ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΣυμπληρώθηκαν 125 χρόνια από την ημέρα που ο μηχανικός Γουστάβος Άιφελ ολοκλήρωσε την κατασκευή του δημιουργήματός του, που αποτελεί έκτοτε το σήμα κατατεθέν της γαλλικής πρωτεύουσας.
Όταν δημιουργήθηκε, το μακρινό 1889, με την ευκαιρία της παγκόσμιας έκθεσης και της επετείου ενός αιώνα από τη Γαλλική Επανάσταση, ο Πύργος του Αϊφελ ήταν το υψηλότερο κτήριο στον κόσμο. Σήμερα εξακολουθεί να είναι ένα από τα πιο επιβλητικά. Λίγοι όμως ξέρουν ότι το κτήριο που βλέπουμε σήμερα, έχει χρώμα… ελληνικό.
Πριν από τρία χρόνια ολοκληρώθηκαν οι εργασίες βαφής του Πύργου, που έγιναν από μια ελληνική εταιρεία. Ο λόγος για την “Stelma” με έδρα την Θεσσαλονίκη, που ανήκει στον κ. Ελευθέριο Μαμαντζή και όπως περιγράφει στην ιστοσελίδα της, έχει ως κύριο αντικείμενο δραστηριότητας την “αντιδιαβρωτική προστασία των διαφόρων επιφανειών στη βιομηχανία και τη ναυτιλία”.
Η εταιρεία κέρδισε σε διαγωνισμό που πραγματοποιήθηκε το 2008, για την 19η καμπάνια βαφής του Πύργου του Άιφελ. Ο διαγωνισμός ήταν ιδιαίτερα σκληρός αφού κατέθεσαν προτάσεις πάνω από 120 ευρωπαϊκές εταιρείες και στην τελική ευθεία είχαν παραμείνει άλλες έξι, μία ιταλική, μία γερμανική και τέσσερις γαλλικές, εκ των οποίων και αυτή που έβαφε τα τελευταία τριάντα χρόνια το φημισμένο μνημείο. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ο Άιφελ υπέστη “λίφτινγκ” από μη γαλλική εταιρεία.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που είναι γνωστά, συνολικά βάφτηκαν περίπου 250.000 τετραγωνικά μέτρα. Χρησιμοποιήθηκαν πάνω από 1.500 βούρτσες και άλλες τόσες σπάτουλες, περίπου 1.000 ζευγάρια δερμάτινα γάντια.
Χρειάστηκαν σχεδόν δύο χρόνια για να ολοκληρωθεί το έργο, για το οποίο δούλεψαν πάνω από 70 εξειδικευμένοι ελαιοχρωματιστές. Σε 50 χιλιόμετρα εκτείνονταν τα «σχοινιά ζωής» για την ασφάλεια των εργατών και σε δύο εκτάρια τα δίχτυα ασφάλειας. Συνολικά χρησιμοποιήθηκαν 60 τόνοι χρώματος βαφής.
Κατά το παρελθόν, ο Πύργος είχε βαφτεί πορτοκαλί, κίτρινος, καφέ και κόκκινος. Το μνημείο άλλαξε χρώμα πολλές φορές, από καφέ – κόκκινο σε κίτρινη ώχρα, μέχρι το σημερινό «μπρονζέ», που επελέγη ώστε να εξασφαλιστεί μια ομοιομορφία με την απόχρωση του παρισινού ουρανού.
Ο Πύργος βάφτηκε σε τρεις αποχρώσεις του συγκεκριμένου χρώματος, αρχίζοντας από το πιο σκούρο στα πρώτα 56 μέτρα από την βάση, με το πιο ανοικτό στην κορυφή του μνημείου, ύψους 324 μέτρων.
Το σκούρο «μπρονζέ» χρώμα που χρησιμοποιήθηκε είναι μοναδικό, ονομάζεται… «Πύργος του Αϊφελ» και έχει προκύψει από μυστική σύνθεση χρωμάτων. Μάλιστα, στην διακήρυξη υπήρχε ειδική ρήτρα εχεμύθειας, με την οποία ο ανάδοχος του έργου δεσμεύθηκε για τη μη αναπαραγωγή και εφαρμογή του συγκεκριμένου χρώματος αλλού, καθώς προορίζεται αποκλειστικά για τον πύργο του Αϊφελ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι επειδή ο Πύργος παρέμεινε ανοικτός σε όλη τη διάρκεια των εργασιών, στη συμφωνία προβλεπόταν ότι αν τα χρώματα έσταζαν στα ρούχα των επισκεπτών, τότε από την ελληνική εταιρεία όφειλε να καλυφθεί είτε το κόστος του καθαριστηρίου είτε η αποζημίωση για καινούργια ρούχα.
Στις 23/12/2010 το έργο ολοκληρώθηκε με απόλυτη επιτυχία, με αποτέλεσμα η SETE (εταιρεία υπεύθυνη για την εκμετάλλευση του πύργου) να διοργανώσει -για πρώτη φορά – τελετή λήξης των εργασιών.
Σε δηλώσεις του, ο πρόεδρος της εταιρίας Ζαν Μπερνάρντ Μπρος είχε επισημάνει μεταξύ άλλων, πως «ο ελληνικός φάκελος ήταν καλά τεκμηριωμένος, σε συνδυασμό με το ότι ήταν πιο οικονομικός». Το κόστος του έργου υπολογίζεται στα 4,5 εκατ. ευρώ, χωρίς το ΦΠΑ.
Σημαντικό ρόλο στην επιλογή της ελληνικής εταιρείας έπαιξε το γεγονός και το ότι η “Stelma” είναι γνωστή και έχει άριστη συνεργασία με τους Γάλλους, καθώς δουλεύει χρόνια στα ναυπηγεία του Σεν Ναζέρ. «Εχουμε αναλάβει έργα με πολλαπλάσια αξία, αλλά θεωρώ αυτό ως την κορύφωση της δραστηριότητάς μας, για τη συμβολική του αξία», σχολίασε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, Ελευθέριος Μαμαντζής, ενώ ο γιος του Δημήτρης, μηχανολόγος μηχανικός και αντιπρόεδρος της εταιρείας, σχολίασε: «Η ανάληψη του έργου μας γέμισε με αισθήματα ευθύνης να ανταποκριθούμε σε μια τόσο μεγάλη πρόκληση, αλλά και αισθήματα υπερηφάνειας, που μια ελληνική εταιρεία ανέλαβε η συντήρηση ενός μνημείου-συμβόλου του γαλλικού κράτους».