Στο Κίεβο υπάρχει επιφυλακτικότητα για τις εδαφικές παραχωρήσεις στις οποίες θα αναγκαστεί η Ουκρανία
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Mε τον πρόεδρο Τραμπ να έχει ανακοινώσει έναρξη συνομιλιών με τον Πούτιν για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, η συνάντηση του προέδρου της χώρας Βολοντίμιρ Ζελένσκι με τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Τζέι Ντι Βανς στη Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια την Παρασκευή αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία.
Οι προσδοκίες στο Κίεβο είναι υψηλές, ωστόσο υπάρχει προβληματισμός για το αν και σε τι έκταση η Ουκρανία θα αναγκαστεί σε παραχωρήσεις εδαφών.
«Αυτό που θα μπορούσαμε να δούμε είναι μια ειρηνευτική συμφωνία που ακολουθεί ορισμένες γραμμές όπου η Ουκρανία είναι σε θέση να αποφύγει μια de jure παραχώρηση εδαφών στη Ρωσία» εξηγεί στο euronews o Άντριου Νόβο από το Πρόγραμμα Διατλαντικής Άμυνας και Ασφάλειας στο Κέντρο Ανάλυσης Ευρωπαϊκής Πολιτικής CEPA.
«Με μια de facto έννοια, θα είναι πολύ δύσκολο για την Ουκρανία να διεκδικήσει φυσικά αυτά τα εδάφη υπό τις παρούσες συνθήκες. Αλλά αν η Ουκρανία μπορεί να αποφύγει μια λύση de jure που παραχωρεί εδάφη στη Ρωσία, μπορεί κάποια στιγμή στο μέλλον να διεκδικήσει αυτά τα εδάφη.»
«Καταλαβαίνουμε ότι η ανακατάληψη όλων των κατεχόμενων εδαφών με στρατιωτικό τρόπο είναι πιθανώς πολύ δύσκολη, αν όχι αδύνατη, τουλάχιστον σε αυτό το σημείο που βρισκόμαστε το 2025» τονίζει η Γεβγένια Κράβτσουκ, βουλευτής της Ουκρανίας και αναπληρώτρια επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος «Υπηρέτης του Λαού».
«Αλλά να πούμε "ε, ξέρετε, είναι η Ρωσία, ας το ξεχάσουμε", αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Και πιστεύουμε ότι για τους ανθρώπους στα κατεχόμενα εδάφη, τα οποία είναι ουσιαστικά μια μαύρη τρύπα, δεν υπάρχει κανένας σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα συμφέροντά τους πρέπει επίσης να είναι στο τραπέζι».
Το Κίεβεο τονίζει ότι οποιαδήποτε συμφωνία θα πρέπει επίσης να εγγυάται ότι η Ρωσία δεν θα επιστρέψει σε λίγα χρόνια, αφού ανασυνταχθεί και προετοιμαστεί καλύτερα, ειδικά δεδομένης της πικρής εμπειρίας της Ουκρανίας με τις συμφωνίες του Μινσκ μετά την πρώτη εισβολή της Ρωσίας το 2014.
«Οι συμφωνίες του Μινσκ ήταν χωρίς τις Ηνωμένες Πολιτείες» σημειώνει η Κράβτσουκ. «Αποδεικνύεται ότι αυτό το σχήμα, μόνο η Ευρώπη χωρίς τη συμμετοχή του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, δεν λειτουργεί πραγματικά. Ποιες είναι λοιπόν αυτές οι εγγυήσεις ασφαλείας; Ελπίζω πραγματικά ότι κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης του Μονάχου για την Ασφάλεια θα εξεταστεί αυτό το θέμα. Ξέρετε, δεν χρειαζόμαστε άλλο ένα Μινσκ, αλλά ούτε και άλλο ένα Μνημόνιο της Βουδαπέστης».
«Προφανώς η Ευρώπη δεν θα ήταν σε θέση να αναπληρώσει τις Ηνωμένες Πολιτείες, είτε πολιτικά είτε υλικά. Η νέα κυβέρνηση, νομίζω, έχει κατανοήσει τη σημασία της Ουκρανίας και τη σημασία της διατήρησης μιας συνεκτικής προσέγγισης με την Ευρώπη. Και έτσι θα ήθελα θα ήθελα να ελπίζω ότι αυτό θα συνεχιστεί» εκτιμά ο Άντριου Νόβο.