Μελέτη σε 16.000 εργαζόμενους αποκαλύπτει ποιες ομάδες νιώθουν ικανοποιημένες με τον μισθό τους και ποιες θεωρούν ότι δεν αμείβονται δίκαια
Είναι άραγε το όνειρο του μέσου Ευρωπαίου εργαζόμενου να γίνει υπάλληλος γραφείου στην Ολλανδία; Δεν υπάρχει κάποια μελέτη που να το αποδεικνύει, αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο: κανένας άλλος κλάδος εργαζομένων στην Ευρώπη δεν δηλώνει τόσο ικανοποιημένος από τον μισθό του.
Οι Ολλανδοί εργαζόμενοι στις διοικητικές και υποστηρικτικές υπηρεσίες εμφανίζουν τα χαμηλότερα ποσοστά παραπόνων για τις αποδοχές τους — μόλις 14,5%. Ακολουθούν οι εργαζόμενοι στις κοινωφελείς υπηρεσίες της Ολλανδίας (όπως μηχανικοί, ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί και εργαζόμενοι στη διαχείριση απορριμμάτων) με 17%, ενώ οι Ολλανδοί δημόσιοι υπάλληλοι έρχονται τρίτοι με 23%.
Τα στοιχεία προέρχονται από μεγάλη μελέτη της SD Worx, μιας πανευρωπαϊκής εταιρείας ανθρώπινου δυναμικού, η οποία ανέλυσε τις απόψεις 16.000 εργαζομένων σε 16 ευρωπαϊκές χώρες και 15 επαγγελματικούς τομείς.
Ωστόσο, η εικόνα δεν είναι ίδια για όλους. Οι Σλοβένοι επαγγελματίες υγείας βρίσκονται στην κορυφή της δυσαρέσκειας, με 74,7% να δηλώνουν απογοητευμένοι από τις αμοιβές τους. Ακολουθούν οι Γερμανοί εργαζόμενοι στον κλάδο της φιλοξενίας (73,0%) και οι Σουηδοί εκπαιδευτικοί (72,7%).
Είναι οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ικανοποιημένοι με τον μισθό τους; Εξαρτάται.
Συνολικά, το 49% των Ευρωπαίων εργαζομένων θεωρεί ότι αμείβεται λιγότερο από όσο αξίζει. Όταν όμως τίθεται το ίδιο ερώτημα στους εργοδότες, το 64% απαντά ότι προσφέρει δίκαιες αποδοχές.
Οι εργαζόμενοι στα Βαλκάνια εμφανίζονται ως οι πιο δυσαρεστημένοι στην Ευρώπη: η πλειοψηφία των Σλοβένων (60%), Σέρβων (59%) και Κροατών (58%) δηλώνει πως δεν κερδίζει όσα αξίζει.
Στον αντίποδα, οι Βέλγοι και οι Ολλανδοί είναι οι πιο ευχαριστημένοι, με πάνω από 60% να λένε ότι αμείβονται ικανοποιητικά. Στην τρίτη θέση βρίσκονται οι Ρουμάνοι (58%), ενώ οι Βρετανοί ακολουθούν με 57% να δηλώνουν ότι κερδίζουν αρκετά.
Ωστόσο, οι Βρετανοί και οι Ιρλανδοί εργοδότες θεωρούν εαυτούς πολύ πιο γενναιόδωρους απ’ ό,τι πιστεύουν οι εργαζόμενοί τους: η διαφορά στις απαντήσεις ξεπερνά τις 20 ποσοστιαίες μονάδες — το μεγαλύτερο χάσμα της έρευνας.
Κατά κλάδο, οι πιο δυσαρεστημένοι εργαζόμενοι στην Ευρώπη βρίσκονται στην υγεία (56,5%), την εκπαίδευση (54%) και τη βιομηχανία (51%). Οι χαμηλότεροι δείκτες παραπόνων προέρχονται από τη χρηματοοικονομική, την οικοδομή και τις διοικητικές υπηρεσίες, όλοι κάτω από 45%.
Το χάσμα αμοιβών μεταξύ των φύλων: πού υπάρχει περισσότερη ισότητα;
Γενικά, οι γυναίκες είναι πιο πιθανό από τους άνδρες να δηλώσουν ότι αμείβονται λιγότερο απ’ όσο αξίζουν (51,5% έναντι 47%).
Ίσως απροσδόκητα, η Φινλανδία παρουσιάζει το μεγαλύτερο χάσμα ικανοποίησης από τον μισθό μεταξύ ανδρών και γυναικών — 14 ποσοστιαίες μονάδες — ακολουθούμενη από τη Κροατία (11) και τη Γαλλία (8,8).
Σε όλες τις χώρες που συμμετείχαν στην έρευνα, οι γυναίκες εκφράζουν μεγαλύτερη ανησυχία για τις αμοιβές τους από τους άνδρες, εκτός από την Ισπανία, τη Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου περισσότεροι άνδρες απ’ ό,τι γυναίκες δηλώνουν πως αμείβονται άδικα — αν και οι διαφορές είναι μικρές.
Πραγματικότητα ή αντίληψη; Τι δείχνουν τα στοιχεία για το μισθολογικό χάσμα
Η απάντηση εξαρτάται από τη χώρα.
Στη Γερμανία, για παράδειγμα, δεν φαίνεται να υπάρχει αντιστοιχία. Παρότι άνδρες και γυναίκες δηλώνουν σχεδόν ίδια ικανοποίηση από τις αποδοχές τους (53,8% έναντι 54,4%), η χώρα έχει το τέταρτο μεγαλύτερο μισθολογικό χάσμα φύλων στην Ευρώπη — 17,6%, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat.
Η Eurostat μετρά τη διαφορά στις πραγματικές αποδοχές, ενώ η SD Worx αποτυπώνει την αντίληψη των εργαζομένων.
Παρόμοια ασυμφωνία εμφανίζεται και στην Κροατία, όπου, παρότι κατατάσσεται δεύτερη στην αντιλαμβανόμενη ανισότητα, το πραγματικό μισθολογικό χάσμα είναι από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη — μόλις 7,4%.
Αντίθετα, στη Φινλανδία, η αντίληψη φαίνεται να αντανακλά την πραγματικότητα: η διαφορά ικανοποίησης των δύο φύλων (12,4 υπέρ των ανδρών) σχεδόν αντικατοπτρίζει το πραγματικό χάσμα αποδοχών, που ανέρχεται σε 16,8 ποσοστιαίες μονάδες, το 7ο υψηλότερο στην ΕΕ.
Το ίδιο ισχύει και για τη Νορβηγία, με παρόμοιο μισθολογικό χάσμα — 12,8 μονάδες.
Πώς βλέπουν οι εργοδότες το πρόβλημα;
Οι εργοδότες δεν δείχνουν ιδιαίτερα πρόθυμοι να αντιμετωπίσουν το μισθολογικό χάσμα όπου αυτό υπάρχει. Στη Φινλανδία, για παράδειγμα, μόλις το ένα τέταρτο των εργοδοτών αναγνωρίζει την ύπαρξη του προβλήματος, με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο να μην απέχει πολύ: 35%, σύμφωνα με την SD Worx.
Η βελτίωση της «πολυμορφίας, ισότητας και ένταξης» δεν βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα των επιχειρήσεων, καταλαμβάνοντας μόλις τη 15η θέση στις πιο επείγουσες προκλήσεις των τμημάτων Ανθρώπινου Δυναμικού.
Οι κορυφαίες προτεραιότητες, όπως δηλώνουν οι εργοδότες, είναι: «ευημερία των εργαζομένων», «διατήρηση προσωπικού και αποχωρήσεις», «προσλήψεις», «δέσμευση εργαζομένων», «αμοιβές και παροχές», «υβριδική εργασία» και «εσωτερική επικοινωνία και διαφάνεια».
Αντιθέτως, το κύρος και η φήμη του εργοδότη βρίσκονται τελευταία στη λίστα των 26 θεμάτων που αξιολογήθηκαν.