Τα αρχαία δάση οξιάς της Ευρώπης είναι ένας από τους πιο πολύτιμους φυσικούς πόρους που έχουμε για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Υπάρχουν όμως κίνδυνοι που τα απειλούν
Το Εθνικό Πάρκο Πακλένιτσα της Κροατίας φιλοξενεί ένα από τα πιο αρχαία δάση οξιάς στην Ευρώπη. Το Πάρκο προστατεύεται από την UNESCO, οπότε απαγορεύεται η κοπή δέντρων. Αρχέγονα δάση όπως αυτό είναι πραγματικά παράδεισος για τη βιοποικιλότητα. Είναι επίσης ζωτικής σημασίας στη μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής.
Όμως, οι αιώνες μαζικής αποψίλωσης των δασών σε όλη την Ευρώπη, έχουν αφήσει σήμερα πίσω τους, ελάχιστες τέτοιες περιοχές. Ο Ζλάτκο Μαράσοβιτς, είναι ένας από τους δασοφύλακες του πάρκου: «Στα νεκρά δέντρα ζουν πολλά είδη εντόμων. Αποτελούν επίσης τροφή για πολλά πουλιά που ζουν σ’ αυτό το δάσος. Και γι' αυτό τα νεκρά δέντρα είναι πολύ σημαντικά σε δάση σαν αυτό».
Το πρότζεκτ Beech Power, «Η δύναμη της οξιάς» δηλαδή, έχει θέσει ως προτεραιότητα την προστασία των τελευταίων δασών οξιάς στην Ευρώπη. Βοηθά εθνικά πάρκα σε πέντε χώρες της Ε.Ε. να ανταλλάσσουν γνώσεις και να εφαρμόζουν πρότυπα ποιότητας.
Ο συνολικός προϋπολογισμός της πρωτοβουλίας είναι λίγο λιγότερο από 1,9 εκατομμύρια ευρώ. Περίπου το 1,5 εκατομμύριο προήλθε από την Ευρωπαϊκή Πολιτική Συνοχής. Η σύνδεση των κοινοτήτων και η εκπαίδευση είναι ένα άλλο σημαντικό μέρος του πρότζεκτ. Η επικοινωνία και η ανταλλαγή μεταξύ μαθητών από την τοπική περιοχή και από τη Γερμανία, διδάσκει την περιβαλλοντική σημασία του δάσους με διασκεδαστικό τρόπο.
Ο μαθητής Λεονάρντο Κνέζεβιτς αναφέρει: _«_Είναι πολύ ωραίο αυτό το πρόγραμμα ανταλλαγών. Να βλέπουμε παιδιά από άλλες χώρες». Η μαθήτρια Πέτρα Κνεζ συμπληρώνει: «Σήμερα ήταν μια πολύ όμορφη μέρα. Αυτή η ανταλλαγή είναι πολύ ενδιαφέρουσα για μένα. Ελπίζω ότι θα μπορέσουμε να την επαναλάβουμε και τα επόμενα χρόνια, ότι θα γίνεται συχνά».
Η Άνα Κατάλινιτς είναι δασκάλα: «Το εθνικό πάρκο Πακλένιτσα είναι πολύτιμο. Τα παιδιά μας που είναι όμως από αυτήν την περιοχή, το θεωρούν δεδομένο. Δεν το βλέπουν ως θαύμα, όπως το βλέπουν κάποιοι άλλοι άνθρωποι από την άλλη άκρη του κόσμου. Είναι λοιπόν ιδιαίτερα πολύτιμο όταν πάνε μαζί με τους Γερμανούς μαθητές και δουν το πάρκο μέσα από τα μάτια τους. Να θυμηθούν και τα ίδια, γιατί είναι τόσο πολύτιμο και τόσο όμορφο».
Οι οξιές κάλυπταν κάποτε περισσότερο από 90 εκατομμύρια εκτάρια στην Ευρώπη. Σήμερα, η έκτασή τους είναι μόλις 90.000 εκτάρια. Με την κοινή χρήση βέλτιστων πρακτικών και την ευαισθητοποίηση του κόσμου, υπάρχει ελπίδα να επωφεληθούμε όλοι από αυτά τα ιδιαίτερα σημαντικά οικοσυστήματα στο μέλλον.
Ο Ζλάτκο Μαράσοβιτς υπογραμμίζει: «Αυτό το έργο είναι πολύ σημαντικό για το Εθνικό Πάρκο Πακλένιτσα. Ανταλλάξαμε εμπειρίες με άλλες ευρωπαϊκές χώρες και συμπεριλάβαμε και παιδιά στο έργο. Είναι πολύ σημαντικό να δημιουργήσουμε την επόμενη γενιά φυσιολατρών και δασοφυλάκων για αυτό το πάρκο με αυτά τα παιδιά στο μέλλον».