Αλλαγή της ευρωπαϊκής πολιτικής κατά της φοροαπαλλαγής των πολυεθνικών

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Το σκάνδαλο με τη φοροαποφυγή μεγάλων πολυεθνικών μέσω Λουξεμβούργου έδειξε ότι γίνεται κατάχρηση των φορολογικών κανόνων. Και δεν είναι οι πολίτες ή οι μικρές επιχειρήσεις που επωφελούνται από τη φοροαποφυγή αλλά οι μεγάλες πολυεθνικές. Για το ζήτημα αυτό αλλά και για την αλλαγή της ευρωπαϊκής πολιτικής μιλά στο euronews ο Καρλ Ντόλαν από τον Οργανισμό Διεθνούς Διαφάνειας.

-Κύριε Ντόλαν, ένα σχόλιο για αυτά που ανακοινώθηκαν για το Βέλγιο. Το περιμένατε;

Ναι, ήταν κοινό μυστικό για καιρό ότι το Βέλγιο και μια σειρά από άλλες χώρες στην Ευρώπη είχαν αυτό το είδος των φορολογικών κανόνων. Αυτό που για μένα είναι εντυπωσιακό είναι ότι πήρε έξι με εννιά μήνες στην έρευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να αποκτήσει όλες τις λεπτομέρειες και αυτό που λέγαμε εδώ και καιρό είναι ότι όλα θα πρέπει να κοινοποιούνται, οι εταιρείες θα πρέπει να δημοσιεύουν το ύψος των φόρων που πληρώνουν, το ύψος των κερδών που πληρώνουν σε συγκεκρμένες χώρες και αυτό θα πρέπει να γίνει υποχρεωτικό για τις εταιρείες.

-Ναι αλλά είδαμε διαφορετικές υποθέσεις στο Λουξεμβούργο, στην Ολλανδία, στο Βέλγιο τώρα με μεγάλες πολυεθνικές που επωφελούνταν από συμφωνίες με εθνικές αρχές. Είναι αυτό νόμιμο;

Είναι μία γκρίζα ζώνη. Και αυτό είναι ένα από τα προβλήματα και πιστεύω ότι αυτό που υπάρχει είναι μία γκρίζα ζώνη που μόνο οι πολυεθνικές μπορούν να εκμεταλλευτούν γιατί φυσικά έχουν διαφορετικές θυγατρικές σε διαφορετικές χώρες και μπορούν να μετακινούν τα κέρδη τους από τη μία θυγατρική στην άλλη και να επωφελούνται από τους γενναιόδωρους κανόνες διαφόρων χωρών. Αυτό που είναι ξεκάθαρα παράνομο και η Κομισιόν το αποφάσισε είναι ότι όταν οι χώρες προσφέρουν ευνοϊκά σχήματα μόνο στις πολυεθνικές ενώ οι μικρές επιχειρήσεις δεν μπορούν να επωφεληθούν.

-Ναι αλλά γιατί τώρα; Δεν γνώριζε η Κομισιόν τι γινόταν εδώ και χρόνια;

Όπως είπα ήταν ένα κοινό μυστικό σε κύκλους πολιτικούς και φορολογικούς. Πιστεύω ότι αυτό που άλλαξε τώρα ήταν δύο πράγματα. Το ένα είναι ότι τα δημόσια ταμεία βρίσκονται υπό πίεση και οι κυβερνήσεις πρέπει να διασφαλίσουν ότι κάθε ευρώ μετράει. Το δεύτερο είναι ότι είχαμε το σκάνδαλο με το Λουξεμβούργο που βγήκε στη δημοσιότητα χάρη σε έναν γενναίο πληροφοριοδότη ο οποίος, και λυπάμαι που το λέω, δικάζεται στο Λουξεμβούργο.

Ακόμα και αν η Κομισιόν βρει μία λύση και κοινούς κανόνες στα κράτη μέλη ώστε να μην επιτρέπεται πια στις εταιρείες να αποφεύγουν τη φορολογία, τι θα γίνει με τους φορολογικούς παραδείσους εκτός Ευρώπης;

Πιστεύω ότι αυτό που έχουμε δει είναι ότι χρησιμοποιώντας αυτά τα μέτρα περί κρατικών ενισχύσεων, είναι για την ακρίβεια μέτρο της Κομισιόν για να είναι σκληρή σε εταιρείες και μάλιστα όχι μόνο ευρωπαϊκές αλλά και μεγάλες αμερικανικές όπως η Google, Starbucks, Amazon κ.λ.π Οπότε πιστεύω ότι είναι ένας τρόπος για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να πει ότι εάν θέλετε να έρθετε πρέπει να παίξετε βάσει κανόνων.