To «While I was waiting», η θεατρική παράσταση από την Συρία, που παρουσιάστηκε στα τέλη Οκτωβρίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση είναι μια συγκινητική πολιτική αλληγορία για τη σύγχρονη…
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗTo «While I was waiting», η θεατρική παράσταση από την Συρία, που παρουσιάστηκε στα τέλη Οκτωβρίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση είναι μια συγκινητική πολιτική αλληγορία για τη σύγχρονη Συρία.
Βρισκόμαστε στο 2015. Ο νεαρός Ταΐμ πέφτει θύμα ξυλοδαρμού σε ένα σημείο στρατιωτικού ελέγχου της Δαμασκού. Μεταφέρεται σε κωματώδη κατάσταση στο νοσοκομείο. Στα όρια μεταξύ συνειδητού και ασυνειδήτου, από το κρεβάτι του νοσοκομείου, ο Ταΐμ γίνεται ο βουβός αυτόπτης μάρτυρας της οικογενειακής κρίσης που έχει ξεσπάσει, αλλά και του δράματος που ζει τα τελευταία χρόνια η Συρία, εξαιτίας της εμφύλιας διαμάχης.
Αυτή είναι η υπόθεση του θεατρικού έργου που βασίζεται σε αληθινά περιστατικά. Συγγραφέας του είναι ο Μοχάμαντ Αλ Ατάρ, ο οποίος εξηγεί για ποιο λόγο το έγραψε:
«Νομίζω ότι η συγκεκριμένη ιστορία είναι μια εξαιρετική μεταφορά, μια ευκαιρία να μιλήσουμε για την Συρία σήμερα, για τις σημερινές συνθήκες που αντιμετωπίζουμε και πόσο σύνθετες είναι οι καταστάσεις που βιώνουμε. Γιατί το κώμα, όπως όλοι γνωρίζουμε, αναφέρεται σ’ αυτή την γκρίζα περιοχή μεταξύ ζωής και θανάτου, μεταξύ του να εγκαταλείπεις τη ζωή, να παραδίδεσαι και του να μάχεσαι για την επιβίωση. Νομίζω ότι σε ένα μεγάλο βαθμό, αυτή είναι η ιστορία της Συρίας σήμερα.
Η πρεμιέρα της παράστασης έγινε στις Βρυξέλλες, πέρσι τον Μάιο στο φεστιβάλ Kunsten. Το έργο έχει ταξιδέψει επίσης στην Αβινιόν, στη Ζυρίχη και στο Festival D’ Automne.
Ο Μοχάμαντ Αλ Ατάρ έχει ζητήσει άσυλο στη Γερμανία και μένει πλέον στο Βερολίνο, ενώ ο σκηνοθέτης Ομάρ Αμπουσαάντα αρνείται να εγκαταλείψει στη Δαμασκό, παρά τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Δημιουργεί όμως τις παραστάσεις του στο εξωτερικό:
«Δεν μπορώ να δουλέψω πλέον εκεί, γιατί η δουλειά μου έχει πολιτικό υπόβαθρο. Δεν μπορώ να δουλέψω ελεύθερα. Ακόμη και η καθημερινή ζωή στη Δαμασκό είναι πολύ δύσκολη, όσον αφορά τον ηλεκτρισμό, τη θέρμανση και τα μέσα μεταφοράς».
Το συγκεκριμένο θεατρικό έργο είναι μια προσπάθεια των δύο καλλιτεχνών να αντισταθούν στην απελπισία και την κατάθλιψη που τους γεννά η πραγματικότητα στη Συρία, αλλά και να δείξουν στο δυτικό κόσμο την αλήθεια για τη χώρα τους, πέρα από τα γνωστά στερεότυπα:
«Ένας από τους βασικούς λόγους που συνεχίζω να κάνω θέατρο είναι γιατί το θέατρο είναι ένας τρόπος αντίστασης. Και γι’ αυτό βρίσκομαι εδώ και εκφράζομαι ώστε να αντισταθώ στην απελπισία, να αντισταθώ στην κατάθλιψη. Γιατί το να είσαι Σύρος στις μέρες μας και να πιστεύεις ότι η χώρα σου έχει μέλλον, είναι δύσκολο να αποφύγεις την κατάθλιψη και την απελπισία, όταν βλέπεις ποια είναι η πραγματικότητα. Ειδικά, όταν βλέπεις δυστυχώς ότι δεν υπάρχει καμιά λύση, καμιά διέξοδος από αυτή την αγωνία που ζούμε» εξηγεί ο Μοχάμαντ Αλ Ατάρ.
Μετά την Αθήνα, η παράσταση ταξιδεύει σε Μασσαλία και Λιλ, ενώ το 2017 θα κάνει παγκόσμια περιοδεία.