Με έξοδα της ΕΟΕ συμμετέχει στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ρυθμικής Γυμναστικής που διεξάγεται στο στο Ολυμπιακό Κλειστό Γυμναστήριο του Φαλήρου (Tae Kwon Do) μέχρι την Κυριακή 19/03
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΡεπορτάζ: Γιάννης Καράγιωργας
Κάμερα: Γιάννης Δόλας
Ο αθλητισμός μπορεί να υπερβαίνει την πολιτική, να ξεπερνά τα σύνορα και να ενώνει τους λαούς ενώ συχνά μπορεί ακόμη και να γιατρέψει πληγές. Για την εθνική ομάδα ανσάμπλ της Ουκρανίας, η ρυθμική γυμναστική είναι κάτι διαφορετικό. Όπως λέει η προπονήτριά τους και πρώην παγκόσμια πρωταθλήτρια, Βικτόρια Μπεσόνοβα, η ζωή τους άλλαξε από τη μία μέρα στην άλλη μετά τη ρωσική εισβολή. Πολλά κορίτσια φύγανε με τους γονείς τους για να γλιτώσουν και όσα παρέμειναν δεν είχαν πια γυμναστήριο. Η εθνική ομάδα της Ουκρανίας βρέθηκε στην Ελλάδα με τη βοήθεια της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής που ανέλαβε να καλύψει τα έξοδα ώστε να πάρει μέρος στο παγκόσμιο κύπελλο ρυθμικής γυμναστικής (17-19/03), με τις Ουκρανές γυμνάστριες να έχουν το ένα μάτι στραμμένο στην πατρίδα.
«Όταν το 2022 η Ρωσία ξεκίνησε τη μεγάλη εισβολή στα ουκρανικά εδάφη, ο πατέρας μου δεν είχε άλλη επιλογή από το να πάει να πολεμήσει. Ήθελε να προστατεύσει την οικογένειά μας και την Ουκρανία μας. Ανησυχούμε πολύ γι αυτόν. Αλλά πιστεύουμε ότι όλα θα πάνε καλά και στο τέλος θα νικήσουμε» λέει η Ντιάνα Μπαΐεβα.
Η ουκρανική εθνική ομάδα ταξιδεύει συνεχώς για τους αγώνες ενώ όταν υπάρχει η δυνατότητα δεν επιστρέφουν στο Κίεβο για λόγους ασφαλείας. Όπως λένε οι αθλήτριες, τον τελευταίο χρόνο εισπράττουν υποστήριξη και αγάπη σχεδόν από όλους.
«Ήταν πολλά τα κορίτσια που μας στήριξαν και μας συμπαραστάθηκαν. Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες μας βοήθησαν και μας βοηθούν και οικονομικά για να πηγαίνουμε στους αγώνες. Βέβαια οι αθλήτριες από τη Ρωσία και τη Λευκορωσία δεν μας μιλούσαν και δεν είπαν τίποτα για να μας υποστηρίξουν. Μάλιστα μας κατηγόρησαν επειδή εμείς παίρνουμε μέρος σε αγώνες ενώ αυτές όχι» λέει η Γέβα Μέλεστσουκ.
Η προπονήτρια της ομάδας θυμάται πως μία μέρα και ενώ η προπόνηση βρισκόταν σε εξέλιξη, ήχησαν οι σειρήνες αεροπορικής επίθεσης στο Κίεβο. Τότε τα κορίτσια της, όπως λέει, δεν σταμάτησαν τη χορογραφία παρότι τους έλεγε να πάνε στο καταφύγιο, κάτι που τη συγκίνησε ιδιαίτερα. Οι σειρήνες πια είναι καθημερινότητα στις προπονήσεις της ομάδας στο Κίεβο.
«Το Κίεβο τώρα είναι μαύρο, ζοφερό και στενάχωρο. Αυτό οφείλεται στο ότι υπάρχουν συχνά συναγερμοί και πυραυλικά χτυπήματα σε σπίτι και πολυκατοικίες. Πρόσφατα μάλιστα ένας πύραυλος έπεσε 500 μέτρα μακριά από το γυμναστήριό μας. Εμείς εκτιμούμε κάθε λεπτό που προπονούμαστε και χαιρόμαστε πολύ που οι ένοπλες δυνάμεις μας προστατεύουν και κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να κερδίσουμε» λέει η Μαρία Βισότσανκσα.
Σίγουρα όμως είναι πολύ δύσκολο να συγκεντρωθούν στον αθλητισμό και ιδιαίτερα στον πρωταθλητισμό, την ώρα που έχουν συγγενείς και φίλους να πολεμούν ή να βρίσκονται καθημερινά σε κίνδυνο.
«Οι γονείς μου έχουν παραμείνει στην Ουκρανία, την ώρα που εγώ φεύγω συνέχεια για αγώνες. Είμαι συνέχεια στο τηλέφωνο με τη μητέρα μου. Το μόνο που με νοιάζει είναι να είναι ασφαλείς και για το ηθικό μου είναι πολύ δύσκολη αυτή η κατάσταση» τονίζει η Νταρίνα Ντούνα ενώ η Λίζα Άζα συμπληρώνει: «Όταν μπαίνω στον αγώνα προσπαθώ να βγάλω τα πάντα από το μυαλό μου. Στις προπονήσεις όμως αρκετά συχνά αφαιρούμαι και σκέφτομαι τους γονείς μου. Είναι μακριά από μένα και δεν είναι πάντα εύκολο να τους μιλήσω και δυσκολεύομαι πολύ συναισθηματικά. Όμως όταν είμαι στα δύο λεπτά του αγώνα συγκεντρώνομαι εκεί γιατί το σημαντικό είναι η ομάδα και η Ουκρανία και πρέπει να νικήσουμε».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η ιστορία της Αναστασία Βόζνιακ, που έχει συμμετάσχει σε δύο Ολυμπιακούς Αγώνες ενώ το 2020 είχε αναδειχτεί πρωταθλήτρια Ευρώπης. Παρότι είχε αποσυρθεί από την εθνική ομάδα, όταν ξέσπασε ο πόλεμος επέστρεψε για να βοηθήσει λόγω και της μεγάλης έλλειψης αθλητριών.
«Πέρσι η ομάδα δεν μπορούσε να προπονηθεί και εγώ είχα γίνει προπονήτρια γυμναστικής. Όμως η κατάσταση στην εθνική ομάδα ήταν πολύ δύσκολη μετά την εισβολή και ενόψει του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος αποφάσισα να επιστρέψω για να βοηθήσω. Έγινα ξανά μέλος της εθνικής ώστε να μπορέσουμε να έχουμε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα» λέει η Αναστασία Βόζνιακ.
Η Βικτόρια Μπεσόνοβα λέει πως είναι πια πολύ δύσκολο να αναδειχτούν μεγάλες αθλήτριες στην Ουκρανία καθώς οι γονείς φοβούνται για την ασφάλεια των παιδιών τους ενώ υπήρξαν και περιπτώσεις αθλητριών που δεν θέλησαν να συνεχίσουν έχοντας βιώσει το τραύμα του πολέμου. Αλλά για την ίδια και τις αθλήτριές της, η γυμναστική είναι ένα βάλσαμο για την ψυχή τους.