Η Γεωργιανή Νίνο Σαλουκβάτζε αγωνίστηκε για πρώτη φορά το 1988 στη Σεούλ ως αθλήτρια της Σοβιετικής Ένωσης. Φέτος, στο Παρίσι, αποφάσισε να κρεμάσει οριστικά τα... πιστόλια της.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΈλαβε μέρος για πρώτη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες το 1988 στη Σεούλ, φέροντας το εθνόσημο της Σοβιετικής Ένωσης. Στο Παρίσι το 2024 η Νίνο Σαλουκβάτζε, έχοντας γίνει η πρώτη αθλήτρια που έχει συμμετάσχει σε 10 διοργανώσεις, πλέον με την στολή της πατρίδας της, της Γεωργίας, αποφάσισε να κρεμάσει τα... πιστόλια της.
Στο διάστημα αυτό η 55χρονη αθλήτρια έχει δει τους Ολυμπιακούς Αγώνες να διογκώνονται, να γίνονται πιο επαγγελματικοί και ο ανταγωνισμός να γίνεται πιο σκλρός από ποτέ. Η ίδια, εκτός από ρεκόρ ολυμπιακής... μακροβιότητας, έχει κι άλλο ένα αξιοσημείωτο στην καριέρα της: Στους Ολυμπιακούς του Ρίο (2016) για πρώτη φορά αγωνίστηκε με τον τότε 18χρονο γιο της Τσότνε Μαχαβαριάνι στο ίδιο αγώνισμα.
Η ίδια λέει ότι είχε σκεφτεί να αποσυρθεί μετά τους πρώτους της Ολυμπιακούς Αγώνες, πριν 36 χρόνια, όταν ήταν 19 ετών και είχε φορέσει στον λαιμό της ένα χρυσό και ένα αργυρό μετάλλιο. Την ίδια σκέψη έκανε και κατά την δεκαετία του '90, όταν η πατρίδα της είχε μόλις ανεξαρτητοποιηθεί και, όπως και εκείνη, αντιμετώπιζε οξύτατα οικονομικά προβλήματα.
Τελικά ανακοίνωσε ότι αποσύρεται μετά τους Ολυμπιακούς του Τόκιο, το 2021. Όμως ούτε τότε το έκανε. Αυτή τη φορά, ωστόσο, λέει πως η αθλητική της καριέρα ρίχνει οριστικά αυλαία.
Η παρουσία της στους Ολυμπιακούς του Παρισιού οφείλεται στην επιθυμία της να τιμήσει τον πατέρα και προπονητή της Βαχτάνγκ, ο οποίος την έπεισε μετά το Τόκιο να μην αποσυρθεί. «Ήταν ο μέντοράς μου, όχι μόνο στον αθλητισμό, αλλά και στη ζωή. Ήταν ένας σοφός άνθρωπος», λέει η Σαλουκβάτζε που θυμάται τον πατέρα της να της λέει πως «αν αποσυρθείς από τον αθλητισμό, δεν μπορείς να επανέλθεις. Απλά προσπάθησέ το».
«Ήταν η μόνη χάρη που μου είχε ζητήσει σε όλη του τη ζωή. Νόμισα πως ίσως να μη μπορούσε να μου το ξαναζητήσει. Μάζεψα όλη μου τη δύναμη για χάρη του».
Ο πατέρας της πέθανε φέτος σε ηλικία 93 ετών, όμως πρόλαβε να δει την κόρη του να προκρίνεται στους Ολυμπιακούς του Παρισιού.
Στη μακρά της πορεία η Νίνο κατέκτησε τρία μετάλλια, ένα από κάθε χρώμα. Στη φετινή διοργάνωση κατέλαβε την 38η θέση στο αεροβόλο πιστόλι 10 μέτρων και 40ή στο πιστόλη 25 μέτρων, δηλαδή δεν συμμετείχε σε τελικό που προβλήθηκε τηλεοπτικά.
Το τελευταίο της μετάλλιο ήταν το πρώτο της με τα γεωργιανά χρώματα. Ήταν το χάλκινο στο αεροβόλο πιστόλι 10 μέτρων και το αργυρό το είχε κερδίσει η Ρωσίδα Νατάλια Παντερίνα. Πάνω στο βάθρο, η Νίνο αγκάλιασε την Ρωσίδα συναθλήτριά της, παρά το ότι οι χώρες τους τότε βρίσκονταν σε πόλεμο, σε μια ηχηρή κίνηση υπέρ της ειρήνης.
Κι αν η Νίνο Σαλουκβάτζε αποσύρεται ως αθλήτρια, αυτό δεν σημαίνει ότι αποσύρεται πλήρως από τον αθλητισμό ή τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η ίδια έχει φτιάξει το δικό της σκοπευτικό κέντρο στην πατρίδα της, όπου εργάζεται ως προπονήτρια, ενώ είναι και η αντιπρόεδρος της εθνικής Ολυμπιακής επιτροπής της Γεωργίας.