Το αριστούργημα του Τζουζέπε Βέρντι παρουσιάζεται στην Όπερα της Ζυρίχης, σε σκηνοθεσία του Αντρέας Χομόκι
Μια επική δραματική ιστορία που έχει να κάνει με τη δύναμη του πεπρωμένου. Ο Τζουζέπε Βέρντι συνέθεσε την ομώνυμη όπερα, η οποία ανέβηκε για πρώτη φορά στην Αγία Πετρούπολη το 1862.
Από τότε δεν είναι λίγοι αυτοί που την θεωρούν καταραμένη, ότι φέρνει κακοτυχία σε όσους την τραγουδούν.
Η Όπερα της Ζυρίχης φιλοξενεί τώρα μια νέα παραγωγή της σε σκηνοθεσία του Αντρέας Χομόκι. Τη μουσική διεύθυνση έχει ο Φάμπιο Λουίζι: «Αντιμετωπίζω αυτή την όπερα με σεβασμό, γιατί είναι ένα πολύ σημαντικό, ένα πολύ απαιτητικό και δύσκολο έργο. Έχει αυτόν τον αέρα τραγωδίας, αλλά υπάρχουν και αρκετά γκροτέσκα στοιχεία. Το να ενυπάρχουν αρμονικά όλα αυτά τα στοιχεία είναι το μεγαλύτερο στοίχημα».
Μια οικογενειακή σύγκρουση με τραγικό τέλος και ένας πόλεμος είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο ξετυλίγεται η ιστορία. Όλα ξεκινούν όταν ο Δον Αλβάρο, που είναι ερωτευμένος με την Ελεονώρα, σκοτώνει τυχαία τον πατέρα της, Μαρκήσιο του Καλατράβα.
Ο Αντρέας Χομόκι, γενικός διευθυντής της Όπερας της Ζυρίχης εξηγεί την προσέγγιση του ιταλού συνθέτη:
«Όταν καταπιάνεσαι με τον Βέρντι αντιλαμβάνεσαι ότι ενδιαφέρεται για τον εσωτερικό κόσμο και τις συγκρούσεις των χαρακτήρων των έργων του και όχι για την επιφάνεια, δηλαδή την υπόθεση του έργου, που είναι το σύνηθες στον κόσμο της όπερας».
Το σκηνικό είναι αρκετά αφαιρετικό. Εστιάζει στον αγώνα που δίνουν οι χαρακτήρες του Βέρντι με τη μοίρα και τα αισθήματά τους.
Είναι μια κοινά αποδεκτή θέση στον κόσμο, ότι είμαστε μόνοι μας. Δημιουργήσαμε λοιπόν έναν χώρο που θυμίζει λαβύρινθο ή ένα κουτί, όπου τοποθετήσαμε τους χαρακτήρες του έργου. Υπάρχει ένας κύβος στη μέση. Μπορείς να πας γύρω του και μπορείς επίσης να φύγεις από όλες τις πλευρές. Αλλά φέρνει πάλι μαζί όλους τους χαρακτήρες του έργου. Η σκηνή μοιάζει με καλειδοσκόπιο. Υπάρχει κάτι μαγικό σε όλη αυτή την εικόνα».
Μία από τις μαγικές στιγμές της όπερας είναι η άρια της Ελεονώρας «Pace, pace mio dio», που την ερμηνεύει μοναδικά η Ρωσίδα σοπράνο, Χίμπλα Γκερζμάβα:
«Είναι μια πολύ δυνατή άρια. Είναι ένα άνοιγμα της ψυχής της ηρωίδας. Είναι σίγουρα μια πολύ δυναμική γυναίκα που περίμενε υπομονετικά για πάρα πολλά χρόνια. Γι' αυτό η δύναμη της Ελεονώρας αποκαλύπτεται με αυτόν τον τρόπο σ' αυτή την άρια».
Το τέλος είναι τραγικό: «Είναι ένα πολύ δραματικό τέλος. Γεμάτο συναισθήματα. Γι' αυτό είναι τόσο δυνατό. Οι τρεις πρωταγωνιστές δίνουν μια προοπτική ειρήνης και ελπίδας» εξηγεί ο μαέστρος. Η σοπράνο συμπληρώνει: «Είναι ουσιαστικά μια αναχώρηση για έναν άλλο κόσμο. Αυτή είναι ευτυχισμένη. Πάει στον παράδεισο, αισθάνεται πραγματικά ελεύθερη».
Η παράσταση επαναλαμβάνεται στις 17, 20 & 28 Ιουνίου.