Η ζωή μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα - Συγκλονιστικές μαρτυρίες θυμάτων

Η ζωή μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα - Συγκλονιστικές μαρτυρίες θυμάτων
Από Euronews
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
Αντιγραφή/Επικόλληση το λινκ του βίντεο πιο κάτω:Copy to clipboardCopied

Η Φρανσουά Ρουντέτζσκι, είναι θύμα τρομοκρατικού χτυπήματος, αλλά και επιζήσασα. Μας δείχνει ένα άγαλμα που είναι αφιερωμένο στα θύματα της

Η Φρανσουά Ρουντέτζσκι, είναι θύμα τρομοκρατικού χτυπήματος, αλλά και επιζήσασα. Μας δείχνει ένα άγαλμα που είναι αφιερωμένο στα θύματα της τρομοκρατίας.
Το 1983 εκείνη και ο σύζυγος της τραυματίστηκαν όταν εξερράγη βόμβα έξω από εστιατόριο που έτρωγαν στο Παρίσι.
Τότε, ξεκίνησε η μάχη της.

Μία μάχη για να σώσει το πόδι της και να μην χρειαστεί ακρωτηριασμό, μία μάχη να αποδειχθεί ότι η επίθεση ήταν τρομοκρατική αλλά και μία μάχη προκειμένου να βοηθηθούν τα θύματα.

Η Φρανσουά μας εξηγεί πως “Το ίδρυμα αλληλεγγύης, ένα ίδρυμα που δεν υπήρχε πουθενά στον κόσμο. Αποζημιώνει πλήρως τα θύματα. Η δεύτερη μάχη κράτησε 4 χρόνια και ξεκίνησε το 1990. Τότε πέρασε ένας νόμος σχετικά με το status των θυμάτων πολέμου, όπου ουσιαστικά τα θύματα τρομοκρατικού χτυπήματος πλέον θεωρούντο θύματα πολέμου.”

Η Φρανσουά Ρουντέτσκι, στάθηκε στο πλευρό των θυμάτων, από τη στιγμή που συστήθηκε το ίδρυμα αλληλεγγύης.
Η τελευταία της μάχη, να διασφαλίσει ότι οι επιζήσαντες και οι συγγενείς των θυμάτων των τελευταίων επιθέσεων στη Γαλλία, δεν θα ταλαιπωρηθούν, κάνοντας όλες τις διαδικασίες πιο απλές κι λιγότερο χρονοβόρες. “Υπάρχει αυτό το ίδρυμα στο οποίο όλοι οι Γάλλοι μέσω της ασφάλειας τους συνεισφέρουν 4 ευρώ κάθε χρόνο, αρχής γενομένης από την 1 Ιανουαρίου 2016. Υπάρχει αυτό που ονομάζουμε αποζημίωση και σημαίνει ότι το θύμα αποζημιώνεται για τραυματισμούς αλλά και για τις ψυχολογικές συνέπειες που μπορεί να υποστεί. Επίσης μπορεί να εκπαιδευτεί σε μία εργασία σε περίπτωση [που λόγω της κατάστασης αναγκαστεί να αλλάξει δουλειά. Είναι αλήθεια ότι κάποιες φορές παρουσιάζονται δυσκολίες καθώς τα θύματα πρέπει να δεχθούν την ιατρική αξιολόγηση ειδικών ώστε να εκτιμήσουν την κατάσταση της ψυχικής τους υγείας. Η αλήθεια είναι ότι οι ειδικοί αυτοί έχουν την τάση να μόλις παρέλθει το αρχικό σοκ να υποβαθμίζουν τις ψυχολογικές συνέπειες. “

Το να αντιμετωπίσει κανείς τα ψυχικά τραύματα μετά από μία τρομοκρατική επίθεση είναι εξαιρετικά δύσκολο. Αυτό προσπάθησε να κάνει και η Μαρίς Γολίνσκι της οποίας ο σύζυγος σκοτώθηκε στην επίθεση στο Charlie Hebdo, μέσα από τη συγγραφή ενός βιβλίου.

Μας είπε ότι να συμβιώσει με την ιδέα της απώλειας του συζύγους της, είναι πολύ επώδυνη. Η ίδια μας εξήγησε ότι είναι ευγνώμων για το ίδρυμα αλληλεγγύης, όμως οι διαδικασίες αποζημίωσης είναι χρονοβόρες.

Η Μαρίς μας είπε: “ Νομίζω πως υπήρξαν πολλές υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν. Για παράδειγμα η εγγύηση αλληλεγγύης ξεκινάει με το να σου υπόσχονται μία προσωρινή βοήθεια. Οπότε υπάρχει μία αρχική βοήθεια και στη συνέχεια σε βοηθούν να συνεχίζεις τη ζωή σου από εκεί που την άφησες. Έχει περάσει ένας χρόνος όμως και είναι εξαιρετικά δύσκολο. Περιμένουν τώρα να δουν τώρα τις πωλήσεις απο τα βιβλία του άνδρα μου καθώς τα ποσά αυτά θα αφαιρεθούν από την αποζημίωση. Αυτό όμως είναι ανεξάρτητο θέμα.”

Ο Ντάνιελ Μπίντλ είναι ένας από τους επιζήσαντες της τρομοκρατικής επίθεσης στο Λονδίνο την 7η Ιουλίου 2005, όπου σκοτώθηκαν 52 άνθρωποι.

Ήταν σε απόσταση αναπνοής από τον βομβιστή αυτοκτονίας, ο οποίος ανατινάχτηκε στο μετρό.

Για τον Ντάνιελ το αποκορύφωμα της ταλαιπωρίας του ήταν οι διαδικασίες για την αποζημίωση, τις οποίες χαρακτήρισε σουρεαλιστικές, καθώς τα τρομοκρατικά χτυπήματα αντιμετωπίζονται ως κοινά εγκλήματα. “ Είναι μία κατάσταση στην οποία προσπαθείς να κατανοήσεις τι είναι αυτό που συνέβη. Προσπαθείς να συνηθίσεις την αναπηρία σου, να συνηθίσεις το καινούριο σου σώμα, όλα είναι διαφορετικά. Μετά παίρνεις στα χέρια σου ένα κατάλογο που έχει μία λίστα με είδη τραυματισμών, μέλη του σώματος που λείπουν στην οποία λίστα καλείσαι να σημειώσεις τα μέλη του σώματος που κοστίζουν περισσότερο ώστε να αποζημιωθείς. Είχα περισσότερους από 100 τραυματισμούς στο σώμα μου αλλά σύμφωνα με το σύστημα υγείας της Μ. Βρετανίας, μπορείς να αιτηθείς αποζημίωση μόνο για τρεις. Μόλις συμπληρώσεις το έντυπο, μετά υπολογίζουν τα χρήματα που θα πάρεις για κάθε τραυματισμό. Πήρα 110.000 λίρες για τον ακρωτηριασμό των ποδιών μου. Στη συνέχεια όμως μου αφαίρεσαν 70% από την αποζημίωση που θα έπαιρνα γιατί έχασα το μάτι μου και 85% από την αξία της αποζημίωσης που θα έπαιρνα για την αφαίρεση σπλήνας.
Οπότε είναι σαν να σε τιμωρούν που έχεις πολλαπλά τραύματα, εξαιτίας ενός γεγονότος για το οποίο δεν ευθύνεσαι εσύ.”

Το να μπορέσεις να διαχειριστείς ένα γεγονός που είναι εκτός του δικού σου ελέγχου και το οποίο επιφέρει πόνο αλλά και αισθήματα οργής είναι κάτι το οποίο ο Ντάνιελ Μπίντλε γνωρίζει πολύ καλά. “Το να είμαι ένα από τα θύματα τρομοκρατικής επίθεσης, με κάνει να γνωρίζω τι αντιμετωπίζουν οι οικογένειες των θυμάτων. Ξέρω τι θα αντιμετωπίζουν οι επιζώντες τρομοκρατικών χτυπημάτων τους επόμενους μήνες και χρόνια και είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο. Αυτό που έμαθα πολύ γρήγορα από την εμπειρία μου είναι ότι τα σωματικά τραύματα επουλώνονται σχετικά γρήγορα, οι πληγές όμως μένουν για πάντα. “

Για τη Μαρίν Γουολίνσκι, οι πληγές από τα ψυχικά τραύματα είναι ακόμη ανοιχτές.

Μας είπε ότι ακόμη έχει πολλά αναπάντητα ερωτήματα για το τι ακριβώς έγινε στο Charlie Hebdo.

Για εκείνη όμως, το να γράψει ένα βιβλίο, το οποίο να επιχειρεί να δώσει απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, είναι κομμάτι της διαδικασίας επούλωσης. “ Έγραψα αυτό το βιβλίο καθώς οι λέξεις Αγάπη μου πηγαίνω στο “Charlie” είναι στο μυαλό μου διαρκώς. Δεν σταματώ να τις σκέφτομαι και μετά ακολουθεί το απόλυτο κενό. Πως είναι δυνατόν να συμβεί μία επίθεση σε ένα σατιρικό περιοδικό, το οποίο ήταν ήδη γνωστός στόχος για την αστυνομία. Κι όμως δεν υπήρχαν μέτρα ασφαλείας. Νομίζω πως το βιβλίο που έγραψα το περασμένο καλοκαίρι έχει δώσει μία άλλη τροπή στις έρευνες. “

Το να ξανακάνεις όνειρα μετά από ένα τρομοκρατικό χτύπημα δεν είναι εύκολο. Το σημείο που άλλαξε τον τρόπο σκέψης του ήταν η γνωριμία με τη σύζυγο του Τζεμ, πριν από δύο χρόνια. Και βέβαια η επιστροφή του στη δουλειά. Είναι πλέον σύμβουλος επιχειρήσεων.

Η Φρανσουά Ρουντέτσκι ελπίζει πως σύντομα θα μπορεί να παραδώσει τα ηνία του ιδρύματος αλληλεγγύης σε κάποιον άλλον. Τα τελευταία 30 χρόνια το ίδρυμα μας, βοήθησε 4.200 θύματα στη Γαλλία και το εξωτερικό. “Για εμένα δεν θα έπρεπε να υπάρχει διαφορά μεταξύ των θυμάτων του Charlie Hebdo και άλλων θυμάτων που είναι ίσως γνωστοί. όλα τα θύματα πρέπει να αντιμετωπίζονται ισότιμα, είτε είναι άστεγοι είτε είναι διάσημοι. Γι΄ αυτό τον αγώνα που κάνουμε είμαι υπερήφανη.

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Γαλλία: Ένας χρόνος από το μακελειό στο Charlie Hebdo

Μεγάλη Βρετανία:Στρατηγικές για την αποτροπή της τρομοκρατίας

Ανταπόκριση των γαλλικών αρχών σε μαζικές επιθέσεις