη συνεργασία των κρατών.

euronews:
Ράντοβαν Κάραζιτς, πέντε χρόνια. Ακόμα περιμένουμε να ολοκληρωθεί η δίκη του Μλάντιτς. Ο Μιλόσεβιτς πέθανε ενώ η δίκη του βρισκόταν σε εξέλιξη. Γιατί χρειάζεται τόσος χρόνος;

Τεοντόρ Μερόν:
Γιατί έχουμε τεράστιο αριθμό αποδεικτικών στοιχείων, δεν υπάρχει ανάλογο περίπτωση στην δικαστική ιστορία του σύγχρονου κόσμου. Έχουμε εκατοντάδες μάρτυρες. Έχουμε φοβερά εγκλήματα που διεπράχθησαν κατά τη διάρκεια μιας μακράς χρονικής περιόδου. Στην περίπτωση του Κάρατζιτς, για παράδειγμα, οι κατηγορίες αφορούν εγκλήματα που διεπράχθησαν σε πολλές τοποθεσίες. Κάθε μία από αυτές πρέπει να αντιμετωπιστεί ξεχωριστά και με την απαραίτητη προσοχή. Κάνουμε ότι καλύτερό μπορούμε για να κερδίσουμε χρόνο. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως ο κατηγορούμενος δικαιούται την γρήγορη εκδίκαση της υπόθεσης του. Τα έχουμε καταφέρει; Όχι. Όμως απονέμεται δικαιοσύνη; H απάντηση είναι, ναι.

euronews:
Πριν από δύο χρόνια, δεχθήκατε έντονες επικρίσεις, όταν αθωώθηκαν δύο ύποπτοι για φοβερά εγκλήματα πολέμου. Πρόκειται για έναν Κροάτη και έναν Σέρβο. Μπορείτε ακόμη να μου πείτε πως αποδόθηκε δικαιοσύνη;

Τεοντόρ Μερόν:
Είμαστε ένα διεθνές ποινικό δικαστήριο, δεν μπορούμε να έχουμε καμία πολιτική ατζέντα. Δεν επιτρέπεται να αναρωτηθούμε, ποια απόφαση θα ευχαριστήσει τους ανθρώπους. Οι αθωωτικές αποφάσεις πάντα έχουν μια αμφιλεγόμενη διάσταση. Αυτό γίνεται ακόμη πιο έντονο, όταν μιλάμε για μια περιοχή τόσο έντονα πολιτικοποιημένη. Όταν η εχθρότητα μεταξύ εθνοτικών και εθνικών ομάδων συνεχίζεται παρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί. Πιστεύω λοιπόν ότι αθωωτικές αποφάσεις αποτελούν σημάδι ενός δικαστικού συστήματος που έχει ωριμάσει, ενός αντικειμενικού συστήματος. Ενός ουδέτερου συστήματος το οποίο δεν ψάχνει να βρει ενόχους, αλλά θέλει να απονείμει δικαιοσύνη.

euronews:
Βλέπουμε ότι 20 χρόνια μετά την Ειρηνευτική Συμφωνία του Ντέϊτον, 22 χρόνια μετά την ίδρυση του δικού σας δικαστηρίου, υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος προς τη συμφιλίωση…

Τεοντόρ Μερόν:
Αν εξετάσουμε το θέμα της συμφιλίωσης σε άλλες χώρες όπως η Γερμανία, θα δούμε πως η συμφιλίωση δεν είναι αποστολή,διεθνών ποινικών δικαστηρίων. Μπορείτε να πετύχουμε την ενότητα και την συμφιλίωση όταν έχουμε ικανούς και τολμηρούς ηγέτες. Όταν θρησκευτικοί ηγέτες και διανοούμενοι είναι διατεθειμένοι να οδηγήσουν τους ανθρώπους στη συμφιλίωση. Χρειαζόμαστε περισσότερους ηγέτες σαν τον Νέλσον Μαντέλα. Χρειαζόμαστε μεγάλους ηγέτες, όπως αυτούς που είχε η Γερμανία που αντιμετώπισαν το παρελθόν, την σκληρότητα και την απίστευτη φύση του Ολοκαυτώματος. Ελπίζω ότι με τον καιρό θα δούμε τέτοιους ηγέτες στην πρώην Γιουγκοσλαβία, που θα έχουν το θάρρος να οδηγήσουν τους λαούς τους στην πολυπόθητη συμφιλίωση.

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Φιλοπαλαιστινιακές οργανώσεις και Ισραηλινοί διαδηλώνουν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης

ΔΠΔ: Η Συρία να σταματήσει το πρόγραμμα βασανιστηρίων

Ολλανδία: Του απαγόρευσαν να ξαναδωρήσει σπέρμα - Είχε γίνει «πατέρας» για 550 παιδιά