Ο Ludovic Maugé, πρώην κηπουρός, πίστευε ότι θα ζούσε ευτυχισμένος για πολλά χρόνια στις ακτές της Βρετάνης στη Γαλλία, όπου τον συνάντησε η δημοσιογράφος μας Valérie Gauriat.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Όμως 30 χρόνια έκθεσης στη γλυφοσάτη κατέστρεψαν τα όνειρα και την ύπαρξή του. Πριν από πέντε χρόνια διαγνώστηκε με ενδαγγειακό λέμφωμα Β-κυττάρων, μια σπάνια μορφή καρκίνου. Έχει αναγνωριστεί ως επαγγελματική ασθένεια.
Η γλυφοσάτη είναι το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο ζιζανιοκτόνο στον κόσμο και επίσης το πιο αμφιλεγόμενο. Από το 2015 έχει ταξινομηθεί ως «πιθανώς καρκινογόνο» από τον Διεθνή Οργανισμό Έρευνας για τον Καρκίνο (IARC). Πιο πρόσφατες μελέτες από ερευνητικά ινστιτούτα, όπως το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας και Ιατρικής Έρευνας της Γαλλίας (INSERM), έχουν τεκμηριώσει μια πιθανή σχέση μεταξύ της έκθεσης στη χημική ουσία και ορισμένων μορφών καρκίνου.
Ωστόσο, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει παρατείνει την έγκρισή της μέχρι το 2033, βασιζόμενη σε μελέτες της EFSA και του ECHA, των ευρωπαϊκών αρχών για την ασφάλεια των τροφίμων και των χημικών ουσιών.
Αρκετές περιβαλλοντικές οργανώσεις και οργανώσεις για τα δικαιώματα των καταναλωτών προσέβαλαν την απόφαση ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου τον περασμένο Απρίλιο.
Το χάσμα μεταξύ των αξιολογήσεων προκύπτει από τις μεθοδολογίες που χρησιμοποιούν τα ερευνητικά ινστιτούτα και οι ευρωπαϊκές ρυθμιστικές αρχές, σύμφωνα με τον Xavier Coumoul, τοξικολόγο και ερευνητή στο Inserm στη Γαλλία. «Όταν ένας κατασκευαστής φυτοφαρμάκων θέλει να διαθέσει στην αγορά ένα προϊόν, οι ρυθμιστικές αρχές απαιτούν από τον κατασκευαστή να διεξάγει τις δικές του δοκιμές για να αποδείξει ότι το προϊόν είναι ασφαλές», εξηγεί.
Αυτή η διαδικασία εγείρει πολλά ερωτήματα σχετικά με την ανεξαρτησία αυτών των ερευνών.
«Η EFSA λαμβάνει ελάχιστα υπόψη τις επιδημιολογικές μελέτες και βασίζεται σημαντικά σε αυτά που παρέχει η βιομηχανία, ενώ το Inserm ή o IARC βασίζονται πολύ περισσότερο στην ακαδημαϊκή βιβλιογραφία και στην παρακολούθηση της πραγματικής χρήσης των προϊόντων.»
Ο Ludovic Maugé, του οποίου η ζωή κρέμεται πλέον από μια κλωστή, είναι μεταξύ αυτών για τους οποίους η τοξικότητα του προϊόντος είναι αναμφισβήτητη. Αφού υποβλήθηκε σε περισσότερη χημειοθεραπεία από ό,τι επιτρέπεται συνήθως, η τελευταία του ελπίδα, λέει, είναι μια μεταμόσχευση με τη χρήση των δικών του τροποποιημένων βλαστοκυττάρων. Η πιθανότητα αυτή είναι εξαιρετικά μικρή. «Όπως μου είπε ο ογκολόγος μου, δεν μπορούμε πλέον να μιλάμε για θεραπεία», εκμυστηρεύεται ο ίδιος.
Δεδομένου ότι ο καρκίνος του αναγνωρίστηκε ως επαγγελματική ασθένεια, ο Ludovic λαμβάνει ένα μικρό κοινωνικό επίδομα, μαζί με μηνιαία αποζημίωση ύψους 180 ευρώ από την Bayer-Monsanto, η οποία κατασκεύασε το προϊόν που τον δηλητηρίασε.
«Είναι ψίχουλα, αλλά δεν με νοιάζει. Αυτό που είχε μεγαλύτερη σημασία για εμένα ήταν να δω την ασθένειά μου να αναγνωρίζεται ως σχετιζόμενη με την εργασία μου.»
Παρά την καθημερινή του δοκιμασία, ο Ludovic, που δεν μπορεί πλέον να εργαστεί, θέλει να συνεχίσει τον αγώνα του. «Αυτό που θέλω είναι να διαδώσω το μήνυμα σε όλους. Η γλυφοσάτη κατέστρεψε τη ζωή μου, με δηλητηρίασε. Αυτά τα προϊόντα καταστρέφουν τους ανθρώπους και καταστρέφουν τη φύση», επιμένει. Είναι εξοργισμένος με την απόφαση της ΕΕ να ανανεώσει την έγκριση της γλυφοσάτης.
«Όταν βλέπω πολιτικούς να δίνουν εκ νέου έγκριση για αυτά τα προϊόντα, με εξοργίζει. Είναι το λόμπι των φυτοφαρμάκων. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα ενάντια σε αυτούς τους πολιτικούς και τη Bayer-Monsanto. Αν είχα ένα πράγμα να πω στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα ήταν το εξής: απλά απαγορεύστε αυτά τα προϊόντα. Αυτό είναι όλο.»