Το ντοκιμαντέρ του Netflix "#SeAcabó: Diario de las campeonas", το οποίο εξιστορεί την υπόθεση Rubiales και το κίνημα της ισπανικής ομάδας ποδοσφαίρου γυναικών, κέρδισε το Διεθνές Βραβείο Emmy 2025 για το καλύτερο αθλητικό ντοκιμαντέρ. Το βραβείο εδραιώνει το έργο ως σύμβολο του αγώνα για ισότητα.
Το ντοκιμαντέρ "#SeAcabó: Diario de las campeonas", μια παραγωγή του Netflix που αποκαλύπτει την αμφιλεγόμενη υπόθεση Rubiales και τη μετακίνηση των παικτριών της Εθνικής Ομάδας Ποδοσφαίρου Γυναικών της Ισπανίας, βραβεύτηκε σήμερα Δευτέρα με το Διεθνές Βραβείο Emmy 2025 για το καλύτερο αθλητικό ντοκιμαντέρ.
Η νίκη αυτή στη Νέα Υόρκη εδραιώνει αυτό το μη μυθοπλαστικό έργο όχι μόνο ως οπτικοακουστικό ορόσημο, αλλά και ως σύμβολο μιας κοινωνικής αλλαγής που ξεπερνά το απλώς αθλητικό.
Το έργο, σε σκηνοθεσία της Καταλανής κινηματογραφίστριας Joanna Pardos, κέρδισε σε μια κατηγορία με ισχυρές υποψηφιότητες, αφήνοντας στη δεύτερη θέση την ταινία "Argentina 78", η οποία εξέτασε τη νίκη της Albiceleste στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Άλλες υποψήφιες ταινίες ήταν το "Chasing the Sun 2", για την ομάδα ράγκμπι των Σπρίνγκμποκ της Νότιας Αφρικής, και το "Sven", το οποίο επικεντρώθηκε στη μάχη ενός Σουηδού προπονητή με τον καρκίνο.
Μια ιστορία που έγραψε ιστορία
Το ντοκιμαντέρ ανασύρει και διατυπώνει την ιστορία που συγκλόνισε τον κόσμο τον Αύγουστο του 2023: το μη συναινετικό φιλί που έδωσε ο Λουίς Ρουμπιάλες, τότε πρόεδρος της Ισπανικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (RFEF), στην Τζένι Ερμόσο κατά τη διάρκεια του εορτασμού της νίκης της Ισπανίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία.
Πέρα από τον αναβρασμό της νίκης, η οπτικοακουστική ταινία εμβαθύνει στη θεσμική και κοινωνική κρίση που ακολούθησε, συγκεντρώνοντας τις μαρτυρίες των παικτών και της ίδιας της Hermoso, η οποία περιέγραψε την πράξη του προϊσταμένου της ως σεξουαλική επίθεση σε ένα πλαίσιο υποταγής.
Μάλιστα, το ντοκιμαντέρ κυκλοφόρησε στην πλατφόρμα την 1η Νοεμβρίου 2024, σε μια εποχή μεγάλης κοινωνικής ευαισθησίας και πριν από τη δίκη του Rubiales για σεξουαλική επίθεση και εξαναγκασμό. Η αξία του έγκειται στο ότι προσφέρει μια κρίσιμη προοπτική για να εξισορροπήσει την "πολύ ανισόρροπη επίσημη εκδοχή" που, σύμφωνα με τους παραγωγούς, είχε αρχικά επιβληθεί.
Ο αντίκτυπος της υπόθεσης ξεπέρασε τα σύνορα, καθώς θεωρήθηκε από διεθνή μέσα ενημέρωσης όπως οι "New York Times" ή η "Guardian " ως έναισπανικό "Me Too", αποδεικνύοντας τον ματσισμό που έχει τις ρίζες του στις δομές εξουσίας του αθλητισμού.
Δέσμευση για αλλαγή
Παραλαμβάνοντας το βραβείο, η σκηνοθέτης Joanna Pardos, γνωστή και για το έργο της για την ποδοσφαιρίστρια Alexia Putellas, "Alexia: Labor Omnia Vincit", εξέφρασε μεγάλη συγκίνηση."Είναι κάτι που ονειρεύεσαι αν σου αρέσει ο κινηματογράφος, και ακόμη περισσότερο με μια ιστορία όπως αυτή", είπε.
Ο Πάρδος υπογράμμισε τον ρόλο της πλατφόρμας στη διάδοση του μηνύματος: "Το να έχεις κάνει ένα ντοκιμαντέρ για αυτό το θέμα σε μια τόσο ισχυρή διεθνή πλατφόρμα όπως το Netflix, η οποία έχει επιλέξει αυτό το θέμα και την ελευθερία να το αφηγηθεί, είναι συνώνυμο του γεγονότος ότι και οι κανόνες αλλάζουν".
Από την πλευρά του, ο εκτελεστικός παραγωγός Luis Calvo υπογράμμισε την αξία του έργου ως αντίλογος στην επίσημη αφήγηση και ως**"ορόσημο στον αγώνα για την ισότητα**". Η Pardos έκλεισε την ομιλία της με ένα μήνυμα ελπίδας και ενδυνάμωσης για τις νέες γενιές:"Ας αφήσουμε τα κορίτσια να κυνηγήσουν όλα τα όνειρά τους, γιατί η Alexia, η Jenni και η Irene μας δίδαξαν ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια".
Ο εορτασμός του ντοκιμαντέρ αναδεικνύει πώς η γενναιότητα μιας ομάδας γυναικών μπροστά στις αντιξοότητες μετατράπηκε σε άκρως αναγνωρίσιμο υλικό αφήγησης, τονίζοντας ότι οι μεγάλες ιστορίες της σημερινής κοινωνίας βρίσκονται συχνά εκεί όπου υπερασπίζονται τα δικαιώματα και αγωνίζονται για την ισότητα.