Το κτίριο που σχεδίασαν ο Ρέντσο Πιάνο και ο Ρίτσαρντ Ρότζερς και άνοιξε τις πόρτες του στις 31 Ιανουαρίου 1977, προκάλεσε από την αρχή τεράστιες αντιδράσεις
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΕίναι ένα από τα πιο εμβληματικά κτίρια του Παρισιού, ένα μουσείο που έχει γράψει πραγματικά ιστορία με τις εκθέσεις του. Συμπληρώνει φέτος τα 40 του και το γιορτάζει.
Το Εθνικό Κέντρο για τις Τέχνες για τον Πολιτισμό Ζορζ Πομπιντού, πιο γνωστό ως Κέντρο Πομπιντού ή Μπομπούρ άνοιξε τις πόρτες του για το κοινό στις 31 Ιανουαρίου 1977.
Το κτίριο που σχεδίασαν ο Ρέντσο Πιάνο και ο Ρίτσαρντ Ρότζερς προκάλεσε από την αρχή τεράστιες αντιδράσεις. Οι πολύχρωμοι σωλήνες που χρησιμοποιήθηκαν ήταν η αιτία πολέμου, καθώς το μοντέρνο κτίριο βρίσκεται σε μια από τις πιο παλιές γειτονιές του Παρισιού.
Ο αρχιτέκτονας Μπερνάρ Πλατνέρ, συνέταιρος στο «Renzo Piano Building Workshop» εξηγεί ποια ήταν η φιλοσοφία, πίσω από την αρχιτεκτονική πρόταση:
«Ένα από τα συστατικά στοιχεία της εποχής εκείνης που υιοθέτησαν ο Ρέντσο Πιάνο και ο Ρίτσαρντ Ρότζερς είναι το κτίριο να είναι ανοικτό προς τα έξω για να ελκύει την περιέργεια των περαστικών. Ανθρώπων που δεν πηγαίνουν συνήθως σε ένα μουσείο».
Πλέον το Κέντρο Πομπιντού έχει κατακτήσει δικαίως τη θέση του στον παγκόσμιο μουσειακό χάρτη. Εκατομμύρια τουρίστες το επισκέπτονται κάθε χρόνο.
«Η δημιουργία του Κέντρου Πομπιντού αποτελεί μια ολοκληρωτική ρήξη με το παρισινό τοπίο, όσον αφορά την αρχιτεκτονική. Ήταν σαν ένα διαστημόπλοιο να προσγειώθηκε στο κέντρο της πόλης, στην ιστορική και πιο παλιά συνοικία. Δεν είχαμε δει ξανά τέτοια αρχιτεκτονικά κτίρια. Αλλά ήταν και μια ρήξη με τον τρόπο που παρουσιάζαμε την τέχνη μέχρι τότε. Στη Γαλλία, ήμασταν κολλημένοι με το μοντέλο που στηριζόταν στα παλιά μουσεία, τα οποία ήταν σαν ιερά, με τις πόρτες τους και τα μπροστινά σκαλοπάτια τους και μια σειρά από δωμάτια που ήταν μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. Εδώ δημιουργήσαμε έναν ανοιχτό δημόσιο χώρο, στον οποίο μπορείτε να μπείτε κατευθείαν μέσα, σαν η πόλη να μην σταματά στις πόρτες του, σαν να δημιουργήσαμε μια πόλη μέσα στην πόλη» τόνισε ο Σερζ Λαβίν, Πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Τεχνών και Πολιτισμού Ζορζ Πομπιντού.
Την τελευταία έκθεση του Μαγκρίτ, που ολοκληρώθηκε πριν από λίγες μέρες, είδαν σχεδόν 600.000 επισκέπτες. Το ρεκόρ έχει μια μονογραφία του Νταλί το 1979-80, με 840.000 επισκέπτες, ενώ η τελευταία αναδρομική του ισπανού σουρεαλιστή το 2012, πήγε εξίσου καλά με 790.000 επισκέπτες. Θεωρούνται οι δυο πιο πετυχημένες από πλευράς προσέλευσης κόσμου εκθέσεις.
Ένας 22χρονος κάτοικος του Παρισιού επισημαίνει:
«Κρύβει νομίζω έναν συμβολισμό. Στο Παρίσι, σε μια πόλη που έχουμε μεγάλη δυσκολία να ανακαινίσουμε και να δημιουργήσουμε νέα πράγματα που να είναι διαφορετικά από το κτίριο κλασικού τύπου Haussmann του 19ου αιώνα, είχαμε το θάρρος να δημιουργήσουμε ένα διαφορετικό μουσείο, στην καρδιά του Παρισιού, που είναι τόσο αποδεκτό από όλους»
«Μου αρέσει που είναι διαδραστικό. Αισθάνεσαι ότι χρησιμοποιείται η αρχιτεκτονική με έναν τρόπο, που δεν συναντάς σε περισσότερα κτίρια. Μπορείς να δεις τον κόσμο που κινείται και όταν είσαι εντός, η θέα είναι θεαματική από τον επάνω όροφο. Μου αρέσει πολύ» δήλωσε ένας βρετανός τουρίστας.
Περισσότερα από 3.000.000 άτομα επισκέφτηκαν το Μουσείο Πομπιντού μέσα στο 2016. Η επέτειος των 40 χρόνων θα εορταστεί με μια σειρά εκθέσεων, προβολών θεατρικών και χορευτικών παραστάσεων σε όλη τη Γαλλία.