Καθώς η Ουκρανία εισέρχεται στον τέταρτο χρόνο πολέμου από την έναρξη της ρωσικής εισβολής, οι μάχες μαίνονται όσο ποτέ άλλοτε στην πρώτη γραμμή στα ανατολικά της χώρας.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Ενώ ο στρατός καταβάλλει τις τελευταίες του προσπάθειες στο πεδίο της μάχης, οι κουρασμένοι άμαχοι αντιμετωπίζουν όσο καλύτερα μπορούν τις ολοένα και πιο δεινές συνθήκες διαβίωσης.
Η διεθνής ανταποκρίτρια του Euronews Valerie Gauriat ταξίδεψε στην περιοχή Ντονέτσκ στην Ανατολική Ουκρανία για να καταγράψει την κατάσταση στην περιοχή γύρω από την πόλη Ποκρόβσκ, στο επίκεντρο μιας από τις πιο σκληρές και κρίσιμες μάχες του πολέμου.
Εν μέσω της δράσης στην πρώτη γραμμή του Ποκρόβσκ
Αυτό το ρεπορτάζ μάς μεταφέρει στην καρδιά της δράσης στην πρώτη γραμμή του Ποκρόβσκ, σε μια μονάδα πυροβολικού και σε ένα επιχειρησιακό διοικητήριο του ουκρανικού στρατού.
Σε ένα από τα λεγόμενα σημεία σταθεροποίησης του στρατού, τα κέντρα επείγουσας περίθαλψης για τραυματισμένους στρατιώτες, ακούμε την ιστορία της 22 ετών Sasha, η οποία αντέχει παρά τη φρίκη που αντιμετωπίζει καθημερινά.
Όχι πολύ μακριά, στην πόλη Ποκρόβσκ, η οποία έχει καταστραφεί από τους συνεχείς ρωσικούς βομβαρδισμούς, οι ελάχιστοι εναπομείναντες κάτοικοι αρνούνται να εκκενώσουν την πόλη, παρά τον μεγάλο αριθμό απωλειών αμάχων.
«Το μόνο πράγμα που αφήνουν πίσω τους είναι ερείπια»
«Οι συνταξιούχοι, δυστυχώς, δεν είναι πρόθυμοι να φύγουν και ούτε κι εκείνοι που περιμένουν τη «ρωσική ειρήνη», όπως λένε», αναστενάζει ο Maksym, αξιωματικός συνεργασίας πολιτικού και στρατιωτικού τομέα του ουκρανικού στρατού, ξεναγώντας μας μέσα από τα συντρίμμια. «Υπάρχει αυτή η πεποίθηση ότι η σημερινή Ρωσία, αντικαθιστώντας την πρώην ΕΣΣΔ, θα έρθει και θα φτιάξει τα πάντα. Η πραγματικότητα είναι ότι τίποτα δεν ξαναχτίζεται. Το μόνο πράγμα που αφήνουν πίσω τους είναι ερείπια.»
Στη συνέχεια, η δημοσιογράφος μας ταξίδεψε δυτικότερα, στη βιομηχανική περιοχή του Δυτικού Ντονμπάς, πιθανό στόχο των ρωσικών δυνάμεων. Εκεί βρίσκονται τα περισσότερα ανθρακωρυχεία της Ουκρανίας, τα οποία παρέχουν έναν βασικό πόρο για το ενεργειακό δίκτυο της χώρας.
Στο παλαιότερο ανθρακωρυχείο της περιοχής, μιλάμε με τους στρατιώτες κάτω από τη γη που κρατούν την πρώτη γραμμή ενέργειας της Ουκρανίας.
Ανάμεσά τους είναι ένας αυξανόμενος αριθμός γυναικών, καθώς όλο και περισσότεροι άνδρες καλούνται ή έχουν πέσει στο πεδίο της μάχης. Οι γυναίκες, οι οποίες απαγορευόταν να εργάζονται στις σήραγγες των ορυχείων πριν τον πόλεμο βάσει ενός νόμου που χρονολογείται από τη σοβιετική εποχή, αντιπροσωπεύουν σήμερα το 5% του εργατικού δυναμικού του ορυχείου κάτω από τη γη.
Πολλές από αυτές εκτοπίστηκαν από τον πόλεμο, συμπεριλαμβανομένης της Oksana. Η ζωή της καταστράφηκε από τον βομβαρδισμό της γενέτειράς της, του Μπαχμούτ, όπου σκοτώθηκαν ο μεγαλύτερος γιος της και ο πατέρας της.
Μένοντας δυνατοί εν αναμονή της νίκης
Βρήκε παρηγοριά στο ορυχείο, εξασφαλίζοντας τα προς το ζην, και βλέπει τη δουλειά της ως συμβολή στην πολεμική προσπάθεια. Η Oksana, χορογράφος πριν τον πόλεμο, παραδίδει μαθήματα χορού σε έφηβες μετά την ημέρα της στο ορυχείο.
«Μου δίνει κίνητρο η αγάπη μου για τα παιδιά – είναι το μέλλον μας – και για την τέχνη. Επίσης η πίστη μου στη νίκη μας», λέει. «Ελπίζω ότι θα μείνω αρκετά δυνατή για να δω την ειρήνη να έρχεται.»