Ζωές που ανατράπηκαν από τη μία μέρα στην άλλη- η δύσκολη προσαρμογή στην ξενιτιά
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΟι Ουκρανοί πρόσφυγες που ζουν σε έναν πρώην ξενώνα στο Στζέγκεντ της Ουγγαρίας εδώ και σχεδόν ένα χρόνο κουβαλάνε ένα βαρύ ψυχολογικό φορτίο - ένα φορτίο που κάνει ακόμη και έναν δυνατό άνθρωπο ευάλωτο.
Πρέπει να ζουν με ξένους, να αντιμετωπίζουν τη λήψη κακών ειδήσεων από την πατρίδα, ή να περνούν Χριστούγεννα και Πάσχα μακριά από το σπίτι τους.
Στο καταφύγιο του Ερυθρού Σταυρού στο Στζέγκεντ ζουν αυτή τη στιγμή 38 άτομα: μητέρες με τα παιδιά τους και ηλικιωμένοι.
Μία από αυτούς είναι η Χάνα, κοινωνική παιδαγωγός, που ήρθε από την περιοχή της Οδησσού, από το Bilhorod-Dnyistrovsky, μαζί με τα δύο παιδιά της. Το μεγαλύτερο πηγαίνει τώρα στο σχολείο.
«Αυτό που ένιωσα αρχικά όταν έφτασα στην Ουγγαρία ήταν η ανασφάλεια» περιγράφει στο euronews. «Όλα ήταν ασυνήθιστα. Στη συνέχεια ήρθε μια περίοδος κατάθλιψης. Δεν είχα ιδέα τι να κάνω. Δεν μπορούσα να βρω δουλειά, δεν μιλούσα ουγγρικά. Τώρα είναι λίγο καλύτερα, ο γιος μου πηγαίνει σε ουγγρικό σχολείο».
Η Anzhelika ζει στον ξενώνα με την 14χρονη κόρη της.
«Είναι δύσκολο» μας είπε. «Είμαι σε επαφή με τους δικούς μου και είναι δύσκολο και γι' αυτούς. Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να φύγουν, είναι ηλικιωμένοι. Συνήθως κανείς δεν μαθαίνει να "ξεπερνάει" την εμπόλεμη κατάσταση. Μάλλον δεν είναι δυνατόν να το μάθει κανείς αυτό».
Η ομάδα ψυχολόγων του Ερυθρού Σταυρού έχει αναλάβει τη στήριξή τους.
«Οι ψυχολόγοι τους βοηθούν κατά τη διάρκεια των προγραμμάτων να μάθουν να διαχειρίζονται τις μεταξύ τους συγκρούσεις και να έχουν τη δυνατότητα μέσα σε αυτή την "αναγκαστική" κοινότητα να στηρίζουν ο ένας τον άλλον, με μια φιλική συζήτηση, με μια βόλτα ή μια αγκαλιά» εξηγεί η Krisztina Sasvári, διευθύντρια της Νομαρχιακής Οργάνωσης Csongrád του Ουγγρικού Ερυθρού Σταυρού.
Μπορεί να χρειαστούν χρόνια, ίσως και δεκαετίες για να ξεπεράσουν αυτοί οι άνθρωποι το τραύμα που υπέστησαν.