Γιάννης Οικονομίδης: «Στην Μπαλάντα είναι πριμοδοτημένο το χιούμορ. Ο ζόφος έχει τραβηχτεί πίσω»

Πνευματικά Δικαιώματα

Πνευματικά Δικαιώματα

Δημοσιεύθηκε 04/03/2020 - 11:04

«Η Μπαλάντα της Τρύπιας καρδιάς», η νέα ταινία του Γιάννη Οικονομίδη βγαίνει στους ελληνικούς κινηματογράφους στις 5 Μαρτίου

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Έξι χρόνια μετά «Το Μικρό Ψάρι», ο Γιάννης Οικονομίδης επιστρέφει με την πιο διασκεδαστική μέχρι σήμερα ταινία του. Μας ταξιδεύει για πρώτη φορά στην ελληνική επαρχία, αποκαλύπτοντας την τρέλα, τα πάθη και την αρρώστια της, στην «Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς». Είναι μια μαύρη κωμωδία της ζωής γύρω μας, που έχει στοιχεία από το σινεμά του Ταραντίνο, μέχρι τις ταινίες και το χιούμορ του Σταύρου Τσιώλη.

Σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Ελλάδας – τα γυρίσματα έγιναν στην Λαμία -, η κατάσταση βγαίνει εκτός ελέγχου, όταν μια ερωτική απιστία συνδυάζεται με την εξαφάνιση ενός εκατομμυρίου ευρώ. Σύντομα ξεσπά πόλεμος ανάμεσα σε δύο οικογένειες, στον οποίο εμπλέκονται και πολλοί άλλοι συντοπίτες των πρωταγωνιστών. Τα πτώματα αρχίζουν να στοιβάζονται και η ωραία Όλγα που προκάλεσε τα πάντα, μένει η μόνη ζωντανή στο τέλος, αθώα, χωρίς να μπορεί να καταλάβει τι έχει συμβεί. Και οδεύει προς το μέλλον που πάντα ήθελε.

Ο Κύπριος σκηνοθέτης μίλησε στην κάμερα του Euronews γι’ αυτό το νέο κινηματογραφικό του εγχείρημα: «Η Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς είναι μια γκανγκστερική μαύρη κωμωδία με το δικό μου στυλ. Πειραγμένη, λοξή, ανατρεπτική, αναρχική, βέβηλη με πολύ βιτριολικό, αλλοπρόσαλλο, σουρεαλιστικό χιούμορ, το οποίο όμως, κατά τη γνώμη μου, είναι ακριβές. Είναι αυτό! Είναι η Ελλάδα του σήμερα, ιδωμένη μέσα από μια άλλη ματιά. Είναι ένα σχόλιο πάνω στην γελοιότητα, στην οποία είμαστε όλοι μέσα. Σε όλη αυτή την τρέλα».

Τι είναι διαφορετικό σε σχέση με τις προηγούμενες ταινίες του; «Είναι πολύ πιο συνειδητά και ξεκάθαρα πριμοδοτημένο το χιούμορ και ο ζόφος έχει τραβηχτεί πίσω. Είναι μια ταινία που είναι και πάρα πολύ διασκεδαστική, χωρίς να υπολείπεται σε επίπεδα. Όλα τα επίπεδα της δουλειάς μου είναι εκεί. Αυτά που κυνηγάω τόσα χρόνια, αυτά που ψάχνω, αυτά που με απασχολούν είναι εκεί, μέσα στην ταινία. Μόνο που απλά είναι με έναν άλλο τρόπο: πιο χιουμοριστικό, πιο χαριτωμένο, πιο διασκεδαστικό».

Στο επίκεντρο της ταινίας η αγία ελληνική οικογένεια, η τοξικότητα και ο σουρεαλισμός της. Οι μανάδες των πρωταγωνιστών, των δύο ερωτικών αντίζηλων αναλαμβάνουν το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών, χωρίς να φαντάζονται τι θα επακολουθήσει. Για άλλη μια φορά ο κινηματογραφιστής έχει δώσει χώρο σε χαρακτήρες βγαλμένους μέσα από τη ζωή:

«Αυτό με ενδιαφέρει πάντα! Στην ουσία οι ήρωές μου είναι καθημερινοί άνθρωποι, αλλά όχι και τόσο. Πάντα διαλέγω πολύ ακραίες προσωπικότητες στις ταινίες μου και ο καμβάς είναι η επαρχία. Άρα εδώ έχουμε πολίτες της επαρχίας με όλη τη μούρλα και τη ζούρλα που μπορεί να κουβαλάνε, που μπορεί να κουβαλάει ο κόσμος της επαρχίας σήμερα στην Ελλάδα. Κι αυτό μου άρεσε ιδιαίτερα. Έχει ένα άνοιγμα διαφορετικό από τον άνθρωπο της μεγαλούπολης. Είναι ικανός για πιο πολλά πράγματα σε ένα επίπεδο υπερρεαλιστικό. Κατά τα άλλα είναι άνθρωποι που είναι γύρω μας. Είμαστε κι εμείς κομμάτι τους. Έχω κι εγώ κομμάτια μέσα σ’ αυτούς τους χαρακτήρες. Είναι άνθρωποι αναγνωρίσιμοι. Ο θεατής καταλαβαίνει, Γι’ αυτό και δένεται. Τους παρακολουθεί με έναν τρόπο. Τους κατανοεί. Τους αγαπάει. Τους σιχαίνεται».

Τι του κεντρίζει την προσοχή στη σύγχρονη Ελλάδα; Ποια είναι τα θέματα που τον απασχολούν σήμερα; «Όλη μου η δουλειά συνοψίζεται σ’ αυτό που λέμε Greek trash. Ο νοών νοείτω. Η Μπαλάντα είναι πάνω σ’ αυτό το πράγμα. Είναι πάνω στην ξεφτίλα του σήμερα, είτε αυτό αφορά καταστάσεις, είτε ήρωες, είτε πρόσωπα, είτε πράγματα. Συναισθήματα. Αυτό είναι. Μια τρύπια καρδιά, που μπάζει από παντού».

Γιατί μεσολάβησαν τόσα χρόνια από την προηγούμενη ταινία του, το «Μικρό Ψάρι»; «Τα πράγματα γίνονται ολοένα και πιο δύσκολα για να γυρίσεις μια ταινία. Δεν υπάρχει γιατί. Υπάρχει μια δυσκολία στο να βρεθούν χρήματα. Γιγαντώνεται η γραφειοκρατία. Έτσι περνούν τα χρόνια, χωρίς να το καταλάβεις. Προσπαθείς πριν κάνεις την κίνησή σου, πριν βγεις και κάνεις την ταινία, να μαζέψεις τα χρήματα, ώστε να μην προδώσεις αυτό που έχεις στο κεφάλι σου. Αυτό άλλες φορές προκύπτει κι άλλες φορές προκύπτει πιο δύσκολα».

Ένα εξαιρετικό καστ φέρνει εις πέρας την αποστολή που τους έχει αναθέσει ο 53χρονος σκηνοθέτης. Ο Βασίλης Μπισμπίκης, στον πρωταγωνιστικό ρόλο, υποδύεται έναν ξεπεσμένο λαϊκό τραγουδιστή, που τα έχει παρατήσει όλα, γιατί δεν γουστάρει τα κυκλώματα. Παίρνει τη μάνα του, φεύγουν στην επαρχία και ανοίγουν ένα μπουζουξίδικο, τον «Κροκόδειλο». Ερωτεύεται την ωραία Όλγα, τη σύζυγο ενός εργοστασιάρχη.

Ο γνωστός ηθοποιός και σκηνοθέτης λατρεύει και υπηρετεί με πάθος στο θέατρο τη φόρμα του ακραίου ρεαλισμού, που χρησιμοποιεί και ο Γιάννης Οικονομίδης στη δουλειά του. Σ’ αυτό το «πνεύμα» έχει σκηνοθετήσει το «Άνθρωποι και ποντίκια» στον Τεχνοχώρο Cartel, που παίζεται για δεύτερη χρονιά με τεράστια επιτυχία, ενώ φέτος σκηνοθετεί και τον «Πατέρα» στο θέατρο Αποθήκη:

«Πάντα έκανα ρεαλισμό, αλλά επηρεάστηκα πάρα πολύ από τον Γιάννη, καθώς κάναμε έξι μήνες πρόβα. Ένα “κόλπο” του σε σχέση με την υποκριτική των ηθοποιών το αφομοίωσα, το πήρα και το ενέταξα στις δικές μου παραστάσεις. Ήταν τέλεια η συνθήκη να δουλεύεις με τον Γιάννη, γιατί δημιουργεί τις συνθήκες για να δίνεις το 100% των δυνατοτήτων σου. Οπότε η φόρμα που εγώ υποστηρίζω και η φόρμα που υποστηρίζει ο Γιάννης, ταυτίζονται. Οπότε ήταν όνειρο, ήταν ευτυχία η συνεργασία μας. Ήταν αυτό που ήθελα. Ήταν ένα όνειρο. Μπορεί κάποιοι να θεωρούν ότι είναι σκληρός αλλά είναι χνούδι. Είναι πολύ ευγενικός, πολύ δοτικός. Ναι δουλεύουμε πολύ. Κουραζόμαστε αλλά αυτός είναι πάντα μια αγκαλιά. Ξέρει τι κάνει και πώς να καθοδηγήσει τους ηθοποιούς. Του έχεις εμπιστοσύνη. Είναι φίλος πια. Είμαστε πέντε χρόνια φίλοι».

«Η Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς» βγαίνει στους ελληνικούς κινηματογράφους στις 5 Μαρτίου. Την πρώτη εβδομάδα αποκλειστικά στο Άστυ. Από 12 Μαρτίου και σε άλλους κινηματογράφους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.