Παρά την υπογραφή συνθήκης στρατηγικής συνεργασίας με το Ιράν πριν από περίπου δύο μήνες σε διάφορους τομείς της άμυνας και της ενέργειας, η Ρωσία δεν έχει ακόμη εκφράσει την πρόθεσή της να παρέμβει για λογαριασμό του συμμάχου της στην αντιπαράθεση με το Ισραήλ, εν μέσω της πιθανότητας να επεκταθεί η περιοχή πυρός και της απειλής εισόδου των Ηνωμένων Πολιτειών στον πόλεμο.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Υπάρχουν ακόμη ερωτήματα σχετικά με το τι θα συμβεί αν η μάχη μεταξύ Τεχεράνης και Τελ Αβίβ ξεφύγει από τον έλεγχο, ειδικά μετά την ανακοίνωση του ισραηλινού υπουργείου Εξωτερικών τη Δευτέρα ότι το ιρανικό καθεστώς έχει γίνει μια παγκόσμια απειλή, ικανή να στείλει πυραύλους στην Ευρώπη. Κάποιοι αναρωτιούνται για τον ρόλο της Μόσχας σε όλα αυτά, για την προθυμία της να βοηθήσει την Τεχεράνη ή για το αν ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν "ψαρεύει σε ταραγμένα νερά", όπως υποστηρίζουν κάποιοι, ειδικά από τη στιγμή που οι δηλώσεις του εξακολουθούν να είναι δειλές.
Μιλώντας στο CBS την Τρίτη, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος επέστρεψε επειγόντως στην Ουάσινγκτον, όχι για την κατάπαυση του πυρός μεταξύ των δύο πλευρών, αλλά "για έναν πολύ μεγαλύτερο σκοπό", ξεκαθάρισε ότι δεν έχει δει μέχρι στιγμής κανένα στοιχείο ότι η Ρωσία ή η Βόρεια Κορέα εμπλέκονται στη βοήθεια του Ιράν.
Πώς αντέδρασε το Κρεμλίνο στην έντονη αντιπαράθεση;
Αρχικά, ο Πούτιν προσπάθησε να ισορροπήσει τις θέσεις του, καταδικάζοντας τις "παραβιάσεις του Χάρτη του ΟΗΕ και του διεθνούς δικαίου" από το Ισραήλ, αλλά σταμάτησε εκεί, αποφεύγοντας την άμεση αντιπαράθεση.
Καθώς η σύγκρουση κλιμακωνόταν, το Κρεμλίνο αξιοποίησε τη θέση του ως μεσολαβητή, εμμένοντας στην πρότασή του για "ετοιμότητα να αφαιρέσει το πυρηνικό πλεόνασμα του Ιράν", αλλά την υποδέχθηκε μόνο ο Τραμπ, στον οποίο είχε ποντάρει.
Ενώ ορισμένοι περιγράφουν τη σχέση μεταξύ της Ρωσίας και του Ιράν ως μια ισχυρή "συμμαχία", άλλοι υποστηρίζουν ότι δεν ανέρχεται σε αυτό το παραδοσιακό επίπεδο, αλλά μάλλον πρόκειται για μια "στρατηγική συνεργασία" που βασίζεται σε ένα κοινό όραμα για έναν πολυπολικό κόσμο.
Ο Andrei Rudenko, αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, το έθεσε ευθέως:"Η υπογραφή της συνθήκης τον περασμένο Απρίλιο δεν σημαίνει την εγκαθίδρυση στρατιωτικής συμμαχίας με το Ιράν ή την παροχή αμοιβαίας στρατιωτικής βοήθειας".
Ωστόσο, ο βαθμός στον οποίο η Μόσχα είναι πρόθυμη να υπερασπιστεί τον εταίρο της σε σύγκριση με τις πρόσφατες επιδόσεις της στη Συρία, οι οποίες οδήγησαν στην πτώση του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ, είναι συζητήσιμος, σύμφωνα με αρκετούς παρατηρητές.
Από τη μία πλευρά, ένα πραξικόπημα στην Τεχεράνη θα μπορούσε να της στερήσει έναν σημαντικό στρατηγικό εταίρο, ιδίως από τη στιγμή που το νέο καθεστώς, όποια κι αν είναι η φύση του, είτε φιλελεύθερο, κοσμικό ή συντηρητικό, δεν θα είναι απαραίτητα τόσο φιλικό όσο το σημερινό.
Από την άλλη πλευρά, ορισμένοι πιστεύουν ότι η Μόσχα μπορεί να βρει την ευκαιρία της στη συνέχιση της σύγκρουσης, ιδίως με την άνοδο της τιμής του ρωσικού πετρελαίου των Ουράλς, η οποία ξεπέρασε τα 60 δολάρια, υπερβαίνοντας το ανώτατο όριο τιμών που επέβαλαν οι επτά χώρες, αναζωογονώντας έτσι το ταμείο της και αμβλύνοντας τις επιπτώσεις των δυτικών κυρώσεων και πιέσεων.
Επιπλέον, ο πόλεμος μπορεί να καταστήσει την Κίνα, η οποία καταναλώνει καθημερινά περίπου 1,8 εκατομμύρια βαρέλια ιρανικού πετρελαίου, πιο εξαρτημένη από τη Ρωσία, η οποία εξακολουθεί να χρειάζεται απεγνωσμένα μια κίνηση των ΗΠΑ να εκτρέψει τα συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας στις βάσεις της στη Μέση Ανατολή και τους συμμάχους της, τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Κατάρ, ενισχύοντας έτσι την επιρροή της στην περιοχή.
Τι μπορεί να κάνει η Ρωσία για το Ιράν;
Μέχρι στιγμής, οι ρωσικές εφημερίδες έχουν προσπαθήσει να προσεγγίσουν το ζήτημα με προσοχή, προβάλλοντας το Κρεμλίνο ως ιδανικό διαμεσολαβητή για την επίλυση της σύγκρουσης, ωστόσο ορισμένοι πιστεύουν ότι η διπλωματική επιτυχία απέχει πολύ, ειδικά από τη στιγμή που η αξιοπιστία του Πούτιν με τους συμμάχους του έχει υποστεί ζημιά μετά την υπαναχώρησή του από την υποστήριξη του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ πέρυσι, την ώρα που το IRGC και η Χεζμπολάχ ετοιμάζονταν να υποστηρίξουν τον συριακό στρατό.
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η Ρωσία μπορεί να υποστηρίξει το Ιράν μόνο "στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, αλλά δεν υπάρχουν στρατιωτικές δεσμεύσεις που να τη δεσμεύουν". Η Ρωσία δεν το "χρειάζεται πλέον για να κατασκευάσει τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη που χρειάζεται για τον πόλεμο κατά της Ουκρανίας", καθώς είναι πλέον σε θέση να παράγει περίπου 2.700 μη επανδρωμένα αεροσκάφη το μήνα χωρίς την υποστήριξη της Τεχεράνης.