Η πανδημία ενίσχυσε τον κοινωνικό διάλογο

Η πανδημία ενίσχυσε τον κοινωνικό διάλογο
Πνευματικά Δικαιώματα CHRISTIAN CHARISIUS/AFP
Από Μαρία Ψαρά
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
Αντιγραφή/Επικόλληση το λινκ του βίντεο πιο κάτω:Copy to clipboardCopied

Ένα από τα λίγα καλά της πανδημίας ήταν ότι συνδικάτα ενώθηκαν και διεκδίκησαν να ακουστεί η φωνή τους.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Αυτό μπορεί να είναι μια απροσδόκητη παρενέργεια του κορονοϊού. Η κρίση που προκλήθηκε από την πανδημία έχει αναζωογονήσει τον κοινωνικό διάλογο μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων, σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Σωματείων. Περισσότεροι από 30 τομείς έχουν βρει κοινό έδαφος εξαιτίας των περιορισμών. Η βιομηχανία τροφίμων χρειάστηκε, για παράδειγμα, δέκα ημέρες για να εκδώσει μια κοινή δήλωση.

«Νομίζω ότι ήταν μια κοινή προσέγγιση που είχαμε. Νομίζω ότι συνειδητοποιήσαμε αμέσως ότι, ιδίως ο γεωργικός τομέας και η βιομηχανία επεξεργασίας τροφίμων, αυτοί ήταν δύο τομείς που ήταν απαραίτητοι, που είναι απαραίτητοι. Και ως εκ τούτου συνειδητοποιήσαμε αμέσως ότι ήταν πολύ λογικό να συναντηθούμε και να προσπαθήσουμε να συμφωνήσουμε σε μια κοινή προσέγγιση, σε κοινές στρατηγικές προκειμένου να διασφαλιστεί ότι ο τομέας θα μπορούσε να συνεχίσει να λειτουργεί», είπε ο Ενρίκο Σομάλια, Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας της EFFAT (Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Συνδικάτων Τροφίμων, Γεωργίας και Τουρισμού).

Για το FoodDrinkEurope, το οποίο αντιπροσωπεύει σχεδόν 300.000 εταιρείες τροφίμων, αυτή η συνεργασία κατέστησε δυνατή την πίεση προς τις αρχές να πεισθούν να μη διακοπεί ο ανεφοδιασμός.

«Βλέπουμε όλο και περισσότερο ότι ο στόχος είναι να επιτύχουμε συμβιβασμούς γιατί αυτό είναι, πρέπει να φτάσουμε με συμβιβασμούς. Η θέση ενός οργανισμού δεν βοηθά πραγματικά, δεν είναι αρκετή. Έτσι, φτάνοντας με συμβιβασμούς σε συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους και με άλλους παράγοντες της αλυσίδας είναι αυτό που λειτούργησε στην πραγματικότητα», εξήγησε η Εβελίν Ντογιέ, διευθύντρια Οικονομικών Υποθέσεων στο FoodDrinkEurope.

Οι μεταφορές, η αλιεία, ο πολιτισμός, η βιομηχανία των χημικών, η εκπαίδευση και το ποδόσφαιρο έχουν συχνά ζητήσει μέτρα ασφάλειας της υγείας και οικονομικά μέτρα με μία φωνή. Αυτή η κρίση, και κυρίως αυτός ο διάλογος, αποκάλυψε επίσης τον ουσιαστικό ρόλο των μη παραδοσιακών εργαζομένων.

«Αυτή τη φορά έπρεπε επίσης να λάβουμε υπόψη τους αυτοαπασχολούμενους, τους προμηθευτές, τους υπεργολάβους, έπρεπε να λάβουμε υπόψη τους αποσπασμένους εργαζόμενους, τους εποχιακούς εργαζόμενους, για παράδειγμα, εν συντομία, όλους τους εργαζομένους στους οποίους γενικά δεν δίνεται μικρή προσοχή, τουλάχιστον σε τα φόρουμ κοινωνικού διαλόγου. Και αυτό έπρεπε να ληφθεί υπόψη για να μπορέσουμε πραγματικά να διασφαλίσουμε την ασφάλεια της οικονομικής ανάκαμψης», τόνισε ο Κριστόφ Ντεργκίς, από Ευρωπαϊκό Συνδικαλιστικό Ινστιτούτο, που είναι και ο συντάκτης της έκθεσης.

Αυτός ο κοινωνικός διάλογος σηματοδοτεί μια βαθιά διαφορά μεταξύ των τρεχουσών δυσκολιών και της κρίσης του 2008.

«Ενώ η κρίση του 2008 οδήγησε κυρίως σε πολιτική υποχώρηση από τον κοινωνικό διάλογο και την κοινωνική διαβούλευση, η ευρωπαϊκή και εθνική αντίδραση σε αυτήν την κρίση προσπαθεί, καλά σε γενικές γραμμές, να εμπλέξει τους κοινωνικούς εταίρους στη διαχείριση της κρίσης. Με άλλα λόγια, αυτοί οι συνομιλητές θεωρούνται περισσότερο ως μέρος της λύσης παρά ως μέρος του προβλήματος, κάτι που δε συνέβαινε μάλλον το 2010-2011», κατέληξε.

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Covid-19: Ένα “πραγματικό Τσερνόμπιλ του 21ου αιώνα”

COVID-19 : Πάνω από 161 εκατ. κρούσματα διεθνώς - 23,7 εκατ. στην Ινδία - Βρίσκουν πτώματα στο Γάγγη

Τι προβλέπει η νέα εργασιακή νομοθεσία