«Πόλεμος και Ειρήνη»: Το ρωσικό έπος ανεβαίνει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

«Πόλεμος και Ειρήνη»: Το ρωσικό έπος ανεβαίνει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Από Γιώργος Μητρόπουλος
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button

Παρουσιάζεται από την Δευτέρα 18 Νοεμβρίου σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Αφού μας ταξίδεψε στη ζωή του Πλάτωνα Ροδοκανάκη στις αρχές του 20ου αιώνα, η Ιόλη Ανδρεάδη «γυρίζει τώρα το ρολόι» έναν αιώνα πιο πίσω, στην περίοδο της εισβολής του Ναπολέοντα στην Ρωσία (1805-1820). Στρέφεται στο χώρο της λογοτεχνίας. Ανεβάζει στην σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, από τη Δευτέρα 18 Νοεμβρίου ένα αριστούργημα της ρωσικής λογοτεχνίας, το «Πόλεμος και Ειρήνη» του Λέοντα Τολστόι. Έχει στο πλευρό της ένα καστ 11 ηθοποιών.

Σταύρος Χαμπάκης

Στο έπος αυτό, ο μεγάλος Ρώσος συγγραφέας συνθέτει ένα αξεπέραστο μωσαϊκό διαφορετικών προσωπικοτήτων και περιγράφει με εξαιρετική λεπτομέρεια τη διαδρομή τους από τον ζόφο του πολέμου, στο φως της ειρήνης και από το φως του έρωτα στο σκοτάδι και την αποδοχή του θανάτου. Εστιάζει την προσοχή του στα πάθη της ανθρώπινης ψυχής, αλλά και στο αδάμαστο φρόνημα του ρωσικού λαού. Η παράσταση στον Πειραιά συμπίπτει με τα 150 χρόνια από την πρώτη έκδοση του μυθιστορήματος (1869) και με τα 200 χρόνια από τα γεγονότα που διαδραματίζονται στις σελίδες του (1820).

Λίγες μέρες πριν από την πρεμιέρα του έργου, μιλήσαμε με την σκηνοθέτιδα για το μυθιστόρημα, για την επιλογή του και την σκηνοθετική της προσέγγιση.

Ιόλη Ανδρεάδη

-Πρώτη φορά ανεβάζεις στην σκηνή ένα μυθιστόρημα. Γιατί σου τράβηξε την προσοχή το «Πόλεμος και Ειρήνη» και πώς «βρεθήκατε» στον Πειραιά;

Είναι ένα τεράστιο μυθιστόρημα, τόσο σε σημασία, όσο και σε μέγεθος. Είναι τέσσερις τόμοι, 1600 σελίδες. Έχει πολύ μεγάλη ιστορία και μεγάλη απήχηση παγκοσμίως. Ήθελα να καταπιαστώ με αυτό το έργο του Τολστόι, επειδή ήταν το αγαπημένο μου μυθιστόρημα. Το έχω διαβάσει σε διάφορες ηλικίες. Το έχω λοιπόν δει από διαφορετικές σκοπιές και το ανακαλώ συχνά. Ήταν καταφύγιο για μένα. Διάφοροι χαρακτήρες και σκηνές είναι βαθιά εντυπωμένοι στην μνήμη μου. Είναι ένα από τα ελάχιστα μυθιστορήματα, από το οποίο θυμάμαι λεπτομέρειες. Όταν κάναμε λοιπόν μια συζήτηση με τον Νίκο Διαμαντή για κάτι που θα μπορούσε να ταιριάζει στην σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, ωρίμασε μέσα μου η συγκεκριμένη ιδέα. Συμφώνησε και θεώρησε ότι είναι πολύ καλή ιδέα η θεατρική μεταφορά του λογοτεχνικού έργου.

Δήμητρα Λιάκουρα

-Ποια είναι τα στοιχεία που ξεχωρίζεις σ’ αυτό το σπουδαίο μυθιστόρημα;

Έχει πάρα πολλά δυνατά στοιχεία: είναι καταρχάς αντιπολεμικό. Παρουσιάζει την ζοφερή πλευρά του πολέμου, προσφέροντας σε εμάς τα επιχειρήματα γιατί δεν πρέπει να γίνονται πόλεμοι. Έχει υπέροχους χαρακτήρες που αναλύει διεξοδικά και σε βάθος ο Τολστόι. Τους παρουσιάζει με τρομερή καθαρότητα και λεπτομέρεια. Τους αποκαλύπτει σταδιακά και είναι σαφές ότι τους αγαπάει όλους. Τους δικαιολογεί 100% στον αναγνώστη. Παρόλο που όλη την ώρα μιλάει για μάχες, πολέμους και θανάτους, φαίνεται ότι το μεγαλύτερο θέμα του είναι η χαρά και η αξία της ζωής, παρά την σκληρότητά της. Ο έρωτας είναι πάντα εκεί, παρών. Αυτό μοιάζει να βγαίνει από κάθε σελίδα του μυθιστορήματος. Σαν να έχει γραφτεί με πολύ κέφι και μεγάλη πίστη στη ζωή. Εμένα, διαβάζοντάς το, μου δίνει διαρκώς την αίσθηση, βλέποντας την εξέλιξη της ζωής των χαρακτήρων, ότι η ζωή συνεχίζεται, αλλάζει, βρίσκει νέους δρόμους που κανείς τους, όπως και κανείς μας δεν μπορεί να φανταστεί. Πολλές φορές προς το καλύτερο, προς το πιο ταιριαστό. Μας δείχνει κατά κάποιο τρόπο ότι δεν πρέπει να εγκλωβιζόμαστε σε μια στιγμή δυστυχίας. Γιατί, μετά από πέντε χρόνια θα έχει ξεχαστεί. Ή ότι υπάρχουν στιγμές της ζωής μας, που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ. Μέσα από τη ροή και τη συνέχεια, το βιβλίο αυτό μου γεννάει μια αισιοδοξία, που δεν είναι καθόλου απλοϊκή.

Δήμητρα Λιάκουρα

-Πώς χειρίστηκες αυτό το τεράστιο υλικό; Πώς το διασκεύασες; Τι έχεις κρατήσει;

Εξαρχής, υπήρχε ένα πλαίσιο που τέθηκε από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Αφορούσε στον αριθμό των ηθοποιών, να είναι μέχρι 11 και στη διάρκεια, να μην ξεπερνάει τις τρεις ώρες. Έτσι κι έγινε. Επειδή λοιπόν είχαν αυτούς τους περιορισμούς, κάναμε μια επιλογή των χαρακτήρων που θα κρατούσαμε. Δυστυχώς, δεν κρατήσαμε πολλούς αγαπημένους, γιατί αυτοί έφερναν άλλα νήματα της ιστορίας, που δεν μπορούσαμε να βάλουμε στη δική μας διασκευή. Στη δική μας εκδοχή, ο Τολστόι λειτουργεί ως αφηγητής, που δίνει το ιστορικό πλαίσιο της εποχής. Οι χαρακτήρες που κρατήσαμε, αναλαμβάνουν να διηγηθούν και αυτοί αποσπάσματα των γεγονότων στα οποία εμπλέκονται. Η δική μου σκηνοθετική επιλογή έχει να κάνει με πολλές μοναξιές ή ντουέτα επί σκηνής. Σκηνές πολέμου γίνονται για παράδειγμα από ένα έως τέσσερα άτομα. Αυτό που προσπαθήσαμε με τους ηθοποιούς είναι να μην υπάρχει κάποιος σκηνοθετικός υπερτονισμός: να είναι δηλαδή το κείμενο και η υποκριτική των ηθοποιών ο πρωταγωνιστής επί σκηνής και όχι κάποιο σκηνικό περίπλοκο τέχνασμα. Σε γενικές γραμμές, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ακολουθούμε την πορεία της αφήγησης του βιβλίου.

-Το σκηνικό είναι αφαιρετικό; Τα κοστούμια;

Τα σκηνικά είναι υπερμεγέθη, γιατί αφού τελειώσαμε με τη διασκευή, για να βρω τον τρόπο που θα προσεγγίσω σκηνοθετικά αυτό το έργο, ταξιδέψαμε στην Μόσχα, στο Μουσείο Τολστόι. Εκεί εμπνεύστηκα από ένα μπρούτζινο γλυπτό της Νατάσα Ροστόφ. Τα σκηνικά είναι λοιπόν περιγράμματα, που επιτρέπουν να λειτουργήσει η φαντασία του θεατή. Το μεγάλο μέγεθος είναι μια νύξη για το μέγεθος του βιβλίου και της ιστορίας που καταπιανόμαστε. Τα κοστούμια που χρησιμοποιούμε, είναι εποχής.

Δήμητρα Λιάκουρα

-Κατά τη γνώμη σου τι είναι αυτό που κάνει ολοένα και περισσότερους σκηνοθέτες να ανεβάζουν γνωστά μυθιστορήματα στο θέατρο την τελευταία δεκαπενταετία;

Καταρχάς εμένα μου δίνει μεγάλη χαρά που ανεβάζω το αγαπημένο μου μυθιστόρημα. Η γνώμη μου είναι ότι είναι πολύ δύσκολος και απαιτητικός ο χειρισμός ενός μυθιστορήματος, ώστε να μεταφερθεί στο θέατρο. Νομίζω ότι πρέπει να βασίζεται σε πολύ ισχυρές προσωπικές επιλογές των καλλιτεχνών ή σε μια ανάγκη για πρωτότυπη σκηνική ανάγνωση αυτών των βιβλίων. Γιατί από την άλλη πλευρά, πόσες φορές να ανεβούν ο «Θείος Βάνιας», ο «Άμλετ» και ο «Γλάρος»; Υπάρχει μεγάλη ανάγκη για νέα θέματα, για νέο υλικό. Αυτός είναι σίγουρα ένας από τους λόγους που έχουμε στραφεί τόσο πολύ στο μυθιστόρημα, ως υλικό του θεάτρου.

-Για σένα ποιο είναι το στοίχημα με αυτό το ανέβασμα;

Δεν πιστεύω ότι είναι κάτι διαφορετικό από ο,τι έχω κάνει μέχρι σήμερα. Αυτό που αλλάζει στη συγκεκριμένη παράσταση είναι το μέγεθος. Και στη συγκεκριμένη στιγμή είναι ακόμη μεγαλύτερη και ισχυρότερη η απόφασή μου για απλότητα, λιτότητα, μινιμαλισμό. Αυτά με ενδιέφεραν πολύ πάντα. Το στοίχημα για μένα είναι να πάει καλά η συνεργασία μου με όλους αυτούς τους έμπειρους ηθοποιούς. Ένα άλλο στοίχημα είναι ότι ιστορίες από αυτό το βιβλίο είναι διάσπαρτες στη ζωή μου. Ιστορίες και ανέκδοτα από αυτό το βιβλίο, διηγούνταν ή διάβαζαν η γιαγιά και η μάνα του πατέρα μου. Και ο πατέρας του. Και οι δύο γονείς της μητέρας μου, στο πρώτο τους ραντεβού. Άρα υπάρχει ένα ισχυρό προσωπικό στοίχημα να μεταφέρω μια αίσθηση στην σκηνή από όλες αυτές τις ιστορίες που έχω ακούσει, αλλά και από αυτές που έχω φανταστεί, όταν το διάβαζα. Αυτό που θέλω όμως πάνω από όλα είναι να είναι καθαρή η αφήγηση της ιστορίας για τον κάθε θεατή. Αυτό είναι ένα ακόμη στοίχημα. Οπότε είναι πολλά τα στοιχήματα που τίθενται.

Ιόλη Ανδρεάδη

Λίγα λόγια για την Ιόλη Ανδρεάδη

Η Ιόλη Ανδρεάδη γεννήθηκε στην Κυψέλη. Σπούδασε σκηνοθεσία στη RADA και στο King’s College London, στο οποίο ολοκλήρωσε το 2014 τη διδακτορική της διατριβή γύρω από το Θέατρο και την Τελετουργία, ως υπότροφος του Ιδρύματος Ωνάση. Έζησε 7 χρόνια στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, σπουδάζοντας και δουλεύοντας πάνω στο θέατρο ως υπότροφος των ιδρυμάτων FULBRIGHT FOUNDATION GREECE, Ίδρυμα Ωνάση / Onassis Foundation, Stavros Niarchos Foundation και J. F. COSTOPOULOS FOUNDATION. Είναι απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στην Πολιτιστική Πολιτική στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Έχει σκηνοθετήσει 30 παραγωγές σε Αθήνα, Λονδίνο, Εδιμβούργο, Βερολίνο, Ρώμη και Νέα Υόρκη. Έχει υπάρξει ιδρυτικό μέλος της διεθνούς πλατφόρμας σκηνοθετών «World Wide Lab», η οποία δημιουργήθηκε στο Watermill Center του Bob Wilson το 2011 και της οποίας διετέλεσε Καλλιτεχνική Διευθύντρια το 2013 και το 2015. Έκτοτε, η Ιόλη εργάζεται εντατικά στην Ελλάδα. Στη χώρα μας, τα τελευταία 4 χρόνια, έχει παρουσιάσει τις εξής 11 παραστάσεις: «Αρτώ – Βαν Γκογκ / avec un pistolet» στο Θέατρο Σημείο το 2015, «Οικογένεια Τσέντσι» στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης τη σεζόν 2015-2016, «Διακόσιες δέκα χιλιάδες οκάδες βαμβακιού – μια παράσταση στο Αρχείο» στο Πολιτιστικό Ίδρυμα του Ομίλου Πειραιώς το 2016, «Young Lear» στο Φεστιβάλ Αθηνών το 2016, «Φονικό στην Εκκλησιά» στο Φεστιβάλ Φιλίππων το 2016, «Το βασίλειο της γης» στο Olvio τη σεζόν 2016 – 2017, «Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα» στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και στο Bob Festival (Φεστιβάλ Αθηνών), «Ένας άνθρωπος επιστρέφει στην πατρίδα του πιστεύοντας ότι θα τον σκοτώσουν και τον σκοτώνουν» στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης τη σεζόν 2017 – 2018, «Ο Μισάνθρωπος» στο Σύγχρονο Θέατρο την άνοιξη του 2018, «Ίων» στο Φεστιβάλ Φιλίππων, στο θέατρο Άλφα, σε περιοδεία στην Ελλάδα, στη Βόρεια Κλιτύ της Ακρόπολης και στο ΤΗΕ ΤΑΝΚ theatre στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, τη διετία 2017-2019 και «Στη μνήμη ενός μικρού παιδιού» στον προαύλιο χώρο του Ασύλου Ανιάτων και στο University of Roehampton στο Λονδίνο, το 2019. Το ίδιο διάστημα δίδαξε Αρχαίο Δράμα και Devised Theater στο Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, όπου πραγματοποίησε και σεμινάρια θεάτρου για άτομα σε απεξάρτηση και συμμετείχε στο «Caravan Project» μέσω του οποίου ταξίδεψε σε ακριτικές περιοχές της Ελλάδας για να διδάξει δημιουργική γραφή. Έχει διδάξει στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή Δήλος. Είναι επίσης πιστοποιημένη Yoga Teacher και διδάσκει Acting Yoga.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Μετάφραση από τα αγγλικά - Σκηνοθεσία - Κίνηση: Ιόλη Ανδρεάδη

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Πρωτότυπη διασκευή για το θέατρο: Ιόλη Ανδρεάδη & Άρης Ασπρούλης

Σκηνογραφία - Κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα

Πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση: Γιάννης Χριστοφίδης

Φωτισμοί: Στέβη Κουτσοθανάση

Κατασκευές: Γιάννης Νίτσος

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Κατασκευή αρκούδας: Στέλιος Κουτρούλης

Κατασκευές χειροποίητων φιγούρων και χάρτη: Γιάγκος Ανδρεάδης

Διδασκαλία Χορού Ecossaise: Darren Royston

Βοηθός Σκηνοθέτη: Νατάσα Πετροπούλου

Promo Φωτογραφίες: Σταύρος Χαμπάκης

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Promo Video Trailer: Μιχαήλ Μαυρομούστακος

Promo Μακιγιάζ – Κομμώσεις: Αννα Μαρία Προκοπίδου

Διεύθυνση Παραγωγής: Κατερίνα Διακουμοπούλου

Συνεργάτης Παραγωγής: Λευτέρης Κώτσης

Συμπαραγωγή: Δημοτικό Θέατρο Πειραιά & Performing arts and entertainment ltd

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Σταύρος Χαμπάκης

Διανομή (με σειρά εμφάνισης)

Λέων Τολστόι & Στρατηγός Κουτούζωφ: Κώστας Καζάκος

Άννα Πάβλοβνα & Σοφία Τολστόι: Ρούλα Πατεράκη

Αντρέι Μπαλκόνσκι: Πυγμαλίων Δαδακαρίδης

Νατάσα Ροστόβα: Νεφέλη Κουρή

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Πιέρ Μπεζούχωφ: Κωνσταντίνος Μπιμπής

Ναπολέων Βοναπάρτης: Γεράσιμος Γεννατάς

«Μπελ» Ελέν Κουράγκινα: Βασιλική Τρουφάκου

Νικολάι Ροστώφ: Κώστας Νικούλι

Μάρια Μπαλκόνσκαγια: Τζένη Κόλλια

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Λίζα Μπαλκόνσκαγια: Εστέλλα Κοπάνου

Ανατόλ Κουράγκιν: Ανδρέας Κανελλόπουλος

Δήμητρα Λιάκουρα

INFO

Παραστάσεις: Δευτέρα και Τρίτη στις 20.00

Διάρκεια Παράστασης: 180 λεπτά με διάλειμμα

Εισιτήρια 

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Το κείμενο της παράστασης κυκλοφορεί από την Κάπα Εκδοτική σε επίμετρο Δημήτρη Μανιάτη.

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Δημοτικό Θέατρο Πειραιά: Αυτό είναι το εντυπωσιακό πρόγραμμα της φετινής χρονιάς

Θύμιος Κούκιος: Από τον κόσμο του Σαίξπηρ στο σύμπαν του Ζενέ

Ο Αρτώ συναντά τον Βαν Γκογκ επί σκηνής