Ίνγκριντ Μπετανκούρ: «Τα 6 χρόνια στη ζούγκλα ήταν θησαυρός»

Ίνγκριντ Μπετανκούρ: «Τα 6 χρόνια στη ζούγκλα ήταν θησαυρός»
Από Euronews
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button

Έξι χρόνια ελευθερίας, μετά από έξι χρόνια βάναυσης αιχμαλωσίας. Μια άλλη ζωή μέσα στην κολομβιανή ζούγκλα επειδή έτσι ήθελαν οι αντάρτες της FARC.
Καλώς ήλθατε στην εκπομπή «Global Conversation».
Μαζί μας είναι η Ίνγκριντ Μπετανκούρ. Σας ευχαριστώ πολύ που είστε μαζί μας.

Τα τελευταία χρόνια, έχετε κάνει πολλά πράγματα.
Επιστρέψατε στο πανεπιστήμιο, είστε μια πολύ αφοσιωμένη μητέρα και μόλις δημοσιεύσατε το δεύτερο βιβλίο σας, «Η μπλέ γραμμή».

Γιατί είστε τόσο απασχολημένη; Προσπαθείτε να κρατήσετε μακριά τα φαντάσματα του παρελθόντος;

Ίνγκριντ Μπετανκούρ:

Όχι, νομίζω πως πια είναι μακριά. Το παρελθόν είναι παρελθόν. Δεν αγωνίζομαι για να ξεχάσω. Νομίζω ότι ίσως τρέχω για να καλύψω τον χρόνο που έχασα. Γι’ αυτό μου αρέσει η έντονη ζωή. Προσπαθώ να αξιοποιήσω κάθε δευτερόλεπτο, κάθε στιγμή αυτής της ζωής.

euronews:

Το μυθιστόρημα σας «Η μπλέ γραμμή» είναι ιδιαίτερα έντονο. Πρόκειται για μια ιστορία αγάπης, για ένα δράμα που εξελίσσεται την εποχή του πολέμου στην Αργεντινή. Ο κεντρικός χαρακτήρας της ιστορίας, η Τζούλια είναι δυνατή και παραμένει δυνατή, παρά τη φυλακή και τα βασανιστήρια που περνάει στα χέρια των στρατιωτών. Σε ποιο βαθμό η Τζούλια είστε εσείς;

Ίνγκριντ Μπετανκούρ:

Όχι, η Τζούλια είναι διαφορετική και ίσως θα ήθελα να είμαι σαν την Τζούλια, αλλά δεν είμαι. Η Τζούλια έχει ένα πολύτιμο δώρο. Έχει την ικανότητα να βλέπει το μέλλον. Ήθελα οι χαρακτήρες αυτού του βιβλίου, και ιδιαίτερα η Τζούλια και ο Τεό να συζητήσουν για θέματα όπως η μοίρα. Τι συμβαίνει στις ζωές των ανθρώπων που πιστεύουν στο πεπρωμένο, μήπως τελικά υπονομεύουν την ελευθερία τους; Πιστεύω ότι ελευθερία, είναι η ικανότητά μας να δρούμε ή να αντιδρούμε μπροστά σε δύσκολες καταστάσεις που δεν μπορούμε να αλλάξουμε.

euronews:

Από μια άποψη, αυτό είναι πολύ προσωπικό, σωστά;

Ίνγκριντ Μπετανκούρ:

Νομίζω ότι ως συγγραφέας μεταφέρεις τις εμπειρίες σου σε αυτό που γράφεις. Όμως ήθελα η Τζούλια να είναι διαφορετική, με την έννοια ότι ήθελα να έχει τη δική της ζωή. Εκείνη δεν έχει ζήσει τη ζωή μου, δεν έχει τις δικές μου εμπειρίες. Όμως την ίδια στιγμή, μπορώ να καταλάβω και να νιώσω τι περνάει. Η ιστορία της με βοηθά να μιλήσω για πράγματα όπως η πνευματικότητα, όπως η μεταφυσική και η αγάπη. Γράφω για τις επιλογές που κάνουμε στη ζωή, για την ελευθερία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αυτά είναι πράγματα που στην κανονική ζωή θεωρούμε αφηρημένες έννοιες.

euronews:

Οπότε προσπαθείτε να τους φέρετε στη ζωή σε μια προκλητική ιστορία;

Ίνγκριντ Μπετανκούρ:

Ναι, και ελπίζω ότι οι αναγνώστες θα μπούνε στον κόσμο του μυθιστορήματος, σαν να ανοίγουν μια ντουλάπα, σαν να ανοίγουν συρτάρια. Υπάρχουν ερωτήματα σχετικά με τις επιλογές μας. Πώς γινόμαστε ήρωες, πώς γινόμαστε κακοί, πώς φτάνει κάποιος στο σημείο να βασανίζει έναν άλλο άνθρωπο;

euronews:

Άρα έχετε αντλήσει υλικό από τη δική σας ζωή για να εμπλουτίσετε τους χαρακτήρες του βιβλίου σας; Ήταν δύσκολο να γράψετε αυτή την ιστορία;

Ίνγκριντ Μπετανκούρ:

Πραγματικά ήταν μια πολύ ευχάριστη εμπειρία. Το πρώτο μου βιβλίο με τον τίτλο, «Ακόμα και η σιωπή έχει ένα τέλος» με δυσκόλεψε γιατί εκεί κατέγραψα τις αναμνήσεις μου από την ζούγκλα. Όμως εδώ μπήκα στην περιπέτεια της δημιουργίας, της σύνθεσης νέων χαρακτήρων. Έχτισα προσωπικότητες που ζουν με πάθος. Κατά κάποιον τρόπο, ήταν μια πολύ ωραία και ευχάριστη εμπειρία.

euronews:
Τώρα που το βιβλίο σας έχει δημοσιευτεί, νιώθετε πως χάνετε την ιδιοκτησία της ιστορίας; Θέλω να πω ότι ο καθένας, μπορεί να το ερμηνεύσει όπως θέλει. Η ιστορία έχει φύγει απο τα χέρια σας.

Ίνγκριντ Μπετανκούρ:

Ναι, αλλά αυτή είναι και η ευλογία της ιστορίας που λέγεται συγγραφή. Ένα βιβλίο είναι τελικά ένας ακόμη άνθρωπος. Μιλάει, ταξιδεύει, κουβεντιάζει. Αυτό είναι ένα βιβλίο. Το μυθιστόρημα ανοίγει συζήτηση με τον αναγνώστη και ο καθένας δίνει τη δική του απάντηση. Αυτός είναι τελικά ο στόχος και το νόημα του ταξιδιού.

euronews:

Η Τζούλια καταφέρνει να αφήσει πίσω το παρελθόν, όμως εδώ μιλάμε για ένα φανταστικό πρόσωπο. Εσείς έχετε τη δυνατότητα να αφήσετε πίσω το παρελθόν σας;

Ίνγκριντ Μπετανκούρ:

Ναι, για όσα θέλω να αφήσω πίσω μου. Υπάρχουν όμως πράγματα που θέλω να θυμάμαι και αναμνήσεις που δεν πρέπει να χάσω. Νομίζω ότι υπάρχει κάποιος θησαυρός που έφερα μαζί μου από αυτή την εμπειρία.

euronews:

Ποιος είναι αυτός ο θησαυρός;

Ίνγκριντ Μπετανκούρ:

Θησαυρός είναι ο διάλογος που έχω με τον εαυτό μου. Μέσα από την εμπειρία αυτή γνώρισα τον εαυτό μου και τους άλλους. Βλέπετε στη ζούγκλα ήρθα αντιμέτωπη με τους χειρότερους, αλλά και με τους καλύτερους ανθρώπους. Κατά κάποιο τρόπο, έμαθα να αγαπώ τους άλλους, να τους αποδέχομαι. Σήμερα, έχω τη δυνατότητα να πάω παρακάτω και να μην σταθώ στην πρώτη εντύπωση που έχω για κάποιον.

euronews:

Υπήρξε ένταση όχι μόνο με τους απαγωγείς σας, αλλά και με τους άλλους ομήρους; Πως μπορείτε και μιλάτε για την καλή πλευρά, μιας τέτοιας εμπειρίας;

Ίνγκριντ Μπετανκούρ:

Μα έζησα στιγμές απίστευτης συμπόνοιας και γενναιοδωρίας. Υπήρχαν φύλακες που προσπαθούσαν να είναι καλοί, ακόμη και αν τους έλεγαν πως πρέπει να είναι σκληροί μαζί μας. Κάποιοι ήταν σαδιστές και μας ταπείνωναν. Όμως ορισμένοι άνθρωποι ήταν πρόθυμοι να δώσουν ότι έχουν για να βοηθήσουν τον συνάνθρωπο τους. Πολλοί όμηροι μοίραζαν το φαγητό τους στους πιο αδύναμους. Υπήρχαν άνθρωποι που άνοιγαν την αγκαλιά τους. Ξέρετε πόσο σημαντικό είναι αυτό; Οι άνθρωποι είμαστε σύνθετα όντα, αλλά πρέπει να είμαστε περήφανοι ακριβώς γιατί είμαστε άνθρωποι. Έχουμε την ικανότητα να ξεπερνάμε τους φόβους μας και να αντιμετωπίζουμε το σκοτάδι. Έχουμε γεννηθεί για να αναζητούμε το φως.

euronews:

Ζητήσαμε από το διαδικτυακό κοινό του euronews να συμμετάσχει και να στείλει τις ερωτήσεις του. Λάβαμε αυτήν την ερώτηση από τον Καμράν Ντεγίμι. Θέλει να μάθει αν μπορείτε να συγχωρήσετε τους απαγωγείς σας για όσα περάσατε.

Ίνγκριντ Μπετανκούρ:
Νομίζω πως η συγχώρεση δεν είναι κάτι που νιώθεις αυθόρμητα. Αλλά πρέπει να συγχωρούμε.

euronews:

Γιατί πρέπει να συγχωρούμε; Δεν βλέπω γιατί πρέπει κανείς να συγχωρεί;

Ίνγκριντ Μπετανκούρ:

Επειδή η συγχώρεση οδηγεί στην απελευθέρωση του εαυτού μας. Όταν ζούμε μέσα στο μίσος, ουσιαστικά αφήνουμε αυτόν που μας έβλαψε να καθορίσει την συναισθηματική μας ατζέντα.
Όμως μπορούμε και δικαιούμαστε να είμαστε ελεύθεροι. Δεν μπορεί να ελέγχει το μίσος τι σκεφτόμαστε και τι κάνουμε. Η συγχώρεση είναι το πρώτο βήμα προς την πραγματική ελευθερία της ψυχής.

euronews:

Όμως δεν είναι εύκολο…

Ίνγκριντ Μπετανκούρ:

Δεν είναι εύκολο. Νομίζω ότι με τη λογική, με το μυαλό είναι εύκολο να το αποφασίσεις. Όμως συναισθηματικά μοιάζει βουνό και απαιτεί καθημερινή προσπάθεια. Μερικές φορές έχω αυτές τις εικόνες, που έρχονται από το παρελθόν και τα συναισθήματα ξυπνούν. Είναι πολύ δύσκολο για μένα, γιατί επιστρέφω σε ένα βασανιστικό παρελθόν. Όμως έχω αποφασίσει να προχωρήσω και προσπαθώ να κάνω πράξη όσα θέλω. Νιώθω πως συγχώρεση σημαίνει πειθαρχία, πνευματική πειθαρχία και πρέπει κανείς να προσπαθεί. Να το παλεύει κάθε στιγμή, με όσες δυνάμεις έχει.

euronews:

Η πνευματικότητα είναι κάτι σημαντικό για εσάς. Πιστεύετε στον θεό, είστε καθολική. Όταν ήσασταν στη ζούγκλα, κινδύνεψε η πίστη σας; Υπήρξε κάποια στιγμή που η θρησκεία μπήκε στην άκρη και πιστέψατε πως δεν υπάρχει θεός;

Ίνγκριντ Μπετανκούρ:

Έχω πολλά προβλήματα με τη θρησκεία μου. Νομίζω πως είμαι μια επαναστάτρια του Καθολικισμού. Υπάρχουν πολλές θέσεις του χριστιανισμού, με τις οποίες δεν νιώθω άνετα. Ας βάλουμε όμως στην άκρη τη θρησκεία και ας αναζητήσουμε τον αληθινό μας εαυτό. Ας δούμε τις πράξεις μας και τη σχέση μας με τους άλλους ανθρώπους. Τότε ίσως προσεγγίσουμε την άλλη διάσταση που λέγεται θεός. Ίσως τότε βρούμε τη δύναμη που χρειάζεται.

euronews:

Είστε ελεύθερη, αλλά δεν μπορεί να απαλλαγείτε από την ταυτότητα σας. Θα είστε πάντα η κρατούμενη Ίνγκριντ Μπετανκούρ, η πολιτικός που έπεσε θύμα απαγωγής. Θέλετε να απαλλαγείτε από αυτό ή θα μπορούσε να εξυπηρετήσει κάποιο σκοπό;

Ίνγκριντ Μπετανκούρ:

Ξέρετε, η ελευθερία είναι μια πολύ σύνθετη έννοια. Είσαι ελεύθερος από κάποιον, ή ελεύθερος όταν είσαι με κάποιον. Η ελευθερία είναι ακόμη κάτι που χρειάζεται κανείς για να γνωρίσει και να δοκιμάσει τον εαυτό του. Πρέπει να ξεφύγουμε από τους φόβους και τις προκαταλήψεις που όλοι έχουμε. Μπορούμε να ξεφύγουμε και από όσα έχουμε κάνει στο παρελθόν μας.

euronews:

Σας ενοχλεί που θα είστε πάντα γνωστή ως η πρώην όμηρος;

Ίνγκριντ Μπετανκούρ:

Όχι, γιατί αυτή είναι η δική μου πραγματικότητα. Είμαι μια πρώην όμηρος. Είμαι πρώην όμηρος ως γυναίκα, ως μητέρα, ως συγγραφέας, ακόμη και ως πολιτικός. Αυτά τα έξι χρόνια είναι κομμάτι της ζωής μου. Πάντα θα είμαι μια πρώην όμηρος.

euronews:

Το βλέπετε ως πλεονέκτημα, ως ένα όπλο;

Ίνγκριντ Μπετανκούρ:

Νομίζω πως το έχω μετατρέψει σε εργαλείο ζωής. Νομίζω ότι όλοι πρέπει να προσπαθούμε και να ξεπερνάμε όσα θλιβερά πράγματα έχουμε ζήσει. Μια τέτοια εμπειρία μπορεί να γίνει ευκαιρία, ακόμη και να προκύψει κάτι θετικό.

euronews:

Λάβαμε αυτήν την ερώτηση από τον Αουμπίν Χέρτιερ Μπούκου, ο οποίος θέλει να μάθει τι κάνετε για να βοηθήσετε ομήρους που περνούν όσα περάσατε και βεβαίως τους ομήρους που ακόμη κρατούνται στη ζούγκλα της Κολομβίας;

Ίνγκριντ Μπετανκούρ:

Ειλικρινά, κάνω ότι μπορώ. Οπότε με καλούν να μιλήσω, απαντάω αμέσως θετικά.Έχω πάει σε δεκάδες συνέδρια και ημερίδες, έχω δώσει συνεντεύξεις και έχω υποστηρίξει κάθε σχετική διαμαρτυρία. Προσπαθώ να τραβήξω την προσοχή των μέσων μαζικής ενημέρωσης και να αναδείξω συγκεκριμένες περιπτώσεις, Ειδικά για τους ομήρους στην Κολομβία, κάνω μεγάλο αγώνα για να υπερασπιστώ τα δικαιώματα των απαχθέντων. Ξέρετε, συμβαίνει κάτι πολύ περίεργο. Πολύς κόσμος πιστεύει πως κάπου φταίμε και εμείς. Τα θύματα παρουσιάζονται ως υπεύθυνα για την τύχη τους, ως ένοχοι μπορώ να πω.

euronews:
Εσείς το νιώσατε αυτό;

Ίνγκριντ Μπετανκούρ:
Ναι, σε πολύ μεγάλο βαθμό. Πολλοί από τους ανθρώπους που έχουν βρεθεί σε αυτή την κατάσταση και έχουν μιλήσει μαζί μου νιώθουν σαν και εμένα. Είναι σαν να μας λένε οι άνθρωποι «Καλά, και εσείς δεν ήσασταν προσεκτικοί και συνετοί. Θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αυτό που σας συνέβη» Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια.

euronews:

Νιώθετε ένοχη για την ελευθερία σας; Αφεθήκατε ελεύθερη γιατί είστε γνωστή. Υπάρχει κάποια σκιά σε αυτό;

Ίνγκριντ Μπετανκούρ:
Οχι, Νιώθω πολύ τυχερή. Αν δεν υπήρχε αυτή η δημοσιότητα, γύρω από το όνομα μου, ίσως να ήμουν ακόμα στη ζούγκλα. Σίγουρα με βοήθησε, αλλά νομίζω πως βοήθησε και τους άλλους ομήρους. Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να είσαι η φωνή των ανθρώπων που δεν έχουν φωνή. Πολλοί άνθρωποι που έχουν απαχθεί και είναι αιχμάλωτοι στη ζούγκλα βρίσκονται στην αφάνεια. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν ενδιαφέρονται γι αυτούς. Οπότε εμείς πρέπει να ρίχνουμε φως σε αυτούς τους ανθρώπους, σε αυτές τις ιστορίες.

euronews:

Έχετε προσφέρει την υποστήριξη σας, στον νυν πρόεδρο της Κολομβίας, Χουάν Μανουέλ Σάντος που προσπαθεί να επανεκλεγεί. Τον στηρίζετε γιατί προχωράει την ειρηνευτική διαδικασία με τους αντάρτες της FARC. Θα σας ενδιέφερε να ασχοληθείτε και πάλι με την πολιτική;

Ίνγκριντ Μπετανκούρ:

Αυτό ήταν λίγο παράξενο. Ήταν η πρώτη φορά που πήρα πολιτική θέση μετά την απελευθέρωση μου. Ήταν περίεργο, γιατί δεν ήθελα να εμπλακώ στην πολιτική, αφού δεν ένιωθα ακόμη έτοιμη για ένα τέτοιο βήμα. Νόμιζα ότι ήταν μια πολύ σημαντική στιγμή για τους Κολομβιανούς που έπρεπε να πάρουν τη σωστή απόφαση.

Όταν επέλεξα να μιλήσω, ο Χουάν Μανουέλ Σάντος έχανε τις εκλογές. Προηγούνταν ο υποψήφιος του πολέμου. Τελικά όμως οι Κολομβιανοί αντέδρασαν ψύχραιμα και σκέφτηκαν το καλό της Κολομβίας. Νομίζω ότι ξαφνικά γεννήθηκε το εξής δίλημμα: Πρέπει να ζήσουμε ειρηνικά, όμως μια επιλογή είναι να εξοντώσουμε τον αντίπαλο, ενώ ο άλλος δρόμος είναι η συνεργασία και ο συμβιβασμός. Συγκρούστηκαν λοιπόν, δύο διαφορετικές σχολές σκέψης. Οι πολίτες επέλεξαν να απλώσουν το χέρι τους και να αναγνωρίσουν τους αντάρτες ως ανθρώπους που μαζί μπορούν να χτίσουν ένα καλύτερο κόσμο, μια καλύτερη Κολομβία.

euronews:

Η συμμετοχή σας στην πολιτική ζωή της Κολομβίας κέντρισε το ενδιαφέρον του διαδικτυακού μας κοινού. Ο Λέοναρντ Ουρμπίνα Σότο ρωτάει πόσο μακρύς είναι ο πολιτικός σας δρόμος; Μήπως είστε στην αρχή;

Ίνγκριντ Μπετανκούρ:

Δεν είμαι σίγουρη. Πιστεύω πως είμαι άνθρωπος που ανοίγει πόρτες, που κυνηγάει τις προκλήσεις. Είμαι διαθέσιμη και θέλω να προσφέρω. Θέλω να βοηθήσω, όπου υπάρχει ανάγκη. Δεν είμαι σίγουρη ότι θέλω να μπω στον πολιτικό στίβο. Οι αναμνήσεις που έχω από την πολιτική, είναι ιδιαίτερα δύσκολες, επώδυνες θα έλεγα.

euronews:
Ήσασταν καλή πολιτικός;

Ίνγκριντ Μπετανκούρ:

Ναι, ήμουν πολύ καλή πολιτικός. Πραγματικά αγωνιζόμουν γι’ αυτό που πίστευα, αλλά όταν πολεμάς πρέπει να είσαι έτοιμος και για χτυπήματα κάτω από τη μέση. Δεν είναι εύκολο, πρέπει να είσαι σκληρός και δυνατός για να σηκωθείς και πάλι όρθιος και να συνεχίσεις τον αγώνα. Αισθάνομαι πως μπορώ να ανακτήσω αυτή τη δύναμη. Αν οι Κολομβιανοί νομίζουν πως είναι καλή στιγμή, ίσως επιστρέψω και ασχοληθώ ξανά με την πολιτική. Αυτό είναι κάτι που μπορώ να σκεφτώ.

euronews:

Θέλετε να συμμετάσχετε στην ειρηνευτική διαδικασία;

Ίνγκριντ Μπετανκούρ:

Το να δουλέψω για την ειρηνευτική διαδικασία, θα ήταν μια επιλογή.

euronews:

Τι πιστεύετε για την ενσωμάτωση των ανταρτών της FARC στην πολιτική ζωή της χώρας; Γιατί αυτό το ζήτημα βρίσκεται στο τραπέζι. Εσείς τους ξέρετε, νομίζετε ότι είναι δυνατόν;

Ίνγκριντ Μπετανκούρ:

Τους ξέρω, εγώ τους ξέρω. Βλέπετε, ένα από τα πράγματα που έμαθα στη ζούγκλα είναι ότι οι άνθρωποι είμαστε σύνθετοι. Πρέπει πάντα να ανοίγουμε μια πόρτα και να δίνουμε μια ευκαιρία στο πρόσωπο που ενεργεί φρικτά εναντίον μας. Μια ευκαιρία για να αλλάξει και να ελευθερωθεί το φως που έχει μέσα του.

Αν θέλουμε, μπορούμε απλά να πούμε ότι είναι τρομοκράτες. Βέβαια το μόνο που θα πετύχουμε, είναι να τους βάλουμε φυλακή κι αυτό αν το καταφέρουμε. Έτσι όμως δεν τους δίνουμε την ευκαιρία, δεν τους επιτρέπουμε να μετατραπούν σε ανθρώπους χρήσιμους για την κοινωνία.

Το λέω αυτό, γιατί έχουμε άλλα παραδείγματα όπως τους M19. Πριν από μερικά χρόνια και μετά απο μια επίπονη ειρηνευτική διαδικασία, οι ηγέτες των M19 μπήκαν στην πολιτική και σήμερα πρωταγωνιστούν στην πολιτική σκηνή της Κολομβίας. Έχουν καλές ιδέες και συνεισφέρουν στο δημόσιο διάλογο. Δεν ξεχνώ τη βίαιη ιστορία τους, δεν ξεχνώ πως έχουν σκοτώσει ανθρώπους. Από την άλλη όμως δεν μπορούμε να τους στερήσουμε μια ευκαιρία. Μπορούν να βοηθήσουν την πατρίδα τους, μπορούν να αποδείξουν πως είναι καλοί Κολομβιανοί.

euronews:

Πιστεύετε πως τα εγκλήματα του παρελθόντος πρέπει να μείνουν ατιμώρητα. Νομίζετε ότι οι απαγωγείς σας δεν πρέπει να τιμωρηθούν, αν αυτό βοηθήσει την ειρηνευτική διαδικασία;

Ίνγκριντ Μπετανκούρ:

Όχι, η ατιμωρησία δεν είναι καλή λέξη. Η συγχώρεση δεν ισοδυναμεί με την ατιμωρησία. Πιστεύω ότι δικαιοσύνη πρέπει να αποδοθεί, όμως νομίζω ότι πρέπει να είμαστε δημιουργικοί και να βρούμε νέους τρόπους απόδοσης της δικαιοσύνης. Μερικές φορές, η φυλακή είναι μια επιλογή. Πρέπει όμως να σκεφτούμε και άλλες διεξόδους, πρέπει να έχουμε εναλλακτικές. Για παράδειγμα, έχω σκεφτεί κάποια πράγματα για τα κορίτσια που με επιτηρούσαν. Θα ήταν υπέροχο αν αυτά τα κορίτσια άφηναν τα όπλα και τα πολυβόλα και έπαιρναν στα χέρια τους λουλούδια.

Ξέρετε, στην Κολομβία έχουμε μια τεράστια βιομηχανία λουλουδιών. Θα μπορούσαν αυτά τα κορίτσια να αναλάβουν κάποιες εκτάσεις και να καλλιεργούν λουλούδια. Θα μπορούσαν να είναι ιδιοκτήτες και να δώσουν δουλειά σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Νομίζω πως θα κερδίσουν καλά χρήματα και θα προσφέρουν στην κοινωνία μας.

euronews:

Ακούγεστε σαν πολιτικός;

Ίνγκριντ Μπετανκούρ:

Χμμ….Νομίζω πως είμαι πολιτικός.

euronews:
Όταν φύγατε από τη ζούγκλα, δηλώσατε πως θέλετε να απολαύσετε τις μικρές χαρές της ζωής. Λίγα λουλούδια στο δωμάτιό σας, ένα φλιτζάνι τσάι, ένα κέικ, ένα παγωτό. Εξακολουθείτε να το σκέφτεστε έτσι;

Ίνγκριντ Μπετανκούρ:

Ω ναι, απολύτως. Έχω οργανώσει την καθημερινότητα μου και απολαμβάνω τις απλές χαρές της ζωής. Γι’ αυτό μιλάω και στο μυθιστόρημα. Η «Μπλε Γραμμή» ασχολείται με τον ορίζοντα της ευτυχίας. Μερικές φορές η ευτυχία βρίσκεται στο παρελθόν και για αυτό αισθανόμαστε λυπημένοι, γιατί απλά η ευτυχία δεν είναι πια στη ζωή μας. Μπορεί όμως να βρίσκεται και στο μέλλον, γι αυτό και κάνουμε ότι μπορούμε για να την κατακτήσουμε. Όμως τελικά η ευτυχία είναι στο παρόν. Σημασία έχει να μάθουμε να ζούμε το παρόν και να είμαστε ευτυχισμένοι. Να μπορούμε σήμερα να περπατήσουμε σε αυτή την «μπλε γραμμή». Για παράδειγμα, βρίσκομαι εδώ μαζί σας, στο πανέμορφο Παρίσι και μάλιστα με τόσο καλό καιρό. Αυτό είναι ευτυχία.

euronews:
«Μπλε γραμμή» είναι η συνάντηση του ουρανού με τη θάλασσα. Είναι όμως εφικτό;

Ίνγκριντ Μπετανκούρ:

Λοιπόν, αυτή είναι μια αλληγορία για την σωματική και πνευματική διάσταση της ύπαρξης μας. Στο τέλος η Τζούλια βλέπει ότι δεν υπάρχει διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο πνεύμα και στο σώμα, ανάμεσα στη θάλασσα και τον ουρανό. Νομίζω πως αυτό πρέπει να πετύχουμε. Να κατανοήσουμε ότι σώμα και πνεύμα είναι ένα και μόνο αν υπάρχει ισορροπία μπορούμε να ζήσουμε την ζωή μας ελεύθερα. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για μένα, δεν μπορούμε να ζήσουμε διαφορετικά.

euronews:
Θα τελειώσω με μια ερώτηση από την Φράνσις Γκρέιντι.
«Είστε ευτυχισμένη και ολοκληρωμένη;»

Ίνγκριντ Μπετανκούρ:

Ναι και όχι. Νομίζω πως έχω μάθει να είμαι ευγνώμων στη ζωή. Πιστεύω πως πρέπει να έχουμε ελπίδα. Για μένα είναι σαν μια μικρή μηχανή που έχουμε ανάγκη. Μόνο έτσι θα πάμε παρακάτω, μόνο έτσι θα προχωρήσουμε και θα βρούμε την πολυπόθητη ισορροπία μας. Νομίζω πως αυτό είναι υγιές, αυτό είναι ευτυχία.

euronews:
Ίνγκριντ Μπετανκούρ, σας ευχαριστώ πολύ για αυτή την συνέντευξη

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Ι. Μπετανκούρ: «Δώστε στην ειρήνη μια ευκαιρία»

Αντιδράσεις για την απουσία του σταυρού και της γαλλικής σημαίας στην αφίσα των Ολυμπιακών Αγώνων

Γαλλία: Απώλειες εσόδων ενός έως δύο εκατομμυρίων ευρώ λόγω της απεργίας στον Πύργο του Άιφελ