Οι ευρωπαϊκές εταιρίες όπλων και ο ρόλος τους σε πολέμους σε διάφορα σημεία του πλανήτη

Οι ευρωπαϊκές εταιρίες όπλων και ο ρόλος τους σε πολέμους σε διάφορα σημεία του πλανήτη
Πνευματικά Δικαιώματα euronews
Από Monica Pinna
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
Αντιγραφή/Επικόλληση το λινκ του βίντεο πιο κάτω:Copy to clipboardCopied

Ευρωπαϊκές εταιρίες στρατιωτικού οπλισμού βρίσκονται πίσω από διάφορους πολέμους στον πλανήτη

Λωρίδα της Γάζας, Μάιος 2021. Η σύγκρουση Ισραηλινών – Παλαιστινίων φουντώνει ξανά. Το Ισραήλ πραγματοποιεί 1500 χτυπήματα μέσω αέρα, θάλασσας και ξηράς σε 11 μέρες. Οι Παλαιστίνιοι εκτοξεύουν 4000 πυραύλους. Σκοτώνονται 250 Παλαιστίνιοι και 12 Ισραηλινοί.

«Εάν κάνετε μια ενδελεχή έρευνα, θα ανακαλύψετε ευρωπαϊκή εμπλοκή σχεδόν σε κάθε σύγκρουση που γίνεται στον πλανήτη» επισημαίνει ο Λούντο Έκμαν, διευθυντής του δικτύου ερευνητικής δημοσιογραφίας, Lighthouse Reports.

Η Υεμένη είναι στο έβδομο έτος του πολέμου. Η επισιτιστική κρίση είναι η χειρότερη παγκοσμίως. Ηνωμένες Πολιτείες, Βρετανία, Ισπανία και Καναδάς προμηθεύουν ανοιχτά με όπλα την συμμαχία της οποίας ηγείται η Σαουδική Αραβία.

Η Ισραηλινο-Παλαιστινιακή σύγκρουση και ο πόλεμος στην Υεμένη είναι μόνο δύο από τις δεκάδες συγκρούσεις που υπάρχουν σήμερα στον πλανήτη. Η Ευρώπη τροφοδοτεί αυτές τις συρράξεις. Ποιες είναι αυτές; 

Ιταλία

Η Ιταλία είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος εξαγωγέας όπλων στην Ε.Ε. Τι πουλά η Ιταλία και σε ποιον; Οι μεγαλύτερες ιταλικές εταιρίες όπλων αρνήθηκαν να μας μιλήσουν γι’ αυτό και ήρθαμε σε επαφή με ακτιβιστές που είναι κατά των πολέμων.

Πηγαίνουμε στην πρώην εταιρία Aermacchi. Σήμερα βρίσκεται εδώ το εργοστάσιο και αεροδρόμιο της εταιρίας Leonardo. Το τμήμα Αεροδιαστημικής και Αεροπλάνων. Εδώ γίνεται η παραγωγή και οι δοκιμές στρατιωτικών αεροσκαφών.

Σ’ αυτή την περιοχή στη Βόρεια Ιταλία κατασκευάζονται τα περισσότερα στρατιωτικά αεροσκάφη της χώρας. Στο Βενέγκονο μπορεί να χρειαστεί να σταματήσεις σε κάτι που μοιάζει με σιδηροδρομική διάβαση. Αλλά αντί για τρένο, απογειώνεται ένα στρατιωτικό αεροσκάφος. Απαγορεύεται να τραβήξουμε βίντεο. Είδαμε να απογειώνεται ένα Μ346, ένα μικρό αεροπλάνο που χρησιμοποιείται για την εκπαίδευση των πιλότων.

«Δυστυχώς ανακαλύψαμε το Μ346 σε μια από τις πιο παλιές συγκρούσεις που αναζωπυρώθηκε πρόσφατα. Αυτή μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Από την αρχή, είχαμε εκφράσει τις αντιρρήσεις μας όχι μόνο γιατί χρησιμοποιούνται για την εκπαίδευση πιλότων που μπορούν να πάρουν μέρος στους βομβαρδισμούς στη Δυτική Όχθη και πιο συγκεκριμένα στη Λωρίδα της Γάζας, αλλά και γιατί μπορεί να είναι οπλισμένα» αναφέρει ο Φρανσέσκο Βινιάρκα από την οργάνωση Rete Pace e Disarmo και συμπληρώνει:

«Για χρόνια η εταιρία Leonardo μας έλεγε ότι δεν ήταν αλήθεια. Αλλά τώρα έχουμε τις αποδείξεις. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχει κατασκευάσει έναν τύπο μαχητικού αεροσκάφους, που είναι και βομβαρδιστικό. Ο κίνδυνος λοιπόν δεν είναι ότι εμείς, ως Ιταλία παρέχουμε στην ισραηλινή πολεμική αεροπορία αεροσκάφη για την εκπαίδευση των πιλότων τους στις επιθέσεις ενάντια στους Παλαιστινίους, αλλά τους προσφέρουμε ουσιαστικά και τα αεροπλάνα που χρησιμοποιούνται σ’ αυτές. Μας προκαλεί σοκ στους Ευρωπαίους ότι μερικές χώρες δεν μπορούν να αποκτήσουν ειρήνη. Ποιος όμως τους δίνει τα μέσα για να κάνουν πόλεμο; Εμείς!»

Η Leonardo είναι η μεγαλύτερη εταιρία όπλων στην Ιταλία και η 12η σε μέγεθος στον κόσμο. Το ιταλικό κράτος είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος, ελέγχοντας το 30% της εταιρίας. Οι υπεύθυνοι της Leonardo αρνήθηκαν να μας μιλήσουν για το θέμα. Η Ομοσπονδία Ιταλικών Εταιριών Άμυνας δεν απάντησε σε κανένα από τα αιτήματά μας για συνέντευξη:

«Η Ιταλία έχει εξάγει τα τελευταία χρόνια περισσότερο από το 50% των οπλικών της συστημάτων σε χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, όπου υπάρχουν οι περισσότερες συρράξεις στον κόσμο. Η Ιταλία εξάγει τεθωρακισμένα, αεροπλάνα, πλοία και ελικόπτερα. Τα τελευταία χρόνια έχουμε πουλήσει στρατιωτικό υλικό αξίας άνω των 3 δισεκατομμυρίων ευρώ. Οι άδειες έγκρισης πωλήσεων είναι πάντα, πάνω από 5 δισεκατομμύρια ευρώ το έτος» υπογραμμίζει ο Φρανσέσκο Βινιάρκα.

Ναι πού κατέληξαν κάποιες ιταλικές εξαγωγές στρατιωτικού οπλισμού. Αυτό το ντοκιμαντέρ δείχνει τις συνέπειες ενός βομβαρδισμού του 2016, που πραγματοποίησε ο συνασπισμός υπό την Σαουδική Αραβία στην Βόρεια Υεμένη. Ο εκπρόσωπος μιας ΜΚΟ της Υεμένης επισκέφτηκε την περιοχή της επίθεσης και βρήκε κάποια απομεινάρια των εκρηκτικών. Οι αριθμοί στα υλικά έδειξαν ότι τμήματα των βομβών παράχθηκε από την ιταλική εταιρία RWM, που είναι θυγατρική της γερμανικής Rheinmetall.

Η Σαουδική Αραβία είναι ο τρίτος καλύτερος πελάτης της Ιταλίας μετά την Αίγυπτο και το Κατάρ σε Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική. Η Σαουδική Αραβία είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγέας οπλικών συστημάτων στον κόσμο. Μετά την επέμβαση της χώρας στη γειτονική Υεμένη, οι εισαγωγές όπλων εκτοξεύθηκαν.

Δεν χρησιμοποιούν εδώ όμως μόνο ιταλικά όπλα. Οι αποδείξεις ότι υπάρχουν ευρωπαϊκά όπλα στην Υεμένη είναι σαφείς σε αυτά τα βίντεο του δικτύου ερευνητικής δημοσιογραφίας «Lighthouse reports». Εκτός από την Ιταλία, το Βέλγιο, η Γερμανία, η Γαλλία και η Ισπανία είναι ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες που κάνουν εξαγωγές όπλων στην Σαουδική Αραβία. Υπό την πίεση αντιπολεμικών οργανώσεων, η Γερμανία, το Βέλγιο και η Ιταλία σταμάτησαν πρόσφατα ή απαγόρευσαν τις εξαγωγές όπλων στο Ριάντ. Όχι όμως και η Γαλλία που είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας όπλων στην Ε.Ε. και ο τρίτος στον κόσμο.

Η Διεθνής Αμνηστία υποστηρίζει ότι έχει αποδείξεις ότι η Γαλλία πουλά στρατιωτικό εξοπλισμό στον συνασπισμό της Σαουδικής Αραβίας, από πυρομαχικά και πυροβόλα μέχρι πολεμικά οχήματα. 

Οι πωλήσεις ευρωπαϊκών όπλων επιτρέπονται παντού, σε όλες τις περιόδους; Στην πραγματικότητα όχι. Ο πόλεμος και οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι ανάμεσα στα κριτήρια που απαγορεύουν θεωρητικά αυτές τις πωλήσεις, σύμφωνα με πολλές διεθνείς συνθήκες. Οι κυριότερες είναι η Συνθήκη Εμπορίας Όπλων του ΟΗΕ και η Κοινή Θέση της Ε.Ε. Και οι δύο ρυθμίζουν με λεπτομέρεια τις εξαγωγές όπλων και ακολουθούν τις ίδιες αρχές.

Οι χώρες δεν πρέπει να εγκρίνουν τη μεταφορά όπλων αν γνωρίζουν ότι αυτά μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την τέλεση γενοκτονίας, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, οδηγούν σε σοβαρές παραβιάσεις της Συνθήκης της Γενεύης ή χρησιμοποιούνται ενάντια σε πολίτες.

Οι χώρες τελικού προορισμού των όπλων πρέπει να σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τα κράτη μέλη πρέπει να αρνούνται να δώσουν άδεια εξαγωγής στρατιωτικής τεχνολογίας ή εξοπλισμού που μπορεί να προκαλέσει ή να συνεχίσει μια ένοπλη σύγκρουση.

Ο Ευρωπαϊκός Χάρτης εξαγωγών οπλικών συστημάτων και στρατιωτικού υλικού

Παρά την ύπαρξη αυτών των διατάξεων, ο Ευρωπαϊκός Χάρτης εξαγωγών όπλων δείχνει άλλα: Η Γαλλία, η Γερμανία, η Ισπανία και η Ιταλία είναι οι βασικοί εξαγωγείς όπλων στην Ε.Ε. Την τελευταία πενταετία, οι καλύτεροι πελάτες της Γαλλίας, εκτός Ευρώπης είναι η Αίγυπτος και η Σαουδική Αραβία. Το Παρίσι όμως πουλά όπλα και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Αλγερία, το Πακιστάν, το Ισραήλ, η Αιθιοπία, το Αφγανιστάν, εμπόλεμες δηλαδή χώρες ή χώρες που αντιμετωπίζουν σοβαρές κρίσεις.

Η Γερμανία εξάγει όπλα στην Αίγυπτο, την Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και σε χώρες όπως το Νότιο Σουδάν και η Σομαλία. Κάποιες από τις ιταλικές και ισπανικές εξαγωγές κατευθύνονται στους ίδιους προορισμούς.

Πώς συμβαίνει αυτό; Οι ειδικοί συμφωνούν σε κάτι βασικό: η εφαρμογή είναι ο αδύναμος κρίκος όλων των διεθνών συνθηκών και των εθνικών νόμων. Η Χάνα Νόιμαν είναι ευρωβουλευτής των Πρασίνων. Το εξήγησε εξαιρετικά τόσο στην συνεδρίαση του ευρωκοινοβουλίοου όσο και σε μας: «Έχουμε μια κοινή θέση για τις εξαγωγές όπλων της Ε.Ε. Αλλά έχουμε 27 εθνικές ερμηνείες, 27 συστήματα εξαγωγών και μια αυξανόμενη απόκλιση στις πραγματικές εξαγωγές των κρατών μελών. Η κοινή θέση είναι νομικά δεσμευτική, αλλά αυτή την στιγμή η Ε.Ε. δεν έχει κανέναν τρόπο να την επιβάλλει. Είναι τα κράτη μέλη που αποφασίζουν τις άδειες που δίνουν για εξαγωγές όπλων. Αλλά τα συστήματα στα κράτη μέλη είναι πολύ διαφορετικά. Και αυτό δημιουργεί, τελευταία, πολλά προβλήματα, γιατί υπάρχουν πολλά νομικά κενά για τις εταιρίες. Και αυτό ακριβώς πρέπει να σταματήσουμε με πολιτικό τρόπο».

Η αμυντική βιομηχανία θεωρείται στρατηγικός τομέας για τις εθνικές κυβερνήσεις. Παρά τον κορονοϊό, οι διεθνείς πωλήσεις όπλων παραμένουν πολύ κοντά στο υψηλό επίπεδο που υπάρχει, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Οι εισαγωγές όπλων από χώρες της Μέσης Ανατολής είναι αυτές που αυξήθηκαν περισσότερο την τελευταία πενταετία. Η Σαουδική Αραβία σημείωσε αύξηση εισαγωγών όπλων 61%, η Αίγυπτος 136% και το Κατάρ 361%.

Γαλλία

Στα νότια του Παρισιού, η γαλλική εταιρία άμυνας Arquus είναι περήφανη γιατί έχει πετύχει να κάνει τον κόσμο πιο ασφαλή. Ο βασικός της πελάτης είναι το γαλλικό κράτος. Ο Μαρέν Τολέ είναι ο διευθυντής του γραφείου τύπου: «Η Arquus είναι η μεγαλύτερη γαλλική εταιρία στα ελαφρά και μεσαία τεθωρακισμένα οχήματα. Έχουμε αυτή την στιγμή 25.000 οχήματα σε λειτουργία στον στρατό ξηράς. Αυτό αντιστοιχεί στο 90% όλων των τροχοφόρων στρατιωτικών οχημάτων. Η εταιρία μας έχει παλιούς πελάτες στην Αφρική αλλά και στη Μέση Ανατολή, την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική».

Για να μπορέσει να είναι ανταγωνιστική στις διεθνείς αγορές, η εταιρία χρειάζεται επενδύσεις για να καινοτομήσει. Οι εξαγωγές παίζουν κομβικό ρόλο. Η εταιρία αναφέρει ότι οι ετήσιες εξαγωγές της ποικίλουν από 20-50%. Ρωτήσαμε τον πρόεδρο της εταιρίας, Εμανουέλ Λεβασέ πώς μπορούν να είναι σίγουροι ότι τα προϊόντα τους δεν καταλήγουν σε λάθος χέρια:

«Είναι ένα ερώτημα που αφορά τους περιορισμούς μας. Αυτό που θέλω πραγματικά να ξεκαθαρίσω είναι ότι η βιομηχανία των αμυντικών εξοπλισμών γενικά αλλά και πιο συγκεκριμένα ο ευρωπαϊκός και ο γαλλικός τομέας της άμυνας δείχνει υπευθυνότητα και συμμορφώνεται με τη νομοθεσία. Η ευθύνη μας είναι η συμμόρφωση σ’ αυτούς τους νόμους. Μετά όμως δεν μπορούμε ούτε με φυσικό τρόπο, ούτε υποχρεωτικά να παρακολουθούμε τη χρήση τους στο πέρασμα των ετών, γιατί πρόκειται για υλικά που διαρκούν για πολλά χρόνια, ακόμη και για πολλές δεκαετίες. Εκεί υπάρχει ένα πραγματικό ζήτημα. Δεν υπάρχει όμως πρακτική λύση».

Η πλειοψηφία των ευρωπαϊκών εταιριών όπλων υποστηρίζουν ότι συμμορφώνονται με τις διεθνείς συνθήκες, σύμφωνα με τις διατάξεις των εθνικών νόμων. Ποιος φέρει λοιπόν την τελική ευθύνη για την εξαγωγή όπλων σε εμπόλεμες χώρες; Οι κυβέρνησεις χορηγούν άδειες εξαγωγών σε κατασκευαστές όπλων και συχνά έχουν κέρδος από τις πωλήσεις. Γιατί λοιπόν να συμμορφωθούν με τις διεθνείς συνθήκες που ρυθμίζουν το πλαίσιο αυτών των πωλήσεων;

«Ένα μεγάλο μέρος της στρατιωτικής βιομηχανίας ανήκει στο κράτος. Και πάντα υπάρχει προσπάθεια να πριμοδοτηθούν εξαγωγές με διακρατικές συμφωνίες. Ή ευνοούν εταιρίες να πουλήσουν σε περιπτώσεις στις οποίες τα κριτήρια που αναφέρονται στους νόμους το απαγορεύουν. Υπάρχουν πάντα τρόποι να πουν όχι, αλλά υπάρχουν περιπτώσεις που η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν αναγνωρίζεται επίσημα, ή η σύγκρουση δεν έχει ανακηρυχθεί επίσημα. Αυτό είναι το πρόβλημα» εξηγεί ο Φρανσέσκο Βινιάρκα.

Αυτό που ισχύει για την Ιταλία, ισχύει και για πολλές άλλες χώρες. Να τι επισημαίνει η Σάρα Ρουσέλ από τη Διεθνής Αμνηστία για τον ρόλο της Γαλλίας στον πόλεμο της Υεμένης: «Από την μια πλευρά έχουμε τον Γάλλο Υπουργό Εξωτερικών να λέει ότι αυτός είναι ένας βρώμικος πόλεμος και από την άλλη η Γαλλία συνεχίζει την παράδοση στρατιωτικού υλικού στις δύο χώρες που εμπλέκονται σ’ αυτή την σύγκρουση. Ναι! Μπορούμε να πούμε ότι η Γαλλία φέρεται υποκριτικά!»

Προμηθεύοντας όπλα τη συμμαχία στην οποία ηγείται η Σαουδική Αραβία, η Γαλλία γίνεται συνένοχος, λέει η Διεθνής Αμνηστία.

Στην Ισπανία, η κυβέρνηση αντιμετώπισε πολλές αντιδράσεις στο κοινοβούλιο για τις εξαγωγές της στην Σαουδική Αραβία. Η Μαδρίτη εξέδωσε 26 άδειες εξαγωγών όπλων πέρσι στο Ριάντ. Οι συμφωνίες αυτές αποτιμώνται σε 215 εκατομμύρια ευρώ. ΟΗΕ και Ευρωκοινοβούλιο έχουν ζητήσει επίσημα να σταματήσουν οι πωλήσεις στην Σαουδική Αραβία, λόγω του πρωταγωνιστικού της ρόλου στον πόλεμο της Υεμένης. Ποια είναι η απάντηση της Ισπανίας;

«Δεν υπάρχει εμπάργκο όπλων, ούτε απαγόρευση εξαγωγών. Ούτε απαγόρευση σε επίπεδο Ε.Ε. Αυτό πρέπει να γίνει ξεκάθαρο, γιατί αλλιώς θα παραβιάζαμε τις διεθνείς συνθήκες, τις συμφωνίες και τις αποφάσεις, για τις οποίες έχουμε δεσμευθεί» επισημαίνει η Σιάνα Μέντεζ, γενική γραμματέας εμπορίου.

Τα όπλα στα λιμάνια

Ένας άλλος λόγος που οι πωλήσεις όπλων σε εμπόλεμες ζώνες συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό είναι επειδή τα πλοία που μεταφέρουν όπλα, ευρωπαϊκής ή άλλης προέλευσης, δεν ελέγχονται για το περιεχόμενό τους στα ευρωπαϊκά λιμάνια. Όσον αφορά το διεθνές δίκαιο, όχι μόνο απαγορεύεται στις ευρωπαϊκές χώρες να πουλούν όπλα σε εμπόλεμα κράτη, αλλά οι συνθήκες ορίζουν ότι τα όπλα που έχουν κατασκευαστεί από τρίτες χώρες δεν μπορούν να μεταφέρονται μέσω της Ευρώπης.

Τα πλοία μεταφοράς εμπορευματικού φορτίου της σαουδαραβικής εταιρίας Μπάχρι βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα, από το 2015, όταν ξεκίνησε ο πόλεμος στην Υεμένη. Οι λιμενεργάτες ήταν ανάμεσα στους πρώτους που αντιλήφθηκαν ότι αυτά τα σκάφη δεν μετέφεραν ένα απλό φορτίο.

Στην Γένοβα, ο Χοσέ Νιβόι ήταν ένας από τους δραστήριους λιμενεργάτες που συγκέντρωνε αποδείξεις για τα φορτία με το πολεμικό υλικό και έκανε αναφορές. Αυτό του κόστισε πέρσι τη δουλειά του. Σήμερα εργάζεται ως διευθυντής του σωματείου: «Έχουμε δει τα πάντα: από κοντέινερ με εκρηκτικά, μέχρι τανκς, μαχητικά ελικόπτερα, κιβώτια με πυρομαχικά, γεννήτριες, εξαρτήματα drone. Κάθε είδους εξοπλισμός έχει περάσει από τα λιμάνια μας».

Αυτές είναι μερικές φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν στην σελίδα του facebook του σωματείου λιμενεργατών και στα ιταλικά media. Συνδέονται κυρίως με σκάφη της εταιρίας Μπάχρι: _«_Είναι εσωτερικά στο κοντέινερ ή χύμα στο φορτίο, όπως συμβαίνει με την Μπάχρι. Εδώ, αν μπεις μέσα στα καταστρώματα, θα δεις τα κιβώτια με τα πυρομαχικά ή τα μέρη των κανονιών ή τα εξαρτήματα των πυροβόλων. Τα βλέπεις σε κουτιά, στα κλασικά ξύλινα κιβώτια» συμπληρώνει ο Νιβόι.

Οι λιμενεργάτες καταγγέλλουν ότι οι αρχές σιωπούν και μένουν αδρανείς στις διαδρομές αυτών των πλοίων και υπάρχει μια συστηματική έλλειψη ελέγχων του φορτίου τους: _«_Ζητάμε από το λιμενικό και τις αρχές να κάνουν τους απαραίτητους ελέγχους. Όταν καταφέρνουμε να τους βρούμε στο λιμάνι, το μόνο που κάνουν είναι να ελέγχουν αν πληρούν τις προδιαγραφές ασφαλείας. Δεν ελέγχουν το συγκεκριμένο φορτίο τους. Ελέγχουν για παράδειγμα ότι η ετικέτα που καταγράφει την επικινδυνότητα του κοντέινερ ανταποκρίνεται στο φορτίο που περιέχει. Ελέγχουν αν το φορτίο είναι ασφαλές ή όχι» λέει ο Χοσέ Νιβόι.

Κάναμε μερικά τηλέφωνα για να δούμε την εκδοχή των αρχών. Το Λιμενικό Σώμα δεν ήθελε να καταγραφεί η κλήση, αλλά μας επιβεβαίωσε ότι ο έλεγχος αφορά μόνο αν το πλοίο συμμορφώνεται με τις αρχές ασφαλείας για τη μεταφορά επικίνδυνων εμπορευμάτων. Το Υπουργείο Εξωτερικών τόνισε ότι το τοπικό Κυβερνητικό γραφείο είναι υπεύθυνο. Και αυτό με τη σειρά του μας δήλωσε ότι δεν ήθελε να μιλήσει γι’ αυτό το ζήτημα στα media. Η μυστικότητα που καλύπτει αυτά τα πλοία επιβεβαιώθηκε.

Όλα αυτά τα χρόνια που οι λιμενεργάτες μαζεύουν αποδείξεις για τα φορτία με τον στρατιωτικό εξοπλισμό, οι διαμαρτυρίες σε όλη την Ευρώπη γίνονται ολοένα και πιο έντονες. Η πίεση που ασκήθηκε αλλά και μια σειρά νομικών δράσεων κατάφεραν να εμποδίσουν κάποιες άδειες εξαγωγής όπλων και σε μερικές περιπτώσεις άλλαξαν το δρομολόγιο που ακολούθησαν τα αποκαλούμενα πλοία του πολέμου.

Αντιδράσεις και πορείες κατά της πώλησης και της μεταφοράς όπλων

Στην Ισπανία, οι διαδηλώσεις οργανώθηκαν από το κίνημα «Ο πόλεμος ξεκινά εδώ». Έτσι τα πλοία της Μπάχρι απέφευγαν το λιμάνι του Μπιλμπάο. Αλλά συνεχίζουν να φορτώνουν ισπανικά όπλα στα νότια λιμάνια της χώρας, όπως τονίζουν οι ακτιβιστές.

Στην Γαλλία, ομάδες ανθρωπίνων δικαιωμάτων εμπόδισαν πολλές φορές τα πλοία της σαουδαραβικής εταιρίας να φορτώσουν όπλα, ενώ το Παρίσι είδε να πραγματοποιούνται πολλές διαδηλώσεις κατά των εξαγωγών όπλων στην Υεμένη.

Στην Γένοβα, τα πλοία της Μπάχρι δεν φορτώνουν πλέον όπλα. Η τελευταία σύρραξη Ισραηλινών και Παλαιστινίων έδωσε νέα πνοή στο ευρωπαϊκό φιλειρηνικό μέτωπο που είναι ενάντια στις εξαγωγές και τη μεταφορά όπλων. Τον Μάιο, ένα πλοίο που φέρεται να μετέφερε όπλα στο Ισραήλ σταμάτησε στο Λιβόρνο. Οι λιμενεργάτες αρνήθηκαν να φορτώσουν το φορτίο. Αυτό συνέβη για πρώτη φορά στην Ευρώπη.

Ένα μήνα αργότερα, πήγαμε στο Λιβόρνο μαζί με τους λιμενεργάτες της Γένοβας. Οι ντόπιοι συνάδελφοί τους οργάνωσαν μια συνάντηση με υπέρμαχους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για να σχεδιάσουν τις δράσεις τους ενάντια στη μεταφορά όπλων από τα λιμάνια.

Ένα δίκτυο Ιταλών ειδικών, λιμενεργατών και φιλειρηνιστών οργανώνεται για να δράσει καλύτερα. Συσφίγγει τις σχέσεις του με αντίστοιχα κινήματα στην Ευρώπη. Θέλουν να φέρουν στο φως αυτό που η ιταλική ΜΚΟ, The Weapon Watch αναφέρει ως business του πολέμου: _«_Η εφοδιαστική αλυσίδα που μεταφέρει όπλα στις πιο κρίσιμες παγκόσμια πολεμικές ζώνες ήταν καλά κρυμμένη, λόγω έλλειψης διαφάνειας. Τώρα βγαίνει στο φως. Αυτή η επιχειρηματική δράση αποκαλύπτεται ως οι business του πολέμου» εξηγεί ο Κάρλο Τόμπολα από την ΜΚΟ.

Έκκληση για δράση υπάρχει και στην Γερμανία. Εδώ το σκάφος της Greenpeace, Beluga II επισκέπτεται τα μεγάλα γερμανικά λιμάνια, ζητώντας πιο αυστηρή νομοθεσία για τις εξαγωγές όπλων:«Αυτός ο νόμος θα απαγορεύσει όλες τις εξαγωγές από την Ε.Ε. και τα ευρωπαϊκά κράτη. Το 2019, η Γερμανία έκανε εξαγωγές πολεμικού υλικού σε 136 χώρες σε όλο το κόσμο. Εξήγαγε σε χώρες που ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση, σε χώρες που περιοχές τους ήταν σε κρίση, σε χώρες που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα» τονίζει ο Αλεξάντερ Λουρτζ μέλος της εκστρατείας αφοπλισμού και ειρήνης της ΜΚΟ.

Σε κάθε στάση που κάνει η Greenpeace, συλλέγει υπογραφές για τον νέο νόμο για τις εξαγωγές. Η ΜΚΟ μας παρουσιάζει μια σειρά από φωτογραφίες με αποκλειστικές εικόνες από εκθέσεις όπλων, οι οποίες γίνονται μακριά από τα μάτια των πολιτών. Αυτές οι προκλητικές εικόνες πρέπει να μας κάνουν να σκεφτούμε. Ποια είναι η τελική αποστολή του τομέα της Άμυνας στην Ευρώπη; Προστατεύει τους πολίτες; Ποια είναι τα κέρδη του; Ο γεωπολιτικός έλεγχος; Ο ανταγωνισμός; Πού βρίσκονται τα ανθρώπινα δικαιώματα; Ένα είναι μόνο σίγουρο: τα όπλα δεν μοιάζουν με τα υπόλοιπα εμπορικά αγαθά και θέλουν προσοχή.

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Ανταπόκριση των γαλλικών αρχών σε μαζικές επιθέσεις

«Άνεμος (κλιματικής) αλλαγής» στη Γερμανία

Κύπρoς: Το χαλούμι στη νέα εποχή (ΠΟΠ) και η γέφυρα με τους Τουρκοκύπριους