Η έκθεση «Γένεσις» του διάσημου Βραζιλιάνου φωτογράφου θα είναι ανοιχτή στη Λυών μέχρι τις 10 Μαΐου 2020.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΟ διάσημος Βραζιλιάνος φωτογράφος Σεμπαστιάο Σαλγκάδο παρουσιάζει την έκθεση Γένεσις στην La Sucrière, στην Λυών, μια παλιά αποθήκη, που μετατράπηκε σε εκθεσιακό χώρο.
Η συγκεκριμένη φωτογραφική ενότητα, που περιοδεύει σε όλο τον κόσμο εδώ και πολλά χρόνια, εστιάζει στον πλανήτη μας. Πρόκειται για 200 ασπρόμαυρες φωτογραφίες που προέκυψαν μέσα από 30 ταξίδια ανά την υφήλιο. Είναι το αποτέλεσμα δουλειάς οκτώ ετών.
«Όταν βλέπετε σε μια έκθεση σαν τη Γένεση, τα πάντα έχουν να κάνουν με τη γη και τα ζώα. Φωτογραφίζω όμως και τους ανθρώπους, κάτι που συνεχίζω να κάνω... Μόλις ολοκλήρωσα μια ενότητα που διήρκεσε επτά χρόνια με τους αυτόχθονες στον Αμαζόνιο. Ο Άνθρωπος, είναι ένα ζώο πάνω στη Γη. Ένα ζώο όπως όλα τα άλλα. Ανήκουμε στο ζωικό βασίλειο», είπε στο euronews o Σαλγάδο.
Ο Σαλγκάδο έφτασε στα πιο απομακρυσμένα και τα πιο παρθένα σημεία του πλανήτη για να αποτυπώσει με τον φακό του για πρώτη φορά βουνά, ερήμους, ωκεανούς, ζώα, που δεν έχουν έλθει σε καμιά επαφή με τον σύγχρονο τρόπο ζωής.
«Μετά από μια δουλειά που είχα κάνει στην Βραζιλία το 1986, η οποία παρουσιάστηκε το 1987 και είχε να κάνει με ένα χρυσωρυχείο στην Βραζιλία, όλα τα περιοδικά άρχισαν να παρουσιάζουν ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Ήταν μια πολύ δυνατή φωτογραφική ενότητα. Δημοσιεύτηκε από μεγάλα περιοδικά. Μου προσέφερε μεγάλη αναγνωρισιμότητα. Τότε έγινε μια μεγάλη στροφή στο ασπρόμαυρο. Χάρις σ' αυτή τη στροφή, παρέμεινα στην ασπρόμαυρη φωτογραφία και δεν γύρισα ποτέ στο χρώμα».
Και αυτό έγινε το σήμα κατατεθέν του. Πρωταγωνιστές στις ιστορίες του δεν είναι μόνο η φύση και τα ζώα, αλλά και οι άνθρωποι που έχουν καταφέρει να μείνουν μακριά από την παγκοσμιοποίηση, όπως για παράδειγμα σε μερικές απομονωμένες περιοχές της Αφρικής. Παρόλο που η προστασία του περιβάλλοντος και τα οικολογικά θέματα έχουν γίνει της μόδας, ο ίδιος πιστεύει ότι ελάχιστα έχουν πραγματικά αλλάξει.
«Πρέπει να επιστρέψουμε στη γη. Πρέπει να επιστρέψουμε στον πλανήτη. Γνωρίζω ότι δεν πρόκειται να ζήσουμε πλέον σε σπηλιές ή σε δάση, αλλά πρέπει να κάνουμε μια πνευματική στροφή στον πλανήτη μας. Η οικολογία έχει γίνει μια οικολογία του λόγου, καθαρά αστική. Είχαμε την COP 21, που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι, πριν πέντε χρόνια. Δεν έγινε τίποτε από ό,τι προτάθηκε. Ξέρετε γιατί; Γιατί δεν καλούν χωρικούς, δεν καλούν ανθρώπους που έχουν σχέση με τη γη, με τον πλανήτη. Είναι μια συνάντηση αστών».
Ο Αμαζόνιος παραμένει ο αγαπημένος του τόπος. Μαζί με τη σύζυγό του, Λέιλα Ουάνικ Σαλγάδο, έχουν αναλάβει εδώ και είκοσι χρόνια ένα τεράστιο έργο: να φυτέψουν ξανά τα δέντρα που εξαφανίστηκαν από τα 7.500 στρέμματα που ανήκαν στον πατέρα της. Να δώσουν και πάλι ζωή στο οικοσύστημα μιας περιοχής που χτυπήθηκε άσχημα από την εντατική χρήση γης και την αποψίλωση των δασών.
«Φυτέψαμε 2,5 εκατομμύρια δέντρα, ίσως και λίγα παραπάνω... 2,7 εκατομμύρια δέντρα. Ετοιμαζόμαστε να φυτέψουμε άλλο ένα εκατομμύριο δέντρα. Διότι όπως ξέρετε είχαμε μια γη κουρασμένη, νεκρή, διαβρωμένη και σήμερα έχει γίνει και πάλι εύφορη. Είναι η κατάλληλη στιγμή για να φυτέψουμε δέντρα που θα μείνουν εδώ για 500, 1000 χρόνια. Τα δέντρα χρειάζονται εύφορο έδαφος και σκιά για να μεγαλώσουν».
Ο Σεμπαστιάο Σαλγάδο είναι 76 ετών αλλά συνεχίζει ακούραστα να εργάζεται και να δίνει αγώνες.
Η έκθεση Γένεσις θα είναι ανοιχτή στη Λυών μέχρι τις 10 Μαΐου 2020.