Οι αναγωγές με τον πόλεμο της Ουκρανίας
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ«Όλες οι δεκαετίες εξαπάτησης και βαρβαρότητας έφτασαν πλέον στο τέλος τους. Ο Σαντά Χουσεΐν και οι γιοι του θα πρέπει να εγκαταλείψουν το Ιράκ μέσα σε 48 ώρες. Η άρνησή τους να το πράξουν θα σημάνει την στρατιωτική σύγκρουση, που θα ξεκινήσει κατά τον χρόνο επιλογής μας», δήλωνε ο Τζορτζ Μπους στις 17 Μαρτίου 2003.
Τον Μάρτιο του 2003 ο Τζωρτζ Μπους με τον Τόνι Μπλερ έχοντας μαζί τους την συμμαχία των προθύμων είχαν πάρει τις αποφάσεις τους για την εισβολή στο στρατιωτικά αποδυναμωμένο λόγω εμπάργκο Ιράκ με στόχο να ανατραπεί ο Σαντάμ Χουσεΐν.
«Υποτίθεται ότι επρόκειτο να γίνει πέριξ της 24ης Μαρτίου. Πιστεύαμε έτσι ότι είχαμε μερικές μέρες μπροστά μας.. κατά κάποιον τρόπο μας αιφνιδίασε. Αλλά ήταν ένας καλός τρόπος να ξεκινήσουμε, διότι δεν υπήρχε πολύς χρόνος να σκεφτούμε. Μας δόθηκαν άμεσα εντολές να φύγουμε από τις βάσεις μας και να μεταβούμε στα σημεία διασποράς. Μέσα σε 24 ώρες περάσαμε τα σύνορα», λέει ο Τιμ Κόλινς, βετεράνος του βρετανικού στρατού.
Σε θεωρητικό επίπεδο, το βασικό κομμάτι ενός σχέδιο δεν είναι μόνον η επίτευξη του στόχου μέσω της εμπλοκής, αλλά ο τρόπος μετέπειτα απεμπλοκής, κάτι που οι σημερινοί βετεράνοι διαπίστωσαν ότι δεν υπήρχε
«Την ώρα κατά την οποίαν κάναμε απλά την δουλειά μας κι εγώ έκαναν το θανάσιμο λάθος να υποθέτω ότι αν την έκανα ως στρατιώτης στο έδαφος, κάποιος από την κυβέρνηση είτε του Ηνωμένου Βασιλείου είτε των ΗΠΑ, είχε κάποιας μορφής σχέδιο, του τί θα γινόταν αν είχαμε οδηγήσει στην ασφάλεια το Ιράκ. Έτσι υποθέταμε ότι κάποιος είχε ένα σχέδιο. Δεν συνειδητοποιήσαμε ότι δεν υπήρχε σχέδιο», αναφέρει ο Τιμ Κόλινς.
Ύστερα από δύο δεκαετίες το Ιράκ είναι παραδομένο στο χάος και στην αστάθεια. Το ερώτημα είναι αν μπορούν να αντληθούν θετικά σε επιχειρησιακό επίπεδο κι αν υπάρχουν αναγωγές με τα τεκταινόμενα στην Ουκρανία.
«Η σύγκρουση στο Ιράκ οδήγησε σε κάποια εντυπωσιακή πρόοδο όσον αφορά στην αντιμετώπιση τραυματισμών. Υπάρχει λοιπόν αυτή η σκοπιά και είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν εν εξελίξει συζητήσεις ανάμεσα σε υγειονομικά σώματα όπως το βρετανικό ΕΣΥ και η Ουκρανία για να μοιραστούν τα μαθήματα που πάρθηκαν», υποστηρίζει Ντέιβιντ Χόρνσμπι, πρώην νοσοκόμος εκτάκτων καταστάσεων του βρετανικού στρατού.
«Είναι απόλυτη προσδοκία μου, ότι οι ρωσικές απώλειες και οι οπισθοχωρήσεις που υφίστανται ίσως οδηγήσουν σε κατάρρευση του καθεστώτος της Μόσχας. Αν συμβεί αυτό τότε πιστεύω ότι η δύση θα πρέπει να είναι σε θέση να συνεργαστεί με τα υπολείμματα του ρωσικού στρατού για να διατηρηθεί η ειρήνη και η σταθερότητα στο εσωτερικό της χώρας. Ταυτόχρονα θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι άμεσα να παράσχουμε τα μέσα και την οικονομική στήριξη να επιστρέψουν στην φυσιολογική ζωή το ταχύτερο δυνατόν, κάτι που δεν κάναμε στο Ιράκ.