Ποια είναι η θέση που κρατούν οι βασικοί παίκτες σε σχέση με τη λιβυκή κρίση
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΚλιμακώνεται το σκηνικό έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο, όσο περισσότερες χώρες παίρνουν θέση στη διπλωματική σκακιέρα με διαφορετικά συμφέροντα η καθεμία.
Μετά τη συμφωνία Ελλάδας-Ιταλίας για την ΑΟΖ η ατμόσφαιρα μοιάζει ακόμα περισσότερο ηλεκτρισμένη. Η βασική εστία της έντασης εντοπίζεται αυτή την περίοδο στη Λιβύη, όπου μαίνεται εμφύλιος.
Το δύσκολο παζλ συνθέτουν τα συμφέροντα της Ελλάδας, της Τουρκίας, της Αιγύπτου, της Ιταλίας, της Γαλλίας, του Ισραήλ και της Ρωσίας, με τις Ηνωμένες Πολιτείες να τηρούν για την ώρα στάση αναμονής.
«Από τη μία έχουμε την Ελλάδα με τη Γαλλία, η οποία εσχάτως ενεπλάκη πιο ενεργά λόγω του περιστατικού με τη γαλλική φρεγάτα και τις αντίστοιχες τουρκικές. Οι χώρες αυτές στηρίζουν τον Χαφτάρ και συνεργάζοντια για αυτό με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Αίγυπτο. Από την άλλη έχουμε την Ιταλία ο οποία φαίνεται να επιθυμεί και με τα δύο μέρη τα αντιμαχόμενα στη Λιβύη να έχει καλές σχέσεις για μία σειρά λόγων και η Γερμανία είναι σε μια επαμφοτερίζουσα στάση απέναντι στο Λιβυκό και ακόμα δεν έχει πάρει μια ξεκάθαρη θέση υπέρ της μίας ή της άλλης πλευράς», σημειώνει ο αναλυτής και διευθυντής του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων, Κωνσταντίνος Φίλης.
Ο υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας Λουίτζι ντι Μάιο μετέβη στην πρωτεύουσα της Λιβύης όπου συναντήθηκε με τον επικεφαλής της κυβέρνησης της Τρίπολης Φάγιεζ Αλ Σάρατζ, τη μία πλευρά της εμφύλιας σύγκρουσης.
«Υπογράμμισε στον κ. Σάρατζ τις ανησυχίες μας για τον κίνδυνο οι επιχειρήσεις για την απελευθέρωση της Σύρτης να προκαλέσουν νέες μάχες και απώλειες αμάχων», δήλωσε ο Ντι Μάιο.
Βασικός γνώμονας της Ιταλίας στη χάραξη της πολιτικής της είναι τα ενεργειακά της συμφέροντα. «Από το 2011 η Ιταλία θέλει να διατηρήσει τον ενεργειακό της τομέα άθικτο, φυσικά η Λιβύη είναι μια σημαντική πηγή για ενέργεια και υδρογονάνθρακες για την Ιταλία, και για το λόγο αυτό η Ιταλία, αν και τα τελευταία χρόνια υποστηρίζει τον Αλ Σάρατζ, η κυβέρνηση προσπαθεί να δημιουργήσει ένα δίαυλο επικοινωνίας με το άλλο μέτωπο, με την Αίγυπτο, με τον Χαφτάρ και με τη Ρωσία σε κάποιο βαθμό», τονίζει στο euronews o γεωπολιτικός αναλυτής του ιταλικού περιοδικού «Lime», Ντάριο Φάμπρι.
Αφού υπέγραψε τη συμφωνία με την Ιταλία για την ΑΟΖ, βασική επιδίωξη της Αθήνας το επόμενο διάστημα και μέχρι τον Σεπτέμβριο είναι να φτάσει σε αντίστοιχη συμφωνία και με την Αίγυπτο.
Η Άγκυρα εμμένει στις διεκδικήσεις της στην Ανατολική Μεσόγειο και επιχειρεί να γίνει ο ρυθμιστής στη λυβική κρίση, κάτι που ενοχλεί τουλάχιστον τη Γαλλία και τη Ρωσία.