Γιώργο Νανούρη τι θα κάνεις τη φετινή θεατρική σεζόν;

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Έχει ξεκινήσει με φόρα στη νέα θεατρική περίοδο. Ο Γιώργος Νανούρης δεν έχει σταματήσει να ανεβάζει παραστάσεις τα τελευταία χρόνια. Ο κορονοϊός του έδωσε την ευκαιρία να ξεκουραστεί, να ανασυγκροτηθεί, να προγραμματίσει καλύτερα τα επόμενα βήματά του και να σκεφτεί περισσότερο τι θέλει πλέον από τον ίδιο και το θέατρο. Άλλωστε τον περιμένει ένα πολύ βαρύ πρόγραμμα μέχρι το καλοκαίρι του 2021, με τέσσερις καινούργιες σκηνοθεσίες και δύο επαναλήψεις. Αν βέβαια πάνε όλα καλά και δεν κλείσουν και πάλι οι χώροι θεαμάτων.

Η έναρξη έγινε πριν λίγες μέρες. Έκανε πρεμιέρα το «6 φορές» στο Μέγαρο Μουσικής, ο μονόλογος της Όλιας Λαζαρίδου, ενώ λίγες μέρες μετά ακολούθησε η «Κατερίνα» στο θέατρο Βεάκη με την Λένα Παπαληγούρα για έκτη συνεχή χρονιά. Στις αρχές του 2021 έρχονται δύο συνεργασίες που πάντα ονειρευόταν με το Εθνικό Θέατρο και την Εθνική Λυρική Σκηνή και η πρώτη του σκηνοθετική εμφάνιση με την «Ιφιγένεια εν Ταύροις» το καλοκαίρι στην Επίδαυρο, παραγωγή που αναβλήθηκε πέρσι. Και μέσα σε όλα αυτά θα επαναλάβει άλλη μια μεγάλη περσινή επιτυχία, τον «Αίαντα» με τον Μιχάλη Σαράντη.

Τον συναντήσαμε σε ένα διάλειμμα από το γεμάτο πρόγραμμά του και μιλήσαμε για τον κορονοϊό, τις παραγωγές του, τη σκηνοθεσία, πώς βλέπει ο ίδιος τη σχέση του με το θέατρο αλλά και τον εαυτό του στο μέλλον.

-Πώς είσαι μετά από αυτή την πολύμηνη περίοδο παύσης λόγω πανδημίας;

Είναι σίγουρα κάτι πρωτόγνωρο για όλο τον πλανήτη. Η αναγκαστική παύση από όλα, εμένα προσωπικά με βοήθησε. Καθώς δούλευα ασταμάτητα για πάρα πολλά χρόνια, δεν νομίζω ότι υπήρχε άλλος τρόπος για να βάλω φρένο. Οπότε ξεκουράστηκα πολύ. Πρέπει να σου ομολογήσω ότι δεν μου βγήκε καμιά δημιουργική διάθεση, σε αντίθεση με ο,τι άκουγα γύρω μου. Είμαστε, νομίζω, μαθημένοι, εξ’ επαγγέλματος άλλωστε, στο να υπάρχουν περίοδοι στη ζωή μας που δεν έχουμε δουλειά ή που κάνουμε μια παράσταση που δεν πάει καλά και να δεν συνεχίζει. Εγώ δεν είχα ποτέ κάτι μόνιμο ή ασφαλές στη ζωή μου. Η συνθήκη λοιπόν ότι για κάποιους μήνες δεν θα έχω δουλειά, δεν με τρόμαξε.

-Οικονομικά δεν σε ανησύχησε;

Εννοείται και με ανησύχησε. Απλά προσπαθώ από τα πρώτα χρόνια που δουλεύω, να έχω κάτι στην άκρη, γιατί έτσι είναι η φύση της δουλειάς μας. Δεν ξέρω αν κάθε καλοκαίρι μπορώ να έχω κάποια πρόταση. Από την άλλη πλευρά είμαι μόνος μου, χωρίς οικογένεια και μεγάλες υποχρεώσεις, οπότε τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα για μένα από τον μέσο όρο. Ευτυχώς, ήμουν από τους τυχερούς και πήρα και το επίδομα που δόθηκε.

-Ποια είναι η γνώμη σου για ο,τι έγινε στο χώρο των θεαμάτων;

Καταρχάς θέλω να τονίσω ότι είμαι κατά των διαδικτυακών παραστάσεων και αυτού του χαμού που έγινε. Οι περισσότερες από αυτές δεν έχουν μαγνητοσκοπηθεί για να προβληθούν σε κοινό, αλλά για αρχειακούς λόγους. Οπότε η ποιότητά τους είναι πολύ περιορισμένη και δεν έχουν τις τεχνικές προϋποθέσεις να παρουσιαστούν στον κόσμο. Χρειάζεται ειδική κινηματογράφηση για να δει μια παράσταση κάποιος online ή στην τηλεόραση. Δεν μου αρέσει επίσης η προοπτική να δημιουργηθεί μια νέα τάση που το κοινό να παρακολουθεί τις θεατρικές παραστάσεις από το σπίτι του, από τον καναπέ του, τρώγοντας ή πατώντας pause για να κάνει άλλες δουλειές και μετά να επιστρέφει. Αυτό δεν είναι παράσταση. Το θέατρο είναι κάτι ζωντανό και απαιτεί οπωσδήποτε τη διάδραση θεατή και ηθοποιών. Οι online προβολές είναι κάτι άλλο. Δεν είναι υποκατάσταση ή αντικατάσταση του θεάτρου. Είναι κάτι διαφορετικό που εμένα δεν με αφορά.

-Πώς κρίνεις τους χειρισμούς που έγιναν από την ελληνική πολιτεία όσον αφορά στα θεάματα;

Έγιναν πάρα πολλά λάθη. Πολύ λανθασμένοι χειρισμοί. Σίγουρα αυτό που βιώνουμε είναι κάτι πρωτόγνωρο και δεν αφορά μόνο την κατάσταση στα θέατρα. Όταν έχεις να αντιμετωπίσεις κάτι που συμβαίνει πρώτη φορά, είναι σίγουρο ότι θα γίνουν λάθη και θα υπάρξουν παραλείψεις. Μην είμαστε λοιπόν κοντόφθαλμοι και καταγγελτικοί. Παρόλα αυτά, όταν άνοιξαν τα θέατρα το καλοκαίρι, δεν υπήρξε ούτε ένα κρούσμα. Ήταν οι μόνοι χώροι που μπορούσες πραγματικά να ελέγξεις απόλυτα την κατάσταση: και την απόσταση και την ποσόστωση. Υπήρχαν κενές θέσεις άρα τηρούνταν αυτόματα οι αποστάσεις, τα εισιτήρια ήταν ηλεκτρονικά, ο κόσμος φορούσε μάσκες. Εγώ έκανα παράσταση το καλοκαίρι και είδα με τα ίδια μου τα μάτια, ότι όλα τηρούνταν με ευλάβεια και δεν υπήρχε κίνδυνος. Άρα ήταν πολύ άδικο, που αποφάσισε στη συνέχεια η ελληνική πολιτεία να κλείσει τα θέατρα, εφόσον ήταν αποδεδειγμένα οι χώροι που δεν είχαν ούτε ένα κρούσμα. Αντίθετα στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στα εστιατόρια και τα κλαμπ γινόταν χαμός. Δεν συγκρίνω την αναγκαιότητα της κάθε εκδήλωσης, αλλά την ασφάλεια που παρέχει. Δεν καταλαβαίνω λοιπόν γιατί τα έκλεισαν. Δεν καταλαβαίνω επίσης γιατί έχει τεθεί τόσο μικρό ποσοστό πληρότητας, αφού όλα είναι απόλυτα ελεγχόμενα στους πολιτιστικούς χώρους. Είναι μεγάλη αδικία.

-Δεν έπρεπε να υπάρχει τουλάχιστον κάποια σοβαρή οικονομική στήριξη, μετά από τόσους μήνες αναγκαστικής παύσης;

Εννοείται! Δυστυχώς εδώ ήταν πενιχρή! Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα που έκλεισαν τα θέατρα, υπήρξε άμεση οικονομική αρωγή από το κράτος. Εδώ έδωσαν ένα μικρό επίδομα, το οποίο πήραν ελάχιστοι. Υπάρχει επίσης η μεγάλη αδικία, το κοινό μυστικό, ότι όλοι δουλεύουμε με απλήρωτες πρόβες, οπότε για 2-3 μήνες δεν φαίνεται πουθενά ότι εργάζεσαι για να μπορείς να αποδείξεις ότι ετοίμαζες κάτι. Οπότε και δουλεύεις χωρίς να πληρώνεσαι και δεν μπορείς να πάρεις το επίδομα, γιατί δεν έχεις σύμβαση. Αυτό έγινε με πάρα πολλούς συναδέλφους. Μέχρι σήμερα, η πλειοψηφία στο θέατρο, είθισται να εμφανίζεται ότι δουλεύει επίσημα από την πρεμιέρα της παράστασης. Πρέπει να λυθεί κάποια στιγμή όλο αυτό. Μακάρι λοιπόν όλο αυτό που έγινε να αποτελέσει την αφορμή για να λυθούν αρκετές παθογένειες που έχει εδώ και πάρα πολλά χρόνια ο χώρος των θεαμάτων.

-Σε ανησυχεί η φετινή χρονιά;

Πάρα πολύ! Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει, όσο προχωρά ο χειμώνας και αυξάνονται ραγδαία τα κρούσματα. Είναι πολύ δύσκολα όχι μόνο για τους ηθοποιούς και τους σκηνοθέτες, αλλά και για τους παραγωγούς, γιατί με τόσο χαμηλή πληρότητα στα θέατρα, πραγματικά αιμορραγούν οικονομικά για να στηρίξουν κάποιες παραστάσεις. Εμείς έχουμε τώρα έναν μονόλογο και είμαστε τυχεροί: μπορούμε να περιορίσουμε το κόστος και να βγει η παραγωγή. Σκέψου όμως τι αντιμετωπίζουν παραστάσεις που έχουν 10 ή 20 ηθοποιούς. Είναι πολύ άγρια τα πράγματα.

-Η φετινή θεατρική σεζόν σε βρίσκει με τέσσερα καινούργια έργα και δύο επαναλήψεις. Μια πολύ γεμάτη ατζέντα. Πώς έγινε;

Τα τελευταία 5-6 χρόνια, έχω κάνει 6-7 παραστάσεις. Μία δηλαδή το χρόνο. Απλά επειδή τύχαινε να πηγαίνουν καλά και να επαναλαμβάνονται, μοιάζει πάντα σαν να κάνω πολλές παραστάσεις. Κάτι που δεν είναι αλήθεια. Φέτος λοιπόν είναι η πρώτη φορά που κάνω πολλά πράγματα και αυτό ήταν θέμα τύχης. Είχα κλείσει να κάνω τις «6 φορές» στο Μέγαρο Μουσικής. Μου έγινε για πρώτη φορά πρόταση από το Εθνικό Θέατρο και ειλικρινά δεν μπορούσα να αρνηθώ. Ήταν πολύ τιμητική η πρόταση που μου έκανε ο Δημήτρης Λιγνάδης. Θα ανεβάσουμε τον «Γυάλινο Κόσμο» του Τενεσί Ουίλιαμς τον Ιανουάριο. Και μου είχε κάνει πρόταση και η Εθνική Λυρική Σκηνή, κάτι που είχε γίνει από πέρσι και αφορά μια όπερα με αφορμή τις εκδηλώσεις για το 2021. Είναι δύο θεσμοί που δεν έχω συνεργαστεί ποτέ ξανά και το ήθελα πολύ. Παράλληλα, ξεκίνησε και πάλι η «Κατερίνα», αυτή τη φορά στο θέατρο Βεάκη. Στις αρχές του 2021 θα επαναλάβουμε και τον «Αίαντα», μάλλον και πάλι στο θέατρο Βεάκη. Και τέλος υπάρχει η «Ιφιγένεια εν Ταύροις», μια παραγωγή του Μάριου Τάγαρη που δεν έγινε πέρσι, λόγω κορονοϊού και θα γίνει το καλοκαίρι του 2021 στην Επίδαυρο. Έχουμε κάνει ήδη πολλή προετοιμασία γι’ αυτή την παραγωγή. Το καλό για μένα είναι ότι τα έργα δεν θα συμπέσουν στην προετοιμασία τους και μεσολαβεί ικανό χρονικό διάστημα μεταξύ τους.

-Στο Μέγαρο Μουσικής παρουσιάζεις εδώ και λίγες μέρες το «Έξι φορές». Δική σου ιδέα ήταν ή της Όλιας Λαζαρίδου;

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Δική μου. Με την Όλια είμαστε εδώ και χρόνια, πολύ καλοί φίλοι. Έχουμε δουλέψει όμως μόνο μία φορά στο θέατρο. Φέτος, συζητούσαμε τι να κάνουμε. Γνωριζόμαστε 20 χρόνια και αναρωτιόμασταν πώς θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε. Θυμήθηκα λοιπόν ότι η Όλια συμμετείχε στην παράσταση της Έλλης Λαμπέτη, ως νέα ηθοποιός τότε. Έκανε ένα βουβό πρόσωπο. Μου ήρθε λοιπόν η ιδέα να το επαναλάβουμε. Και ενώ ήμασταν διστακτικοί στην αρχή, αποφασίσαμε τελικά να το κάνουμε.

-Τι έχετε ετοιμάσει λοιπόν;

Είναι ένα μικρό πρότζεκτ που σε βάζει στη μαγεία και τα μυστικά του θεάτρου. Μια παράσταση για το θέατρο. Αποτελείται από έξι μονόπρακτα. Δεν είναι ακριβώς τα ίδια με εκείνα της παράστασης της Λαμπέτη. Εμείς έχουμε ένα μικρό απόσπασμα από τον «Άμλετ» του Σαίξπηρ, την «Ανθρώπινη φωνή», το «Πανηγύρι-Πάει την έχασα» και την «Ψεύτρα» του Ζαν Κοκτώ, το «Η πιο δυνατή» του Στρίντμπεργκ και το «Όλια, μια ψυχούλα» του Τσέχωφ. Μέσα σε αυτά υπάρχουν και δύο μικρές ιστορίες. Τη μια την έχει γράψει η Όλια και λέγεται «Οι κορίνες» και η άλλη είναι μια πολύ παλιά ιστορία για έναν υποβολέα, που συζητιέται στους θεατρικούς κύκλους και κανείς δεν ξέρει αν είναι αληθινή ή όχι. Άλλοι λένε ότι είναι αληθινή και άλλοι παραποιημένη, γιατί είναι λίγο μεταφυσική.

-Ποια είναι η αίσθηση που σου αφήνει το έργο;

Είναι συγκινητικό και ταυτόχρονα χιουμοριστικό. Έχει λίγο από όλα. Ιδανικά αυτό που θέλουμε είναι να απολαύσει ο θεατής μια ηθοποιό σε μια μεγάλη γκάμα ρόλων και συναισθημάτων. Όλα δίνονται με έναν απλό και αρκετά αποδομημένο τρόπο.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

-Τι είχες στο μυαλό σου, όταν έστηνες την παράσταση;

Πριν ακόμη την γνωρίσω, θαύμαζα πολύ την Όλια. Την είχα δει αρκετές φορές στην σκηνή. Στο μυαλό μου είχε πάντα μια μυθική διάσταση. Ήθελα να δει λοιπόν ο κόσμος αυτή την ηθοποιό, που έχει πίσω της αυτή την τεράστια πορεία, στον φυσικό της χώρο. Μόνη της στην σκηνή, σαν μια ψυχή που κυκλοφορεί μέσα στο θέατρο και δοκιμάζει διάφορα πράγματα. Αυτό είναι που με ενδιαφέρει: να απολαύσουμε μια ωραία θεατρίνα στο φυσικό της περιβάλλον.

-Παρουσιάζεις για έκτη χρονιά την «Κατερίνα». Δεν κουραστήκατε εσύ και η Λένα;

Δεν αφήνω εγώ τις παραστάσεις μου! (γέλια). Έχω μοχθήσει πολύ γι' αυτές. Ακόμη και φίλοι μου λένε να την σταματήσω. Με ρωτούν: «Δεν βαρέθηκες;». Πρέπει να σου πω ότι η Κατερίνα δεν έχει παιχτεί ποτέ μια ολόκληρη σεζόν. Παίζεται κάποιους μήνες, σταματάει, κάνουμε άλλα πράγματα και μετά όταν μπορούμε ξανά την ανεβάζουμε. Δεν παίζουμε δηλαδή την «Κατερίνα» έξι χρόνια, χωρίς να κάνουμε άλλα. Είναι μια παράσταση που κάθε φορά που παίζεται έχει τεράστια επιτυχία. Είναι τέτοιο το θέμα της, που πρέπει να σου ομολογήσω ότι αισθάνομαι χρήσιμος, ότι προσφέρω κάτι. Βοηθιέται πολύς κόσμος. Δεν είναι μόνο η ματαιοδοξιάρα μου. Με κάποιο τρόπο βοηθάς. Έρχονται και μας το λένε. Είναι επίσης απίστευτη η προσέλευση του κοινού, κάθε φορά που την ανακοινώνουμε. Αυτό μας δείχνει ότι δεν έχει κλείσει τον κύκλο της. Ακόμη και τώρα με τον κορονοϊό, γινόταν χαμός. Όσο ο κόσμος θέλει να τη δει και όσο εμείς αντέχουμε, τόσο θα την κάνουμε. Κάνουμε πλάκα με τη Λένα, γιατί λέμε ότι θα είμαστε με το πι και ακόμη θα την παίζουμε.

-Για τις φετινές παραγωγές έχεις επιλέξει ηθοποιούς με τους οποίους έχεις συνεργαστεί και στο παρελθόν. Είσαι πιστός σε αυτούς και σ’ αυτές. Είναι θέμα ασφάλειας, εμπιστοσύνης, φιλίας;

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Κοίτα τι γίνεται. Οι δικές μου παραστάσεις είναι πολύ προσωπικές. Εμπλέκομαι πάρα πολύ ο ίδιος. Όταν δημιουργηθεί μια πολύ καλή σχέση με τον καλλιτέχνη και αυτό που έχουμε κάνει, έχει ανταπόκριση, προσπαθείς να το διατηρήσεις όσο περισσότερο μπορείς. Αν ταιριάζετε πολύ στη χημεία και βγαίνει αυτό που θέλεις στην πρόβα και στο τελικό αποτέλεσμα, δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να αναζητήσω κάποιον άλλο για την επόμενη παραγωγή. Ειδικά στην Επίδαυρο που για μένα είναι ένα ολοκαίνουργιο πεδίο και έχω πολύ μεγάλη αγωνία, ήθελα να έχω δίπλα μου τους ανθρώπους με τους οποίους αισθάνομαι ασφαλής και είμαι πολύ καλά, για να μην έχω ανησυχία. Συνεργάζομαι με τους ανθρώπους που αγαπάω. Έχουμε δοκιμαστεί και ξέρω ότι ταιριάζουμε. Έτσι θα μπορέσουμε όλοι μαζί να αντιμετωπίσουμε για παράδειγμα το μέγεθος της Επιδαύρου. Είμαι άλλωστε πολύ πιστός σε όλα μου! Είμαι πολύ της οικογένειας. Οπότε όταν κάτι πάει καλά, δεν θέλω να το χαλάσω. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι θέλω να συνεργάζομαι συνέχεια με τους ίδιους.

-Χαρακτηριστικό της δουλειάς σου είναι η προσήλωση σε μια απλότητα, μια λιτότητα, σε βασικά υλικά του θεάτρου. Είναι πασπαρτού;

Εμένα δεν μου αρέσουν οι σκηνοθετίλες. Επειδή δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα γίνω σκηνοθέτης και δεν είχα ποτέ αυτό το όνειρο, μάλλον δεν έχω αυτό το μικρόβιο να δείξω σκηνοθετικά ή να φτιάξω κάτι εντυπωσιακό. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να αναδειχθεί ο λόγος, το κείμενο που έχω επιλέξει. Και ο ηθοποιός. Αυτά τα δύο είναι τα βασικότερα: τι έχεις να πεις και πώς θα το πεις. Το δικό μου λοιπόν focus είναι πώς θα πω την ιστορία και πόσο καλός είναι ο ερμηνευτής. Αν αυτά τα δύο τα έχεις, όλο το άλλο δεν χρειάζεται να είναι πάρα πολύ. Γιατί όλο το άλλο γίνεται απλώς για να στηρίξεις στην πραγματικότητα την ερμηνεία του ηθοποιού. Αν δεν έχεις ερμηνεία, το να κάνω εγώ σκηνοθετικούς εντυπωσιασμούς δεν φτάνει. Ωραίο μπορεί να φαίνεται, αλλά έχεις χάσει την ουσία. Δεν θα μείνει τίποτε στον θεατή εκτός από την εικόνα. Οπότε αν ξεκινάς με μια ιδεάρα και πώς θα κάνεις εκείνο ή το άλλο, τα σκηνικά και τα κοστούμια, τότε ξεχνάς το πλέον σημαντικό και το αποτέλεσμα είναι καταδικασμένο.

-Τι σε ενδιαφέρει λοιπόν;

Κοίταξε! Η ζωή μου και όλων μας, νομίζω, εκεί έξω είναι άγρια και άσχημη. Ζούμε σε μια πόλη που δεν είναι όμορφη, είναι αρκετά βρώμικη, θορυβώδης και δύσκολη για τους κατοίκους της. Δεν θέλω λοιπόν με τίποτε να αναπαράγω αυτή την καθημερινότητα στο θέατρο. Στο θέατρο θέλω ο άλλος, αλλά και εγώ ο ίδιος, να βιώσει με έναν τρόπο ποιητικό, όμορφο, απλό και μυστηριακό, που δεν βρίσκει στην καθημερινότητά του, την κάθε ιστορία. Γιατί δυστυχώς πλέον η καθημερινότητά μας δεν έχει μαγεία. Θέλω ο θεατής να ξεχάσει όλα αυτά που τον απασχολούν. Να μπει σε ένα μαγικό σύμπαν, να δει μια ερμηνεία, να ακούσει μια ιστορία και να γελάσει, να συγκινηθεί, να σφιχτεί, να δακρύσει. Γιατί όλα αυτά πλέον δεν τα ζούμε. Όλοι είμαστε σε ένα διαρκές τρέξιμο, σε μια μεγάλη αγωνία επιβίωσης, κολλημένοι στις οθόνες των κινητών μας. Καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση της δικής μου σκηνοθετικής ματιάς έπαιξε ότι πάντα ξεκινούσα με πολύ μικρά budget για να πετύχω το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, χωρίς να φαίνεται όμως ότι είχα λίγα χρήματα. Και αυτό, κάπως τώρα, συνεχίζει να με ακολουθεί. Και επειδή τα πράγματα χειροτέρευσαν, λέω γαμώτο δεν θα καταφέρω να βγω ποτέ από αυτό (γέλια). Δεν με απασχολεί πάντως πραγματικά. Είναι μια πρόκληση να τα βγάλεις πέρα, υπό αυτούς τους όρους.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

-Βρίσκεις παρηγοριά σ’ αυτή την δουλειά;

Μέχρι πριν λίγα χρόνια έβρισκα περισσότερη παρηγοριά. Όσο μεγαλώνω, δεν μπορώ να πω ότι βρίσκω την ίδια. Αλλάζει η δουλειά, αλλάζω κι εγώ. Το λατρεύω αυτό που κάνω και δεν θα ήθελα να σταματήσω. Αλλά μπορώ και να το σταματήσω, αν χρειαστεί. Μπορώ να κάνω εκατό χιλιάδες άλλα πράγματα. Να φτιάχνω σπίτια, να φτιάχνω έπιπλα. Δεν έχω αυτό του να πεθάνω στο σανίδι. Δεν είμαι αγνώμων αλλά είμαι και πολύ cool ταυτόχρονα. Αυτό που θέλω πλέον είναι να έχω περισσότερο χρόνο για μένα. Να είμαι πιο ελεύθερος. Θέλω να δώσω περισσότερη βάση και βαρύτητα σε μένα. Να μοιράσω τη ζωή μου ανάμεσα στο θέατρο και σε όλα τα υπόλοιπα. Γιατί μέχρι τώρα πρώτα ήταν το θέατρο και όλα τα υπόλοιπα έρχονταν σε τρίτη, τέταρτη μοίρα. Σκέψου ότι είχα να κάνω χρόνια διακοπές. Θέλω πλέον να παίρνω χαρά και από άλλα πράγματα.

-Έχεις αλλάξει προς αυτή την κατεύθυνση;

Παλιότερα, όταν είχα δύο ώρες κενό από πρόβες ή παραστάσεις, σκεφτόμουν μόνο το θέατρο. Οπότε στην πραγματικότητα δεν είχα κανένα κενό. Ενώ τώρα και αυτό το οφείλω πολύ στην καραντίνα, όταν υπάρχει ελεύθερος χρόνος, δεν με απασχολεί καθόλου η δουλειά. Αυτό είναι ελευθερία για μένα. Ένα πρώτο βήμα. Θέλει πολλή άσκηση βέβαια. Όλα χρειάζονται άσκηση για να τα πετύχεις. Μια μεγάλη ευχαρίστηση που με βοηθά αυτή την περίοδο είναι για παράδειγμα τα μαθήματα αγγειοπλαστικής που κάνω. Είναι τρομερή χαλάρωση. Είναι ένας καινούργιος κόσμος, που με βοηθά να ξεχνώ όλα τα πράγματα. Και μετά πρέπει να σου ομολογήσω ότι πάω πιο ξεκούραστος στην πρόβα.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

Έξι φορές

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Μετάφραση: Στέλιος Βαφέας

Σκηνοθεσία-Φωτισμοί: Γιώργος Νανούρης

Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη

Σκηνικό: Κωνσταντίνος Σκουρλέτης

Μουσική έναρξης και φινάλε: Κωνσταντίνος Βήτα

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Φωτογραφίες: Χριστίνα Γεωργιάδου

Ερμηνεία: Όλια Λαζαρίδου

Μέγαρο Μουσικής Αθηνών -Υποσκήνιο Β΄

Παραστάσεις: Πέμπτη-Κυριακή έως τις 29.11.2020

Διάρκεια: 75 λεπτά / Η παράσταση δεν έχει διάλειμμα

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Τιμές εισιτηρίων: 12 € (φοιτητές, νέοι έως 25 ετών, άνεργοι, ΑμεΑ, 65+, πολύτεκνοι), 18€

Eισιτήρια: 210 72 82 333, megaron.gr, και σε όλα τα καταστήματα Public

Πληροφορίες: 210 72 82 333

Κατερίνα

βασισμένο στο “Το Βιβλίο της Κατερίνας”

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Συγγραφέας: Αύγουστος Κορτώ

Ιδέα-Διασκευή-Σκηνοθεσία: Γιώργος Νανούρης

Μουσική: Λόλεκ

Ερμηνεία: Λένα Παπαληγούρα

Μαζί της στην σκηνή και ο Γιώργος Νανούρης

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Θέατρο Βεάκη

Στουρνάρη 32, τηλ. 2105223522

Διάρκεια: 75 λεπτά

Παραστάσεις: Κυριακή-Δευτέρα, 21.00

Μέχρι 30/11

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Εισιτήρια: 15 Ευρώ

Γυάλινος κόσμος του Τενεσί Ουίλιαμς

Μετάφραση: Στέλιος Βαφέας

Σκηνοθεσία: Γιώργος Νανούρης

Σκηνικά: Μαίρη Τσαγκάρη

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Κοστούμια: Γρηγόρης Τριανταφύλλου «DeuxHommes»

Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου

Διανομή: Όλια Λαζαρίδου, Κωνσταντίνος Μπιμπής, Λένα Παπαληγούρα, Αναστάσης Ροϊλός

Εθνικό Θέατρο – Σκηνή Νίκος Κούρκουλος, Ιανουάριος 2021

Αίας του Σοφοκλή

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Μετάφραση: Νίκος A.Παναγιωτόπουλος

Σκηνοθεσία: Γιώργος Νανούρης

Ερμηνεία: Μιχάλης Σαράντης

Ζωγραφική: Απόστολος Χαντζαράς

Βοηθ. Σκηνοθέτη: Χρήστος Ρουμελιώτης, Τίτος Λίτινας

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Σκηνική επιμέλεια- Φωτισμοί: Γιώργος Νανούρης

Φωτογραφίες: Γιώργος Καπλανίδης

Χειμώνας 2021

Ιφιγένεια εν Ταύροις του Ευριπίδη

Μετάφραση: Γιώργος Ιωάννου

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Σκηνοθεσία: Γιώργος Νανούρης

Σκηνικά: Μαίρη Τσαγκάρη

Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη

Μουσική: Άγγελος Τριανταφύλλου

Φωτισμοί: Σοφία Αλεξιάδου

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Βοηθός σκηνοθέτη: Χριστίνα Ματθαίου

Βοηθός φωτιστή: Aaron Wilson

Παίζουν: Λένα Παπαληγούρα (Ιφιγένεια), Μιχάλης Σαράντης (Ορέστης), Έκτορας Λιάτσος (Πυλάδης), Πυγμαλίων Δαδακαρίδης (Αγελαδάρης - Αγγελιοφόρος), Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης (Θόας), Χάρις Αλεξίου (Αθηνά), Μαίρη Μηνά, Κίττυ Παϊταζόγλου (Κορυφαίες Χορού), Δανάη Πολίτη, Μαριάμ Ρουχάτζε, Αρετή Τίλη, Άννα Φιλιππάκη, Νικόλ Κουνενιδάκη (Χορός)

Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, Καλοκαίρι 2021