Αφού προβλήθηκε στο τελευταίο φεστιβάλ των Καννών στην ενότητα «Κινηματογράφος για το Κλίμα», το Bigger than us παρουσιάστηκε στο Ινστιτούτο Λιμιέρ στην Λυών. Το σενάριο και την σκηνοθεσία του ντοκιμαντέρ υπογράφει η Φλορ Βασέρ, συγγραφέας και δημοσιογράφος.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΑφού προβλήθηκε στο τελευταίο φεστιβάλ των Καννών στην ενότητα «Κινηματογράφος για το Κλίμα», το Bigger than us παρουσιάστηκε στο Ινστιτούτο Λιμιέρ στην Λυών. Το σενάριο και την σκηνοθεσία του ντοκιμαντέρ υπογράφει η Φλορ Βασέρ, συγγραφέας και δημοσιογράφος. Παραγωγός του είναι η Μαριόν Κοτιγιάρ, που εδώ και χρόνια ασχολείται με περιβαλλοντικά και κοινωνικά ζητήματα.
Το Bigger than us μας προσκαλεί σε μια βόλτα στον κόσμο, μέσα από 7 νέους και νέες που αγωνίζονται για ένα καλύτερο μέλλον, παρά τα αναρίθμητα εμπόδια. Η κλιματική κρίση προβληματίζει ιδιαίτερα την Γαλλίδα ηθοποιό. Μας μίλησε για ποιο λόγο αποφάσισε να στηρίξει το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ: _«_Με απασχολούσε πάντα ο αντίκτυπος που έχουν οι πράξεις μας στις μέλλουσες γενιές, πώς θα είναι η μέλλουσα γενιά, μπορούμε να δούμε τι θα γίνει σε 100 ή σε 1000 χρόνια. Αυτά που κάνουμε σήμερα θα τους επιτρέψουν να ζουν τότε»;
Η Φλορ Βασέρ έχει μια μακρά ιστορία ως ακτιβίστρια και σκηνοθέτις ντοκιμαντέρ. Ανάμεσα στις ταινίες που έχει γυρίσει είναι και μία για τον Έντουαρντ Σνόουντεν. Έκανε το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ, έχοντας στο μυαλό τον μικρό γιο της αλλά και την Μελάτι, ένα νεαρό κορίτσι από το Μπαλί, που δίνει το δικό της αγώνα ενάντια στις πλαστικές σακούλες που κατακλύζουν τις ειδυλλιακές παραλίες του νησιού της:
«Πάντα με ενδιέφερε ο ακτιβισμός των ενηλίκων. Δεν ήξερα τι σημαίνει όμως για τα παιδιά και για τη συγκεκριμένη γενιά. Η βασική αφορμή ήταν ο γιος μου και στη συνέχεια η Μελάτι, την οποία ανακάλυψα το 2016. Ήταν 16 ετών και ήδη έκανε δράσεις για 4 χρόνια. Δούλευε σκληρά, είχε κουραστεί υπερβολικά. Ήθελα λοιπόν να την στηρίξω και να τη φέρω σε επαφή με άτομα σαν κι αυτήν».
Η Μελάτι λειτουργεί ως ο συνδετικός κρίκος της ταινίας που μας καλεί να κάνουμε ένα ταξίδι σε όλο τον κόσμο. Η πατριαρχία, ο καπιταλισμός, η ανωτερότητα των λευκών είναι μερικές από τις αιτίες των κακών που συμβαίνουν στον πλανήτη. Οι πρωτοβουλίες της νεολαίας δεν έχουν να κάνουν με μεμονωμένες δράσεις, καθώς φαίνεται ότι οι νέοι είναι πιο ενημερωμένοι, υπεύθυνοι και ευσυνείδητοι απέναντι στον πλανήτη και το κλίμα.Συχνά όπως παρατηρεί η σκηνοθέτις είναι οι γυναίκες που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα:
«Δεν ξεχωρίζω άντρες και γυναίκες. Εστιάζω στους θαρραλέους σ’ αυτά τα κινήματα, στην οικολογία, στην εκπαίδευση των κοριτσιών, στην ελευθερία της έκφρασης. Υπάρχουν πολλές γυναίκες σε αυτά τα κινήματα. Βρίσκονται πολλές στην πρώτη γραμμή».
Για την Μαριόν Κοτιγιάρ δεν είναι ζήτημα ανδρικό ή γυναικείο, αλλά έχει να κάνει με την αναγνώριση των νόμιμων αγώνων: «Τυγχάνει να είναι γυναίκα, τυγχάνει να είμαι γυναίκα. Προφανώς και υπάρχει μια σχέση ζωής. Αλλά υπάρχει και σχέση υποταγής. Η υποταγή των γυναικών σ’ αυτόν τον κόσμο τους δημιουργεί την ανάγκη να ορθώσουν το ανάστημά τους, να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, να αγωνιστούν και να ζητήσουν δικαιοσύνη».
Το ντοκιμαντέρ θα είναι η ταινία λήξης του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Σεμπαστιάν. Θα βγει στις ευρωπαϊκές αίθουσες το φθινόπωρο.