Μια μαιευτική κλινική στη Γένοβα προσπαθεί να δώσει πίσω σε ζευγάρια μια εμπειρία που τους στέησε η πανδημία.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΗ Εμίλια μόλις γεννήθηκε. Εξαντλημένη, αλλά ευτυχισμένη, η μητέρα της δεν μπορούσε να έχει τον σύντροφό της δίπλα της.
Σε όλη την Ιταλία, οι μαιευτικές κλινικές απαγορεύουν την παρουσία μπαμπάδων στους θαλάμους εξώθησης, ώστε να αποτρέψουν τυχόν λοιμώξεις. Όμως ένα νοσοκομείο προσπαθεί να αποκαταστήσει την ισορροπία.
Πρόκειται για το νοσοκομείο Σαν Μαρτίνο στη Γένοβα. Οι πατεράδες περιμένουν μεν έξω από την αίθουσα τοκετού, όμως οι μητέρες μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί τους μέσω βιντεοκλήσης. Ένα μικρό ενθύμιο από την προ του κορονοϊού εποχή.
«Πιστεύω ότι εκείνοι που μπορούν να θυμηθούν αυτήν την πανδημία σαν τον καιρό που εκείνοι δημιούργησαν ζωή, θα μπορούν να θυμηθούν κάτι θετικό να προκύπτει από όλο αυτό. Είχαμε την ηθική υποχρέωση, μια βαθιά ανθρώπινη υποχρέωση, να αφήσουμε τους ανθρώπους να ζήσουν, ακόμη και σε αυτούς τους καιρούς, αυτό το εξαιρετικό θαύμα της γέννησης, με το οποίο, ακόμη και μετά από 30 χρόνια δουλειάς, δεν έχω εξοικειωθεί», δηλώνει ο διευθυντής της μαιευτικής κλινικής Πιέτρο Γκουσταβίνο.
Η πιο σημαντική ημέρα στη ζωή των γονιών: η γέννηση ενός παιδιού. Η πανδημία της COVID-19 εμποδίζει τους γονείς από το να ζουν αυτή τη στιγμή μαζί. Ωστόσο, η τεχνολογία και η ευρηματικότητα των εργαζομένων σε αυτό το νοσοκομείο στη Γένοβα βοηθά αυτούς τους γονείς να διατηρήσουν ζωντανή τη στιγμή και τις αναμνήσεις της.
Η Ελίζα και ο Ντανιέλε ζουν στο παραλιακό τους διαμέρισμα κοντά στο κέντρο της πόλης με τον οκτάχρονο γιο τους Τζιάκομο και τη μικρή Μπιάνκα, η οποία γεννήθηκε με καισαρική τομή. Οι πατεράδες δεν επιτρέπεται να μπουν στο χειρουργείο και δεν επιτρεπόταν ούτε πριν την πανδημία. Όμως η βιντεοκλήση είναι διαθέσιμη ακόμη και για κάτι τέτοιο.
«Ό,τι πήρε μακριά μας ο κορονοϊός και η πανδημία, δηλαδή τη δυνατότητα να δούμε τους αγαπημένους μας πριν, κατά τη διάρκεια και μετά, αναπληρώθηκε εν μέρει από το να μπορούμε να είμαστε παρόντες σε ένα τόσο εξαιρετικό γεγονός: τη γέννηση του παιδιού μας», λέει ο Ντανιέλε, ενώ η Ελίζα θυμάται: «Εκείνη τη στιγμή είδα το πρόσωπο του Ντανιέλε τεράστιο στην οθόνη και συγκινήθηκα τόσο πολύ, γιατί μπορούσε κι εκείνος να ακούσει το κλάμα της Μπιάνκα. Τον κάλεσαν λίγο πριν το παιδί γεννηθεί και κλάψει για πρώτη φορά».