Η Ελίζα Σόρογκα απέσπασε το πρώτο βραβείο στην κατηγορία Performance & Video Art με το έργο της "Women in Agony".
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΣτην Ελίζα Σόρογκα απονεμήθηκε το Σάββατο (25/3) το βραβείο της κατηγορίας Performance & Video Art στην 11η Διεθνή Έκθεση ARTE LAGUNA της Βενετίας.
Η Ελληνίδα performance artist ξεχώρισε με το έργο της “Women in Agony” («Γυναίκες σε Αγωνία») με θέμα τη δραματική σχέση του ανθρώπου με την καταναλωτική κοινωνία του σήμερα.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε παρουσία τριών χιλιάδων ατόμων στον ιστορικό χώρο Arsenale της Βενετίας υπό την αιγίδα των υπουργείων Πολιτισμού και Εξωτερικών της Ιταλίας, του δήμου και του Πανεπιστημίου Βενετίας.
Σκοπός της ήταν να παρουσιάσει και να προβάλλει τα έργα νέων καλλιτεχνών ως καθρέπτη της παγκόσμιας σύγχρονης τέχνης.
Την κριτική επιτροπή αποτελούσαν διευθυντές μουσείων και ιδρυμάτων, κριτικοί τέχνης από την Ιταλία, Μεγάλη Βρετανία, Ισπανία, Βέλγιο κ.α.
Στην έκθεση παρουσιάστηκαν 30 έργα ζωγραφικής, 30 γλυπτικής, 30 φωτογραφίας, 10 land art, 10 video art, πέντε performance, και 10 virtual art και digital graphics από 41 χώρες.
Στην κατηγορία της Performance & Video Art διαγωνίστηκαν άλλοι 19 φιναλίστ που επιλέχθηκαν από συνολικά 347 συμμετοχές από όλο τον κόσμο.
Η Ελίζα Σόρογκα αναπαράστησε ζωντανά στον εκθεσιακό χώρο της ARTE LAGUNA PRIZE της Βενετίας μια performance αστικής αλλοτρίωσης και καταναλωτισμού που είχε σχεδιαστεί και παρουσιαστεί το 2015 στο Λονδίνο ως Site-Specific Performance σε έναν από τους εμπορικότερους δρόμους της Ευρώπης, την Oxford Circus, όπου 16 γυναίκες ντυμένες ομοιόμορφα, βαδίζουν σε ώρα αιχμής και στο τέλος όλες μαζί ουρλιάζουν δυνατά ανάμεσα στους καταναλωτές.
Η performance εντάσσεται σε ένα ευρύτερο κίνημα που έχει ξεκινήσει η καλλιτέχνιδα επονομαζόμενο Re-Inventing Public Spaces που σκοπό έχει την επανεφεύρεση των δημόσιων χώρων.
Ο ευρύτερος στόχος του κινήματος είναι να δημιουργούνται δημόσιες δράσεις, οι οποίες μπερδεύουν τους περαστικούς, διότι, εφ’ όσον δεν είναι ενταγμένες σε κάποιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα ή φεστιβάλ, δεν μπορούν να ειδωθούν υπό αυτό το πρίσμα και έτσι δημιουργούν ένα παράξενο συναίσθημα στους περαστικούς που τυχαίνει να τις δουν.
Σε αυτή τη λογική, θα τις δει μόνο όποιος τύχει να τις δει και όχι ένα περιορισμένο κοινό που ενδιαφέρεται για τις τέχνες.