Το έργο του Οικονομικού Διαδρόμου Ινδίας-Μέσης Ανατολής-Ευρώπης (IMEC), το οποίο παρεμποδίζεται από τον πόλεμο στη Γάζα, αποκτά δυναμική με την επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στην εξουσία και τον εμπορικό πόλεμο μεταξύ Ουάσινγκτον και Πεκίνου.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Η επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο και ο εμπορικός πόλεμος μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας έφεραν τον Οικονομικό Διάδρομο Ινδίας-Μέσης Ανατολής-Ευρώπης (IMEC) ξανά στο προσκήνιο.
Πρόκειται για έναν εμπορικό διαμετακομιστικό διάδρρομο που επισημοποιήθηκε το 2023 στην σύνοδο κορυφής της G20 στο Δελχί με στόχο να διευκολύνει το εμπόριο αγαθών, ενέργειας και δεδομένων. Αυτή η νέα εμπορική διαδρομή θα συνδέει την Ευρώπη με την Ινδία μέσω του Ισραήλ και των μοναρχιών του Κόλπου, παρακάμπτοντας τη διώρυγα του Σουέζ.
«Χρειαζόμαστε έναν τέτοιο διάδρομο περισσότερο από ποτέ, γιατί πρέπει να αντιμετωπίσουμε όχι μόνο τα προβλήματα που έχουμε με την Κίνα, αλλά και το γεγονός ότι βρισκόμαστε πλέον σε περιφερειακό ανταγωνισμό μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών, της Κίνας και της Ευρώπης», επεσήμανε στο euronews ο ευρωβουλευτής Μόρτεν Λέκεγκαρντ (Δανία, Renew Europe).
«Η παραγωγή στην Ινδία είναι πολύ πιο κοντά στην Ευρώπη από ό,τι στην Κίνα», γεγονός που θα μειώσει τους χρόνους παράδοσης, προσθέτει ο Νιλς Φλέμινγκ Χάνσεν, ευρωβουλευτής (Δανία, ΕΛΚ) και αντιπρόεδρος της αντιπροσωπείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τις σχέσεις με την Ινδία.
Στο τραπέζι βρίσκονται διάφορα σημεία εισόδου στην Ευρώπη: το λιμάνι του Πειραιά στην Ελλάδα, το λιμάνι της Μασσαλίας στη Γαλλία και το λιμάνι της Τεργέστης στην Ιταλία.
«Θα πρέπει να σκεφτούμε τον IMEC όχι ως γραμμή αλλά ως δίκτυο, έτσι ώστε η δική του ανθεκτικότητα και η ικανότητά του να αντέχει σε διαταραχές να αυξηθεί σημαντικά, εάν βασίζεται σε διαφορετικά σημεία εισόδου», λέει ο Αλμπέρτο Ρίτσι, ερευνητής πολιτικής στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων (ECFR), πριν προσθέσει ότι «η Γαλλία φαίνεται να προηγείται των άλλων ευρωπαϊκών μερών».
Ανταγωνισμός από την Κίνα;
Δεν έχουν όλες οι συμμετέχουσες χώρες τα ίδια κίνητρα, λέει ο Ρίτσι. Εκτός από την καλύτερη πρόσβαση στις αγορές της Ευρώπης και του Κόλπου, η Ινδία αναζητεί έναν τρόπο να ξεφύγει από τη στρατηγική περικύκλωσης της Κίνας. Οι μοναρχίες του Κόλπου βλέπουν μια ευκαιρία να τοποθετηθούν στο κέντρο του μελλοντικού εμπορίου αγαθών και ενέργειας. Από την πλευρά της, η Ευρωπαϊκή Ένωση επιδιώκει να μειώσει την εξάρτησή της από την Κίνα μέσω μιας στρατηγικής απεξάρτησης από κινδύνους.
«Είναι επίσης ένας τρόπος να φέρουμε όχι μόνο τη μεγαλύτερη δημοκρατία του κόσμου, αλλά και την πολυπληθέστερη χώρα και το δυναμικό ενός τεράστιου εμπορικού και βιομηχανικού εταίρου, την Ινδία, όλο και πιο κοντά στην ευρωπαϊκή τροχιά», προσθέτει.
Ενώ ο νέος «Δρόμος των Μπαχαρικών» θεωρείται μέσο ανταγωνισμού με το σχέδιο του νέου «Δρόμου του Μεταξιού» που ξεκίνησε το Πεκίνο, ο Ρίτσι αμφιβάλλει για την ικανότητά του να ανταγωνιστεί τον κινεζικό οικονομικό διάδρομο: «Δεν θα πρέπει να δούμε τον IMEC ως ανταγωνιστή, διότι ο νέος Δρόμος του Μεταξιού είναι μια παγκόσμια πρωτοβουλία της Κίνας που ουσιαστικά περιλαμβάνει ολόκληρο τον κόσμο, ενώ ο IMEC έχει μια βασική περιφερειακή διάσταση. Δεν θα πρέπει να δούμε, ειδικά στην περίπτωση των χωρών του Κόλπου, τη δέσμευση στον IMEC ως έναν τρόπο να κλείσουμε την πόρτα στην Κίνα», επιμένει.
Αν και ο πόλεμος στην Γάζα «φρέναρε» τα σχέδια για έναν νέο «Δρόμο των Μπαχαρικών», τώρα το ενδιαφέρον για αυτόν δείχνει να ανανεώνεται.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι χώρες του Κόλπου δεν είναι οι μόνες που φλερτάρουν με την Ινδία. Κάτι τέτοιο δείχνει ελκυστικό και για τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως αποδεικνύεται από το πρόσφατο ταξίδι στην Ινδία του αντιπροέδρου Τζέι Ντι Βανς για να διαπραγματευτεί μια διμερή εμπορική συμφωνία μεταξύ της Ουάσιγκτον και του Νέου Δελχί.