Το επόμενο στοίχημα της Ισπανίας μετά την πανδημία

Η πανδημία του κορονοϊού έχει κοστίσει την ζωή σε πάνω από 23.500 ανθρώπους στην Ισπανία. Ωστόσο υπάρχουν πολλές παραπάνω χιλιάδες θύματα σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.

Η Ταμάρια και ο Ζακαρίας μένουν στην Σαντα Κολομα, ένα προάστιο της Βαρκελώνης. Η Ταμάρα ήταν γραμμένη στο ταμείο ανεργίας. Ξεγράφτηκε, αφού τον Απρίλιο θα ξεκινούσε στη νέα της δουλειά. Η πρόσληψή της όμως ακυρώθηκε λόγω της πανδημίας.

Ο Ζακαρίας διαθέτει δικό του φορτηγό, αλλά λόγω της απαγόρευσης κυκλοφορίας μένει και αυτός σπίτι. Το ζευγάρι δεν έχει το παραμικρό εισόδημα. «_Αν τρώω πρωινό, δεν τρώω μεσημεριανό και αν τελικά φάω για μεσημέρι, δεν θα φάω για βράδυ. Χωρίσαμε το φαγητό μας με αυτόν τον τρόπο. Διαφορετικά δεν βγαίνει. Αν αγοράσουμε ψωμί για το πρωί, δεν θα έχουμε χρήματα για δείπνο_», λέει ο Ζακαριας.

Η Ταμάρα προσθέτει: «Το μόνο που ζητάμε είναι μια μικρή βοήθεια γιατί τώρα την χρειαζόμαστε περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Μετά την άρση του lockdown θα μπορούμε να δουλέψουμε. Δεν ζητούμε τίποτα άλλο, απλά μια τσάντα με τρόφιμα ή να μας δοθεί κάποιο επίδομα σίτισης».

Οι κοινωνικές υπηρεσίες δεν μπορούν ωστόσο να ικανοποιήσουν το αίτημά τους. Χωρίς παιδιά, είναι ακόμα πιο δύσκολο να λάβουν την όποια βοήθεια. «_Δεν υπάρχουν υπηρεσίες για να μας δώσουν φαγητό. Λένε ότι όλες έχουν να ικανοποιήσουν τόσο μεγάλο αριθμό, που δεν περισσεύει τίποτα. Είναι αδύνατο να φάμε κάτι ζεστό. Το μόνο που μας δίνουν μερικές φορές είναι ένα κρύο κολλατσιό_», λέει η Ταμάρα.

Η ανταποκρίτρια του euronews στη Βαρκελώνη Κριστίνα Χινέρ μεταδίδει: «_Οι τοπικές ΜΚΟ και οι αλληλέγγυοι μας λένε ότι μετά το lockdown, τα αιτήματα για βοήθεια τριπλασιάστηκαν. Μία μόνο οργάνωση μοιράζει περίπου 220 γεύματα τη μέρα_». 

Στην εκκλησία της Αγίας Άννας στο κέντρο της Βαρκελώνης έχει δημιουργηθεί μια αποθήκη τροφίμων. Εδώ εργάζονται 15 εθελοντές υπό την επίβλεψη ενός ιερέα της τοπικής ενορίας. Ο τελευταίος εξηγεί: «_Ο κόσμος που έρχεται και ζητά φαγητό διαφέρει από το παρελθόν. Τώρα έχουμε περισσότερο οικογενειες που μένουν σε διαμερίσματα ή άλλες που μένουν σε δωμάτια χωρίς συμβόλαια, χωρίς χαρτιά. Μετά από ένα μήνα lockdown δεν μπορούν πλέον να προχωρήσουν μπροστά, δεν εχουν τα χρήματα να το κάνουν_».

Μια μεγάλη η ουρά είναι η απόδειξη της κατάστασης που επικρατεί σε μια από τις πιο πλούσιες πόλεις της Ισπανίας. Ορισμένοι ζήτησαν να μην τους κινηματογραφήσει η κάμερα του euronews, γιατί οι οικογένειές τους δεν γνωρίζουν ότι στήνονται στην ουρά για λίγο φαί. 

Στην χώρα έχει αυξηθεί κατακόρυφα την τελευταία δεκαετία το ποσοστό των ανθρώπω που ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Η οικονομική κρίση άφησε 600.000 νοικοκυριά χωρίς εισόδημα και μια πολύ εύθραυστη αγορά εργασίας. 

Η Άιτνα κατάγεται από τις Φιλιππίνες. Εργαζόταν ως οικιακή βοηθός. Έχασε την δουλειά της και πλέον εκλιπαρεί για λίγη αλληλεγγύη. «_Ορισμένοι συμπατριώτες μου δεν έχουν νόμιμες άδειες παραμονής στη χώρα. Για αυτούς είναι ακόμα πιο δύσκολο να ζητήσπυν βοήθεια. Έτσι προσπαθούμε να τους βοηθήσουμε εμείς. Συενπώς εγώ αναγκάζομαιι να μοιραζομαι όσα μου δίνουν εδώ_», εξηγεί η Αίτνα.

Για τον Αλεχάντρο οι δρόμοι είναι εδώ και χρόνια το σπίτι του. Οταν όλοι έλεγαν «μένουμε σπίτι», αυτός δεν είχε που να κοιμηθεί ή να κάνει ένα μπάνιο. Κοιμάται σε παγκάκια, όταν δεν βρέχει. Οι άστεγοι πληθαίνουν στην Βαρκελώνη. Και η κατάσταση γίνεται ολοένα και χειρότερη.

«Αν δεν εφαρμοζόταν ο κατώτατος μισθός, η Ισπανία θα ήταν ακόμα πιο πολωμένη κοινωνικά. Αυτό θα οδηγούσε σε υπερπληθυσμό στις δομές κοινωνικής προστασίας και εν τέλει θα μας οδηγούσε σε ακόμα πιο δύσκολες καταστάσεις και κοινωνική αναταρραχή», εκτιμά ο Κάρλος Σουσιας, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικτύου για την καταπολέμηση της φτώχειας και του κινωνικού αποκλεισμού.

Το να υπάρχει η εγγύηηση του βασικού εισόδηματος στις οικογένειες είναι ένα μεγάλο στοίχημα για την ανασυγκρότηση της ισπανικής οικονομίας αλλά και κοινωνίας, την επόμενη μέρα της πανδημίας.