Η τουρκική παραβατικότητα δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη από τις Βρυξέλλες υπογραμμίζουν οι δύο υπουργοί Εξωτερικών
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΠαρά την αναπόφευκτη απογοήτευση και την έλλειψη αισιοδοξίας που προκαλεί η αυξανόμενη τουρκική προκλητικότητα, δεν τερματίζεται η προσπάθεια για επίλυση του Κυπριακού, αλλά αντιθέτως εντείνεται, δήλωσε ο Νίκος Χριστοδουλίδης.
Σύμφωνα με το riknews.com.cy Είπε ότι, με αξιοποίηση όλων των μέσων που η Κυπριακή Δημοκρατία έχει στη διάθεσή της, θα συνεχίσει τις προσπάθειες για λύση, στη συμφωνημένη βάση και μακριά από αναχρονιστικά συστήματα.
Εκφράζοντας και δημόσιες ευχαριστίες προς τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών για τη μεταξύ τους συνεργασία, ο κύριος Χριστοδουλίδης είπε ότι ο συντονισμός είναι καθημερινός, οι επιδιώξεις κοινές και οι δράσεις στοχοπροσηλωμένες και ταυτίζονται.
Επεσήμανε ότι τυγχάνει αναγνώρισης ο ρόλος Ελλάδας και Κύπρου στην περιοχή, με στόχο μέσα από μια θετική προσέγγιση, τη δημιουργία συνθηκών περιφερειακής ασφάλειας, συνεργασίας και σταθερότητας.
Ο κύριος Χριστοδουλίδης είπε ότι με τον Νίκο Δένδια εργάζονται από κοινού εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης για ενεργότερη εμπλοκή των Βρυξελλών στην αντιμετώπιση των τουρκικών προκλήσεων. Είπε ότι η συνεργασία αυτή εκτείνεται και σε επίπεδο Ηνωμένων Εθνών για τη δημιουργία προϋποθέσεων που θα επιτρέψουν την επιστροφή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό.
Η συνέχιση της τουρκικής παραβατικότητας δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη από τις Βρυξέλλες, τόνισε ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Νίκος Δένδιας, προσθέτοντας ότι Αθήνα και Λευκωσία αναμένουν τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων από την Ευρωπαϊκή Ένωση, στο Συμβούλιο του Δεκεμβρίου.
Σε δηλώσεις ύστερα από τη συνάντηση με τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Χριστοδουλίδη, στη Λευκωσία, ο κύριος Δένδιας είπε ότι η Τουρκία επιχειρεί να δημιουργήσει νέα τετελεσμένα επί του εδάφους, στην Αμμόχωστο, παραβιάζοντας παράλληλα το διεθνές δίκαιο με προκλητικές και παράνομες ενέργειες.
Ο επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας έψεξε τις συνεχιζόμενες απαράδεκτες δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων, καθώς και την απόπειρα εκβιασμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το μεταναστευτικό.
Για το Κυπριακό, ο Νίκος Δένδιας διαβεβαίωσε ότι η ελληνική κυβέρνηση θα παραμείνει αρωγός στις προσπάθειες της Κυπριακής Δημοκρατίας για επίλυση του προβλήματος. Όραμα μας, είπε, είναι μια νήσος επανενωμένη και απαλλαγμένη από στρατεύματα κατοχής και αναχρονιστικές εγγυήσεις. Κατέστησε εκ νέου σαφές ότι δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή ούτε καν για συζήτηση, η αξίωση της Άγκυρας και της τουρκοκυπριακής ηγεσίας για λύση εκτός του συμφωνημένου πλαισίου.
Αισιοδοξία για προβλέψιμο και σταθερό περιβάλλον ασφάλειας στην Α. Μεσόγειο
Ο Υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου Νίκος Χριστοδουλίδης εξέφρασε αισιοδοξία ότι η κουλτούρα συνεργασίας, που αναπτύσσεται ανάμεσα στα κράτη της Ανατολικής Μεσογείου, είναι σε θέση να συμβάλει καθοριστικά σε ένα πιο προβλέψιμο και σταθερό περιβάλλον ασφάλειας, μιλώντας στο πλαίσιο του 17ου Συνεδρίου του Economist, που πραγματοποιήθηκε στη Λευκωσία.
Παράλληλα σημείωσε ότι η Κύπρος επιθυμεί τη συμμετοχή της Τουρκίας σε αυτό το πλαίσιο συνεργασίας, κάτι ωστόσο που εξαρτάται από την ίδια την Τουρκία και την εκπλήρωση από μέρους της Άγκυρας της βασικής προϋπόθεσης που θα επιτρέψει την έναρξη σχετικών συζητήσεων, που είναι ο σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου με απτή απόδειξη την επίλυση του Κυπριακού στην βάση του συμφωνημένου πλαισίου.
Ο ΥΠΕΞ έκανε ιδιαίτερη αναφορά στο σχεδιασμό και το πλάνο δράσης που Κύπρος και Ελλάδα προωθούν τα τελευταία χρόνια στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της ευρύτερης Μέσης Ανατολής.
Αναφέρθηκε συγκεκριμένα σε εξελίξεις που έχουν σημειωθεί την τελευταία διετία στην ευρύτερη περιοχή, όπως η σταθερή ενίσχυση και επέκταση του δικτύου Τριμερών Συνεργασιών, η υπογραφή του Καταστατικού που ιδρύει το Ενεργειακό Φόρουμ στο Κάιρο, η απόφαση για σύσταση Μόνιμης Γραμματείας των Τριμερών Συνεργασιών στη Λευκωσία, η υπογραφή της Διακρατικής Συμφωνίας για τον αγωγό EastMed, η συμφωνία της Κυπριακής Δημοκρατίας με τις ΗΠΑ για σύσταση στην Κύπρο του Περιφερειακού Κέντρου Εκπαίδευσης CYCLOPS, η ομαλοποίηση των σχέσεων του Ισραήλ με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μπαχρέιν, η πρωτοβουλία για έναρξη διαπραγματεύσεων ανάμεσα στο Ισραήλ και τον Λίβανο για τον καθορισμό των θαλάσσιων συνόρων τους, η πρόσφατη αμυντική συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας, μια σειρά από πολυεθνικές αεροναυτικές ασκήσεις και η μερική οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων της Ελλάδας με την Αίγυπτο.
Αναφέρθηκε επίσης σε μια πολύ ουσιαστική και αποτελεσματική πρόσφατη τριμερή συνάντηση που είχαν με τον Έλληνα ομόλογό του με τα ΗΑΕ, ενώ πραγματοποιήθηκε και η πρώτη κοινή συνάντηση με τους Υπουργούς Εξωτερικών της Αιγύπτου και της Ιορδανίας. Πρόσθεσε ότι την Παρασκευή στην Αθήνα θα συναντηθούν μαζί με τους ομολόγους τους της Γαλλίας και της Αιγύπτου, ενώ εξέφρασε την πεποίθηση ότι σύντομα θα προκύψουν και άλλα πολυμερή σχήματα προς την κατεύθυνση ενίσχυσης της περιφερειακής συνεργασίας, με ενδεχόμενη, για παράδειγμα, συμμετοχή και της Ινδίας σε κάποιο εξ αυτών.
Είπε επίσης ότι όραμά και προσδοκία για την ευρύτερη περιοχή είναι, όταν οι πολιτικές συνθήκες το επιτρέψουν, να προχωρήσει η σύσταση ενός Περιφερειακού Οργανισμού Ασφάλειας και Συνεργασίας - ενός Οργανισμού, όπου θα συμμετέχουν όλα τα κράτη της περιοχής, χωρίς αποκλεισμούς, και ο οποίος θα διαπνέεται από μια θετική προσέγγιση. Πρόσθεσε ότι η εγκαθίδρυση και λειτουργία του Ενεργειακού Φόρουμ στο Κάιρο, είναι ένα πρώτο βήμα, ένα καλό παράδειγμα προς την κατεύθυνση υλοποίησης του εν λόγω οράματος για την περιοχή.
«Είμαστε λοιπόν αισιόδοξοι, και θεωρώ πως την ίδια εκτίμηση συμμερίζονται όλα τα συμμετέχοντα κράτη, πως η κουλτούρα συνεργασίας που αναπτύσσεται, είναι σε θέση να συμβάλει καθοριστικά σε ένα πιο προβλέψιμο και σταθερό περιβάλλον ασφάλειας. Κι αυτό, γιατί ανάμεσα στη συντριπτική πλειοψηφία των κρατών της περιοχής, έχει δημιουργηθεί -εδώ και κάποια χρόνια- ένα κοινό έδαφος, μια κοινή ανάγνωση των προκλήσεων και των προοπτικών, αλλά και ένα κοινό όραμα για μια ευημερούσα Ανατολική Μεσόγειο», είπε.
Στο νέο αυτό περιβάλλον, πρόσθεσε, είναι γεγονός ότι έχουν πλέον καλλιεργηθεί, σε σημαντικό βαθμό, σχέσεις καλής γειτονίας και έχει εμπεδωθεί μια νοοτροπία θετικής ατζέντας. Μέσα από αυτή την προσέγγιση, πρόσθεσε, συλλογικός στόχος παραμένει η δημιουργία μιας κατάστασης αμοιβαίου κέρδους, παρά ενός παιχνιδιού μηδενικού αθροίσματος για τα κράτη της περιοχής.
Παράλληλα ο ΥΠΕΞ ανέφερε ότι ο αμοιβαίος, απαρέγκλιτος σεβασμός στις βασικές αρχές και νόρμες του διεθνούς δικαίου είναι απαραίτητη προϋπόθεση για έναρξη συζητήσεων, στο πλαίσιο της όποιας ενδεχόμενης συνεργασίας.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΑνέφερε ωστόσο ότι στο σημερινό, άναρχο διεθνές σύστημα, πολλοί άλλοι παράγοντες διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην συμπεριφορά των κρατών και αναμφίβολα αυτό ισχύει και για τα κράτη της ευρύτερης περιοχής. Σημείωσε ότι οι περιφερειακές συνεργασίες που αναπτύσσονται είναι απότοκο, πέραν της προσήλωσης στο διεθνές δίκαιο - συμπεριλαμβανομένων του σεβασμού της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας κάθε χώρας - και άλλων παραγόντων όπως το κοινό όραμα για την περιοχή, η ίδια ανάγνωση γεγονότων, χαρακτηριστικά αξιοπιστίας, δείγματα γραφής συμπεριφορών, συμφέροντα, απειλές, σχέσεις καλής γειτονίας, οικονομικοί και εμπορικοί δεσμοί και προοπτικές, θετική ατζέντα, η απόρριψη προσεγγίσεων μηδενικού αθροίσματος, ακόμα και θρησκευτικές πεποιθήσεις ή και παραστάσεις που πηγάζουν μέσα από την ιστορία.
Όσον αφορά τη συμμετοχή της Τουρκίας στις συνεργασίες που αναπτύσσονται στην περιοχή, είπε ότι η ενσυνείδητη προσπάθεια αμφισβήτησης του Διεθνούς Δικαίου, η a-la-carte επίκληση του, οι πολιτικές που ακολουθεί οι οποίες έχουν ως βάση μια αναχρονιστική, αναθεωρητική προσέγγιση με νεοαποικιακά/νεοοθωμανικά χαρακτηριστικά και με τη στρατιωτικοποίηση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας να είναι το κυρίαρχο δεδομένο, έχουν οδηγήσει την Τουρκία εκτός των περιφερειακών συνεργασιών.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, πρόσθεσε, ότι η Τουρκία με την συμπεριφορά της, επιθυμεί την άσκηση ηγεμονίας στην περιοχή και όλες οι ενέργειες της αποτελούν μέρος της στρατηγικής της να κυριαρχήσει, εις βάρος των γειτονικών κρατών, θέτοντας έτσι την ειρήνη, την ασφάλεια και τη σταθερότητα της περιοχής σε υψηλό κίνδυνο.
Ο ΥΠΕΞ ανέφερε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία φυσικά και επιθυμεί η Τουρκία να είναι μέρος των περιφερειακών συνεργασιών, η συμμετοχή της, όμως, και πολύ περισσότερο η έναρξη των όποιων συζητήσεων προς αυτή την κατεύθυνση, εξαρτάται από την ίδια την Τουρκία και την εκπλήρωση από μέρους της Άγκυρας της βασικής προϋπόθεσης που θα επιτρέψει την έναρξη σχετικών συζητήσεων: Σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου και απτή απόδειξη μιας τέτοιας προσέγγισης μέσα από τον επίλυση του Κυπριακού στην βάση του συμφωνημένου πλαισίου.
Ν.Δένδια: Ελλάδα και Κύπρος προωθούμε τη συνεργασία στην περιοχή
Στην δική του παρέμβαση στο συνέδριο του Economist στη Λευκωσία, ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, ανέφερε πως Ελλάδα και Κύπρος προωθούν τη συνεργασία στην περιοχή και ότι η Ελληνική Δημοκρατία ασπάζεται το Διεθνές Δίκαιο και το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας ως θεμελιώδη αρχή και αξία της εξωτερικής μας πολιτικής.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΈνα βασικό ερώτημα, το οποίο μου τέθηκε: ο σεβασμός στο Διεθνές Δίκαιο είναι επαρκής προϋπόθεση της ειρήνης στην περιοχή;
Σε ένα σαφές ερώτημα, χρειάζεται μια απολύτως σαφής απάντηση. Και κατ’ εμέ, ο σεβασμός στο Διεθνές Δίκαιο, είναι, επαναλαμβάνω, επαρκής, αυτοτελώς, προϋπόθεση για την ειρήνη. Θα μπορούσα να δώσω μια πολυπαραγοντική απάντηση. Όμως μια πολυπαραγοντική θεώρηση καταλήγει, κατά την κρίση μου, στην μη απάντηση.
Θα το επαναλάβω λοιπόν και στα αγγλικά, όπως είναι διατυπωμένο, για να ξέρουμε για τι συζητάμε εδώ στην Ανατολική Μεσόγειο. “International Law is a sufficient condition for peace in our region”.
Και το απευθύνω στην αίθουσα, και θα μου επιτρέψετε να το απευθύνω και πέρα από την αίθουσα. Είναι απλό και ως λογικός συλλογισμός. Αν όλα τα κράτη σέβονταν το Διεθνές Δίκαιο, άρα τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, απλώς δε θα υπήρχαν πόλεμοι. Και άρα, είναι η απαραίτητη, επαρκής, ικανή και αναγκαία συνθήκη για την ειρήνη.
Και βεβαίως, είναι η απαραίτητη συνθήκη για την ειρηνική επίλυση των διαφορών. Γιατί μεταξύ γειτονικών κρατών υπάρχουν, και είναι αναπόφευκτο να υπάρχουν, διαφορές.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΤο ερώτημα είναι πώς επιλύονται οι διαφορές. Επιλύονται με τα όπλα, όπως γινόταν στους προηγούμενους αιώνες, ή ειρηνικά, όπως επιθυμούμε τώρα;
Και αν επιθυμούμε να τις επιλύσουμε ειρηνικά, επί τη βάσει ποιων κανόνων; Αν δεν εφαρμόζουμε όλοι τους ίδιους κανόνες, το πρόβλημα επίσης καθίσταται άλυτο. Διότι, δεν έχουμε αυτό το οποίο συμβαίνει στην εσωτερική έννομη τάξη, όπου το δίκαιο επιβάλλεται από το κράτος, το οποίο κατά τον Weber έχει το προνόμιο της έννομης βίας.
Στη Διεθνή Κοινότητα δεν υπάρχει ένας Leviathan, όπως ονειρευόταν ο Thomas Hobbes, για να επιβάλλει το δίκαιο. Εναπόκειται στα ίδια τα κράτη, αφενός να το διαμορφώσουν, και κυρίως να το εφαρμόσουν.
Και θα μου επιτρέψετε να σας πω ένα απλό παράδειγμα της καθημερινής μας ζωής. Αν επιχειρήσουμε να λύσουμε από κοινού μια άσκηση γεωμετρίας, και η μια πλευρά εφαρμόζει την ευκλείδεια γεωμετρία, όπου υπάρχουν παράλληλες γραμμές, και η άλλη πλευρά εφαρμόζει την παραβολική γεωμετρία, όπου δεν υπάρχουν παράλληλες γραμμές. Υπάρχει ποτέ πιθανότητα να υπάρξει κοινή λύση αυτής της άσκησης;
Οφείλουμε λοιπόν να έχουμε κοινούς κανόνες. Και οι κοινοί κανόνες, κυρίες και κύριοι, είναι το Διεθνές Δίκαιο. Δεν υπάρχει κάτι άλλο στην ανθρωπότητα του 21ου αιώνα διαθέσιμο.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΕίναι ενδιαφέρον ότι οι βάσεις του Διεθνούς Δικαίου τέθηκαν παράλληλα με τη δημιουργία του εθνικού κράτους ως βασικού παίκτη στις διεθνείς σχέσεις, τον 17ο αιώνα. Και επίσης ότι τα βασικά έργα του φερόμενου ως "πατέρα του Διεθνούς Δικαίου", του Grotius, αφορούσαν αφενός μεν τον νόμο για τον πόλεμο και την ειρήνη, αφετέρου δε, και αυτό είναι πολύ σημαντικό για την περιοχή μας, τον νόμο για την ελευθερία των θαλασσών. Δηλαδή, τους μακρινούς προγόνους του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και της UNCLOS, της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Γιατί εμείς, η Ελληνική Δημοκρατία, ασπαζόμαστε το Διεθνές Δίκαιο και το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας ως θεμελιώδη αρχή και αξία της εξωτερικής μας πολιτικής. Και όχι μόνο στην θεωρία, αλλά κυρίως, στην πράξη. Και έχουμε ως κύριο στόχο την προώθηση της ειρήνης, σταθερότητας και ευημερίας στην Μεσόγειο,αλλά και στον κόσμο.
Για την επίτευξη του στόχου αυτού, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, στην οποία έχω την τιμή να συμμετέχω, έχει αναλάβει μια σειρά από πρωτοβουλίες. Είχε την καλοσύνη ο Νίκος να αναφερθεί σε πάρα πολλές από αυτές προηγουμένως.
Με στόχο να επιλύουμε ειρηνικά τις διαφορές μας επί τη βάσει των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου. Συμφωνήσαμε με την Ιταλία την Αποκλειστική μας Οικονομική Ζώνη. Συμφωνήσαμε με την Αίγυπτο την Αποκλειστική Οικονομική μας Ζώνη. Συμφωνήσαμε με την Αλβανία να παραπέμψουμε τη διαφορά μας στη Χάγη. Υπογράψαμε Αμυντικές Συμφωνίες με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, με τη Γαλλία. Όμως, οι Συμφωνίες αυτές έχουν ρητή αναφορά στον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.
Γιατί οι Συμφωνίες αυτές, κυρίες και κύριοι, δεν στρέφονται εναντίον οιουδήποτε. Δεν αποτελούν ούτε άμεση, ούτε έμμεση απειλή για τρίτες χώρες.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΕμείς, η Ελλάδα, μαζί με την Κυπριακή Δημοκρατία, προωθούμε τη συνεργασία στην περιοχή. Και την προωθούμε, πάλι ο Νίκος αναλυτικά με κάλυψε σε αυτό, μέσω και τριμερών και πολυμερών σχημάτων. Το επόμενο θα είναι στην Αθήνα μεθαύριο με την Αίγυπτο, τον φίλο μας τον Sameh Shoukry, και με τον Γάλλο Υπουργό, τον κ. Le Drian.
Τα σχήματα αυτά δεν είναι σχήματα τα οποία έχουν στενή ατζέντα, έχουν μία ευρύτατη ατζέντα. Καλούνται να αντιμετωπίσουν τις κοινές προκλήσεις: πανδημία, κλιματική αλλαγή. Αποσκοπούν στην ενίσχυση της συνεργασίας, της διασυνδεσιμότητας σε τομείς όπως η ενέργεια και οι μεταφορές, απαραίτητους τομείς για να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη. Και πάντα με έναν σταθερό παρονομαστή και παράγοντα: τον σεβασμό στις αρχές του Διεθνούς Δικαίου.
Και απαντώ στην Τουρκία: τα σχήματα αυτά δεν αποσκοπούν στην περικύκλωσή της, δεν αποσκοπούν στον αποκλεισμό της. Είναι σχήματα ανοιχτά σε όλους. Με τον έναν και απαράβατο όρο και συνθήκη: τον σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου.
Η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία, μέσω της ενεργού συμμετοχής στην Ευρωπαϊκή Ένωση - μια Κοινότητα Αρχών και Αξιών, το πιο, κατά την κρίση μου, σημαντικό εγχείρημα συνεργασίας κρατών στην ιστορία της ανθρωπότητας - με αυτό τον τρόπο, λοιπόν, με αυτήν τη συμμετοχή θεωρούμε ότι θέτουμε ένα ακόμα θεμέλιο για την εμπέδωση της ειρήνης και της σταθερότητας στον πλανήτη.
Και βασική μας προτεραιότητα, βασική ελληνική προτεραιότητα, είναι η διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκειμένου να συμπεριλάβει καταρχήν τα Δυτικά Βαλκάνια, τη γειτονιά μας, αλλά, ίσως κάποτε στο μέλλον, αν η τουρκική κοινωνία το επιλέξει, και την Τουρκία.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΌμως, πάλι, υπό τον απαράβατο όρο της αποδοχής των κριτηρίων για την ένταξη, συμπεριλαμβανομένου του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου, που, σημειώνω, συμπεριλαμβάνει την UNCLOS. Η UNCLOS, κυρίες και κύριοι, δεν αποτελεί μόνο Συνθήκη την οποία έχουν υπογράψει όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν έχει, ίσως, παρατηρηθεί ότι την UNCLOS, την έχει υπογράψει και η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση. Άρα είναι ο απόλυτος ορισμός του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου. Και, βεβαίως, οι χώρες που θέλουν να είναι μαζί μας στο κοινό μας μέλλον πρέπει να συνυπογράψουν τις αρχές της καλή γειτονίας.
Δυστυχώς, ο σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου στην περιοχή μας αποτελεί ακόμα ένα όνειρο, φοβούμαι, ίσως μακρινό. Και είμαι υποχρεωμένος ως Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, ευρισκόμενος σήμερα εδω, στη Λευκωσία, να θυμίσω και να θυμηθώ ότι χθες συμπληρώθηκαν 38 χρόνια από την ανακήρυξη του ψευδοκράτους, ανακήρυξη που καταδικάσθηκε αμέσως με την Απόφαση 541/83 από το σύνολο των μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών εν μέσω, μάλιστα, τότε ακόμη του Ψυχρού Πολέμου. Και ακόμα χειρότερα, έκτοτε η τουρκική συμπεριφορά έχει επιδεινωθεί κατά τρόπο δραματικό. Οι παραβιάσεις βασικών αρχών του Διεθνούς Δικαίου, η απειλή χρήσης βίας, θυμίζω το casus belli εναντίον της Ελλάδας, καθώς και οι παραβιάσεις διατάξεων του Δικαίου της Θάλασσας συνεχίζονται αμείωτες. Στη μακρά λίστα προστίθενται και άλλα θέματα: κατοχή εδάφους γειτονικών χωρών, συνεχείς παραβιάσεις κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων, η καινοφανής υβριδική απειλή της εργαλειοποίησης του μεταναστευτικού, η οποία βρήκε μιμητές στο πρόσωπο, παραδείγματος χάρη, του Λευκορώσου δικτάτορα, ο οποίος επιχειρεί τις τελευταίες μέρες να εκβιάσει την Ευρωπαϊκή Ένωση εργαλειοποιώντας τον ανθρώπινο πόνο, εργαλειοποιώντας την ελπίδα συνανθρώπων μας για μια καλύτερη ζωή.