Σφαγεία στην Ευρώπη: Πώς μετριάζεται η σκληρότητα κατά των ζώων

Σφαγεία στην Ευρώπη: Πώς μετριάζεται η σκληρότητα κατά των ζώων
Από Euronews
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
Αντιγραφή/Επικόλληση το λινκ του βίντεο πιο κάτω:Copy to clipboardCopied

Ανά τακτά χρονικά διαστήματα η Μη Κυβερνητική Οργάνωση L214 δημοσιοποιεί φρικτά βίντεο που ελήφθησαν με κρυφή κάμερα μέσα από σφαγεία.

Ανά τακτά χρονικά διαστήματα η Μη Κυβερνητική Οργάνωση L214 δημοσιοποιεί φρικτά βίντεο που ελήφθησαν με κρυφή κάμερα μέσα από σφαγεία.

Πρόκειται για εικόνες που αποπνέουν βαρβαρότητα και κάνουν το βλέμμα να αποστρέφεται.

Κατά την L214, αυτό αποτελεί τον κανόνα παντού και όχι μόνο στη Γαλλία. Τα βίντεο που έφερε στην επιφάνεια η ΜΚΟ αναζωπύρωσαν την αντιπαράθεση για τις σφαγές ζώων, ανάγκασαν τις αρχές να βάλουν λουκέτο σε αρκετά σφαγεία και προκάλεσαν έρευνα σε κοινοβουλευτικό επίπεδο.

Τα βίντεο σοκάρουν ακόμη και τα μέλη του κλάδου. Ο Φιλίπ Νοτέν είναι κτηνοτρόφος τρίτης γενιάς. Κατέχει ένα μικρό ποσοστό του σφαγείου όπου θανατώνονται τα ζώα του κι αυτό, όπως λέει, του δίνει το δικαίωμα να έχει άποψη για το τι γίνεται.

Τον ρωτήσαμε πώς αισθάνεται, όταν στέλνει τα ζώα του στο σφαγείο.

Μας απάντησε ως εξής: «Ένα ζώο που στέλνεται στο σφαγείο αντιπροσωπεύει πάνω από χίλια ευρώ. Είναι χρήματα που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε κι αυτό το ξέρουμε εξαρχής. Από τη γέννησή του γνωρίζουμε το πώς θα θανατωθεί. Όμως αυτό που θέλουμε για το ζώο είναι να πάει εκεί υπό τις καλύτερες δυνατές συνθήκες, με το λιγότερο δυνατό στρες. Όταν βλέπω βίντεο με ζώα που κακοποιούνται, νιώθω απαίσια».

Εκατομμύρια ζώα που μεγαλώνουν σε φάρμες ανά τον κόσμο θανατώνονται καθημερινά. Σαν μια θυσία στο βωμό της ανθρώπινης κατανάλωσης. Η L214 υποστηρίζει πως ο όρος «ανθρωπιστική σφαγή» απλά δεν υφίσταται.

Προκειμένου να μάθουμε περισσότερα για τη διαδικασία θανάτωσης και για τις συνθήκες που επικρατούν στα σφαγεία όσον αφορά στην κατάσταση των ζώων, προσεγγίσαμε τους απευθείας εμπλεκόμενους.

Δεν είναι εύκολο να μπει κανείς μέσα σε ένα σφαγείο. Ωστόσο, κατορθώσαμε να πείσουμε τον διευθυντή του σφαγείου του Κορμπά, κοντά στη Λυών, να μας ανοίξει τις πόρτες του και να μας δείξει τι γίνεται μέσα.

6.000 τόνοι κρέατος φεύγουν από το συγκεκριμένο σφαγείο κάθε χρόνο. Δηλαδή 57.700 ζώα. Πρόκειται για ένα μικρομεσαίο σφαγείο με βάση τα γαλλικά και εν γένει τα ευρωπαϊκά μεγέθη. Οι σφαγές ξεκινούν νωρίς το πρωί, κατά τις 5. Τα ζώα παραλαμβάνονται την προηγούμενη ημέρα. Όπως μάθαμε, πριν θανατωθούν, περνούν το πολύ 12 ώρες στα βουστάσια, όπου τους δίνεται νερό, αλλά όχι τροφή.

Ο διευθυντής του σφαγείου Ζαν-Λυκ Ντυπρέ μας εξηγεί: «Στα βοοειδή χρησιμοποιούμε μια συσκευή που λέγεται “ματαδόρ”. Μια κάψουλα υπό πίεση ενεργοποιεί μια λεπίδα που ακινητοποιεί το ζώο και διατρυπά το κρανίο του».

Η συσκευή αυτή δεν είναι σίγουρο πως θα δουλέψει κάθε φορά, διότι αυτό εξαρτάται από το χρήση και από το αν το ζώο παραμένει ακίνητο. Σε περίπτωση που δεν δουλέψει, τότε απλά επαναλαμβάνεται η διαδικασία.

Η ακινητοποίηση των ζώων είναι κομβική για την πολεμική που ασκείται, καθώς είναι αδύνατο να υπολογιστεί ο βαθμός αποτυχίας.

Στην περίπτωση της τελετουργικής σφαγής, για τα κρέατα «χαλάλ» και «κόσερ», τα ζώα δεν ακινητοποιούνται. Οργανώσεις προάσπισης των δικαιωμάτων των ζώων ισχυρίζονται πως αυτό εντείνει το μαρτύριο.

Η τελετουργική σφαγή κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος στη Γαλλία. Το 60% των σφαγών στο Κορμπά είναι αυτού του είδους. Όμως δεν υπάρχει κάποια νομική υποχρέωση για την αναφορά του τρόπου σφαγής στη συσκευασία του κρέατος. Έτσι, δεν διαθέτουμε ακριβή αριθμητικά στοιχεία.

«Για την τελετουργική σφαγή, είτε κόσερ είτε χαλάλ, βασικά χρησιμοποιούμε την ίδια μέθοδο, αν και υπάρχουν κάποιες διαφορές. Το ζώο ακινητοποιείται στην παγίδα, έπειτα αναποδογυρίζεται κι ένας εκδοροσφαγέας το σφάζει, κόβοντάς του το λαιμό. Το ζώο μένει στην παγίδα για τουλάχιστον 45 δευτερόλεπτα, μέχρι να χάσει τις αισθήσεις του. Εν συνεχεία το σώμα του πέφτει από την παγίδα και μετά από λίγο ανυψώνεται και αφαιμάζεται», μας λέει ο Ντυπρέ.

Σύμφωνα με τον Κανονισμό 1099/2009 του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης περί προστασίας των ζώων κατά τη θανάτωσή τους, όσοι εμπλέκονται «στη θανάτωση ζώων θα πρέπει να λαμβάνουν τα απαιτούμενα μέτρα, προκειμένου να αποτρέπουν τον πόνο και να περιορίζουν την αγωνία και την ταλαιπωρία των ζώων κατά τη σφαγή ή τη θανάτωση» .

Αναλόγως του μεγέθους, ο νόμος υποχρεώνει κάθε σφαγείο να διαθέτει στις εγκαταστάσεις του τουλάχιστον έναν κτηνίατρο και υπό προϋποθέσεις έναν υπεύθυνο για την καλή μεταχείριση των ζώων (Κανονισμός 1099/2009, άρθρο 17). Οι δύο τους είναι υπεύθυνοι για την εξέταση των σφαγίων πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη θανάτωσή τους.

Ο κτηνίατρος Βενσάν Φεστέ και υπεύθυνος Προστασίας της Υγείας των Ζώων στο DDPP της περιφέρειας Ροδανού (υπηρεσία αντίστοιχη με τον ελληνικό ΕΦΕΤ) σημειώνει τα εξής: «Ένα σφαγείο δεν είναι επ’ ουδενί ένα μέρος βαρβαρότητας. Υπάρχουν άνθρωποι που εργάζονται εκεί, επαγγελματίες που αγαπούν τη δουλειά τους, είτε δουλεύουν στο σφαγείο είτε στις ελεγκτικές υπηρεσίες. Τα πλάνα της κρυφής κάμερας είναι σοκαριστικά, δεν μπορούν να γίνουν ανεκτά και θα οδηγήσουν σε διώξεις, καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Όμως δεν αποτυπώνουν όλα όσα γίνονται μέσα σε ένα σφαγείο σε καθημερινή βάση».

Ο διευθυντής του σφαγείου μας επέτρεψε να βάλουμε την κάμερα στις εγκαταστάσεις, αλλά όχι να τραβήξουμε πλάνα από τη διαδικασία της σφαγής.

Μιλήσαμε όμως με εκείνους, των οποίων δουλειά είναι να κόβουν τα λαρύγγια των ζώων. Μια ενέργεια που επαναλαμβάνεται ίσως και εκατοντάδες φορές κάθε μέρα. Τους ρωτήσαμε την άποψή τους για τα βίντεο που δημοσιοποίησε η L214.

Ένας εξ αυτών, ο Γιουσέφ, μας είπε τα εξής: «Είναι σκουπίδια. Ισχύει ότι μπορεί να συμβεί. Πάντα λέω ότι μπορεί να συμβεί στον καθέναν. Βάλτον σε ένα βουστάσιο κι αν είναι νευριασμένος, θα ξεσπάσει στο ζώο. Συμβαίνει, αλλά όχι συχνά, μια φορά στα δέκα χρόνια».

Ο συσχετισμός βίαιης συμπεριφοράς και σφαγής ζώων απασχολεί τους κοινωνιολόγους εδώ και καιρό.

Η κοινωνιολόγος Κατρίν Ρεμί του Γαλλικού Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών επισημαίνει ότι η βία είναι συνυφασμένη με τα σφαγεία. Όμως η εκβιομηχάνιση της διαδικασίας επιδεινώνει την κατάσταση.

Σύμφωνα με την κοινωνιολόγο, «βιομηχανοποιημένη σφαγή σημαίνει ότι έχουμε ξεχάσει τη ζωή. Θεωρούμε πως μπορούμε να συμπεριφερθούμε στα ζώα όπως σε κάθε άλλο αντικείμενο σε μια γραμμή παραγωγής. Υπάρχουν άτομα που σφάζουν ζώα 100, 200, 300 φορές τη μέρα. Είναι κάτι τεράστιο, είναι πολύ ισχυρή η επίπτωση και δεκαπλασιάζει το ζήτημα της βίας».

Αλλά και ο Φιλίπ Νοτέν υποστηρίζει πως υπάρχει πρόβλημα κλίμακας. Όπως λέει, η εκβιομηχάνιση της κτηνοτροφίας και της σφαγής όχι μόνο πλήττει την ευημερία των ζώων, αλλά και των ανθρώπων που τα καταναλώνουν, αφού η κακομεταχείριση αποτυπώνεται στην ποιότητα του κρέατος.

Όπως λέει συγκεκριμένα, «αναφορικά με την ποιότητα του κρέατος, ένα ζώο που δεν είναι αγχωμένο δεν αναπτύσσει τοξίνες στο κρέας του. Η κακομεταχείριση φαίνεται στο ζώο, αν για παράδειγμα ένα σφάγιο έχει χτυπηθεί, θα έχει μελανιές. Επεξεργαζόμαστε το δικό μας βοδινό κι αν υπάρχουν εκχυμώσεις, αυτομάτως το πετάμε και υφιστάμεθα και την ανάλογη απώλεια».

Όμως η βιολογική καλλιέργεια και ιδιαίτερα η κτηνοτροφία κοστίζει περισσότερο από το βιομηχανικά παραχθείσα τροφή.

Είναι ο καταναλωτής διατεθειμένος να πληρώσει περισσότερα; Ο Φιλίπ απαντά με μια άλλη ερώτηση: «Είναι ο καταναλωτής πρόθυμος να αντιμετωπίζει ένα διατροφικό σκάνδαλο κάθε εβδομάδα; Δεν περνούν έξι μήνες χωρίς να υπάρξει ένα σκάνδαλο διατροφικής ασφάλειας στη βιομηχανία γεωργικών ειδών διατροφής. “Βιομηχανία” που παράγει αυτό που τρώμε! Ο όρος αυτός δεν θα έπρεπε ποτέ να χρησιμοποιείται για κάτι ζωντανό, παρά μόνο για το χάλυβα, για το σκραπ, για τα αυτοκίνητα».

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Τα μικρόβια «νικούν» τα αντιβιοτικά - Πως μεταδίδονται από ζώα σε ανθρώπους

Ανταπόκριση των γαλλικών αρχών σε μαζικές επιθέσεις

«Άνεμος (κλιματικής) αλλαγής» στη Γερμανία