Τέσσερις παραγωγές, δύο ελληνικές, μία κυπριακή και μία ουγγρική αποτελούν το φετινό πρόγραμμα της πολύ πετυχημένης διοργάνωσης, που πραγματοποιείται από τις 10 Ιουλίου έως τις 5 Αυγούστου, στο Αμφιθέατρο Μακαρίου Γ΄, στο Αρχαίο Θέατρο Κουρίου και στο Αρχαίο Ωδείο Πάφου.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
Το Διεθνές Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού Δράματος έχει εδραιωθεί ως ένα από τα κορυφαία πολιτιστικά γεγονότα της Κύπρου, το οποίο έχει αποκτήσει στο πέρασμα των ετών και διεθνή εμβέλεια. Στα 26 χρόνια παρουσίας του θεσμού, έχουν παρουσιάσει παραγωγές τους, 135 θεατρικά σχήματα από 24 χώρες.
Τέσσερις παραγωγές, δύο ελληνικές, μία κυπριακή και μία ουγγρική αποτελούν το φετινό πρόγραμμα της διοργάνωσης, που πραγματοποιείται από τις 10 Ιουλίου έως τις 5 Αυγούστου, στο Αμφιθέατρο Μακαρίου Γ΄, στο Αρχαίο Θέατρο Κουρίου και στο Αρχαίο Ωδείο Πάφου. Οι δύο πρώτες παραγωγές σημείωσαν μεγάλη επιτυχία, προσελκύοντας πολλούς Κύπριους και ξένους θεατές. Οι παραστάσεις ήταν sold out και κέρδισαν το ζεστό χειροκρότημα του κοινού.
Πρόκειται για μια συνδιοργάνωση του Υφυπουργείου Πολιτισμού, του Υφυπουργείου Τουρισμού και του Κυπριακού Κέντρου Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου.
Ο Χρίστος Γεωργίου είναι ο διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου. Μίλησε στο Euronews για τη φυσιογνωμία του φεστιβάλ, για το κοινό του και τους στόχους : «Το φεστιβάλ ξεκίνησε το 1997, φιλοδοξώντας μια ευρύτερη παρουσία και ευαισθητοποίηση του κοινού σε ότι αφορά τα θεατρικά δρώμενα της Κύπρου με την παρουσίαση παραστάσεων αρχαίου ελληνικού δράματος τόσο από το εξωτερικό όσο και από την Κύπρο. Η φιλοδοξία ήταν δηλαδή να δώσει μια ευρύτερη παρουσία του αρχαίου ελληνικού δράματος ως μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς. Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε ότι καταγράφεται μια σημαντική παρουσία και μια αύξηση σε ότι αφορά την ευαισθητοποίηση, αν μπορούμε να το ονομάσουμε έτσι, από τις παραγωγές, οι οποίες φιλοξενούνται στο φεστιβάλ από το εξωτερικό».
Η διοργάνωση καταγράφει την τελευταία δεκαετία σταθερή αύξηση των Κύπριων θεατών αλλά και των θεατών από το εξωτερικό: «Σε ότι αφορά το κοινό, βλέπουμε ότι τα τελευταία χρόνια, και πιο συγκεκριμένα την τελευταία δεκαετία υπάρχει μια αύξηση θεατών. Είναι μια αύξηση που δεν αφορά μόνο Κύπριους θεατές, αλλά κι ένα μεγάλο ποσοστό θεατών, οι οποίοι ταξιδεύουν από το εξωτερικό για να έρθουν στην Κύπρο να παρακολουθήσουν παραστάσεις αρχαίου ελληνικού δράματος. Για να μιλήσουμε με αριθμούς, οι θεατές του φεστιβάλ είναι περισσότεροι από 8.500. Σε ότι αφορά το αρχαίο θέατρο Κουρίου, ένα σημαντικό ποσοστό της τάξης του 25-35% είναι ξένοι επισκέπτες, τουρίστες δηλαδή που έρχονται στην Κύπρο, ενώ σε ότι αφορά το αρχαίο ωδείο της Πάφου, το ποσοστό αυτό ανεβαίνει στο 55-75% στην χωρητικότητα των συγκεκριμένων θεατρικών χώρων».
Ποιοι είναι οι στόχοι για το μέλλον; «Θα πρέπει να επενδύσουμε περισσότερο πάνω σε αυτό το τουριστικό και πολιτιστικό προϊόν με απώτερο σκοπό και στόχο, το φεστιβάλ να ανοιχθεί ευρύτερα. Με ποια έννοια; Με περισσότερες παραγωγές αρχαίου ελληνικού δράματος, κυρίως ξενόγλωσσες, οι οποίες να φιλοξενηθούν στο φεστιβάλ και παράλληλα να ελκύσουμε τους τουρίστες να έρχονται στην Κύπρο για το διεθνές φεστιβάλ αρχαίου ελληνικού δράματος. Ένα άλλο στοιχείο, το οποίο μελετάμε, είναι να υπάρξουν κάποιες παράλληλες δράσεις, όπου να έχουμε παραστάσεις πιο πειραματικές πάνω στο αρχαίο ελληνικό δράμα, χωρίς όμως να χάσουμε το βασικό πυρήνα που ήταν ο αρχικός στόχος της διοργάνωσης του διεθνούς φεστιβάλ αρχαίου ελληνικού δράματος» επισημαίνει ο Χρίστος Γεωργίου.
Οι Τρωάδες του Ευριπίδη από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ)
Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) παρουσίασε τις «Τρωάδες» του Ευριπίδη, με την Ρούλα Πατεράκη στο ρόλο της Εκάβης. Η τραγωδία εκτυλίσσεται μια μέρα πριν την αναχώρηση των Αχαιών από την Τροία. Οι αιχμάλωτες γυναίκες θρηνούν για την άλωση της πόλης. Η Εκάβη, η γυναίκα του Πριάμου περιμένει να μάθει τη δική της μοίρα. Έρχεται όμως αντιμέτωπη με απανωτές συμφορές: η κόρη της Πολυξένη σκοτώνεται στον τάφο του Αχιλλέα, η Ανδρομάχη μαθαίνει ότι οι Αχαιοί θα θανατώσουν τον μικρό της γιο, Αστυάνακτα, ενώ η Κασσάνδρα προμηνύει τις καταστροφές και το δικό της άδοξο τέλος στον δρόμο της επιστροφής.
Ο Χρήστος Σουγάρης υπογράφει την σκηνοθεσία της παράστασης. Αυτό που προσπάθησε να αποφύγει ήταν η επικαιροποίηση του έργου. Άλλωστε η επιλογή της συγκεκριμένης τραγωδίας έγινε πριν τον πόλεμο της Ουκρανίας:
«Η δική μου ανάγνωση έχει να κάνει απολύτως με το ανθρώπινο στοιχείο, το οποίο πηγάζει από αυτό το τραγικό ποίημα του Ευριπίδη, που είναι αριστούργημα. Με ενδιαφέρει η ύβρις, το πώς οι άνθρωποι συμπεριφέρονται σε ανθρώπους, ο ισχυρός στον ανίσχυρο, η θέση της γυναίκας και πάρα πολλά άλλα πράγματα. Ο πόλεμος είναι μια αφορμή άλλωστε στην στην τραγωδία δεν υπάρχει καμία σκηνή, ούτε μάχες, ούτε αφήγηση μάχης. Οι Τρωάδες δεν είναι δηλαδή η Ιλιάδα. Τα πράγματα εξελίσσονται στο τέλος του πολέμου αμέσως μετά το τέλος του, μία μόλις ημέρα, την τελευταία μέρα πριν αναχωρήσουν οι Έλληνες οι νικητές πίσω στην πατρίδα τους, αφού έχουν καταστρέψει ολοσχερώς και έχουν αφανίσει πλήρως ένα ολόκληρο έθνος. Αυτό από μόνο του για μένα συμβολικά λέει πάρα πολλά. Δεν χρειάζομαι δηλαδή για να ανεβάσω τις Τρωάδες έναν πόλεμο. Ο αφανισμός μπορεί να είναι οικονομικός, δεν είναι μόνο βιολογικός. Η πτώση δεν είναι μόνο η κατεδάφιση ενός κτιρίου, μπορεί να είναι και ηθική. Έχει να κάνει με το πώς συμπεριφερόμαστε οι άνθρωποι σε άλλους ανθρώπους. Αυτό λοιπόν, το οποίο προσπάθησα και συνεχίζουμε να προσπαθούμε μέχρι να τελειώσει η παράστασή μας είναι να εστιάσουμε στο ανθρώπινο σκέλος και μέρος της αφήγησης αυτών των τραγικών ποιημάτων».
Στο επίκεντρο της σκηνοθετικής προσέγγισης είναι η έννοια της αναχώρησης. Τι σημαίνει δηλαδή για αυτές τις γυναίκες αυτή η αναγκαστική μετεγκατάσταση από την πατρίδα τους σε ένα άλλο μέρος, για το οποίο δεν έχουν καμιά ιδέα και εικόνα. Φεύγουν ως ηττημένες. Αφήνουν πίσω τους δικούς τους ανθρώπους, τα κατεστραμμένα σπίτια τους, τους νεκρούς τους. Δεν έχουν καμιά επιλογή. Είναι στα χέρια των νικητών. Παρόλα αυτά επιμένουν ακόμη και μετά την καταστροφή. Προετοιμάζονται για τη νέα τους ζωή:
«Σε αυτό το έργο, ο Ευριπίδης παράγει πάρα πολύ μεγάλο αίσθημα, τρυφερότητα και ανθρωπιά. Αυτές οι γυναίκες δεν είναι παρατημένες. Ελπίζουν όπως ελπίζει ένας άνθρωπος, ο οποίος μπορεί να μεταναστεύσει είτε για οικονομικούς λόγους, είτε επειδή στη χώρα του συμβαίνει ένας πόλεμος εμφύλιος ή όχι. Δεν έχει καμία σημασία. Ελπίζεις. Το πραγματικά μεγαλειώδες της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης είναι ό, τι κι αν συμβεί τώρα, μπορεί όσο δυσάρεστο και αν είναι, εκεί που θα καταλήξεις να αποδειχθεί ότι ήταν η γη της Επαγγελίας τελικά. Ότι όλο αυτό με κάποιον τρόπο σε οδήγησε στο να καλυτερεύσει η ζωή σου» εξηγεί ο Χρήστος Σουγάρης.
Ο Ευριπίδης έγραψε τις Τρωάδες, λίγο μετά την καταστροφή της Μήλου το 416 π.Χ., όταν οι Αθηναίοι, με απάνθρωπη βιαιότητα, σκότωσαν όλους τους ενήλικες άντρες της Μήλου και πούλησαν για δούλους τις γυναίκες και τα παιδιά. Στο έργο αυτό, ο ποιητής επιχειρεί να προειδοποιήσει για τις συνέπειες της ασυδοσίας των νικητών και να υπενθυμίσει τη σημασία του να παραμένει κανείς άνθρωπος, μακριά από την ψευδαίσθηση παντοδυναμίας που προκαλούν οι εφήμερες νίκες. Άλλωστε λίγα χρόνια μετά ο Πελοποννησιακός Πόλεμος θα τελείωνε με τη συντριπτική ήττα των Αθηναίων:
_«Αυτό που είναι σημαντικό για τον Ευριπίδη είναι ότι είναι ο νικητής. Γράφει αυτό το έργο από την πλευρά των νικητών και όχι των καταδιωκόμενων. Είναι καταδιώκτης, όχι ο Ευριπίδης, εννοώ η εξουσία και η Ελλάδα που έχει νικήσει τους Τρώες. Και είναι σημαντικό που αυτός ο ποιητής φέρνει αυτή τη γενναιοδωρία και αυτή την κατηγορία, αν θέλετε, της αλαζονείας του εξουσιαστή και του νικητή. Ο νικητής θα έπρεπε να είναι αρκετά γενναιόδωρος απέναντι στον ηττημένο. Αυτό είναι το στοίχημα. Αν θέλουμε να μεταφράσουμε τις Τρωάδες, αυτές θα μπορούσαν να ήτανε σήμερα Σύριες, Πακιστανές, Ουκρανές. Το δυστύχημα σε σχέση με το σήμερα και το τότε, είναι ότι τότε είχαν Ευριπίδη, ενώ σήμερα ο πλανήτης γη δεν έχει έναν τέτοιο ποιητή» _αναφέρει ο Δημήτρης Πιατάς, ο οποίος ερμηνεύει τον Ταλθύβιο, τον Έλληνα που αναγγέλλει στην εκθρονισμένη βασίλισσα της Τροίας, τι περιμένει αυτή και τα παιδιά της. Είναι από τις σπάνιες φορές που ο έμπειρος κωμικός ηθοποιός ερμηνεύει ένα δραματικό ρόλο σε τραγωδία:
«Ο Ταλθύβιος, αν θέλετε, είναι το πιο σύγχρονο πρόσωπο που έγραψε ο Ευριπίδης. Σε έναν κόσμο ηρώων, όπως είναι η Εκάβη, η Κασσάνδρα, η Ανδρομάχη, ο Έκτορας, ο Μενέλαος, αυτός είναι ο μη ήρωας. Είναι ο εκτελεστής, ο υπάλληλος, ο κήρυκας, ο αγγελιοφόρος, ο οποίος εκτελεί τις εντολές. Δεν είναι χαρούμενος, αλλά τις εκτελεί. Είναι ένα σημερινό πρόσωπο που στην πραγματικότητα, εκτελεί τα πράγματα. Δεν είναι ευχαριστημένος, αλλά το μόνο που διεκδικεί για τον εαυτό του είναι να επιβιώσει. Θα επιβιώσει, αλλά δεν θα γραφτεί ποτέ στην ιστορία».
Η «Αντιγόνη» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία του Κώστα Σιλβέστρου
Ο Κώστας Σιλβέστρος παρουσίασε στη διοργάνωση την «Αντιγόνη», τη δημοφιλέστερη ίσως τραγωδία του Σοφοκλή. Το έργο διαδραματίζεται στην Θήβα, μετά την εμφύλια σύρραξη που οδήγησε στον θάνατο τα δύο αντίπαλα αδέλφια, τον Ετεοκλή και τον Πολυνείκη. Ο βασιλιάς Κρέοντας διατάζει ο Ετεοκλής να ταφεί με τιμές, αφήνοντας τον Πολυνείκη, ως εχθρό της Θήβας, άταφο. Η αδελφή όμως των δύο νεκρών, η Αντιγόνη, δεν υπακούει στην εντολή και αποφασίζει να τιμήσει με την πρέπουσα ταφή τον Πολυνείκη. Συλλαμβάνεται και οδηγείται στον Κρέοντα, που, τηρώντας τους νόμους της πολιτείας, την καταδικάζει σε θάνατο.
Η παράσταση άνοιξε τη φετινή διοργάνωση. Ο Κύπριος σκηνοθέτης μεταφέρει το αρχαίο δράμα στο σήμερα, βλέποντάς το ως μια «προσευχή» στα ερείπια του σύγχρονου κόσμου:
«Όλη την παράσταση ουσιαστικά την τοποθετώ μέσα σε ερείπια. Θεωρώ ότι τα ερείπια είναι αυτά που μας συνδέουν, δυστυχώς, μέσα στους αιώνες και ότι ο άνθρωπος ο οποίος χτίζει πόλεις ολόκληρες, ο ίδιος ο άνθρωπος τις γκρεμίζει. Έτσι σκέφτηκα να τοποθετήσουμε όλη τη δράση μέσα σε ερείπια, τα οποία ξεκινούν ίσως από τη Θήβα, αφού το έργο ξεκινάει μετά από μια μάχη, νομίζω όμως ότι φτάνουν μέχρι και την Ουκρανία, την Κύπρο και πολύ πολύ γνώριμες δικές μας σημερινές εικόνες. Η επιθυμία μου ήταν βασικά η Αντιγόνη να μην κρατάει μολότοφ. Να μην είναι απαραίτητα μια σημερινή γνώριμη εικόνα επαναστάτριας, αλλά να εμφανιστεί έτσι ως ένα πιο διαχρονικό - άχρονο πρόσωπο το οποίο ξυπνάει ξανά σήμερα πάνω ακριβώς σε αυτά τα ερείπια για να μας ξαναπεί την ιστορία της, η οποία παραμένει μέχρι και σήμερα ζωντανή» τονίζει ο Κώστας Σιλβέστρος.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Ο βραβευμένος Κύπριος σκηνοθέτης επιστρέφει στο Διεθνές Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού Δράματος επτά χρόνια μετά τον «Πλούτο» την αριστοφανική κωμωδία, που παρουσίασε το 2016. Είναι η πρώτη φορά που καταπιάνεται με μια τραγωδία και οι προκλήσεις ήταν πολλές:
«Είναι πρώτη φορά που ασχολούμαι με την τραγωδία. Έχω κάνει Αριστοφάνη μέχρι τώρα, αλλά τραγωδία δεν είχα ξανακάνει. Το θεωρούσα ως το δυσκολότερο είδος και ακόμη το θεωρώ. Πάντα σκεφτόμουν να το αφήσω για λίγο αργότερα. Ήρθαν έτσι τα πράγματα φέτος που τόλμησα και είπα, ας το κάνουμε. Δεν το μετανιώνω γιατί με έχει διδάξει πάρα πολλά πράγματα και μου έχει ανοίξει ένα ολόκληρο κόσμο, τον οποίο θέλω να εξερευνήσω περισσότερο και να εξελιχθώ μέσα σε αυτόν. Υπάρχουν πολλές προκλήσεις στην τραγωδία. Ένα τόσο πολυπαιγμένο έργο και μια τόσο γνώριμη ιστορία, σκέφτεσαι πάντα πώς θα την μεταφέρεις στο σήμερα για να έχει την απαραίτητη ουσία και να μιλήσει στο σημερινό θεατή. Όσο πιο πολύ λοιπόν την ανακάλυπτα, τόσο πιο πολλά πράγματα θεωρούσα και τόσο πιο πολύ εντόπιζα τη διαχρονικότητά της. Έτσι την άφησα να μιλήσει όπως ξέρει αυτή καλύτερα και όχι όπως εγώ θέλω, ή όπως εγώ πιέζομαι με κάποιον τρόπο να τη φέρω στο σήμερα. Νομίζω ότι ξέρει από μόνη της το δρόμο και έρχεται στα σημερινά αυτιά».
Ο Χάρης Αττώνης ερμηνεύει το ρόλο του Τειρεσία. Ο μάντης έρχεται να μιλήσει στον σκληρό και άτεγκτο Κρέοντα για την ύβρη που έχει διαπράξει, για τις συνέπειες των πράξεών του. Σε αυτό τον κατεστραμμένο κόσμο, τονίζει με τον δικό του τρόπο, τα δεινά που έρχονται, τα ερείπια που θα αφήσουν πίσω τους, τη συναισθηματική ερήμωση και τη ματαιότητα των ανθρώπινων έργων. Λειτουργεί ως καθρέφτης της ανθρώπινης τραγωδίας, της καταστροφής που δημιουργεί το ανθρώπινο γένος και της τραγικής του υπόστασης:
«Είναι μια κατεστραμμένη πόλη που μπορεί να είναι η Θήβα ή μπορεί να είναι μια οποιαδήποτε πόλη που έχει υποστεί μια τραγωδία, έναν πόλεμο στην προκειμένη περίπτωση. Από εκεί ανασταίνονται οι νεκροί και μας λένε την ιστορία τους. Νομίζω ότι αυτό γίνεται με έναν πολύ σύγχρονο τρόπο, με έναν άμεσο λόγο, όσο πιο κοντά στον τρόπο που μιλάμε και εμείς σήμερα. Αυτό είναι το πιο όμορφο εύρημα, η πιο όμορφη επένδυση του Κώστα Σιλβέστρου που σκηνοθετεί την παράσταση, ότι ακουμπάει δηλαδή ο λόγος στον κάθε θεατή. Είναι σαν να βλέπει τον εαυτό του στην σκηνή και όχι σαν ένα αρχέτυπο, ένα μεγάλο τραγωδό που προσπαθεί με κάποιο τρόπο να σε πείσει για τα πάθη του».
Τι είναι αυτό που τον συγκινεί στο συγκεκριμένο έργο; «Νομίζω ότι αυτό που με συγκινεί περισσότερο είναι ότι είμαστε μόνοι μας τελικά. Όλοι είμαστε μόνοι μας. Η Αντιγόνη είναι μια μεγάλη ιστορία μοναξιάς για μένα. Μια μεγάλη πορεία που ο καθένας προσπαθεί να συνδεθεί με αυτό που ο ίδιος θεωρεί ως δίκαιο ή με την ίδια την αγάπη, αλλά τελικά όλοι καταλήγουν είτε νεκροί είτε μόνοι. Και ο ίδιος ο Κρέοντας στο τέλος καταλήγει μόνος. Οπότε αυτός ο αγώνας στη ζωή να κατακτήσουμε, να παλέψουμε για τα ιδανικά μας, για τα υλικά ή τα ηθικά, ή δεν ξέρω οποιαδήποτε κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά αγαθά είναι μια ματαιότητα, γιατί η ίδια η ζωή σε ματαιώνει, ο ίδιος ο θάνατος».
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΤο Διεθνές Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού Δράματος ολοκληρώνεται με τις παραστάσεις των «Βακχών» από το Εθνικό Θέατρο της Ουγγαρίας και του «Ιππόλυτου» από το Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
ΚΩΣΤΑΣ ΣΙΛΒΕΣΤΡΟΣ & ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΥ
ΑΝΤΙΓΟΝΗ του Σοφοκλή
▪ Δευτέρα, 10 Ιουλίου │ Αμφιθέατρο Μακαρίου Γ’ (επίσημη έναρξη Φεστιβάλ)
▪ Τρίτη, 18 Ιουλίου │ Αρχαίο Ωδείο Πάφου
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ▪ Παρασκευή, 21 Ιουλίου │ Αρχαίο Θέατρο Κουρίου
Με αγγλικούς υπέρτιτλους
ΚΡΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΤΡΩΑΔΕΣ του Ευριπίδη
▪ Παρασκευή, 14 Ιουλίου │ Αρχαίο Θέατρο Κουρίου
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ▪ Σάββατο, 15 Ιουλίου │ Αρχαίο Θέατρο Κουρίου
Με αγγλικούς υπέρτιτλους
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΟΥΓΓΑΡΙΑΣ
ΒΑΚΧΕΣ του Ευριπίδη
▪ Σάββατο, 29 Ιουλίου │ Αρχαίο Θέατρο Κουρίου
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ▪ Δευτέρα, 31 Ιουλίου │ Αμφιθέατρο Μακαρίου Γ’
Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ του Ευριπίδη
▪ Παρασκευή, 4 Αυγούστου │ Αρχαίο Θέατρο Κουρίου
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ▪ Σάββατο, 5 Αυγούστου │ Αρχαίο Θέατρο Κουρίου
Με αγγλικούς υπέρτιτλους
INFO
Πληροφορίες: 7000 2414 │ www.greekdramafest.com
Έναρξη παραστάσεων στις 21:00
Προπώληση εισιτηρίων:
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ▫ SOLDOUT TICKETS
▫ Καταστήματα STEPHANIS παγκύπρια
▫ Περίπτερο ΤΙΜΕ OUT στην Πάφο
Τιμές εισιτηρίων:
▫ €12 κανονικό
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ▫ €8 μειωμένο (μαθητές, φοιτητές, εθνοφρουροί, συνταξιούχοι, άνεργοι)
▫ €35 ενιαίο (ανά άτομο για παρακολούθηση τεσσάρων παραστάσεων)