Ο Μοχάμεντ έχασε τουλάχιστον 25 από τους φίλους του στον πόλεμο. Δεν μπορεί να ξεχάσει την τραγωδία που βίωσε στη Συρία.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΕδώ και ένα χρόνο, ο Μοχάμεντ αλ-Χατζ ζει την ζωή του πρόσφυγα.
Τα πρωινά, πέντε μέρες την εβδομάδα, περπατά 25 λεπτά και πηγαίνει στα μαθήματα γερμανικών, στο κέντρο της πόλης Ζαρμπρίκεν. Μοιράζεται ένα μικρό και λιτό διαμέρισμα με άλλους τρεις άνδρες από την Συρία. Στην Γερμανία η ζωή του διέπεται από κανόνες.
Τον Οκτώβρη του 2012 ήταν σ’ ένα νοσοκομείο στην πατρίδα του, το Χαλέπι. Χωρίς να είναι γιατρός ή νοσοκόμος, βοηθούσε την τραγική κατάσταση ως εθελοντής.
Ο Μοχάμεντ έχασε τουλάχιστον 25 από τους φίλους του στον πόλεμο. Δεν μπορεί να ξεχάσει την τραγωδία που βίωσε στη Συρία.
«Αν είχα φύγει από την χώρα μου εν καιρώ ειρήνης, η συνείδησή μου θα ήταν καθαρή. Όμως δεν είχα επιλογή παρά να έρθω εδώ και να προσαρμοστώ στην κατάσταση. Τα πράγματα είναι δύσκολα, κανείς δεν έρχεται εδώ και ξαφνικά από την πρώτη μέρα είναι χαρούμενος. Όμως πρέπει να προσαρμοστούμε, δεν έχουμε επιλογή γιατί αυτή ήταν η μόνη πόρτα που έμεινε ανοιχτή για μας», λέει.
Ο Μοχάμεντ έφτασε στην Ευρώπη με το μεγάλο κύμα προσφύγων τον Σεπτέμβριο του 2015. Από το 2014 βρισκόταν στην Τουρκία με την οικογένειά του. Διέσχισε μόνος του τα Βαλκάνια και έφτασε στη Γερμανία.
«Μέχρι τώρα τα πράγματα είναι δύσκολα, αφενός ξέροντας τι συμβαίνει στη χώρα μου, αλλά κυρίως επειδή εγώ είμαι σε μια χώρα και η οικογένειά μου σε μια άλλη. Θα μπορούσα να προσποιούμαι ότι είμαι χαρούμενος, αλλά μέσα μου δεν είμαι καθόλου», παραδέχεται.
Ο Μοχάμεντ λαμβάνει 370 ευρώ τον μήνα από τη γερμανική κυβέρνηση, που επίσης καλύπτει το κόστος του ενοικίου, το ρεύμα, το νερό και τα μαθήματα γερμανικών. Πρέπει να είναι πολύ μετρημένος με τα έξοδά του. Κάπου κάπου, μιλάει με τους γονείς του στην Τουρκία μέσω της εφαρμογής whatsapp.
«Σκοπεύω, και ελπίζω, η ζωή μου να είναι επιτυχημένη, είτε εδώ είτε κάπου αλλού. Το σχέδιό μου είναι να σπουδάσω και να πάρω ένα πτυχίο που θα μου εξασφαλίσει εργασία και θα μου επιτρέψει να βοηθήσω την οικογένειά μου αλλά και την χώρα μου, στην περίπτωση που με χρειαστεί», δηλώνει.
Τα γερμανικά είναι δύσκολη γλώσσα, αλλά ο Μοχάμεντ είναι αποφασισμένος να πετύχει. Είναι άλλωστε ο μόνος τρόπος για να εκπληρώσει το όνειρό του, που είναι να μπει στο πανεπιστήμιο.