Από την Ανδαλουσία έως την ανατολική Κίνα, δύο αρχαία προϊόντα διατροφής αποκαλύπτουν πώς η παράδοση, η γεωγραφία και η ρύθμιση διαμορφώνουν την παγκόσμια γαστρονομική κληρονομιά.
Στη νότια Ισπανία, η παραγωγή ελαιολάδου παραμένει στο επίκεντρο των αγροτικών οικονομιών, συνδυάζοντας την τεχνογνωσία αιώνων με τη σύγχρονη επεξεργασία και τις παγκόσμιες εξαγωγές.
Στην επαρχία Ζεζιάνγκ της Κίνας, το ζαμπόν Τζίνχουα ακολουθεί μια εξίσου σχολαστική τέχνη, που έχει τελειοποιηθεί επί περισσότερα από χίλια χρόνια και προστατεύεται από ονομασία προέλευσης.
Αν και χωρίζονται από τη γεωγραφία, και τα δύο προϊόντα βασίζονται σε αυστηρούς κανόνες συγκομιδής, ωρίμανσης και ποιοτικού ελέγχου για τη διατήρηση της γεύσης και της αυθεντικότητας. Μαζί, το ελαιόλαδο και το ζαμπόν Τζίνχουα απεικονίζουν τον τρόπο με τον οποίο η πολιτιστική κληρονομιά, η τοπική τεχνογνωσία και οι σύγχρονες αγορές διασταυρώνονται για να διατηρήσουν τα παραδοσιακά τρόφιμα επίκαιρα σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο.