Το Sani Festival γίνεται φέτος 30 ετών και φιλοξένησε για πρώτη φορά μια ροκ συναυλία. Καλεσμένος το Σάββατο 30 Ιουλίου, στο λόφο της Σάνης, στην Χαλκιδική ήταν ο Μπομπ Γκέλντοφ και το συγκρότημά του, οι Bobkatz.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΤο Sani Festival γίνεται φέτος 30 ετών και φιλοξένησε για πρώτη φορά μια ροκ συναυλία. Το Σάββατο 30 Ιουλίου, καλεσμένος στο λόφο της Σάνης, στην Χαλκιδική ήταν ο Μπομπ Γκέλντοφ και το συγκρότημά του, οι Bobkatz. Ο πολυβραβευμένος Ιρλανδός τραγουδιστής μετρά πλέον πέντε δεκαετίες μουσικής πορείας. Είναι μια από τις ανατρεπτικές μορφές της πανκ ροκ, με μεγάλες επιτυχίες τη δεκαετία του ’70 και του ’80, καθώς και σημαντική φιλανθρωπική και κοινωνική δράση.
Κατάφερε να φτάσει στη χώρα μας, με πολύ κόπο, λίγες ώρες πριν τη συναυλία του, καθώς η πτήση του ματαιώθηκε και έπρεπε να αλλάξει το πρόγραμμά του. Μετά το live του, που ξεσήκωσε το κοινό, μίλησε στο Euronews: «Παρά τα προβλήματα με τις αεροπορικές εταιρίες και τις ακυρώσεις των πτήσεων, το να δίνω μια δίωρη συναυλία, είναι μια εμπειρία κάθαρσης για μένα. Αισθάνομαι τώρα ψυχολογικά αναζωογονημένος. Είμαι βέβαια πολύ κουρασμένος, γιατί δεν έχω κοιμηθεί λόγω της αλλαγής πτήσεων. Αλλά το μυαλό μου είναι καθαρό. Αύριο δεν θα είναι, αλλά αυτή την στιγμή, είμαι μια χαρά».
Ο 71 ετών μουσικός έγινε γνωστός ως front man του ιρλανδικού ροκ συγκροτήματος Boomtown Rats. Η μπάντα δημιουργήθηκε το 1975. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, ο Γκέλντοφ ακολούθησε σόλο καριέρα, κυκλοφορώντας επτά δίσκους. Πρόσφατα επανενώθηκαν και κυκλοφόρησαν πριν από δύο χρόνια ένα νέο άλμπουμ με τίτλο Citizens of Boomtown. Στη Σάνη βρέθηκε όμως με την άλλη του αγαπημένη μπάντα, τους Bobkatz:
«Οι Boomtown Rats είναι μια αντισυμβατική rock and roll μπάντα. Oι Bobkatz, από την άλλη, είναι ένα συγκρότημα με μουσικούς που δίνουν όλη την ψυχή τους στις συναυλίες. Τα τραγούδια που παίζουν είναι ειδικά για μένα. Ενώ τα τραγούδια των Rats, τα έχω γράψει εγώ. Είναι δικά μου. Προέρχονται όμως από μια άλλη μου πλευρά. Καταλαβαίνω πλέον ότι ενώ ήμουν εγώ που έγραψα τα τραγούδια, έγιναν επιτυχίες από αυτούς τους μουσικούς. Αυτό που έβαλαν στα τραγούδια, τα έκανε επιτυχίες. Όχι επειδή τα έγραψα εγώ».
Ο Μπομπ Γκέλντοφ ασχολείται εδώ και δεκαετίες με φιλανθρωπικές δράσεις και πρότζεκτ για την αντιμετώπιση του λιμού και της επισιτιστικής ασφάλειας στην Αφρική. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία τον έχει προβληματίσει έντονα, καθώς δεν έχει λυθεί ακόμη σίγουρα το θέμα με τις εξαγωγές των ουκρανικών σιτηρών. Αυτά είναι αναγκαία για πολλούς λαούς σε διάφορα μήκη και πλάτη της Γης:
«Αυτό που συμβαίνει τώρα στην Ουκρανία, είναι αισχρό. Ο Πούτιν είναι ένα κτήνος. Τον συνάντησα κάποτε. Κοίταξα τις σημειώσεις που είχα κρατήσει από εκείνη την ημέρα. Και αυτό που είχα γράψει είναι ότι ήταν ψυχρός, κυνικός, καιροσκόπος. Αυτές ήταν οι σημειώσεις μου. Τώρα, χρησιμοποιεί τα τρόφιμα, ως όπλο. Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, που δεν ξέρουν πού είναι η Ουκρανία ή ποιος είναι ο Πούτιν, θα πεθάνουν εξαιτίας της πολιτικής του. Λέει ότι δεν είναι πόλεμος, ότι είναι μια στρατιωτική επιχείρηση. Τι σχέση έχουν λοιπόν τα σιτηρά με όλα αυτά; Είναι αηδιαστικό κι αισχρό αυτό που κάνει. Είναι άθλιος».
Ο Ιρλανδός ρόκερ ήταν η ψυχή του Live Aid, της ιστορικής μουσικής διοργάνωσης που έγινε το 1985, για την ανακούφιση των θυμάτων του λιμού στην Αφρική. Σήμερα, 37 χρόνια μετά, μπορεί η μουσική να αποτελέσει και πάλι όχημα για να υπάρξει κάποια ανθρωπιστική δράση, ή μια ακτιβιστική προσπάθεια για να αντιμετωπίσουμε κάποια από τα μεγάλα προβλήματα του πλανήτη; Ή υπάρχει κάποιο άλλο πεδίο όπου θα αναπτυχθεί μια νέα μορφή ακτιβισμού;
«Ο ακτιβισμός, η αντίδραση σε ό,τι συμβαίνει, δεν μπορεί να έλθει μέσα από την ποπ, γιατί πιστεύω ότι η περίοδος της ροκ μουσικής έχει πλέον τελειώσει. Διήρκεσε από το 1956 μέχρι το 2000, ίσως έως το 2005. Τότε η ποπ μουσική ήταν η ραχοκοκαλιά του πολιτισμού μας. Ήταν κάτι που το αντιλαμβανόμασταν στα πάντα. Αυτό πλέον δεν ισχύει. Η αιτία είναι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τα social media θα είναι ο μηχανισμός, το πεδίο, όπου μπορεί να συμβεί κάτι στο μέλλον. Αλλά για να υπάρξει αποτέλεσμα, πρέπει να υπάρξει διάχυση, επέκταση. Ένας τρόπος για να προσεγγίσουμε αυτό το ζήτημα είναι ότι η διασπορά του μέσου οδήγησε στην αλλοίωση, στην καταστροφή του μηνύματος. Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Ο καθένας έχει πλέον social media. Έχει πρόσβαση σε αυτά. Όλοι έχουν την δική τους άποψη. Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχει ένας θόρυβος. Ο μόνος τρόπος για να λειτουργήσει κάτι, είναι να οργανώσουμε και να εργαστούμε συλλογικά προς έναν συγκεκριμένο στόχο. Είναι ο μόνος τρόπος για να έχουμε κάποιο αποτέλεσμα. Και σίγουρα οι συναυλίες_δεν βοηθούν. Πολλοί δίνουν συναυλίες για διαφορετικούς σκοπούς, όλη την ώρα. Μάθαμε κάτι γι’ αυτές; Όχι! Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, υπήρξαν διαδικτυακές συναυλίες. Υποθέτω ότι δισεκατομμύρια άτομα τις παρακολούθησαν. Γνωρίζει κάποιος κάτι για αυτές; Όχι! Λέμε εντάξει. Ας πάμε να παρακολουθήσουμε την επόμενη»._
«Η αντίδραση θα προέλθει λοιπόν μέσα από ένα τέτοιο πεδίο Θα γίνει κάποια στιγμή. Οι πολιτικοί έχουν μάθει να αγνοούν την στιγμή. Δεν είμαι λοιπόν βέβαιος πώς θα γίνει. Καθετί που ζούμε είναι καινούργιο. Όλα καθορίζονται από το κινητό τηλέφωνο που έχουμε στην τσέπη μας. Τα πάντα! Και δεν έχουμε μάθει ακόμη ποια είναι η σημασία όλων αυτών. Έχουμε δει παραδείγματα στην πολιτική: το Brexit, ο Τραμπ και πώς κατέληξαν. Η παγκόσμια οικονομία κινείται πολύ γρήγορα και δεν μπορούμε να την κατανοήσουμε. Αυτή είναι η ψηφιακή οικονομία. Εάν υπάρχει ψηφιακή οικονομία, τότε πρέπει να δημιουργηθεί μια νέα πολιτική, που θα αντιλαμβάνεται και θα διαχειρίζεται αυτή την ψηφιακή οικονομία. Ακόμη την περιμένουμε. Προς το παρόν, υπάρχει σύγχυση, χάος και ρευστότητα».
Τα σχέδια για το μέλλον και τα όνειρα των υπευθύνων της διοργάνωσης είναι πολλά. Ο Γιώργος Μουστάκας είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Sani Festival: «Όπως γνωρίζετε, το φεστιβάλ υπάρχει 30 χρόνια. Ξεκίνησε ως jazz festival και μέσα στα χρόνια, διεύρυνε τις θεματικές του. Φέτος με αφορμή τον εορτασμό των 30 ετών, είπαμε να τις απλώσουμε κι άλλο. Θέλουμε το Sani να είναι ένας θεσμός, που ταυτόχρονα να έχει λάμψη αλλά και ουσία. Ένας θεσμός που θα φέρνει και θα παρουσιάζει στο κοινό του τα μεγαλύτερα διεθνή ονόματα, αλλά ταυτόχρονα να συστήνει τη διεθνή πρωτοπορία και φυσικά να συνεχίζει να στηρίζει την εγχώρια καλλιτεχνική παραγωγή».
Ο δημοσιογράφος Κώστας Μπλιάτκας είναι ένας από αυτούς που παρακολουθούν συστηματικά τη διοργάνωση κάθε χρόνο, από το 1992:«Το Sani Festival έφερε μια κομψή πολιτιστική πρόταση, φτιάχνοντας αξιόπιστες γέφυρες μεταξύ πολιτισμού και τουρισμού. Ξέρετε αυτό δεν είναι πάντα αυτονόητο. Ήταν μια καλή απόδραση για τους Θεσσαλονικείς, τους Χαλκιδικιώτες και ανθρώπους των γύρω περιοχών, να έρθουν στο λόφο της Σάνης, που είναι τόσο μαγευτικός».
Ο Γιώργος Μητρόπουλος, απεσταλμένος του Euronews στο Sani Festival μεταδίδει:«Δεκάδες συναυλίες έχουν πραγματοποιηθεί αυτά τα 30 χρόνια στο λόφο της Σάνης, με φόντο αυτόν τον ερειπωμένο μεσαιωνικό πύργο του 14ου αιώνα. Φέτος το φεστιβάλ ανοίγεται και σε άλλα είδη μουσικής, πέρα από την τζαζ. Η διοργάνωση άνοιξε με τη συναυλία των Chucho Valdes και Paquito D’ Rivera, ενώ η αυλαία πέφτει στις 20 Αυγούστου με τη μεγάλη συναυλία του Andrea Bocelli».