Η Ανελίζ Μπόρζες αναδεικνύει μια άλλη πτυχή του πολέμου κατά της τρομοκρατίας στη Συρία.Παιδιά στρατολογούνται από τον ΙΚΙΛ στην Ευρώπη και πάνε στη Συρία όπου γίνονται μαχητές των τζιχαντιστών.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΗ Ντομινίκ Μπον, είναι μητέρα Γαλλου τζιχαντιστή που σκοτώθηκε στη Συρία και ιδρύτρια οργάνωσης ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης για παιδιά από την Ευρώπη που κατατάσσονται στον ΙΚΙΛ και μεταβάινουν στη Συρία.
«Αυτή είναι μια ζωγραφιά που έκανε όταν ήταν μικρός. Έχει πολλές λεπτομέρειες, φοίνικες, θάλασσα, πισίνα. Είπε ότι αυτό ήταν το σπίτι των ονείρων του».
Ο γιος της Ντομινίκ είχε μεγάλα όνειρα. Ωστόσο δεν πρόλαβε να μείνει σε σπίτι στην παραλία.«Είπα ότι είναι υπέροχο που θα πήγαινε στην Ταϊλάνδη ... θα έβλεπεκκ κάτι διαφορετικό, άλλα έθιμα ... Αλλά όχι, στην πραγματικότητα, ήταν ένα πρόσχημα και έφυγε για τη Συρία».
Ο Νικολά ήταν μεταξύ των 5.000 Ευρωπαίων πολιτών που, σύμφωνα με την ΕΕ, εντάχθηκαν σε τρομοκρατική οργάνωση μεταξύ του 2011 και του 2016. Μετά το θάνατό του στη Συρία το 2013, η Ντομινίκ επέλεξε να πολεμήσει κατά της ριζοσπαστικοποίησης στη Γαλλία. Δημιούργησε μια ένωση και πήγε στα ανώτατα κυβερνητικά κλιμάκια-έγραψε και επιστολή στον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν- για να τους προειδοποιήσει για το τι ακριβώς συνέβαινε σε νέους άνδρες και γυναίκες σε ολόκληρη τη χώρα .«Ξέρω μια μητέρα που λέει ότι η κόρη μου είναι 18 ετών και δεν είναι πλέον η κόρη μου ... Δεν την αναγνωρίζω πια. Είμαστε στο 2019.Άρα εξακολουθεί να συμβαίνει .Και εμείς τι κάνουμε γι αυτό;Τίποτα».
Αυτό που ελκύει τους ανθρώπους σε έναν κόσμο ριζοσπαστικών ιδεών και βίαιων πράξεων είναι κάτι που οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και θεσμοί εξακολουθούν να δίνουν μάχη. Μερικοί από αυτούς που κατατάχθηκαν στον ΙΚΙΛ λένε ότι εύχονταν να γυρίσει ο χρόνος πίσω.
Η Ανελίζ Μπόρζες μίλησε με τον Χαμζά Νιμέι πρώην μέλος του ΙΚΙΛ.
- Μετάνοιωσες που ήρθες εδώ;
-Ναι, το μετάνοιωσα .Ήταν το πρώτο μου έγκλημα, ποτέ δεν έκανα εγκλήματα στο Βέλγιο, ήμουν φοιτητής.
Ο Χαμζά Νιμέι λέει ότι αυτό που τον οδήγησε πριν από 7 χρόνια στη Συρία συνεχίζει να επηρεάζει τους νέους ανθρωπους σήμερα.«Λένε ότι η ιδεολογία δεν επλήγη. Όλοι το γνωρίζουν. Τα Ηνωμένα Έθνη, τι λένε για αυτό; Λένε ότι πρέπει να κάνουμε ένα πρόγραμμα απο-ριζοσπαστικοποίησης, να αλλάξουμε και να επιστρέψουμε στην κοινωνία».
Ο Nιμέι είναι 29 ετών και δεν έχει ιδέα πότε ή αν θα του επιτραπεί να επιστρέψει στη χώρα του και πώς θα είναι η ζωή του. Η ιστορία του μπορεί να εμπνεύσει τον φόβο και την αποτροπιασμό. Αλλά αν δεν αντιμετωπιστεί, πολλοί πιστεύουν ότι θα μπορούσε επίσης να τροφοδοτήσει το μίσος και τη βία στην επόμενη γενιά.
Οπως τονίζει η Ντομινίκ Μπον:«Ίσως θα πρέπει να σκεφτούμε πιο πολύ . Και γρήγορα. Επειδή όσο περισσότερος χρόνος περνάει ,τόσο μεγαλώνουν τα παιδιά και ζουν τρομερά πράγματα. Τώρα είναι η πείνα, οι αρρώστιες και όλα τα υπόλοιπα. Πριν ήταν ο πόλεμος,οι βόμβες ... Υπάρχουν παιδιά με τραύματα. Τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα επειδή όταν μεγαλώσουν θα μισούν τους πάντες. Τη χώρα καταγωγής τους, αλλά και τη χώρα στην οποία βρίσκονται. Θα διαπράττουν μαζικές δολοφονίες».
Προς το παρόν, είναι απλώς παιδιά που θα μπορούσαν μεγαλώνοντας να αποδείξουν ότι το πρόβλημα της Ευρώπης με την τρομοκρατία δεν έχει τελειώσει.