Είναι χιλιάδες και τους διακρίνει ο ιδιαίτερος τρόπος ντυσίματος, η μη δημοφιλής μουσική που ακούνε και η αγάπη τους για οτιδήποτε παραδοσιακό: από τα γλυκίσματα του κουταλιού της γιαγιάς έως τα χειροποίητα κασκόλ και πουλόβερ.
Οι χίπστερ δεν αποτελούν καινούριο φαινόμενο, αποτελούν, όμως, μία δυναμική ομάδα του αστικού πληθυσμού της Δύσης.
Ως τέτοια, έχουν μπει στο στόχαστρο του μάρκετινγκ. Μετά το Williamsburg του Μπρούκλιν, πόλεις όπως το Σαν Φρανσίσκο και η Βουδαπέστη διεκδικούν – και αυτές- τον τίτλο της «πρωτεύουσας των χίπστερ.»
Τα χόμπι τους αποτελούν πηγή γενναίων εισοδημάτων για όσους τα αξιοποιούν.
Σε Νέα Υόρκη, Λονδίνο και δεκάδες άλλες μεγαλουπόλεις, λειτουργούν τμήματα μελισσοκομίας, αγγειοπλαστικής, πλεξίματος, κατασκευής σπιτικών καλλυντικών, παραγωγής βιολογικών προϊόντων, βιβλιοδεσίας, ακόμα και ταρίχευσης μικρών ζώων. Τα «δίδακτρα» ξεκινούν από 45 ευρώ την ώρα και μπορούν να φτάσουν τα 150 ευρώ την ώρα.
«Όταν όλοι γύρω σου αγοράζουν προϊόντα μαζικής παραγωγής και κατανάλωσης, το να φτιάξεις μόνος σου κάτι, στο σπίτι, είναι ένας τρόπος για να “χτίσεις” την ταυτότητα του μοναδικού και εναλλακτικού» εξηγεί η Μπέτσι Γκάρνερ, από το πανεπιστήμιο της Πενσιλβανίας.
Σύμφωνα με την αμερικανική Ένωση Τεχνών και Χόμπι, οι χίπστερ των ΗΠΑ πλήρωσαν, μέσα σε ένα έτος, πάνω από 30 δισεκατομμύρια δολάρια για τα αγαπημένα τους χόμπι.
