Η κλιματική αλλαγή και οι συνέπειες της
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΣτο ορυχείο της Σιλεσίας την Πολωνία, εργάζονται 3500 μεταλλωρύχοι.
Για τους Πολωνούς το ορυχείο αυτό αποτελεί σύμβολο της βιομηχανικής επανάστασης.
Ο Ράντεκ μας είπε ότι πρόκειται για μια δύσκολη και επικίνδυνη δουλειά, αλλά δεν θα μπορούσε να σκεφτεί τον εαυτό του να εργάζεται κάπου αλλού.
«Βλέπω το ορυχείο από το παράθυρο μου, όλη μου τη ζωή. Ο πατέρας μου ήταν μεταλλωρύχος το ίδιο και ο παππούς μου. Αυτή είναι μία παράδοση που κληρονομείται από γενιά σε γενιά. Είναι δύσκολο να εξηγήσω γιατί, αλλά κάτι με οδηγεί σε αυτό και συνεχίζω να εργάζομαι εκεί».
Σε μία χώρα όπου το 80% της ενέργειας βασίζεται στο λιγνίτη οι στόχοι της ΕΕ για την κλιματική αλλαγή και για την μέιωση της χρήσης ορυκτών καυσίμων, φαντάζει ανεδαφική.
Τα εργατικά συνδικάτα των μεταλλορύχων στη Πολωνία, έχουν περισσότερα από 500.000 μέλη. Αυτό σημαίνει ότι πρόκειται για μία οικονομία που βασίζει ένα κομμάτι του πυρήνα της ανάπτυξης σε ρυπογόνες βιομηχανίες.
Τις τελευταίες δεκαετίες η συγκεκριμένη βιομηχανία έχει περάσει σε περίοδο αναδιάρθρωσης. Η μετάβαση δεν ήταν πάντα επιτυχής.
Η πόλη Γουμπτζεκ βρίσκεται κοντά στην Σιλεσία και ακόμη δεν έχει συνέλθει από τις επιπτώσεις που είχε το κλείσιμο συγκεκριμένων μονάδων, στην περιοχή.
Ο Ρομάν, έχασε τη δουλειά του πριν από δύο χρόνια. Ταξίδεψε σε πολλές χώρες της Ευρώπης προκειμένου να εργαστεί, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Γύρισε πίσω στην πατρίδα του χρεωμένος. Σήμερα ζει με επιδόματα από την κυβέρνηση και εποχικές δουλειές. Όπως μας λέει ο ίδιος αυτή τη στιγμή δεν έχει καμία άλλη επιλογή. «Οι αρχές θα έρθουν και θα καλύψουν τα κενά. Εκείνοι όμως που έχουν ανάγκη θα συνεχίσουν να σκάβουν. Γιατί ο άνθρακας είναι και θα είναι πάντα χρήσιμος».
Η Βαλερί Γκοριά από την Πολωνία, μεταδίδει:
«Πέρα από τις συνομιλίες στο Κατόβιτσε, υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες για την κλιματική αλλαγή, οι οποίες θεωρούνται απλώς πολυτέλεια στα μάτια των απλών πολιτών στους οποίους προκαλέιται θλίψη».