Ο σκηνοθέτης Φιλ Μακ Κίνλεϊ μιλά για την τεράστια διαφορά μεταξύ όπερας και μιούζικαλ καθώς και για το πώς ξεκίνησε η ιδέα για το ανέβασμα του West Side Story αλλά και τη χαρά να δουλεύει με τον Γκουσ
Ο σκηνοθέτης Φιλ Μακ Κίνλεϊ μιλά για την τεράστια διαφορά μεταξύ όπερας και μιούζικαλ καθώς και για το πώς ξεκίνησε η ιδέα για το ανέβασμα του West Side Story αλλά και τη χαρά να δουλεύει με τον Γκουστάβο Ντουνταμέλ και τους μουσικούς του.
«Στην όπερα τραγουδάμε ένα κείμενο. Στο μιούζικαλ οι ηθοποιοί του θεάτρου απαγγέλλουν ένα διάλογο και όταν το συναίσθημα ξεχειλίζει δεν μπορούν πια να μιλήσουν και αρχίζουν να τραγουδούν, να χορεύουν. Τότε, όταν το συναίσθημα απελευθερώνεται μέσω του χορού, αρχίζουν πάλι και άλλο ένα τραγούδι ξεκινά και είναι πάλι σα να ανεβαίνουμε στο βουνό όπου πάμε από την πρόζα στο τραγούδι και το χορό», εξηγεί ο Φιλ Μακ Κίνλεϊ.
«Δουλεύοντας στο φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ, κάνοντας το πρώτο μιούζικαλ για το φεστιβάλ, ήταν κάτι που με τρόμαξε αλλά θα σας πω τι συνέβη. Είναι πολύ ωραία ιστορία. Συνάντησα την Τσετσίλια. Ήρθα εδώ, την γνώρισα και καθώς γευματίζαμε συζητούσαμε για ένα τελείως διαφορετικό πρότζεκτ. Μιλούσαμε για μια δική της συναυλία κι ενώ λέγαμε για αυτό, της είπα “τι είναι αυτό που θέλεις να κάνεις;” και εκείνη μου είπε “θα ήθελα να κάνω το West Side Story αλλά ποτέ δεν βρήκα σκηνοθέτη που να θέλει να το σκηνοθετήσει”. Και της απάντησα Ε, λοιπόν μόλις βρήκες! Κι αυτό ήταν», περιγράφει ο Φιλ Μακ Κίνλεϊ και συνεχίζει:
«Είναι ένα σπάνιο δώρο να έχεις τον μαέστρο Ντουνταμέλ και την ορχήστρα του, που σπάνια, εξαιρετικά σπάνια γίνεται στον κόσμο του μουσικού θεάτρου. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι έχουμε 45 μουσικούς, είναι ότι αυτοί οι μουσικοί έχουν κάτι το ιδιαίτερο και πιστεύω ότι οφείλεται στο παρελθόν τους, το ότι προέρχονται από διάφορες νεανικές ορχήστρες αλλά όταν παίζουν η μουσική αναβλύζει πλούσια μέσα από την ψυχή τους».
Το West Side Story θα παρουσιαστεί στην καλοκαιρινή έκδοση του Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ στις 20, 21, 23, 25, 27 και 29 Αυγούστου.