ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
«Ένα περιστέρι έκατσε σε ένα κλαδί συλλογιζόμενο την ύπαρξη του». Ο τίτλος αυτός είναι η είσοδος στο σύμπαν του σκηνοθέτη Ρόι Άντερσον και το τελευταίο μέρος της τριλογίας του για τον άνθρωπο.
Σε διαδοχικά γενικά πλάνα με σταθερή κάμερα, ο σουηδός σκηνοθέτης μέσα από το ρυθμό του, δηλαδή μια ταινία κάθε επτά χρόνια, μας οδηγεί σε ένα ταξίδι ενδοσκόπησης, πάνω στο παράλογο του θανάτου και συνεπώς και της ζωής.
Η λεπτομέρεια είναι στην υποκριτική, που είναι σε μεγάλο βαθμό θεατρική, αγγίζοντας μερικές φορές το μπουρλέσκ. Οι χαρακτήρες εξελίσσονται σκηνή, σκηνή σε δημιουργίες που θυμίζουν πολύ τα έργα του Ότο Ντιξ και του Γκέοργκ Σόλτζ. Είναι ταυτόχρονα αστείοι, μακάβριοι, έχουν αέρα άλλης εποχής και είναι τρελοί.
Αυτό το μοναδικό στυλ του σκανδιναβικού νουάρ εντυπωσίασε την κριτική επιτροπή στο φεστιβάλ κινηματογράφου της Βενετίας, η οποία τίμησε την ταινία με το Χρυσό Λιοντάρι.