Η κηπουρική είναι το άλλο μεγάλο πάθος του Ουίλιαμ Κρίστι. Όμως πως ξεκίνησαν όλα; «Όταν ήμουν πολύ μικρός, είχα έναν κήπο και ήταν κομμάτι της
Η κηπουρική είναι το άλλο μεγάλο πάθος του Ουίλιαμ Κρίστι. Όμως πως ξεκίνησαν όλα;
«Όταν ήμουν πολύ μικρός, είχα έναν κήπο και ήταν κομμάτι της ανατροφής μου. Όταν έφτασα στην εφηβεία, ξεκίνησα να επισκέπτομαι κήπους, καθώς και να διαβάζω βιβλία κηπουρικής. Καθώς περνούσε ο καιρός, άρχισα να ακούω μουσική στους κήπους. Έτσι αποφάσισα να συνδυάσω τις δύο μου αγάπες. Έφτασα στην ηλικία των 21 – 22, όταν ουσιαστικά επέλεξα δύο πηγές προσωπικής ευχαρίστησης, δύο μεγάλα πάθη, αν θέλετε. Αυτόν τον κήπο τον δημιούργησα από το μηδέν. Για πολλά χρόνια, αυτό ήταν σχέδιο στο μυαλό μου. Όταν βρήκα αυτό το σπίτι, αποφάσισα να πραγματοποιήσω το όνειρο μου. Ήταν το μακρινό 1985. Τότε λοιπόν, οι σκέψεις και τα όνειρα 25 ετών πήραν σάρκα και οστά.
Αυτό που έφτιαξα μπορεί να μοιάζει με γαλλικό επίσημο κήπο ή με κομμάτι της ιταλικής αναγέννησης. Αυτός ο κήπος κατά κάποιο τρόπο μιμείται και μπορώ να πω, ενσωματώνει στοιχεία από τις παραδόσεις των μεγάλων ευρωπαϊκών κήπων.
Όμως εδώ, η ισχυρή παρουσία μου βάζει τη σφραγίδα. Έχω κάνει συλλογή από πράγματα που πιστεύω ταιριάζουν με τα φυτά και τα δέντρα. Προσπάθησα να δημιουργήσω ένα αρμονικό σύνολο. Θα έλεγα πως βρίσκεται πιο κοντά στους κήπους του 17ου αιώνα, αλλά και στους αμερικανικούς κήπους του 19ου αιώνα. Βεβαίως, έχω προσθέσει πολλά νέα, πράγματα.
Η φύση μοιάζει με ένα άστατο παιδί και πολλές φορές ο κηπουρός μοιάζει με τον πατέρα. Το παιδί κάνει ζαβολιές, όμως ο μπαμπάς του το αγαπάει όσο τίποτα. Βεβαίως ένα μουσικό φεστιβάλ στον κήπο, αφήνεται στα χέρια του καιρού. Αυτό δυσκολεύει τα πράγματα, όμως η φύση είναι ελεύθερη και κανείς δεν μπορεί να την ελέγξει.