Μηνύματα ενότητας αλλά και μετατροπής της Κύπρου σε μια γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσεως, έστειλε ο Πάπας Φραγκίσκος από τον Ορθόδοξο Καθεδρικό Ναό κατά την ομιλία του ενώπιον του Αρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσόστομου Β΄ και των μελών της Ιεράς Συνόδου.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΗ Κύπρος υποδέχθηκε το μεσημέρι της Πέμπτη τον Πάπα Φραγκίσκο στην πρώτη του επίσημη επίσκεψη στο νησί.
"Εδώ στην Κύπρο αναπνέω λίγο από τη χαρακτηριστική ατμόσφαιρα των Αγίων Τόπων όπου η αρχαιότητα και η ποικιλία των χριστιανικών παραδόσεων εμπλουτίζουν τον προσκυνητή", ανέφερε ο Πάπας Φραγκίσκος, κατά την ολοκλήρωση της Θείας Λειτουργίας στο ΓΣΠ.
"Αυτό είναι καλό για μένα και είναι ωραίο να συναντώ κοινότητες πιστών που ζουν το παρόν με ελπίδα, που είναι ανοιχτοί στο μέλλον και μοιράζονται αυτόν τον ορίζοντα με όσους έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Σκέφτομαι, με ιδιαίτερο τρόπο, τους μετανάστες που αναζητούν μια καλύτερη ζωή, με τους οποίους θα έχω την τελευταία μου συνάντηση σε αυτό το νησί μαζί με διάφορους αδελφούς άλλων χριστιανικών θρησκευμάτων", είπε ο Πάπας.
Ο προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας έφτασε στο ΓΣΠ στις 10 το πρωί και τον υποδέχθηκε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης.
Στο στάδιο στήθηκε μεγάλη εξέδρα και γύρω στις επτά χιλιάδες πιστοί από την Κύπρο και άλλες χώρες ήταν παρόντες.
Ο κόσμος κρατούσε σημαίες, της Κύπρου, του Βατικανό και του Λιβάνου. Πολλοί έφεραν φανέλες με τυπωμένη τη φωτογραφία του Πάπα. Υπήρχαν και μέλη της ειρηνευτικής δύναμης με σημαίες των χωρών τους.
Εκτός σταδίου στήθηκαν γιγαντοοθόνες για τη λειτουργία για να μπορούν να παρακολουθήσουν όσοι πιστοί δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν εισιτήριο για είσοδο στον χώρο.
Τα μέτρα ήταν δρακόντεια και στο χώρο υπερίπτατο ελικόπτερο της Αστυνομίας.
Ο Πάπας έφτασε στο χώρο με τη συνοδεία του. Χορωδία έψελνε ύμνους στα ελληνικά , αγγλικά και ιταλικά καθόλη τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας.
Ο Πάπας είπε ότι αύριο πρωί θα έχει την ευκαιρία να χαιρετήσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας πριν φύγω από τη χώρα.
"Ως εκ τούτου, και από τώρα θα ήθελα να εκφράσω με όλη μου την καρδιά, την ευγνωμοσύνη μου στον καθένα σας για την ζεστασιά και τη στοργή που μου δώσατε. Ευχαριστώ όσους συνεργάστηκαν για αυτή την επίσκεψη.Σας παρακαλώ να προσεύχεστε για μένα.Είθε ο Κύριος να σας ευλογεί και η Παναγία να σας προστατεύει", είπε ο Ποντίφικας.
"Από ψηλά μας καλούν να κάνουμε την Κύπρο, που είναι ήδη μια γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσεως, μια γέφυρα μεταξύ Ουρανού και Γης. Ας γίνει προς δόξα της Υπεραγίας Τριάδος για το δικό μας καλό και όλων των ανθρώπων", τόνισε στα μηνύματα του ο Πάπας Φραγκίσκος από την Λευκωσία.
Ομιλία του Πάπα Φραγκίσκου κατά τη Θεία Λειτουργία, στο Στάδιο ΓΣΠ, στην Κύπρο
Δύο τυφλοί, ενώ ο Ιησούς περνούσε, κραύγαζαν τη δυστυχία και την ελπίδα τους λέγοντας: «ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὸς Δαυίδ!» (Μτ 9,27). Η βιβλική έκφραση “υἱὸς Δαυίδ” ήταν ο επίσημος τίτλος που αποδιδόταν στον Μεσσία, τον οποίο ανήγγειλαν οι προφητείες που αναφέρονταν στον Οίκο του Δαβίδ. Οι δύο πρωταγωνιστές του σημερινού Ευαγγελίου, λοιπόν, είναι οι τυφλοί. Όμως, παρά την δυστυχή κατάστασή τους, και οι δύο “βλέπουν” αυτό που είναι πραγματικά σπουδαίο: αναγνωρίζουν τον Ιησού ως τον Μεσσία που ήρθε στον κόσμο. Ας αναλύσουμε λοιπόν τρία στάδια αυτής της συναντήσεως τα οποία μπορούν να μας βοηθήσουν, κυρίως σε αυτή την περίοδο της Παρουσίας, ώστε ο καθένας από μας να υποδεχθεί τον Ερχόμενο Κύριο.
Το πρώτο στάδιο συνίσταται στο να πλησιάσουμε τον Κύριο με στόχο να μας θεραπεύει. Το κείμενο λέει ότι και οι δύο τυφλοί, ενώ ακολουθούσαν τον Κύριο, φώναζαν επάνω του (βλ. εδαφ. 27). Δεν τον βλέπουν αλλά ακούν τη φωνή Του και, ενδεχομένως, ακολουθούν τα βήματά Του. Αναζητούν στον Χριστό αυτό που είχαν προαναγγείλει οι προφήτες, δηλαδή να γίνουν μάρτυρες κάποιων σημαδιών θεραπείας και ευσπλαχνίας του Θεού ανάμεσα στον λαό Του. Περί αυτού του θέματος είχε ήδη γράψει ο Ησαΐας: «ἀνοιχθήσονται ὀφθαλμοὶ τυφλῶν» (35,5). Κι άλλη μια προφητεία που αναφέρεται στο σημερινό πρώτο ανάγνωσμα λέει: «οἱ ἐν τῷ σκότει καὶ οἱ ἐν τῇ ὁμίχλῃ ὀφθαλμοὶ τυφλῶν βλέψονται» (29,18). Οι δύο χαρακτήρες του Ευαγγελίου λοιπόν πιστεύουν εκ βάθους στον Ιησού και τον ακολουθούν αναζητώντας φως για τα τυφλά τους μάτια.
Και γιατί, αδελφοί και αδελφές, αυτοί οι δύο άνθρωποι εμπιστεύονται τον Ιησού; Διότι αντιλαμβάνονται ότι, μέσα στο σκοτάδι της ιστορίας, Εκείνος είναι το φως που φωτίζει τις νύχτες της καρδιάς και του κόσμου. Ο Χριστός νικά το σκοτάδι του κάθε τυφλού. Κι εμείς, -πρέπει να το υποδεχθούμε- κουβαλάμε κάποιο είδος τύφλωσης στην καρδιά. Κι εμείς, όπως οι δύο τυφλοί, είμαστε οδοιπόροι που συχνά ζούμε στο σκοτάδι της ζωής. Το πρώτο βήμα συνίσταται λοιπόν στο να πλησιάσουμε τον Ιησού, όπως ο ίδιος μας ζητά: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Mt 11,28). Ποιος από εμάς δεν είναι κάπως κουρασμένος και επιβαρυμένος; Ως εκ τούτου, αντιστεκόμαστε να κατευθύνουμε τα βήματά μας προς τον Ιησού. Πολλές φορές προτιμάμε να παραμένουμε κλεισμένοι στον εαυτό μας, να είμαστε απομονωμένοι και περικυκλωμένοι από το σκοτάδι μας, να λυπόμαστε για τον εαυτό μας και, μεταξύ άλλων, δεχόμαστε ευχαρίστως και την κακή παρέα της λύπης. Ο Ιησούς είναι ο Αληθινός Ιατρός: Αυτός μόνο, το αληθινό φως που φωτίζει κάθε άνθρωπο (βλ. Ιω 1,9), μας δίνει μια αφθονία φωτός, ζεστασιάς, αγάπης. Μόνο ο Ιησούς ελευθερώνει την καρδιά από κάθε κακό. Ας αναρωτιόμαστε μεμονωμένα: κλείνομαι στο σκοτάδι της μελαγχολίας, που στεγνώνει τις πηγές της χαράς ή κατευθύνω τα βήματά μου προς τον Ιησού και του προσφέρω τη ζωή μου; Ακολουθώ τον Ιησού, τον “παρακολουθώ”, του λέω τις ανάγκες μου, του παρουσιάζω την πίκρα μου; Ας το κάνουμε, ας δώσουμε στον Ιησού την ευκαιρία να θεραπεύει τις καρδιές μας. Αυτό είναι το πρώτο βήμα. Η εσωτερική μας θεραπεία όμως απαιτεί και άλλα δύο.
Το δεύτερο στάδιο συνίσταται στο να κουβαλάμε όλοι μαζί τις πληγές μας. Σε αυτό το απόσπασμα του Ευαγγελίου η θεραπεία ενός μόνο τυφλού δεν πραγματοποιείται όπως, παραδείγματος χάριν, στην περίπτωση του Βαρτιμαίου (βλ. Μκ 10,46-52) ἠ του εκ γενετής τυφλού (βλ. Ιω 9,1-41). Εδώ οι τυφλοί είναι δύο. Βρίσκονται μαζί στο δρόμο. Μαζί μοιράζονται τον πόνο λόγω της κατάστασής τους, μαζί ψάχνουν ένα φως που να ανάψει μια λάμψη στην καρδιά των νυχτών τους. Το κείμενο που ακούσαμε είναι πάντα στον πληθυντικό γιατί και οι δύο κάνουν όλα μαζί: και οι δύο ακολουθούν τον Ιησού, και οι δύο φωνάζουν επάνω του και του ζητούν να τους θεραπεύει, όχι όμως ο καθένας για τον εαυτό του ή μεμονωμένα, αλλά πάντα μαζί. Σημαντικό είναι ό,τι λένε στον Χριστό: ἐλέησον ἡμᾶς. Χρησιμοποιούν τον πληθυντικό “εμείς”, δεν λένε “εγώ”. Δεν σκέφτεται ο καθένας τη δική του τύφλωση, αλλά και οι δύο ζητούν βοήθεια μαζί. Ιδού το πιο εύγλωττο σημείο της χριστιανικής ζωής! Ιδού το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του εκκλησιαστικού πνεύματος: να σκεφτόμαστε, να μιλάμε και να πράττουμε μαζί, χρησιμοποιώντας τον πληθυντικό “εμείς” και ξεπερνώντας τον ατομικισμό και τον ισχυρισμό της αυτάρκειας που απλώς αρρωσταίνουν την καρδιά.
Οι δύο τυφλοί, μοιράζοντας τα βάσανά τους με αδελφική φιλία, μας διδάσκουν πολλά. Ο καθένας μας είναι τυφλός με κάποιο τρόπο λόγω της αμαρτίας που μας εμποδίζει να «βλέπουμε» τον Θεό ως Πατέρα και τους άλλους ως αδέρφια. Αυτή είναι μια συνέπεια της αμαρτίας, αλλοιώνει την πραγματικότητα: μας κάνει να αντιληφθούμε τον Θεό ως άρχοντα και τους άλλους σαν να ήταν προβλήματα. Όλα αυτά είναι το έργο του πειραστή διαβόλου που παραποιεί όλα τα πράγματα και τείνει να μας τα δείχνει αρνητικά με στόχο να μας ρίξει στην αγκαλιά της απόγνωσης και της πικρίας. Και η θλίψη, η οποία είναι επικίνδυνη και δεν προέρχεται από τον Θεό, φωλιάζει καλά στη μοναξιά. Επομένως, δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το σκοτάδι από μόνοι μας. Εάν κουβαλάμε μόνοι μας την εσωτερική μας τύφλωση, θα χαθούμε. Έχουμε ανάγκη από το πλησίον μας. Πρέπει να παραμένουμε ο ένας δίπλα στον άλλο για να μοιραστούμε τις πληγές της ζωής μας και να αντιμετωπίσουμε το δρόμο μαζί.
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, μπροστά στο σκοτάδι του καθενός και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε στην Εκκλησία και την κοινωνία, καλούμαστε να ανανεώσουμε την αδελφοσύνης. Εάν παραμένουμε χωρισμένοι μεταξύ μας, αν ο καθένας σκέφτεται μόνο τον εαυτό του ή ενδιαφέρεται μόνο και μόνο στο μικρό του περιβάλλον, εάν δεν αποδεχόμαστε ο ένας τον άλλον, δεν υπάρχει διάλογος, δεν προχωράμε μαζί και, επομένως, δεν μπορούμε να αναρρώσουμε πλήρως από την τύφλωσή μας. Η ανάρρωση πραγματοποιείται όταν κουβαλάμε μαζί τις πληγές μας, όταν αντιμετωπίζουμε μαζί τα προβλήματά μας, όταν μιλάμε ξεκάθαρα και ακούμε ο ένας τον άλλο. Αυτή είναι η χάρη της κοινοτικής ζωής, η χάρη των μελών μιας κοινότητας που κατανοούν την αξία της. Το ζητώ για σας ώστε να είστε πάντα μαζί. Να είστε πάντα ενωμένοι και να αντιμετωπίζετε τη ζωή με χαρά ως Χριστιανοί αδελφοί, τέκνα του ενός Πατρός! Και, ταυτοχρόνως, το ζητάω κι εγώ για μένα.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΚαι ιδού το τρίτο βήμα: να αναγγέλουμε το Ευαγγέλιο με χαρά. Αφού μαζί θεραπεύτηκαν από τον Ιησού, οι δύο ανώνυμοι πρωταγωνιστές του Ευαγγελίου, στους οποίους βλέπουμε τον εαυτό μας αντικαθρεφτισμένο, αρχίζουν να διαδίδουν το Ευαγγέλιο σε όλη την περιοχή. Λίγη ειρωνεία, όμως, μπορεί να ειδωθεί σε αυτό το γεγονός: ο Ιησούς τους είχε συμβουλέψει να μην πουν τίποτα σε κανέναν, αλλά εκείνοι κάνουν ακριβώς το αντίθετο (βλ. Μτ 9,30-31). Από την αφήγηση, όμως, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν είναι πρόθεσή τους να παρακούσουν τον Κύριο, απλώς δεν είναι ικανοί να συγκρατήσουν τον ενθουσιασμό λόγω της θεραπείας τους, καθώς και τη χαρά για όσα έζησαν στη συνάντηση μαζί Του. Ιδού ένα άλλο χαρακτηριστικό του χριστιανού: η χαρά του Ευαγγελίου, που είναι ασυγκράτητη, «γεμίζει την καρδιά και όλη τη ζωή όσων συναντιούνται με τον Ιησού» (Αποστολική Προτροπή, Evangelii gaudium, 1). Μας απελευθερώνει από τον κίνδυνο μιας πίστης κλεισμένης στον εαυτό της και μας εισάγει στη δυναμική της μαρτυρίας.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί και αδελφές, χαίρομαι που είμαστε εδώ συγκεντρωμένοι και που βλέπω ότι ζείτε με χαρά τη λυτρωτική διακήρυξη του Ευαγγελίου. Σας ευχαριστώ για αυτό. Δεν είναι θέμα προσηλυτισμού, αλλά μαρτυρίας, δεν είναι ζήτημα ηθικολογίας που κρίνει, αλλά ελέους που αγκαλιάζει, ούτε πρόκειται για θέμα εξωτερικής λατρείας αλλά βιωμένης αγάπης. Σας ενθαρρύνω να συνεχίσετε αυτόν τον δρόμο. Όπως οι δύο τυφλοί του Ευαγγελίου ας ανανεώσουμε τη συνάντηση με τον Ιησού και ας βγούμε από τον εαυτό μας χωρίς φόβο ώστε να δώσουμε μαρτυρία σε όσους συναντάμε! Ας βγούμε για να προσφέρουμε το φως που λάβαμε, ας βγούμε για να φωτίσουμε τη νύχτα που συχνά μας περιβάλλει! Έχουμε ανάγκη από φωτισμένους χριστιανούς αλλά, πάνω απ’ όλα, από φωτεινούς χριστιανούς που να αγγίξουν με τρυφερότητα την τύφλωση των αδελφών. Έχουμε ανάγκη από χριστιανούς που, με χειρονομίες αγάπης και λόγια παρηγοριάς, ανάβουν φώτα ελπίδας στο σκοτάδι. Χρειάζονται Χριστιανοί που σπέρνουν το Ευαγγέλιο στα ξερά χωράφια της καθημερινότητας και που να γίνονται όργανα τρυφερότητας στη μοναξιά της θλίψης και της φτώχειας.
Αδελφοί και αδελφές, ο Κύριος Ιησούς περνάει από τους δρόμους της Κύπρου, ακούει την κραυγή της τύφλωσής μας, θέλει να αγγίξει τα μάτια και την καρδιά μας, επιθυμεί να τραβήξει την προσοχή μας προς το φως Του, θέλει την αναγέννησή μας. Και μας απευθύνει την ίδια ερώτηση που έκανε στους τυφλούς: «πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι;» (Μτ 9,28). Πιστεύουμε ότι ο Ιησούς μπορεί να το κάνει αυτό; Ας ανανεώσουμε την εμπιστοσύνη μας σε αυτόν! Ας του πούμε: Κύριε Ιησού Χριστέ, πιστεύουμε ότι το φως Σου είναι μεγαλύτερο από οποιοδήποτε σκοτάδι μας. Πιστεύουμε ότι μπορείς να μας γιατρέψεις και να ανανεώσεις την κοινότητά μας. Είμαστε πεπεισμένοι ότι μπορείς να πολλαπλασιάσεις τη χαρά μας. Και με όλη την Εκκλησία σε επικαλούμαστε: Έλα Κύριε Ιησού Χριστέ, Σε αναμένουμε!
Μήνυμα ενότητας και ενίσχυση του αγώνα της Κύπρου
Μηνύματα ενότητας αλλά και μετατροπής της Κύπρου σε μια γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσεως, έστειλε ο Πάπας Φραγκίσκος από τον Ορθόδοξο Καθεδρικό Ναό το πρωί της Παρασκευής κατά την ομιλία του ενώπιον του Αρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσόστομου Β΄ και των μελών της Ιεράς Συνόδου.
"Για μένα είναι μια χάρη το να βρίσκομαι εδώ και αυτό μου θυμίζει ότι έχουμε κοινή αποστολική καταγωγή: ο Παύλος πέρασε από την Κύπρο και μετά ήρθε στη Ρώμη. Προερχόμαστε λοιπόν από τον ίδιο αποστολικό ζήλο και μας συνδέει ο ίδιος δρόμος, εκείνος του Ευαγγελίου. Μου αρέσει να φαντάζομαι την εικόνα στην οποία και οι δυο βρισκόμαστε στον ίδιο δρόμο, προς την αυξανόμενη αδελφοσύνη και την πλήρη ενότητα. Σε αυτή την προέκταση των Αγίων Τόπων, που σκορπίζει τη χάρη αυτών των Τόπων στη Μεσόγειο, είναι φυσικό να ανατρέξουμε σε πολλές σελίδες της Αγίας Γραφής όπου αναφέρονται διάφορες βιβλικές προσωπικότητες. Μεταξύ αυτών, θα ήθελα να αναφερθώ εκ νέου στον Απόστολο Βαρνάβα, επισημαίνοντας ορισμένες πτυχές που μπορούν να κατευθύνουν το προσκύνημά μας" τόνισε ο Πάπας.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ«Ας ζητήσουμε από τον Κύριο σοφία και θάρρος για να ακολουθήσουμε τις οδούς Του και όχι τις δικές μας. Ας το ζητήσουμε διαμέσου των Αγίων. Ο Λεόντιος Μαχαιράς, χρονικογράφος του 15ου αιώνα, αποκάλεσε την Κύπρο «ιερό νησί» λόγω του αριθμού των μαρτύρων και των αγίων που γνώρισε αυτή η χώρα στο πέρασμα των αιώνων. Εκτός από τους πιο γνωστούς και σεβαστούς, όπως ο Βαρνάβας, ο Παύλος και ο Μάρκος, ο Επιφάνιος, η Βαρβάρα και ο Σπυρίδων, υπάρχουν και πολλοί άλλοι: αμέτρητα πλήθη αγίων που, ενωμένοι στην Μία Ουράνια Εκκλησία, μας προτρέπουν να πλεύσουμε μαζί προς το λιμάνι που όλοι λαχταρούμε. Από ψηλά μας καλούν να κάνουμε την Κύπρο, που είναι ήδη μια γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσεως, μια γέφυρα μεταξύ Ουρανού και Γης. Ας γίνει προς δόξα της Υπεραγίας Τριάδος για το δικό μας καλό και όλων των ανθρώπων».
Με αυτά τα λόγια του έκλεισε την ομιλία του στον Ορθόδοξο Καθεδρικό Ναό, όπου είχε συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο Β΄ και τα μέλη της Ιεράς Συνόδου ο Πάπας Φραγκίσκος κατά την αρχή της δεύτερης μέρας της ιστορικής επίσκεψής του στην Κύπρο.
Από την πλευρά του ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, αφού αναφέρθηκε στον αγώνα που διεξάγει η Κύπρος, Εκκλησία και λαός, για δικαίωση από το 1974, κάλεσε τον Πάπα Φραγκίσκο να βοηθήσει στο ζήτημα της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας μας, όπως είχε πράξει και ο προκάτοχος του.
«Προσβλέπουμε και στη δική Σας βοήθεια, Αγιώτατε, για περιφρούρηση και σεβασμό της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και για κατίσχυση των διαχρονικών αξιών του χριστιανικού μας πολιτισμού, οι οποίες σήμερον καταπατούνται βάναυσα από την Τουρκία», είπε.
Προσφώνηση του Αρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσοστόμου Β΄
Αγιώτατε Πάπα της Πρεσβυτέρας Ρώμης κ. Φραγκίσκο,
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΚαλώς ήλθατε στην Κύπρο μας, «στὴν Νῆσο τῶν Ἁγίων καὶ τῶν Μαρτύρων»!
Καλώς ήλθατε στην πρώτη εξ Εθνών Εκκλησία, που ίδρυσαν ο «Κύπριος τῷ γένει, Βαρνάβας, υἱὸς παρακλήσεως» (Πρ. δ΄,36), ο Απόστολος των Εθνών, Παύλος και ο συνοδός αυτών, Ευαγγελιστής Μάρκος.
Καλώς ήλθατε στα ιερά χώματα της αποστολικής μας Εκκλησίας, η οποία ιδρύθηκε με την παρέμβαση του Αγίου Πνεύματος. Η εντολή του Αγίου Πνεύματος ήταν να απευθυνθούν και προς τα Έθνη. Έτσι, όταν οι Απόστολοι μετέβησαν στην Πάφο, εκεί τους κάλεσε ο Ρωμαίος Ανθύπατος Σέργιος Παύλος, «ἀνήρ συνετός», κατά τον Λουκά, «ἀκοῦσαι τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ» (Πραξ. ιγ΄ 7), ο οποίος «ἐπίστευσεν ἐκπλησσόμενος ἐπὶ τῇ διδαχῇ τοῦ Κυρίου».
Μέσα μας, Αγιώτατε, αισθανόμαστε μια εκκλησιαστική εγκαύχηση διά το γεγονός ότι οι χριστιανικές ρίζες της Ευρώπης ευρίσκονται στην Κύπρο, και εντεύθεν εξεπήγασαν οι πνευματικές της πηγές. Γι’ αυτό και δικαίως η Κύπρος θεωρείται ως η «Πύλη τοῦ Χριστιανισμοῦ πρὸς τὸν κόσμο τῶν Ἐθνῶν».
Από το 45 μ.Χ. Αγιώτατε, που ήλθαν οι Απόστολοι στο νησί μας και δίδαξαν τον Χριστιανισμό, η Εκκλησία της Κύπρου μέχρι σήμερα, έχει μία διαχρονική και καρποφόρα χριστιανική πορεία. Μέσα σ΄ αυτήν τη μακροχρόνια διαδρομή της, γνώρισε πολλούς κατακτητές, διήλθε «διά πυρός και ύδατος», αλλά συνεχίζει να δίδει την ορθόδοξη χριστιανική μαρτυρία της, εκπληρώνουσα τη θεήλατη αυτής αποστολή.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΓια την Εκκλησία της Κύπρου ίσχυσεν και ισχύει ο λόγος του Ιωάννου του Χρυσοστόμου: «Πολλά τά κύματα καί χαλεπόν τό κλυδώνιον· ἀλλ’ οὐ δεδοίκαμεν μή καταποντισθῶμεν· ἐπί γάρ τῆς πέτρας ἑστήκαμεν. Μαινέσθω ἡ θάλασσα, πέτραν διαλῦσαι οὐ δύναται· ἐγειρέσθω τά κύματα, τοῦ Ἰησοῦ τό πλοῖον καταποντίσαι οὐκ ἰσχύει»[1].
Αλλά, δυστυχώς, από το 1974 μέχρι σήμερα, η Κύπρος μας, και η Εκκλησία της, διέρχονται την πιο δύσκολη ιστορική τους καμπή.
Η Τουρκία μάς επετέθη βάρβαρα και κατέκτησε με τη δύναμη των όπλων το 38% του πατρίου εδάφους μας, τους δε χριστιανούς κατοίκους αυτής λόγχῃ καὶ πυρὶ ἄλλους μὲν ἀπέκτεινεν, ἅπαντας δὲ ἐξεδίωξεν ἐκ τῶν πατρογονικῶν αὐτῶν ἑστιῶν. Τὰ δὲ ἁγιαστήρια τοῦ Κυρίου μας «ἐνεπύρισαν ἐν πυρὶ, καὶ ἐβεβήλωσαν εἰς τὴν γῆν τὰ σκηνώματα τοῦ παναγίου ὀνόματός Του»[2].
Έκτοτε εφαρμόζει και στην Κύπρο μας ένα σχέδιο εθνικού ξεκαθαρίσματος. Τις 200 χιλιάδες των χριστιανών κατοίκων που εξεδίωξε από τις πατρογονικές τους εστίες με απίστευτη βαρβαρότητα, αντικατέστησε με υπερδιπλάσιους εποίκους, τους οποίους μετέφερε από τα βάθη της Ανατολίας, καταστρέφουσα, έτσι, τον από τα βάθη του αιώνων διαμορφωθέντα κλασικό μας πολιτισμό. Τον πολιτισμό αυτόν μπροστά στον οποίο, κατά τον δεύτερο προ Χριστού αιώνα, οι Ρωμαίοι στάθηκαν με δέος και θαυμασμό, και όχι μόνο τον σεβάστηκαν αλλά και τον αφομοίωσαν και δημιούργησαν τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό, πάνω στον οποίο εδράστηκε ο μετ’ έπειτα πολιτισμός της Ευρώπης.
Επιπρόσθετα, τους ιστορικούς βυζαντινούς μας ναούς με τα διαχρονικά και ανεκτίμητης εκκλησιαστικής σημασίας βυζαντινά τους ψηφιδωτά, και τις μυσταγωγικές τους αγιογραφίες, που συνιστούν το υψηλό πολιτισμικό μας επίπεδο, σύλησαν οι ιερόσυλοι με απίστευτη και πρωτοφανή βαρβαρότητα. Και με βάση τα αποτρόπαια σχέδιά τους άλλαξαν όλα τα ιστορικά μας τοπωνύμια, ώστε τίποτε το ελληνικό ή χριστιανικό να μην υπάρχει. Εκεί που άνθισε και καρποφορούσε πλουσίως ο ελληνικός και χριστιανικός μας πολιτισμός, τώρα, επί μισό σχεδόν αιώνα, τα σκεπάζει όλα το πνευματικό έρεβος της Ασιατικής στέπας. Συνεπώς, όχι μόνο μιμήθηκαν την αιμοδιψή βαρβαρότητα του Ουννικού Αττίλα, αλλά και τον ξεπέρασαν.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΣτον εθνικό και εκκλησιαστικό αυτό Γολγοθά, τον οποίο επί 47 χρόνια διερχόμαστε, Αγιώτατε, ημείς ως εκκλησιαστική ηγεσία και ο πολυβασανισμένος λαός μας, στρέφουμε τα όμματα της ψυχής μας προς τον Κύριο της Δικαιοσύνης, πεποιθότες ότι «ἠγάπησε δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησε ἀνομίαν»[3] και ταπεινά ψελλίζουμε μαζί με τον ιερό ψαλμωδό: «κατὰ τὸ πλῆθος τῶν ἀσεβειῶν αὐτῶν ἔξωσον αὐτούς, ὅτι παρεπίκρανάν σε, Κύριε. καὶ εὐφρανθείησαν πάντες οἱ ἐλπίζοντες ἐπὶ σέ∙ εἰς τὸν αἰῶνα ἀγαλλιάσονται»[4].
Στον ιερό και δίκαιο αυτό αγώνα μας, Αγιώτατε, τον οποίο ο πάσχων λαός μας διεξάγει με την καθοδήγηση της πολιτικής και εκκλησιαστικής του Ηγεσίας, θέλουμε να έχουμε και την ιδική Σας ενεργό συμπαράσταση. Στο παρελθόν είχαμε τη δυνατότητα να εκφράσουμε την ίδια παράκληση και προς τον Πάπα Βενέδικτο, ο οποίος, όντως, μεσολάβησε προς τη Γερμανική Κυβέρνηση και μπορέσαμε να φέρουμε πίσω 500 σπαράγματα του Βυζαντινού μας πολιτισμού, τα οποία οι Τούρκοι αρχαιοκάπηλοι μετέφεραν στο Μόναχο. Προσβλέπουμε και στη δική Σας βοήθεια, Αγιώτατε, για περιφρούρηση και σεβασμό της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και για κατίσχυση των διαχρονικών αξιών του χριστιανικού μας πολιτισμού, οι οποίες σήμερον καταπατούνται βάναυσα από την Τουρκία.
Εμείς, ως Εκκλησία Κύπρου, ακολουθούντες πιστά το πνεύμα της αγάπης του Ιησού Χριστού, έχουμε άριστες σχέσεις με όλες τις Εκκλησίες και επιδιώκουμε τον Διάλογο με όλους. Επικροτούμε τον αρξάμενο διάλογο μεταξύ του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και προσευχόμαστε για την επιτυχία του. Ο λόγος του Χριστού «καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· κἀκεῖνά με δεῖ ἀγαγεῖν, καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσι, καὶ γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν» (Ιω.10,16) αποτελεί για μας τον άξονα των εκκλησιαστικών μας οραματισμών, οι οποίοι είναι δυνατό να πραγματοποιηθούν μόνο μέσω της αγάπης και του ειλικρινούς διαλόγου.
Σε αυτά τα πλαίσια αρχίσαμε διάλογο, πριν από κάποια χρόνια, ακόμη και με τους Μουσουλμάνους της Μέσης Ανατολής. Δυστυχώς η όξυνση των παθών που καλλιέργησαν ακραία στοιχεία δεν επέτρεψαν τη συνέχιση του διαλόγου, πλην μιας που έγινε στη Συρία.
Εμείς, όμως, πιστεύουμε ακράδαντα στην ειρηνική επίλυση των διαφορών μας, είτε αυτές είναι εθνικές είτε είναι θρησκευτικές. Και η ορθή οδός είναι μόνο μέσω ενός πραγματικά ειλικρινούς διαλόγου.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΑγιώτατε,
Ως Προκαθήμενος της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Κύπρου, διερμηνεύουμε τη συγκίνηση και τη χαρά σύμπαντος του χριστιανικού πληρώματος της καθ’ ημάς Εκκλησίας, διότι έχουμε τη εν Κυρίῳ τιμή να έχουμε εν τω μέσω της αγάπης μας Εσάς και την τιμία Συνοδία Σας.
Επιθυμούμε, ακόμη, εγκαρδίως, να Σας απευθύνουμε εκ μέρους των Μελών της Ιεράς Συνόδου, του χριστεπωνύμου πληρώματος της Εκκλησίας μας και εμού προσωπικώς, το «ὡς εὖ παρέστητε», στη «Νῆσον τῶν Ἁγίων καὶ τῶν Μαρτύρων», ευχόμενοι διαπύρως την εν Κυρίω πνευματική Σας καρποφορία και την «πεπληρωμένην χαράν»[5], που δίδει ο Κύριος «πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ»[6].
Η Κύπρος μπορεί να γίνει ανοικτό εργοτάξιο οικοδόμησης της ειρήνης στη Μεσόγειο
Η Κύπρος, χάρη στη θέση της σε ένα γεωγραφικό, ιστορικό, πολιτιστικό και θρησκευτικό σταυροδρόμι, μπορεί να προωθήσει ενεργά την ειρήνη, ανέφερε το βράδυ της Πέμπτης, ο Πάπας Φραγκίσκος στην εκδήλωση προς τους εκπροσώπους των Αρχών, του Διπλωματικού Σώματος και της Κοινωνίας των Πολιτών, στο Προεδρικό Μέγαρο.
«Ας γίνει ένα ανοικτό εργοτάξιο οικοδόμησης της ειρήνης στη Μεσόγειο», είπε, προσθέτοντας ότι η ειρήνη συχνά δεν γεννιέται από τις πράξεις μεγάλων προσωπικοτήτων, αλλά από την καθημερινή αποφασιστικότητα των πιο απλών των πιο μικρών ανθρώπων.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΠρόσθεσε ότι η ευρωπαϊκή ήπειρος έχει ανάγκη από τη συμφιλίωση και την ενότητα, χρειάζεται θάρρος και ώθηση για να προχωρήσει διότι τα τείχη φόβου και οι αρνησικυρίες που υπαγορεύονται από εθνικιστικά συμφέροντα δεν θα τη βοηθήσουν να προχωρήσει μπροστά, ούτε η οικονομική ανάκαμψη από μόνη της θα εγγυηθεί την ασφάλεια και τη σταθερότητά της.
« Ας θυμηθούμε την ιστορία της Κύπρου και θα δούμε πώς η συνάντηση και η υποδοχή των άλλων έχουν αποφέρει ευεργετικούς καρπούς μακροπρόθεσμα. Όχι μόνο σε ό,τι αφορά την ιστορία του Χριστιανισμού, για τον οποίο η Κύπρος υπήρξε το «εφαλτήριο» για εξάπλωση στην ήπειρο, αλλά και ως προς την οικοδόμηση μιας κοινωνίας που έχει βρει τον πλούτο της στην ενσωμάτωση. Αυτό το πνεύμα της διεύρυνσης, αυτή η ικανότητά εκείνου που βλέπει πέρα από τα σύνορα του μπορεί μόνο να τον αναζωογονεί και επιτρέπει την ανάκτηση της χαμένης ακτινοβολίας», είπε.
Ανέφερε ακόμα ότι είναι χαρά για τον ίδιο να διασχίζει την ιστορία και τη ψυχή αυτής της γης κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών, καθώς επιθυμεί ο πόθος της για την ενότητα και το μήνυμα ομορφιάς που στέλνει να συνεχίσουν να καθοδηγούν την πορεία της. «Ο Θεός να ευλογεί την Κύπρο!», είπε.
Ο Πάπας Φραγκίσκος εκφράζονται τη χαρά του για την παρουσία του στην Κύπρο, ανέφερε ότι ήρθε ως προσκυνητής σε μια χώρα που είναι μικρή γεωγραφικά αλλά μεγάλη ιστορικά, σε ένα νησί που στο πέρασμα των αιώνων δεν χώρισε τους λαούς αλλά τους ένωσε, σε ένα νησί που το σύνορό της είναι η θάλασσα, σε έναν τόπο που αποτελεί την πύλη της Ευρώπης προς την Ανατολή και την πύλη της Μ. Ανατολής προς τη Δύση.
«Είστε μια ανοιχτή πύλη και ένα λιμάνι που ενώνει. Η Κύπρος, σταυροδρόμι πολιτισμών έχει μέσα της μια έμφυτη κλίση προς τη συνάντηση που τρέφεται από τον φιλόξενο χαρακτήρα των Κυπρίων», ανέφερε.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΟ Επικεφαλής της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ανέφερε ότι ακριβώς εδώ, όπου συναντώνται η Ευρώπη και η Ανατολή, ξεκίνησε η εισαγωγή του Ευαγγελίου στην ήπειρο. Πρόσθεσε ότι είναι συναρπαστικό για τον ίδιο να ανατρέχει στα βήματα των πρώτων μεγάλων ιεραποστόλων, ιδιαίτερα των Αποστόλων Παύλου, Βαρνάβα και Μάρκου.
Παράλληλα είπε ότι η Κύπρος έλαβε μια ιδιαίτερη κληρονομιά, «είναι αγγελιαφόρος της ομορφιάς», ανάμεσα στις ηπείρους.
«Η Κύπρος ακτινοβολεί ομορφιά στην επικράτειά της, η οποία πρέπει να προστατευθεί και να διαφυλάξετε με κατάλληλες περιβαλλοντικές πολιτικές, σε συμφωνία με τους γείτονές της», είπε. Πρόσθεσε ότι η ομορφιά λάμπει επίσης στην αρχιτεκτονική της, την τέχνη της και ιδιαίτερα στη θρησκευτική της τέχνη και στους πολλούς αρχαιολογικούς της θησαυρούς.
Είπε ότι αυτό το νησί μοιάζει με ένα μαργαριτάρι μεγάλης αξίας στην καρδιά της Μεσογείου. Ωστόσο ανέφερε ότι ένα μαργαριτάρι γίνεται αυτό που είναι χάρη στην πάροδο του χρόνου και είπε ότι η ομορφιά αυτής της γης πηγάζει από τους πολιτισμούς που διασταυρώθηκαν και αναμείχθηκαν κατά την πάροδο των αιώνων.
Αναφέρθηκε επίσης στην παρουσία πολλών μεταναστών στην Κύπρο, λέγοντας ότι δεν είναι εύκολο να διατηρηθεί και να προστατευθεί η πολύχρωμη και πολυεδρική αυτή ομορφιά του συνόλου, αλλά απαιτεί χρόνο και υπομονή και μια ευρεία προοπτική που να αγκαλιάζει την πληθώρα των πολιτισμών και να ατενίζει το μέλλον με διορατικότητα και είπε ότι είναι πολύ σημαντικό να προστατεύσουμε και να προάγουμε κάθε συνιστώσα της κοινωνίας, ιδιαίτερα τις μειονότητες.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΠαράλληλα αναφέρθηκε σε διάφορους καθολικούς φορείς που θα επωφελούνταν από την κατάλληλη θεσμική αναγνώριση, ώστε η συνεισφορά τους στην κοινωνία μέσω των έργων τους και ιδίως των εκπαιδευτικών και φιλανθρωπικών να ορίζεται σαφώς από την κυπριακή νομοθεσία.
Αναφερόμενος στην πανδημία είπε ότι το μαργαριτάρι της Κύπρου έχει επισκιαστεί από την πανδημία που έχει εμποδίσει πολλούς επισκέπτες να έρθουν, επιδεινώνοντας τις επιπτώσεις της οικονομικής χρηματοπιστωτικής κρίσης. Παράλληλα είπε ότι σε περίοδο οικονομικής ανάκαμψης αυτό που θα εγγυηθεί σταθερή και μακροχρόνια ανάπτυξη είναι η δέσμευση για προώθηση της αναγέννησης της κοινωνίας, ιδιαίτερα μιας αποφασιστικής καταπολέμησης της διαφθοράς και των κοινωνικών πληγών που υπονομεύουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Αναφέρθηκε επίσης σε μεγάλο τραύμα που βίωσε η Κύπρος τις τελευταίες δεκαετίες, αναφέροντας ότι συλλογίζεται τον πόνο αυτών που δεν μπορούν να επιστρέψουν στα σπίτια τους και στους χώρους λατρείας τους. Προσεύχομαι, ανέφερε, για τη δική σας ειρήνη και για την ειρήνη ολόκληρου του νησιού με όλες μου τις δυνάμεις.
«Η οδός προς την ειρήνη που θεραπεύει τις συγκρούσεις και αναγεννά την ομορφιά της αδελφοσύνης χαρακτηρίζεται από μια λέξη, το διάλογο», είπε.
«Γνωρίζουμε ότι δεν είναι εύκολος ο δρόμος, είναι μακρύς και γεμάτος καμπές, δεν υπάρχει όμως εναλλακτική επιλογή για την επίτευξη της συμφιλίωσης. Ας στρέψουμε την ελπίδα μας στη δύναμη των χειρονομιών αγάπης, αντί να αποθέτουμε τις ελπίδες μας σε χειρονομίες δύναμης», είπε.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΠρόσθεσε ότι υπάρχουν χειρονομίες που προετοιμάζουν την ειρήνη και όχι χειρονομίες δύναμης, απειλών, αντιποίνων και επίδειξης ισχύος, αλλά έργα αποκλιμάκωσης, αγάπης και διαλόγου.
Τόνισε τη σημασία της επιστροφής στον λαό των ιερών του μερών και των ιερών του αντικειμένων και εξέφρασε την εκτίμηση και στήριξή του προς το “Religious Track of the Cyprus peace project” που είναι ο διάλογος των θρησκευτικών ηγετών της Κύπρου που προωθείται από την πρεσβεία της Σουηδίας.
Πρόσθεσε ότι σε δύσκολες στιγμές για τον διάλογο δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε να κυριαρχήσει το μίσος και να εγκαταλειφθεί η επούλωση των πληγών και να ξεχαστεί το δράμα των αγνοουμένων
Στις 16:00 θα πραγματοποιηθεί Οικουμενική Προσευχή με μετανάστες στην Ενοριακή Εκκλησία του Τιμίου Σταυρού στη Λευκωσία.