Γερμανία: Μεγάλος ο αριθμός των χαμηλά αμειβομένων

Γερμανία: Μεγάλος ο αριθμός των χαμηλά αμειβομένων
Από Euronews
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
Αντιγραφή/Επικόλληση το λινκ του βίντεο πιο κάτω:Copy to clipboardCopied

Η απελευθέρωση και η ευελιξία της γερμανικής αγοράς εργασίας έχει προκαλέσει σοβαρά κοινωνικά προβλήματα

Η γερμανική οικονομία τα πάει εξαιρετικά. Ο δείκτης ανεργίας είναι χαμηλός. Παρόλα αυτά μπροστά στους γερμανικούς ΟΑΕΔ, ο κόσμος κάνει ουρά.

Είμαστε στο Βερολίνο. Πολλοί από αυτούς που συνωστίζονται στο τοπικό γραφείο εύρεσης εργασίας έχουν δουλειά, αλλά πληρώνονται ελάχιστα και άρα έχουν ανάγκη από κοινωνικά επιδόματα. Έχουν δουλειές μερικής απασχόλησης ή εργασίες που παίρνουν το μίνιμουμ των χρημάτων. Είναι κάτι που συμβαίνει χρόνια στη χώρα.

Με αποτέλεσμα να υπάρχουν πάρα πολλοί φτωχοί συνταξιούχοι. Όπως η Μόνικα Σάγκερτς, που είχε επαγγελματική εκπαίδευση για να γίνει διευθύντρια πωλήσεων, αλλά ποτέ δεν κατάφερε να έχει φουλ απασχόληση:

«Δεν θέλουν να πληρώσουν. Είμαι πολύ ακριβή για αυτούς. Προτιμούν να προσλάβουν ανειδίκευτα άτομα, τα οποία να δουλεύουν με 8,50 Ευρώ την ώρα. Για μένα θα έπρεπε να πληρώσουν τον επίσημο μισθό, που είναι πολύ πιο ψηλός».

Ας δούμε τι συμβαίνει στο Χάλε της Ανατολικής Γερμανίας. Μετά την επανένωση των δύο Γερμανιών υπήρχε μια επείγουσα ανάγκη για νέες θέσεις εργασίας. Αλλά το κόστος εργασίας ήταν πολύ υψηλό. Πώς θα μπορούσε η Γερμανία να παραμείνει ανταγωνιστική;

Το 2003, η Γερμανία άλλαξε δραστικά την αγορά εργασίας δίνοντας πλέον πολύ λιγότερα λεφτά στους ανέργους και ενισχύοντας την προσωρινή απασχόληση. Απελευθέρωση και ευελιξία ήταν οι λέξεις κλειδιά της εποχής. Η συνέπεια ήταν να μεγαλώσει ο αριθμός των χαμηλά αμειβομένων να μειωθεί ο δείκτης ανεργίας και να αυξηθεί η σχετική φτώχεια. Ο Ρολφ Μάουρερ, ένας 60χρονος τεχνίτης έχει την δική του απάντηση σ’ αυτό το κρίσιμο ζήτημα.

Χανς φον ντερ Μπρελί, Euronews:

«Είμαστε στο σπίτι του κύριου Μάουρερ. Είναι ένας εξαιρετικός τεχνίτης, υψηλά καταρτισμένος. Μπορεί να φτιάξει τα πάντα. Βρίσκει πελάτες μέσω του ίντερνετ. Το επιχειρηματικό του μοντέλο: ολική ευελιξία. Φαντάζομαι ότι αυτό σημαίνει τη μια μέρα βγάζετε καλά λεφτά και την άλλη ούτε φράγκο; Ποια είναι τα ρίσκα που πρέπει να πάρετε»;

Ρολφ Μάουερ, Τεχνίτης:

«Πρέπει να αντιμετωπίσω το θέμα ότι δεν έχω την παραμικρή ιδέα αν και τι είδους δουλειά θα έχω αύριο ή την επόμενη μέρα. Πάνω από όλα όμως, κάτι που συμβαίνει και σε μένα είναι ότι υπάρχει ο κίνδυνος οι πελάτες να μην με πληρώσουν καθόλου».

Χανς φον ντερ Μπρελί, Euronews:

«Είστε αυτοαπασχολούμενος, έχοντας όλο το επιχειρηματικό ρίσκο στην πλάτη σας. Ποια είναι η ωριαία αμοιβή σας»;

Ρολφ Μάουερ, Τεχνίτης:

«Το Τεχνικό Επιμελητήριο μου συστήνει να χρεώνω τουλάχιστον 35 ευρώ την ώρα. Αλλά όλα τα τελευταία χρόνια, χρεώνω πολύ λιγότερα, συνήθως γύρω στα 10 με 15 ευρώ».

Το να πληρώνει το νοίκι στο μικρό διαμέρισμα που νοικιάζει στο συγκρότημα εργατικών κατοικιών είναι η βασική προτεραιότητα για τον Μάουρερ. Μετά έρχεται η αγορά εργαλείων και υλικών που είναι απαραίτητα στη δουλειά του.

Αυτό όμως σημαίνει ότι δεν μένουν χρήματα για κάποιο πρόγραμμα συνταξιοδότησης. Όταν ήταν νέος, δούλευε σε ένα χυτήριο. Το εργοστάσιο έκλεισε και αυτός αναγκάστηκε να κάνει διάφορες δουλειές για να επιβιώσει. Δεν είχε καμιά δουλειά πλήρους απασχόλησης και όταν απευθύνθηκε σε ένα κέντρο εύρεσης εργασίας, του είπαν ότι είναι πολύ μεγάλος σε ηλικία για να τον βάλουν σε κάποιο πρόγραμμα.

Γι’ αυτό και άνοιξε τη δική του δουλειά:

«Στην ηλικία μου δεν είναι ωραίο που αναγκάζομαι να είμαι αυτοαπασχολούμενος. Όταν έχεις φτάσει σε μια ηλικία, είναι καλό να έχεις μια κανονική, μόνιμη δουλειά. Στα 60, δεν έχεις διάθεση να ξεκινήσεις από το μηδέν, με μια αβέβαιη δική σου δουλειά».

Ο Μάουρερ δεν σκοπεύει να σταματήσει να δουλεύει τα επόμενα χρόνια, κάτι που αποδεικνύει την υπάρχουσα αυξητική τάση στη χώρα: ο αριθμός των Γερμανών που δουλεύουν σε μεγάλες ηλικίες έχει διπλασιαστεί τα τελευταία δέκα χρόνια, από 5 σε 11% για ηλικίες από 65-74 ετών:

«Όσον αφορά στις ώρες που εργάζομαι, προσαρμόζομαι στις ανάγκες των πελατών. Εάν χρειαστεί να δουλέψω το σαββατοκύριακο, θα το κάνω. Εάν χρειαστεί να δουλέψω βράδια, θα το κάνω επίσης. Είμαι πολύ ευέλικτος για να ικανοποιήσω τους πελάτες μου».

Πίσω στο Βερολίνο, την πόλη που πολλοί χαρακτηρίζουν ως την πρωτεύουσα της επισφαλούς εργασίας και των χαμηλών ημερομισθίων. Αυτό πιστεύει ο Ντιρκ Χίρσελ, κορυφαίος οικονομολόγος ενός από τους μεγαλύτερους γερμανικούς οργανισμούς, του “ver.di”, που σημαίνει Ένωση Ενωμένων Υπηρεσιών:

«Στη Γερμανία έχουμε το πρόβλημα, ότι ένας στους πέντε εργαζόμενους παίρνουν λιγότερα από 10 Ευρώ την ώρα και άρα υποαμείβονται. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της ισοπέδωσης των νόμων της αγοράς εργασίας. Η Γερμανία είναι μια πλούσια χώρα, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Αλλά η Γερμανία είναι επίσης μια χώρα που είναι κοινωνικά διαιρεμένη. Σ’ αυτή την πλούσια χώρα, υπάρχουν άνθρωποι που υποαμείβονται, υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν 40-50 ώρες την εβδομάδα, αλλά δεν βγάζουν αρκετά για να ζήσουν».

Αυτό το βασικό πρόβλημα αφορά τον κατασκευαστικό τομέα, τα ξενοδοχεία, τον τομέα των υπηρεσιών, του λιανεμπορίου και του catering. Αλλά και επαγγέλματα που απαιτούν πολυετείς σπουδές. Η Αντριάνα Μπαλμπόα και ο Γιαν Χόπενστεντ διδάσκουν σε δημόσια μουσικά σχολεία του Βερολίνου. Συνάντησαν τον φίλο τους Τίλμαν. Π. Σούλτζε, που είναι video-blogger:

«Γεια σας. Καλώς ήλθατε στο τελευταίο μου video-blog. Κάλεσα δύο από τους συναδέλφους μου για να μιλήσουμε για ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα: τις συντάξεις»

Οι τρεις φίλοι μοιράζονται τις εμπειρίες τους: ο Γιαν είναι παντρεμένος με δύο παιδιά και προσπαθεί να μαζέψει χρήματα για να πληρώσει τις συνταξιοδοτικές εισφορές του. Η Αντριάνα είναι δασκάλα μουσικής πάνω από 20 χρόνια. Θα πάρει σύνταξη το 2033. Όταν πήρε την επιστολή που την πληροφορούσε για τη σύνταξη που θα πάρει, έπαθε σοκ:

«Κανείς δεν με πίστεψε όταν τους το είπα. Θα σας δείξω το ενημερωτικό σημείωμα για την σύνταξη που θα πάρω. Εδώ είναι. Θα παίρνω μηνιαίως 351 ευρώ και 82 λεπτά. Για το διαμέρισμά μου πληρώνω 400 ευρώ. Δηλαδή η σύνταξη δεν φτάνει ούτε για το νοίκι μου».

Τίλμαν. Π. Σούλτζε: «351 ευρώ; Είναι ψίχουλα. Είναι η συνέπεια των freelance συμβολαίων, ότι είσαι υποχρεωμένος να δηλώνεις κάθε ώρα εργασίας, ότι δεν πληρώνεσαι κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών και δεν έχεις σταθερό εισόδημα. Όλο το επιχειρηματικό ρίσκο είναι στους ώμους σου. Υπάρχει λύση»;

Γιαν Χόπενστεντ: «Αυτή τη στιγμή επεξεργάζονται μια συλλογική σύμβαση εργασίας για όσους δουλεύουν σε μουσικά σχολεία. Έχει να κάνει με έναν αξιοπρεπή μισθό. Να αφήσουμε στην άκρη τα freelance συμβόλαια με τις ωριαίες αμοιβές. Για να συνεχίσουμε να πληρωνόμαστε, ακόμη κι αν είμαστε άρρωστοι. Σήμερα, αν αρρωστήσεις, ξεμένεις πολύ γρήγορα από χρήματα. Όταν μια γυναίκα μείνει έγκυος, δεν μπορεί να χάνει αμέσως τη δουλειά της».

Αντριάνα Μπαλμπόα: «Εδώ στο Βερολίνο έχουμε πολύ λίγες μόνιμες θέσεις. Είναι η χειρότερη κατάσταση σε όλη τη Γερμανία. Το 93% των εργαζομένων είναι freelancers και μόλις το 7% μόνιμοι».

Η τοπική κυβέρνηση του Βερολίνου ανακοίνωσε πρόσφατα ότι θα προσφέρει μόνιμη απασχόληση στο 20% των μουσικών καθηγητών. Κάτι που φαίνεται πολύ λίγο για τους τρεις φίλους.

Ο Τίλμαν συνέθεσε μάλιστα κι ένα τραγούδι για να περιγράψει την τραγική κατάσταση, που λέει περίπου τα εξής:

Πολυετείς σπουδές, αλλά δεν έχουμε μόνιμη εργασία. Τα λεφτά που μας δίνουν δεν φτάνουν ούτε για σουβλάκια. Από τη μουσική δεν βγάζεις λεφτά σε μια πόλη όπως το Βερολίνο όπου ο πολιτισμός είναι τόσο σημαντικός.

Insiders - Filming 'Poor Germany'

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Ζώντας με 300 ευρώ: Αγώνας επιβίωσης για εκατομμύρια Ισπανούς

Χαμηλά αμειβόμενοι: Η περίπτωση της Γερμανίας

Ανταπόκριση των γαλλικών αρχών σε μαζικές επιθέσεις