Νάντια Κοντογεώργη: «Σ' αυτό το δάσος θα δούμε τον εαυτό μας και τις κρυφές επιθυμίες του»

Πνευματικά Δικαιώματα

Δημοσιεύθηκε 06/02/2020 - 09:53•ανανεώθηκε πριν 07/02/2020 - 11:41

Ο Δημήτρης Μπογδάνος σκηνοθετεί το μιούζικαλ «Into the Woods» του Στήβεν Σόντχαϊμ στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ από το Σάββατο 8 Ιανουαρίου

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Την «πετύχαμε» στην τελική ευθεία για την πρώτη ελληνική παρουσίαση του «Into the Woods», του πολυβραβευμένου μιούζικαλ του συνθέτη Στήβεν Σόντχαϊμ και του συγγραφέα Τζέιμς Λαπάιν. Η Νάντια Κοντογεώργη πρωταγωνιστεί στην απαιτητική παραγωγή που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Μπογδάνος στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ από αυτό το Σάββατο 8 Φεβρουαρίου.

Για τη δημοφιλή τραγουδίστρια και ηθοποιό είναι η δεύτερη φορά που συναντιέται με τον 89χρονο Αμερικανό συνθέτη, που έχει υπογράψει μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Μπρόντγουεϊ. Είναι άλλωστε και η δεύτερη φορά που κάποιο έργο του ανεβαίνει στην Ελλάδα. Πριν από 2,5 χρόνια, είχε πρωταγωνιστήσει και στο «Sweeney Todd: Ο δαιμόνιος κουρέας της οδού Φλιτ», μια παράσταση που πήγε εξαιρετικά και η ίδια έλαμψε. Τότε ερμήνευε την κυρία Λόβετ. Τώρα υποδύεται την Μάγισσα σ’ αυτό το σκοτεινό παραμύθι ενηλικίωσης που συμμετέχουν γνωστοί ήρωες των αδελφών Γκριμ και του Σαρλ Περό.

Το μιούζικαλ πρωτοπαρουσιάστηκε στο Old Globe Theatre του Σαν Ντιέγκο το 1986 και έκτοτε έχει διαγράψει μια θεαματική πορεία χάρη στην αξεπέραστη μουσική του και το αριστοτεχνικό λιμπρέτο του. Τιμήθηκε με τρία βραβεία Τόνι το 1988, θριάμβευσε στο Μπρόντγουεϊ και στο Ουέστ Εντ, μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη από τον Ρομπ Μάρσαλ το 2014 και εξακολουθεί να μαγεύει το κοινό ανά τον κόσμο με τις συνεχείς επετειακές αναβιώσεις του.

Το «Into the woods», ήταν μια λαμπρή ευκαιρία να μιλήσουμε για την αγάπη της για το μιούζικαλ, για τον κόσμο των παραμυθιών, αλλά και για την ίδια.

-Ποιους ήρωες των παραμυθιών θα συναντήσουμε σ’ αυτό το Δάσος;

Πολλούς από αυτούς που έχουν δημιουργήσει τους μύθους και τις εξισώσεις στο μυαλό μας που καμιά φορά δεν βρίσκουν εφαρμογή στην καθημερινότητα. Έχουμε την Σταχτοπούτα, το κορίτσι που μεγαλώνει δύσκολα με τη μητριά της και τις κακές αδελφές της. Παρόλα αυτά είναι γλυκιά, νοικοκυρά και πρότυπο για έναν πρίγκιπα. Θα δούμε τους Πρίγκιπες με όλη την ματαιοδοξία, την ανικανότητα και ταυτόχρονα τη γοητεία, που δεν έχουν μάθει να αγαπούν ουσιαστικά. Υπάρχει ακόμη η Μάγισσα, που είναι για όλους η κακιά, η δύσκολη και η τοξική, η οποία παρόλα αυτά είναι η μόνη που λέει πάντα την αλήθεια. Η Κοκκινοσκουφίτσα που είναι ένα ανοικτό και εξωστρεφές πλάσμα που περνά στην εφηβεία, γνωρίζει κάτι για τις σωματικές της ανάγκες και την κάνει να ξεστρατίσει. Υπάρχει ακόμη η Ραπουνζέλ, που την κρατά η μητέρα της εγκλωβισμένη και δεν μπορεί να ενηλικιωθεί.

-Ποιος είναι ο δικός σας ρόλος μέσα σ’ αυτήν την πινακοθήκη που έχει κτίσει ο Σόντχαϊμ;

Εγώ υποδύομαι την Μάγισσα. Είναι ένα πολύ ιδιαίτερο πλάσμα. Υπάρχει έντονο το παραμυθένιο στοιχείο, γιατί είναι μια καταραμένη γυναίκα. Έχει καταδικαστεί να είναι άσχημη και γριά. Είναι η μητέρα της Ραπουνζέλ. Την έχει μεγαλώσει μέσα σε έναν πύργο. Την έχει κλείσει εκεί για να γλιτώσει όλους τους κινδύνους που παραμονεύουν. Η ίδια είναι βαθιά πληγωμένη, γι’ αυτό το λόγο θέλει να προστατέψει την κόρη της. Οδηγεί την κόρη της στην τρέλα. Είναι ένα σύνδρομο που έχει κάθε Ελληνίδα μάνα. Αφορά πολύ κόσμο (γέλια). Μου αρέσει πολύ ο συγκεκριμένος χαρακτήρας. Τον εκτιμώ. Γιατί μέσα σε όλα, είναι απόλυτα αληθινή και ειλικρινής. Κατά τη διάρκεια του έργου μεταμορφώνεται. Γιατί αυτή είναι η ευχή: να επιστρέψει τον χρόνο πίσω και να βρει και πάλι την ομορφιά της. Μια ευχή που νομίζω όλοι θα κάνουμε στο μέλλον (γέλια).

-Γιατί σας αρέσει αυτό το μιούζικαλ;

Ο Σόντχαϊμ είναι ένας μαγικός συνθέτης. Τον λατρεύω. Είχα την χαρά να παίξω πριν 2,5 χρόνια στο πρώτο έργο του που παρουσιάστηκε στην Ελλάδα, το «Sweeney Todd: Ο δαιμόνιος κουρέας της οδού Φλιτ». Από τότε είχαμε συζητήσει με τον Δημήτρη Μπογδάνο για το «Into the Woods». Τώρα καταφέρνουμε να το κάνουμε πραγματικότητα. Είναι κάτι ξεχωριστό, γιατί μας θυμίζει τη σημασία του μουσικού θεάτρου. Γιατί δεν είναι μόνο θέαμα και φτερά που προσφέρουν τα κλασικά μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ που ξέρουμε. Το συγκεκριμένο έργο μου υπενθυμίζει γιατί αγαπώ αυτή την τέχνη. Ο συνθέτης του επιλέγει με τόσο ξεχωριστό τρόπο τις νότες, την ενορχήστρωση, τον μουσικό χαρακτήρα του κάθε ρόλου. Οπότε είναι ωραίο να είσαι αγωγός τόσων σημαντικών έργων.

-Τι θα δούμε μέσα σ’ αυτό το Δάσος;

Έχουμε δημιουργήσει έναν κόσμο, όπου όλοι οι θεατές μπορούν να ταυτιστούν με όλους τους ρόλους. Νομίζω ότι σ’ αυτό το δάσος θα δούμε όλοι τον εαυτό μας. Τις κρυφές επιθυμίες του. Θα δούμε αυτό που θεωρούμε ιδανικό για τη ζωή μας. Τις ευχές μας που θέλουμε να πραγματοποιηθούν. Θα δούμε την πραγματικότητα και την ενηλικίωση που αυτή απαιτεί. Την ευθύνη που πρέπει να πάρουμε για τις ίδιες τις επιθυμίες μας, για τον εαυτό μας και για το παραμύθι που θέλουμε να ζήσουμε. Θα γελάσετε και θα συγκινηθείτε. Σας το εγγυώμαι.

-Τι συμβολίζει;

Το Δάσος είναι η ίδια η ζωή. Είναι το απρόβλεπτο, αυτό που δεν μπορούμε να ελέγξουμε και στο οποίο πρέπει να μπούμε. Είναι το αποτέλεσμα κοινών αποφάσεων, η μοίρα, το κάρμα.

-Τι διαφορετικό σε σχέση με τα παραμύθια που γνωρίζουμε, φέρνει αυτό το Δάσος στους ήρωες;

Είμαστε μετά το τέλος του παραμυθιού, μετά το «Έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα». Βλέπουμε τι γίνεται μετά από αυτό. Ξέρουμε για παράδειγμα ότι η Σταχτοπούτα παντρεύτηκε τον πρίγκιπα. Και; Έζησαν καλά; Ήταν ευτυχισμένοι; Ή τελικά το διέλυσαν, γιατί δεν τα έβρισκαν, γιατί η Σταχτοπούτα δεν μπορούσε να νιώσει αγάπη, τρυφερότητα και συντροφικότητα; Μήπως τελικά είναι αυτό που βλέπουμε στα περιοδικά Hello, Ok, με τα λαμπερά ζευγάρια, τις αγκαλιές και τα τρία παιδιά να τρέχουν γύρω από το ζευγάρι και όλοι αναρωτιόμαστε πού είναι η αλήθεια σε όλο αυτό; Ο Σόντχαϊμ είναι ένας σύγχρονος φιλόσοφος. Μια μουσική ιδιοφυΐα. Είναι καταπληκτική η ιδέα που είχε να πάρει όλα αυτά στα οποία έχει δομηθεί η λογική μας βάσει των παιδικών παραμυθιών, αλλά και ο τρόπος που έχει δομηθεί η κοινωνία σε σχέση με το τι θεωρούμε ευτυχία και επιτυχία και να τους δώσει μια εξέλιξη που μας κάνει να επιστρέψουμε στην ουσία των πραγμάτων. Στο πώς είναι κάποιος ελεύθερος και στο πώς να αγαπά τον εαυτό του και τους άλλους. Άραγε ευτυχία είναι η επιτυχία; Ευτυχία είναι να κατακτάς αυτό που σου έχουν μάθει ότι είναι ιδανικό, χωρίς να γνωρίζεις αν είναι δική σου πραγματική ανάγκη;

-Άρα υπάρχει «Έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα» ή όχι;

Νομίζω ότι για να το εκφράσω σωστά «Ζήσαν αυτοί κάπως και ζούμε κι εμείς». Και προσπαθούμε όλοι για το καλύτερο.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

-Τι παραμύθια έχουμε σήμερα ανάγκη να ακούμε;

Νομίζω ότι ο καθένας μας πρέπει να πιστεύει στο δικό του παραμύθι, στο δικό του όνειρο μέχρι να το κάνει πραγματικότητα. Αλλά μετά πρέπει να αναλαμβάνει και την ευθύνη της ευχής του. Να ξέρει ότι όταν έχει ευχές και όνειρα που θέλει να πραγματοποιηθούν, πρέπει να κάνει και τις ανάλογες θυσίες και να αποδεχτεί τα όποια αποτελέσματα. Έτσι είναι η ζωή. Δεν μπορείς να έχεις ένα αποτέλεσμα φιλτραρισμένο, μέσα από μια μαγική συνθήκη. Για να κατακτήσεις κάτι απαιτεί δουλειά, κόπο, χρόνο, αιματηρές θυσίες. Στοχοπροσήλωση. Αλλιώς η επιτυχία δεν έρχεται. Επίσης δεν μπορείς να υπηρετείς αυτό που θεωρείς εσύ προσωπική ευτυχία, χωρίς να λαμβάνεις υπόψη ότι αυτό μπορεί να μην είναι αποδεκτό από τους άλλους, όταν εσύ επιλέγεις κάτι διαφορετικό. Υπάρχει η ευθύνη των επιλογών.

-Γιατί δεν γράφονται πλέον νέα παραμύθια που να αντέχουν στο χρόνο και ανατρέχουμε διαρκώς στις παλιές αυτές γνωστές ιστορίες;

Μπορεί και να γράφονται. Δεν ξέρω. Αυτό θα το κρίνουμε στο μέλλον. Αν μείνει κάτι ή όχι. Νομίζω ότι ανατρέχουμε αυθόρμητα στις ιστορίες με τις οποίες έχουμε μεγαλώσει, που αποτελούν κοινό κώδικα διαφορετικών γενεών και λαών. Στην ουσία ανακαλούμε τις παιδικές μας μνήμες και ο,τι καταγράφεται όταν είμαστε μικροί και απορροφάμε τα πάντα σαν σφουγγάρια. Είναι λογικό να ανατρέχουμε εκεί. Γιατί είναι αναγκαία να διασωθούν για να προχωρήσουν κάποιοι.

-Τι προσφέρει η λοξή ανάγνωση των παραμυθιών από τον Σόντχαϊμ;

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Θα έρθουμε όλοι αντιμέτωποι με τις ευχές μας, τις επιθυμίες και τα όνειρά μας. Αλλά και με την πραγματικότητα. Τι θα πει ζωή και ονειρεμένη ζωή. Τι σημαίνει ματαίωση, διάψευση και ταυτόχρονα γιατί πρέπει να βουτάμε με τα χίλια στη ζωή καθημερινά. Παρά τα εμπόδια, τις δυσκολίες και τις ματαιώσεις. Να μην χάνουμε σε καμιά περίπτωση το κίνητρό μας. Τη διάθεση να ζήσουμε και να δοκιμάσουμε νέα πράγματα.

-Εσείς για ποιο όνειρο-επιθυμία θα μπαίνατε στο Δάσος;

Εγώ θα έμπαινα στο Δάσος για όλες μου τις επιθυμίες (γέλια). Για όσες φοβάμαι, τις έχω αφήσει στην άκρη, τις ανασύρω ανά καιρούς, θα ξαναμπαίνω. Όσες πραγματοποιώ, τις αφήνω στην άκρη με ευγνωμοσύνη και θα δημιουργώ καινούργιες. Αλλά οφείλω να μου πιστώσω το credit: Πάντα μπαίνω στο Δάσος.

-Ως άτομο, σας αρέσουν τα παραμύθια ή είστε περισσότερο της λογικής;

Είμαι συνδυασμός των δύο. Άλλες φορές το ζύγι πάει προς τη μια πλευρά και άλλες προς την άλλη. Όταν βρίσκω την ισορροπία, όλα είναι υπέροχα. Τα σημαντικά θεατρικά έργα γράφονται όμως είτε για τη μια πλευρά, είτε για την άλλη. Την ισορροπία την βρίσκουμε στη ζωή. Δεν είναι πάντα εφικτή. Είμαι ηθοποιός, οπότε τη ρομαντική-ονειροπαρμένη πλευρά την εκτονώνω στο επάγγελμά μου. Είναι μια βασική πλευρά του χαρακτήρα μου το να ονειρεύομαι και να οραματίζομαι. Να δημιουργώ συνθήκες περισσότερο στο νου μου, παρά στην πραγματικότητα. Είναι ένα εγγενές χαρακτηριστικό μου. Είμαι όμως και γειωμένη και λογική. Ένα πειθαρχημένο κορίτσι (γέλια).

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Μιούζικαλ / Πρώτη πανελλήνια παρουσίαση

Into the Woods

Σε μουσική και στίχους του Στήβεν Σόντχαϊμ και κείμενο του Τζέιμς Λαπάιν

Πρώτη σκηνοθεσία στο Μπρόντγουεϊ από τον Τζέιμς Λαπάιν

Ενορχήστρωση από τον Τζόναθαν Τιούνικ

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής - Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

8, 9, 12, 13, 14, 15, 16 Φεβρουαρίου 2020, 13, 14, 15, 16, 17 Μαΐου 2020

Ώρα έναρξης: 20.30 (Κυριακές: 19.00)

Μουσική διεύθυνση, μουσική διδασκαλία: Στάθης Σούλης

Σκηνοθεσία, μετάφραση: Δημήτρης Μπογδάνος

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Απόδοση στίχων: Τζούλια Διαμαντοπούλου

Σκηνικά, κοστούμια: Λίνα Πηγαδιώτη

Κινησιολογία: Κωνσταντίνος Κουνέλλας

Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης

Ερμηνεύουν: Νάντια Κοντογεώργη, Χαρά Κεφαλά, Αποστόλης Ψυχράμης, Μαρία Γράμψα, Δάφνη Δαυίδ, Λευτέρης Καλπακτσίδης, Ιωάννης Κοντέλλης, Θάνος Λέκκας, Δανάη Μουτσοπούλου, Δημήτρης Μπογδάνος, Όλγα Παπακωνσταντίνου, Λυδία Τζανουδάκη

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Πιάνο: Στάθης Σούλης

Κρουστά: Θοδωρής Βαζάκας, Κώστας Σερεμέτης

Το έργο παρουσιάζεται σε συνεργασία με τη Music Theatre International (Europe) Limited: www.mtishows.eu