«Στην τραμπάλα» της τεχνολογικής εξάρτησης και της απάθειας

«Στην τραμπάλα» της τεχνολογικής εξάρτησης και της απάθειας
Πνευματικά Δικαιώματα 
Από Euronews
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Οι επισφάλειες, οι εξαρτήσεις από την τεχνολογία και το ίντερνετ και οι ανασφάλειες του σύγχρονου ανθρώπου είναι οι πρωταγωνιστές στην καινούργια παραγωγή με τίτλο «Στην τραμπάλα», που παρουσιάζουν η Μαρία Γοργία και η ομάδα Αμάλγαμα στο Rabbithole στον Κεραμεικό. Σε συνέχεια των έργων «Το στρώμα» και «Κρυμμένη στους Ελαιώνες», η ομάδα χορού εστιάζει αυτή τη φορά την προσοχή της στον κυρίαρχο ανθρώπινο τύπο του σήμερα.

Στο έργο, ένας άντρας και μια γυναίκα δρουν και συνυπάρχουν σε ένα χώρο, όπου πρωταγωνιστές είναι ένα πλήθος εξαρτημάτων ηλεκτρονικής τεχνολογίας. Η επισφάλεια, το άγχος, ο φόβος, ο θυμός, η μνησικακία, η βραχυπρόθεσμη σκέψη, το πλεόνασμα πληροφορίας και η έλλειψη αυτοπροσδιορισμού σε όλους τους τομείς της ζωής, τους φθείρει σωματικά, ψυχικά, πνευματικά. Η κόλαση απουσίας εγγυήσεων άλλοτε τους θυμώνει επίμονα και άλλοτε τους μαραζώνει.

Η χορογράφος της παράστασης, Μαρία Γοργία αποκάλυψε στον Γιώργο Μητρόπουλο, τι την ενδιέφερε σ’ αυτή την καινούργια της παραγωγή, και ποια ζητήματα της σημερινής κοινωνίας θίγει.

-Μαρία, ποια ήταν η αφορμή, η αφετηρία για την τωρινή σου δουλειά;

Αφορμή-αφετηρία ήταν αυτό που ζούμε σήμερα, που απασχολεί έντονα όλους μας, η λεγόμενη κρίση…πολιτικοκοινωνικοοικονομική, αξιακή. Ο προβληματισμός μου ξεκίνησε και ήταν αφορμή δημιουργίας του έργου «Το στρώμα» αρχικά, κατόπιν του «Κρυμμένη στους Ελαιώνες» και ερχόμενη στο σήμερα, θέλησα να δημιουργήσω με την ομάδα το έργο «Στην τραμπάλα».

-Ποιο ήταν το στοιχείο που σε ενδιέφερε περισσότερο σε σχέση με όλο αυτό το ζήτημα;
Περισσότερο από όλα θα έλεγα ότι με κέντρισε το στοιχείο της ιντερνετικής επιρροής-εξάρτησης. Αυτή η αντιφατική σχέση ανάμεσα στην οργή και στην απραξία, το θυμό και την παθητικότητα, ο ενεργός και συνάμα παθητικός χαρακτήρας που εμφανίζει ο Μεσοποιημένος άνθρωπος(όρος που εμφανίζεται στο «Να πάρουμε τη σκυτάλη-διακήρυξη» των Χαρντ και Νέγκρι και αφορά στη σχέση του ατόμου με τα μέσα ενημέρωσης), ο οποίος κατακλύζεται από πλεόνασμα πληροφόρησης και η προσοχή του είναι συνεχώς απορροφημένη.

-Ποια είναι η τραμπάλα πάνω στην οποία ζυγιάζεις τη θεματική σου;

Η θεματική στηρίζεται στις πρόσφατες θεωρίες ανάλυσης του πρεκαριάτου. «Πρεκάριοι» είναι ένας σύγχρονος όρος προερχόμενος από την αγγλική λέξη precarity. Πρόκειται για τη νέα τάξη που διαμορφώνεται στην Ελλάδα, αλλά και παγκοσμίως τις τελευταίες δεκαετίες. Η λέξη precarity σημαίνει κυρίως επισφάλεια. Το έργο είναι εμπνευσμένο κατά κύριο λόγο από τα βιβλία «Να πάρουμε τη σκυτάλη-διακήρυξη» των Χαρντ και Νέγκρι και κατά δεύτερο από το «The Precariat» του Guy Standing. Οι τέσσερις νέες μορφές υποκειμενικότητας είναι: ο χρεωμένος, ο μεσοποιημένος, ο ασφαλισμένος και ο αντιπροσωπευόμενος άνθρωπος, όπως χαρακτηριστικά αναφέρονται στο βιβλίο των Hardt και Negri. Αυτοί οι τέσσερις τύποι αποτελούν την κύρια πηγή έμπνευσης σε αυτό το έργο. Σε καμία όμως περίπτωση το έργο δεν αποτυπώνει ή δε στοχεύει στο να αποτυπώσει αυτές τις θεωρίες.

-Ποια ήταν το λεξιλόγιο που χρησιμοποίησες για να αποδώσεις κινητικά αυτό το θέμα;

Σε ό,τι αφορά στην κίνηση, το λεξιλόγιο περιλαμβάνει και αναφορική κίνηση (χειρονομίες καθημερινότητας) και πιο αφαιρετική, μη αναφορική κίνηση. ‘Έχουμε αυστηρά δομημένο αυτοσχεδιασμό, contact improvisation και πολύ λίγα απόλυτα χορογραφημένα μοτίβα. Όλα αυτά αποτελούν τα στοιχεία κίνησης. Στο έργο υπάρχουν σκηνές με πολύ λόγο, λόγο και κίνηση ταυτόχρονα, σκηνή με τραγούδι, βίντεο και ένας ισχυρός συμπρωταγωνιστής, που είναι τα εξαρτήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών και λοιπών μέσων επικοινωνίας.

- Η ανάγκη για ασφάλεια είναι ιδιαίτερη έντονη στις μέρες μας. Όλοι είναι έτοιμοι να παραδώσουν ένα κομμάτι από την ελευθερία τους για να αισθάνονται ασφάλεια. Πώς απαντά η παράστασή σου σ’ αυτό το δίλημμα; Παίρνεις ξεκάθαρη θέση στα θέματα που τίθενται;

Αυτό είναι μια παγίδα στην οποία πολλοί πέφτουν. Ο συμβιβασμός δε φέρνει ασφάλεια! Όποιος παραδίδει κομμάτια της ελευθερίας του, αρχίζει και σκάβει το λάκκο του. Η ασφάλεια αρχίζει να κτίζεται (ή να γκρεμίζεται) στην παιδική ηλικία και αργότερα να βελτιώνεται (ή το αντίθετο) στο άτομο, μέσα από τη συνειδητοποίηση και την αποδοχή των προσωπικών του ανασφαλειών, την τίμια και ειλικρινή ενδοσκόπηση του εαυτού του. Η ασφάλεια δημιουργείται στο άτομο, όταν ζει σε μια κοινωνία όπου υπάρχουν υποστηρικτικές κοινωνικές σχέσεις, υπάρχει μια καθημερινότητα με στοιχεία επανάληψης και σταθερότητας, η οποία αναπαράγεται και επιβεβαιώνεται. Φυσικά το κράτος θα έπρεπε να έχει το ρόλο της προστασίας του ατόμου από εσωτερικές και εξωτερικές απειλές, χωρίς όμως την παραβίαση των ατομικών του ελευθεριών, καθώς και να δημιουργεί πολιτικές δομές που να υποστηρίζουν το θεσμό αυτό της καθημερινότητας. Επομένως για μένα δεν υπάρχει δίλημμα. Νομίζω στο έργο παίρνω καθαρά θέση, όχι προβάλλοντας το προσωπικό μου πιστεύω, αλλά δημιουργώντας έντονες εικόνες που καθρεφτίζουν την πραγματικότητα του/της σημερινού/ής Έλληνα/Ελληνίδας. Δεν προτείνεται καμία λύση στο θεατή. Ίσως ανοίγει ένα παράθυρο λύσης. Ως τώρα, υπάρχουν θεατές που έχουν βγει από την παράσταση, αισθανόμενοι ένα είδος θετικού θυμού (αν μπορεί να λεχθεί κάτι τέτοιο), ένα είδος ενοχής ίσως. Κάποιοι βίωσαν ένα είδος κάθαρσης.

-Μπορούμε να ζήσουμε σε ένα κόσμο χωρίς εγγυήσεις ασφάλειας, πληροφορίας, εργασίας, αντιπροσώπευσης;

Ζούμε ήδη θα έλεγα… Και στον τρίτο κόσμο ζουν οι άνθρωποι, και στο μεσαίωνα ζούσαν… Το θέμα είναι το πώς…

-Εσύ πώς αισθάνεσαι μέσα σ’ αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο που υπάρχει σήμερα;

Εγώ αισθάνομαι πολύ θυμωμένη. Αισθάνομαι όμως και μια θετική χροιά-δύναμη στο θυμό μου. Πιστεύω ότι πρέπει να κατεβούμε με κάποιο τρόπο από την τραμπάλα…

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Σύλληψη-Χορογραφία-Σκηνοθεσία-Σκηνογραφία: Μαρία Γοργία
Ερμηνεία: Σταύρος Αποστολάτος, Σάνια Στριμπάκου
Φωτισμοί: Περικλής Μαθιέλης
Κείμενα: Αλέξανδρος Κιουπκιολής
Αυτοσχέδια Κείμενα: Σταύρος Αποστολάτος, Σάνια Στριμπάκου, Μαρία Γοργία
Κοστούμια: Σταύρος Αποστολάτος
Κατασκευές: Ιωάννα Σιβίτη
Μουσική Επιμέλεια-Σύνθεση: Μανώλης Μανουσάκης
Βίντεο: Βάνα Κωσταγιόλα, Περικλής Μαθιέλης, Μαρία Γοργία

Τόπος: Rabbithole, Γερμανικού 20, Κεραμεικός,Αθήνα
http://rabbitholespace.blogspot.fr/
Ημερομηνίες: 31 Ιανουαρίου & 1,7,8,14,15,21,22 Φεβρουαρίου 2014
Ώρα : 21.30
Τιμές εισιτηρίων: 10 ευρώ – 5 ευρώ (φοιτητικό)
Κρατήσεις: 2105249903
Επικοινωνία: 2105249903 6944686991

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

ΕΕ: Επιβάλλει ρυθμίσεις σε Pornhub και πλατφόρμες ψυχαγωγίας ενηλίκων

Μπλίνκεν: Αν δεν υπερψηφιστεί τώρα η βοήθεια προς την Ουκρανία, θα είναι πολύ αργά

Μπιενάλε: Πρώτη επίσκεψη Πάπα στην ιστορία - Σε φυλακή γυναικών το περίπτερο της Άγιας Έδρας