«Finding Refuge»: Η κλιμάκωση του πολέμου στη Συρία, μέσα από τα μάτια προσφύγων

«Finding Refuge»: Η κλιμάκωση του πολέμου στη Συρία, μέσα από τα μάτια προσφύγων
Πνευματικά Δικαιώματα euronews
Από Anelise Borges
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
Αντιγραφή/Επικόλληση το λινκ του βίντεο πιο κάτω:Copy to clipboardCopied

Πρόσφυγες που έχουν φύγει από τη Συρία λόγω του εμφυλίου πολέμου, καταθέτουν την εμπειρία τους, 10 χρόνια μετά το ξέσπασμα των συγκρούσεων

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Ο Χαλέντ Κ. είναι Σύριος πρόσφυγας που ζει πλέον στην Ευρώπη. Πολέμησε με τις αντικαθεστωτικές δυνάμεις, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στη χώρα του: «Ζητούσαμε διαρκώς βοήθεια από τη διεθνή κοινότητα, γιατί ήταν το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε. Αλλά μετά χάσαμε οποιαδήποτε ελπίδα. Είπαμε εντάξει! Πρέπει να βασιστούμε στις δικές μας δυνάμεις».

Το 2011, όλα ξεκίνησαν με τις ειρηνικές διαδηλώσεις ενάντια στο συριακό καθεστώς. Αυτή την κατάσταση διαδέχτηκε η βίαιη κυβερνητική καταστολή των διαδηλωτών. Στρατιωτικοί αξιωματούχοι εγκατέλειψαν το στράτευμα και δημιούργησαν ένα κίνημα ένοπλης αντίστασης. Η σύσταση του Ελεύθερου Συριακού Στρατού σηματοδότησε την επόμενη φάση της εξέγερσης.

Ο Χαλέντ ήταν 21 ετών, όταν αποφάσισε να αγωνιστεί για μια διαφορετική Συρία: «Ήμουν νέος. Δεν ήμουν γιατρός. Δεν ήξερα τι άλλο να κάνω. Επέλεξα λοιπόν να πολεμήσω. Να πάρω ένα όπλο και να πολεμήσω. Όπως σας είπα όμως, δεν ήξερα να χρησιμοποιώ τα όπλα. Δεν είχα δει αληθινό όπλο ποτέ πριν στη ζωή μου».

Αισθανόταν ότι έκανε το σωστό πολεμώντας; «Τις περισσότερες φορές ναι. Μερικές φορές όμως αναρωτιόμουν, γιατί αφαιρούσα ανθρώπινες ζωές».

Σύντομα ο πόλεμος κλιμακώθηκε στη χώρα. Και τα αεροπλάνα της κυβέρνησης άρχισαν να βομβαρδίζουν πυκνοκατοικημένες περιοχές. Τον δεύτερο χρόνο των συγκρούσεων, ένα εκατομμύριο πολίτες είχαν φύγει στο εξωτερικό και άλλα δύο εκατομμύρια είχαν εκτοπιστεί στο εσωτερικό της Συρίας. Βλέποντας την κλιμάκωση, οι Ηνωμένες Πολιτείες, μέσω του προέδρου Ομπάμα έστειλαν ένα μήνυμα στην συριακή κυβέρνηση: _«_Είμαστε πολύ ξεκάθαροι στο καθεστώς Άσαντ και στις υπόλοιπες δυνάμεις της περιοχής ότι κόκκινη γραμμή για μας είναι να δούμε να κυκλοφορούν και να γίνεται χρήση χημικών όπλων. Αυτό θα αλλάξει τους υπολογισμούς μας, την εξίσωση».

Ένα χρόνο αργότερα όμως, στην Ανατολική και Δυτική Γκούτα, στα περίχωρα της Δαμασκού, έγινε το αδιανόητο: πύραυλοι που περιείχαν το χημικό στοιχείο σαρίν χτύπησαν περιοχές των αντικαθεστωτικών δυνάμεων. Εκατοντάδες άτομα πέθαναν. Η επίθεση με χημικά έφερε πολύ κοντά την στρατιωτική επέμβαση της Δύσης. Κάτι όμως που δεν έγινε, γιατί όλοι φοβούνταν το κόστος.

Ο Χαλέντ τραυματίστηκε βαριά στην Γκούτα. Κατάφερε να φύγει από τη χώρα για να λάβει ιατρική βοήθεια. Σήμερα, ο πρώην αντάρτης ζει ως πρόσφυγας στην Ευρώπη. Θεωρεί ότι η ζωή είναι πιο σημαντική από το να σπέρνεις τον θάνατο: _«Έμαθα ότι η βία δεν οδηγεί πουθενά. Το να αντιμετωπίζεις τη ζωή είναι το ίδιο επικίνδυνο με το να αντιμετωπίζεις τον θάνατο. Θέλει απλά περισσότερη δύναμη. Το να σπέρνεις την καταστροφή είναι πανεύκολο, το ίδιο και να σκοτώνεις κόσμο. Το δύσκολο είναι να κερδίσεις την εμπιστοσύνη, να προσφέρεις ευτυχία και γνώση, να ξανακτίσεις τα πάντα από την αρχή. Αυτό είναι πολύ δύσκολο». _

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

ΔΟΜ: Το 2023 οι περισσότεροι θάνατοι μεταναστών

Γαλλία: Έρευνα κάνει λόγο για «επιθετικές μεθόδους» κατά της παράτυπης μετανάστευσης

Λιβύη: Εντοπίστηκε ομαδικός τάφος με τουλάχιστον 65 σορούς μεταναστών